All Chapters of You are my Sunshine: Chapter 21 - Chapter 26

Daphne's POV Two Years Later The morning sun streamed into our home, and I woke up to the sound of little footsteps. Pagmulat ko ng mata, nakita ko si Samantha, dalawang taong gulang na ngayon, nakangiti habang hawak-hawak ang paborito niyang stuffed toy. "Mommy, wake up!" masaya niyang sabi. Napangiti ako at kinuha siya para yakapin. "Good morning, my little miracle." Sa kusina, naroon si Wilbert, naghahanda ng almusal habang kumakanta ng mahina. Nilingon niya kami, ngumiti, at lumapit para halikan ang pisngi ko. "Good morning, Mrs. Bryd. How are my girls today?" "Perfect," sagot ko, tinitingnan ang lalaking dati ay hindi ko akalaing magiging mundo ko. Minsan naiisip ko, what if I gave up? What if I never fought through my sickness or never let Wilbert into my life? Hindi ko mar

Daphne's POV It’s been 10 years. Malaki ang nagbago sa buhay ko simula noong makilala ko si Wilbert. Even my fortune changed, ipinasa na sa akin ni Lolo ang company niya. I am now the owner of the Dior Fashion House. Well, what can I say? Parang almost lahat na ata nasa akin na ,from my husband to my precious daughter, Samantha Miracle Dior Bryd, who’s already 12 years old. I also gave birth to my youngest son, Alby Kieth Dior Bryd, who’s already 6 years old. He’s a lot like his dad sometimes masungit pero sweet. Wala na akong hihilingin pang iba kung hindi ang makita na masaya ang pamilya ko. “Hon, oo nga pala, I’m going to have a business meeting next week sa Palawan,” sabi sa akin ni Wilbert habang nakahiga na kami sa kama. Napatingin ako sa kanya, medyo napakunot ang noo ko. “Gaano katagal?” tanong ko habang inaayos ang kumot sa pagitan naming dalawa.

Daphne’s POV Araw ng alis ni Wilbert papuntang Palawan. Maaga siyang nagising, naligo, at tahimik na nag-empake ng last-minute essentials habang ako’y nakaupo lang sa kama, hawak ang mug ng mainit na tsaa. Tahimik lang ang buong kwarto, parang may bumabalot na malamig na hangin sa paligid.“Hon, gising ka na pala,” sabi niya habang sinusuksok ang laptop sa travel bag.“Hindi naman ako halos nakatulog,” sagot ko, sabay higop sa tsaa.Lumapit siya sa akin, hinaplos ang buhok ko at ngumiti. “I’ll be back agad. Just three or four days.”“Hmm. Be careful,” maikli kong sagot. Gusto ko siyang yakapin nang mahigpit, pero may bumabara sa dibdib ko. Parang