Semua Bab รักแรก แลกรัก: Bab 51 - Bab 60

ขน ลิ้นเกร็งส่งเข้าสู่ร่องหลืบคับแน่น ปลายลิ้นแข็งพยายามแทรกสอดเข้ามาเป็นจังหวะ และทุกจังหวะก็ทำให้เธอผวาได้ทุกครั้ง มันดีมาก เสียวมาก ทั้งบรรยากาศเบื้องหน้า ทิวทัศน์ยามราตรีข้างหน้ากำลังเลือนรางลง เพราะน้ำในตาของหญิงสาวกำลังเอ่อล้น เอ่อล้นมาจากความสุขที่เขาปรนเปรอให้ สองมือหนาดึงให้ก้นงอนงามอ้าออกมากกว่านี้ เขาต้องการสัมผัสที่ลึกซึ้งมากกว่านี้ ดูดกินน้ำหวานที่ไหลออกมาไม่หยุดเสียงกรีดร้องของเธอดังขึ้นพร้อมทั้งกายกระตุกเกร็งหลายต่อหลายครั้ง อยากทิ้งตัวลงนอนกับโซฟาตัวใหญ่ แต่เขากลับพยุงเธอไว้ด้วยแขนข้างเดียว อีกข้างไม่ว่างสินะ“อ๊า...” ข้างที่กำลังไม่ว่างกำลังจะฆ่าเธอให้แดดิ้นเพราะพิษรัก เขากัดแก้มก้นเบา ๆ เธอกระตุกเกร็งเพราะแรงตี ในจังหวะนั้นเขาก็สอดแทรกนิ้วมือเรียวยาวเข้ามาในกายสาว นิ้วมือเรียวยาวเข้าออกในจังหวะที่เร่งขึ้น เร็วและแรงขึ้นเรื่อย ๆ“เสียวมาก...” เสียงพึมพำไม่เป็นภาษาเพราะเธอเสียวมากจริง ทุกอย่างอัดแน่น ผิวนุ่มลื่นภายในตอดรัดนิ้วมือเขา เธอร้องครางถี่ขึ้นในทุกแรงกระแทกของนิ้วมือ กรีดร้องเสียงดังขึ้นอีกครั้ง น้ำตาแห่งความเสียวเปรอะเปื้อนใบหน้างาม น้ำหวานกลางกายก็เช่นเดียว

ห้องทำงานของชวี ประทีปมาพบชวีหลังจากที่เขากลับมาจากเชียงใหม่ เขาอยากพูดคุยเรื่องพลอยใสอย่างเป็นทางการ เขากับเธอไม่เคยพูดถึงครอบครัวของพลอยใสเลย “มีอะไรมาหากูถึงนี่ได้” ชวีเอ่ยทักแฟนน้องสาวและยังพ่วงตำแหน่งหุ้นส่วนของไนต์คลับที่เปิดใหม่ “เฮียชวี ทีปอยากมาคุยเรื่องน้องพลอย” ประทีปมาถึงก็เอ่ยเรื่องที่เขาต้องการคุยทันที ชวีถึงกับชะงัก รู้ว่าทั้งสองคบหากันและแทบย้ายมาอยู่ด้วยกัน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่คุยกันจริงจังขนาดนี้ “อือ นั่งก่อน” ชวีผายมือไปทางโซฟาตัวใหญ่ในห้องทำงาน ชวีนั่งโซฟาตำแหน่งประธานของห้อง ประทีปนั่งอยู่ด้านขวาของเขา “มีอะไร” “ทีปจริงจังนะครับเฮียชวี ทีปไม่เคยได้ยินน้องพลอยพูดถึงพ่อ ทีปเลยไม่กล้าถาม กลัวทำให้น้องไม่สบายใจ ทีปเลยมาถามเฮีย ว่าเฮียมีพ่อมีแม่ไหมครับ” “ไอ้ห่าทีป คนนะโว้ย ก็ต้องมีพ่อมีแม่กันไหมวะ” “เอ่อ โทษครับเฮีย ทีปหมายถึงท่านทั้งสองยังมีชีวิตอยู่ไหม ทำไมน้องพลอยไม่พูดถึงเลยครับ” ประทีปถามออกไป แต่ก็ยังหวั่นใจ เพราะชวีเองก็ไม่เคยพูดถึงเรื่องพ่อกับแม่เลยสักครั้ง “แม่กูตายแล้ว

