Semua Bab รักแรก แลกรัก: Bab 31 - Bab 40

“กูกำลังจะเป็นพ่อคน กูต้องเป็นคนดี อีกอย่างบริษัทมีพนักงานน้อยเพราะเราจ้างมืออาชีพแต่ละด้านทำงาน อย่างเช่นทีม HR, IT บัญชี เราก็จ้างบริษัทข้างนอกที่เขาเป็นมืออาชีพทำแทน เราแค่ตรวจสอบเท่านั้นเอง คนทั้งหมดห้าคนก็ทำหน้าที่ดูว่าบริษัทที่เราจ้างทำงานดี ได้ตามที่เราต้องการหรือเปล่า” ภาคอธิบายเสียยืดยาวเพราะต้องการให้ประทีปเข้าใจ“เข้าใจแล้วเฮีย”ประทีปกลับมาอยู่กับความจริงในปัจจุบัน เรื่องการคบหากันอย่างเป็นทางการระหว่างเขากับพลอยใส เธอให้แหวนแทนใจเขาแล้ว เขาควรจะให้แหวนแทนใจเธอบ้างว่าแล้วก็แวะห้างดังก่อนจะถึงไนต์คลับ เลือกแหวนเพชรเล็ก ๆ ราคาไม่แพงมากได้วงหนึ่ง ไว้มีเงินเยอะ ๆ เขาจะซื้อเพชรเม็ดโต ๆ ให้เธอ ซึ่งคงอีกไม่นาน เขาเป็นคนขยัน ประหยัด และไม่ฟุ่มเฟือย รถยนต์ก็เหลืองวดสุดท้ายแล้ว เพราะเขาจ่ายเดือนหนึ่งหลายแสนทำให้หมดเร็วขึ้น เงินปันผลเดือนแรกกับโบนัสที่ได้รับก็มากพอจะโปะรถได้หลายงวดไม่รู้เธอจะชอบไหม แต่คิดว่าชอบ พลอยใสชอบทุกอย่างที่เขาให้ อย่างเสื้อยืดที่เขาซื้อให้เธอเมื่อตอนไปเดินตลาดน้ำพัทยา เขาก็ยังเห็นเธอใส่หลายหน ทั้งที่มันไม่ได้สวยอะไรมากมาย‘สวยที่ใจค่ะ สวยเพราะใจของคนให้’

“ตาเยิ้มมาก หลงผู้อย่างไม่ต้องสงสัย อีพลอยมึง” เจนิตาบ่นเพื่อนตอนที่เก็บจาน ปล่อยให้แม่คนหลงผู้นั่งบิดไปมาด้วยความเขินอายพลอยใสซุกตัวเข้าหาอกอุ่น ไม่ต้องลืมตาก็รู้ว่าเป็นเขา ผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็น ‘คุณแฟน’“กลับมาแล้วเหรอคะ”“ครับ คิดถึงจัง” ประทีปซุกหน้าลงตรงอกนิ่มของเธอ พลอยใสลูบผมเขาเบา ๆ ถ้าเดาไม่ผิด ตอนนี้น่าจะตีสองถึงตีสามได้“นอนนะคะ”“ครับ”เพียงไม่นานทั้งสองก็เข้าสู่ห้วงนิทราด้วยกัน กลิ่นของเธอทำให้เขาหลงใหลและหลับสบาย พลอยใสคือเซฟโซนของเขา ไม่ว่าจะทำอะไรมาแล้วไม่สบายใจ แต่เมื่อกลับมากอดเธอ ทุกอย่างที่ไม่สบายใจก็หายเป็นปลิดทิ้งเช้าวันใหม่แสนสดใส พลอยใสตื่นขึ้นมาในตอนที่เขายังคงจมอยู่ในห้วงแห่งฝัน เธอค่อย ๆ ขยับตัวให้เขาได้พักผ่อนต่อ ส่วนเธอวันนี้จะทำหน้าที่แฟนสาวแสนสวยและเพียบพร้อม“ไอ้เจ ตื่นยัง”“อือ มีอะไรมาแต่เช้า” เจนิตาหันหน้ามาจากหม้อข้าวต้ม มองมายังเพื่อน“ทำเบรกฟาสต์ให้หน่อย สองที่นะ เอาไข่ลวกด้วย เยอะ ๆ”“สั่งเหมือนกูเป็นเชฟโรงแรม อยากกินก็มาช่วย ไปหยิบไข่มา ในตู้เย็นนั่น ล้างด้วย ไข่สกปรก ใครจะกินลง ล้างก่อน ล้างไข่ให้เอี่ยมนะ”“ไอ้เจ! แกล้างไข่ใคร” เสียงชวีดังล

เอวสอบเร่งจังหวะให้เร็วและแรงขึ้น ใช้สองมือเขาจับเอวบางให้อยู่กับที่เพื่อรับแรงกระแทกที่เขาส่งไป เสียงครางหวานของเธอดังแข่งกับเสียงเนื้อกระทบกันไม่หยุดหย่อนสายตาหวานส่งหาเขาไม่ขาด เธอใกล้แล้ว ปลายทางสีรุ้งกำลังอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว เธอกำลังจะไปถึงจุดนั้น เนื้อในสาวเต้นตุบ ๆ ตอดรัดกายแกร่งของเขาไม่หยุด ยิ่งกระแทกการตอดรัดยิ่งมากขึ้น“อื้ม!” เสียงครางต่ำของเขาดังขึ้น ตามติดมาด้วยเสียงครางหวานของเธอ ทั้งสองกระตุกเกร็งเพราะรสรักที่สาดใส่เข้าหากันจนหมดตัวสองร่างหอบหายใจ กอดกันแน่นเหมือนต้องการส่งผ่านความสุขของกันและกัน“มีความสุขไหมครับคนดี”“อื้อ!...” คำตอบถูกกลืนหายไปพร้อมกับปลายลิ้น เขาดูดกลืนทั้งเสียงและลิ้นบางเข้าสู่โพรงปากฉ่ำหวาน รสหวานที่มาจากกายเธอความสุขของทั้งสองยังดำเนินต่อไปทั่วทุกมุมในห้องน้ำ อาหารเช้าของเจนิตายังคงวางอยู่ที่เดิมบนโต๊ะอาหาร ในขณะที่สองร่างกำลังกอดรัดกันอยู่บนที่นอนนุ่ม คำขอแสนหลอกลวงของคนหน้าซื่อ“อีกครั้งนะครับ พี่ยังไม่อิ่มเลย นะครับที่รัก นะ”คำหวานที่คอยล่อลวงและทำให้เธอหลงมัวเมาไม่หยุด ไม่ว่าเขาจะขออีกกี่สิบครั้ง เธอก็คงไม่อาจปฏิเสธได้ เพราะคำหวานของเขา น

“เขาแค่อิจฉาที่รักแค่นั้นแหละ ไม่รู้เหรอว่าหนูโชคดีแค่ไหนที่ได้แฟนหล่อ ใจดี เอาใจเก่ง และอร่อยเว่อร์” ประทีปกระซิบตรงคำว่าอร่อยเว่อร์ คนข้างกายปกติเป็นสาวมั่น พอเจอแบบนี้ถึงกับเขินไม่หยุดหลังจากเดินซื้อของกันครบแล้ว เมื่อถึงจุดชำระเงิน ประทีปยื่นบัตรเครดิตของเขาให้เธอ“พี่ให้ที่รัก เก็บไว้ซื้อของ”“ไม่เอาหรอกค่ะ พลอยมีเงินอยู่ พี่ทีปไม่ต้องเลี้ยงพลอยหรอกนะ กินด้วยกัน ใช้ด้วยกัน อย่าให้ใครต้องเป็นภาระของใครเลยนะคะ ความรักของเราต้องไม่มีใครลำบาก” พลอยใสพูดพร้อมทั้งยื่นบัตรเครดิตคืนเขา “เอางี้ไหมครับ พี่จ่ายซื้อของเข้าบ้าน น้องพลอยก็จ่ายค่าน้ำค่าไฟ ค่าส่วนกลาง” ประทีปหาทางออกร่วมกัน อย่างน้อยเขาก็อยากดูแลเธอบ้าง“แต่ค่าใช้จ่ายพวกนั้น พลอยก็จ่ายเองอยู่แล้วทุกเดือน ตอนไม่มีแฟนพลอยก็จ่ายอยู่แล้ว”“แต่พี่อยากดูแลที่รัก ถึงจะแค่เล็กน้อย แต่ขอพี่ทำได้ไหมครับ”พลอยใสไม่อยากขัดใจเขา สุดท้ายก็ยอมให้เขาจ่าย ประทีปมีความเป็นสุภาพบุรุษสูงมาก พลอยใสรับรู้ตรงนั้นได้ดี เขาจะดูแลแฟนหรือคนรักอย่างดีไม่ว่าจะเรื่องอะไร ต้องขอบคุณอดีตชาติของเธอที่ทำบุญไว้เยอะ ไม่อย่างนั้นคงไม่ได้ผู้ชายดีขนาดนี้มาครอบครอ

“จ้า กูมันช้า ไม่รวดเร็วเหมือนมึงหรอก อย่าพาออกทะเล มึงช่วยไปแซะน้องเขาให้เลิกสนใจผัวกูหน่อย” พลอยใสอยากให้น้องส้มโอคนสวยเลิกสนใจคุณแฟนของเธอ โดยใช้เจนิตาเป็นเหยื่อล่อ“ไม่มีทาง ถ้าเกิดเฮียชวีรู้กูตาย คนนั้นยิ่งขี้โมโหอยู่ด้วย ไม่อยากเสี่ยง” เจนิตารู้ดีว่าเฮียชวีเวลาโมโหแล้วเป็นอย่างไร บอกได้เลยว่าเธอไม่มีทางเสี่ยงกับเรื่องนี้แน่ แค่ครั้งเดียวก็เกินพอ“มึงไม่พูด กูไม่พูด เฮียจะรู้ได้ยังไง” พลอยใสยังโน้มน้าวจิตใจเพื่อนให้ช่วย“มึงไม่พูด กูไม่พูด แต่ภาพในกล้องวงจรปิดคงฉายชัดในมือถือพี่ชายมึง คนอย่างพี่ชายมึงหวงของจะตาย ไม่มีทางจะปล่อยให้กูอยู่นอกสายตาหรอก” เจนิตาบอกพลอยใสพร้อมทั้งหันไปทางกล้องวงจรปิด แล้วยกมือขึ้นทำมินิฮาร์ต“แค็ก ๆ” “เฮียเป็นอะไร” ประทีปเอ่ยถามคนที่ไอโขลกเมื่อมองหน้าจอโทรศัพท์ ชวีเงยหน้าจากหน้าจอโทรศัพท์มือถือ“สาว ๆ น่าจะรู้ว่าเราแอบมอง ไอ้เจมันส่งมินิฮาร์ตมาให้กู”“คงรู้แหละเฮีย เมียเฮียฉลาดจะตาย ไม่งั้นจะเอาเฮียอยู่เหรอ” ประทีปพูดออกไปตอนที่ยิ้มให้กล้อง เมื่อกี้เห็นมีไอ้เด็กเมื่อวานซืนเข้ามาคุยกับพลอยใส ดีนะที่คุยไม่นาน ถ้านานกว่านั้น เขาคงต้องลงไปแสดงตัวสักหน่อย“