“คุณคิดว่าฉันเป็นนางเอกเหรอ” พลอยใสเอ่ยถาม คำพูดของพลอยใสทำให้พิมมาดาชะงักอีกครั้ง พลอยใสจึงพูดต่อ “ฉันไม่ได้เป็นนางเอกที่ต้องหลีกทางให้ใคร ถ้ามีความสามารถ และที่บอกว่ารักกันอยู่ ก็แย่งเขาไปให้ได้สิ บอกเลยว่าฉันไม่มีทางปล่อยมือจากพี่ทีป ไม่ว่าจะเกิดอะไรก็ตาม” พลอยใสนั่งไขว่ห้างพิงเก้าอี้ทำงานพูดอย่างสบายใจ บอกแล้วว่าเธอไม่กลัว “เธอนี่มันร้ายกว่าที่คิดนะ คนอย่างเธอไม่เหมาะกับทีปหรอก ทีปเขาชอบผู้หญิงเรียบร้อย อย่างเธอเขาอยู่ด้วยไม่นานก็เบื่อ เขาไม่เอาเธอทำแม่ของลูกหรอก” “ขอบคุณนะคะ” “ขอบคุณเรื่องอะไร เธอบ้าหรือเปล่าเนี่ย” พิมมาดาถึงกับโมโห เมื่อพลอยใสไม่เป็นเดือดเป็นร้อน ทั้งยังกล่าวขอบคุณ “ขอบคุณที่แจ้งให้ทราบ คุณอุตส่าห์หวังดีมาแจ้งถึงที่นี่ และขอบคุณที่ทิ้งเขาในวันนั้น ถ้าไม่เพราะคุณทิ้งเขาในวันนั้น เขาคงไม่มีทางได้มาเจอฉัน แล้วเป็นไงคะ ผัวใหม่ตายแล้วเหรอ ถึงได้อยากกลับมาหาผัวเก่า ก็อย่างว่านะคะ ผัวใหม่แก่ขนาดนั้น คงไม่แซ่บเท่าพี่ทีป แต่ขอโทษนะคะ พี่ทีปเขาแซ่บมาก ฉันคงไม่ยกเขาให้คุณเพราะคุณมาบอกว่ายังรักกัน อ้อ จะบอกอะไรให้นะคะ ฉันกับ

“พี่ก็ไม่รู้ แต่ไอ้ศิตาบอกไอ้รองเป็นเกย์ แต่ก็ไม่เคยเห็นมันคบผู้ชายหรือเดตกับผู้ชายนะ ผู้หญิงมันก็ไม่มีข่าว” ลลิตาเองก็งงไม่ต่างจากพลอยใส ไม่แน่ใจว่าจริง ๆ แล้วควรจัดลักษณ์ให้อยู่ในเพศไหน แต่ดูจากสายตาที่คุณหมอหนุ่มมองดาราสาวแล้ว อย่างไรก็ไม่ใช่สายตาของเพื่อนอย่างแน่นอน “อย่าไปสนใจเรื่องชาวบ้านเลยค่ะ มาอัปเดตชีวิตเจ้ดีกว่า ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างคะกับพี่คีย์” พลอยใสสนิทกับภาค แต่ไม่ได้สนิทสนมกับภาคีมากสักเท่าไร “เฮ้อ ไม่รู้จะเรียกว่าอะไร เรามันคนในความลับของเขาน้องพลอย ถ้าเขาแต่งงานเมื่อไหร่ก็คงต้องจบความสัมพันธ์” ลลิตาถอนหายใจแล้วพูดออกมาอย่างน้อยใจ “ทำไมพี่ลิตาไม่เดินออกมาตอนนี้เลย”พลอยใสเอ่ยถาม เพราะคนอย่างลลิตาไม่จำเป็นต้องเป็นคนในความลับของใคร เธอทั้งสวย ทั้งเก่ง มีความสามารถ และที่สำคัญความสวยของเธอมากกว่าดาราบางคนเสียอีก พลอยใสไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงยอม “ความจนมันน่ากลัวค่ะน้องพลอย แต่ที่น่ากลัวที่สุดคือหนี้ เดี๋ยวมันก็จบค่ะน้องพลอย” ลลิตาปากบอกพลอยใส แต่ในใจบอกกับตัวเอง อีกไม่นานมันก็จบแล้ว รักเขาแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์ “น้องอยู่ข้

“พ่อไม่ลืม แต่เรื่องมันก็นานมาแล้ว อีกอย่างคนทำเขาก็เลิกรากันแล้ว” “คนเลวด้วยกันทั้งคู่ ไม่น่าจะเลิกกันเลยนะ” พลอยใสยิ่งพูดยิ่งโมโห จนประทีปต้องลูบไหล่ปลอบโยนให้เธอหายโมโห การกระทำของประทีปทำให้พลอยใสอารมณ์เย็นลงได้เยอะทีเดียว ประธานหวังมองภาพสองหนุ่มสาวตรงหน้า มองแล้วทำให้เขาคิดถึงชีวิตรักของเขากับแม่ของพลอยใส มันเป็นความรักจริง ๆ ไม่มีเรื่องธุรกิจหรือผลประโยชน์มาเกี่ยวข้อง หรือนี่จะเป็นความรักที่ลูกสาวเขาควรได้รับ มากกว่าจะเป็นความรักที่เกิดจากผลประโยชน์เป็นที่ตั้ง “ลูกจะอยู่กันกี่วัน” ประธานหวังเอ่ยถามบุตรสาวคนเล็กกับแฟนหนุ่มคนไทย “หนูจะไปเจอปีเตอร์ จางก่อนกลับ น่าจะอยู่ที่นี่สักสองสามวัน พ่อจะให้นอนที่นี่หรือให้ไปอยู่โรงแรม” พลอยใสเอ่ยถาม เพราะบ้านหลังนี้ยังมีพี่ชายต่างแม่อาศัยอยู่ด้วย เธอไม่อยากมีปัญหากับครอบครัวของพ่อ “อาเหม่ยพักที่นี่ก็ได้ เดี๋ยวพ่อให้คนไปเตรียมห้อง” ประธานหวังบอกกับลูกสาวและแฟนหนุ่มของเธอ อย่างไรเสียนาน ๆ ลูกจะมาเยี่ยมสักครั้ง ให้พักที่นี่ก็น่าจะเหมาะสมที่สุด “ค่ะ” พลอยใสรับคำ เธอไม่อยากมีปัญหา พ่อให้