Semua Bab ท่านประธานร้อนเร่า (NC 18+): Bab 61 - Bab 70

‘ขอเอาก่อน ตอนเช้า ๆ แบบนี้กำลังแข็ง’ มาวินไม่ฟังเสียงห้ามของนาตาลี เขาพยายามดันมือของเธอออกห่าง เขาไม่ได้นอนกับใครมาจะสัปดาห์แล้ว เพราะงานที่ยุ่งเหลือเกิน ยังอดบ่นภาคีไม่ได้ตอนที่เจ้านายบอกให้มารับนาตาลี เขาคิดว่าเมื่อคืนจะอดอีกครั้ง แต่ที่ไหนได้ เขาได้กินเต็มอิ่ม ไม่สิ เขาได้กินเต็มที่ แต่ยังไม่อิ่ม เขายังอยาก อยากตั้งแต่ตื่นขึ้นมา นอนจับนมเธอทั้งคืนยิ่งสร้างความต้องการให้เขาอย่างมาก ‘อ๊า เอาก็เอา รอบเดียวนะ แล้วมาคุยกันก่อน’ นาตาลีบอกมาวินที่ตอนนี้ดึงมือของเธอออกจากดอกไม้ฉ่ำชื้น เขาวางมือของเธอไว้บนศีรษะของเขา เธอขยุ้มผมเขาอย่างที่เขาอยากให้ทำ แอ่นกายป้อนให้เขาดูดกลืนดอกไม้ของเธอ นิ้วมือยาวสอดเข้าในร่องรักที่ผ่านการใช้งานอย่างหนักมาตั้งแต่เมื่อคืน กลีบเนื้อสีแดงสดบ่งบอกถึงความใหม่สดของเธอ นาตาลีกรีดร้องเพราะความเสียวซ่าน แค่นิ้วมือกับปลายลิ้นของเขาก็ทำเธอสุขสม ยิ่งเขาชักนิ้วเข้าออกถี่ขึ้นแรงขึ้น เธอก็ยิ่งครางตอบรับเขาไม่หยุด ร่างกายของเธอตอบสนองนิ้วของเขาด้วยการเด้งสะโพกเข้าหานิ้วเสียเอง ลิ้นสากร้อนร้ายของเขาเรียกน้ำหวานของเธอไม่หยุด แบบนี้ใช่

‘อยากโกนไหม’ เขาเงยหน้าถามเธอ ดอกไม้ของเธอมีต้นหญ้าแซมประปราย เขาสอดนิ้วเข้าในร่องหลืบของโพรงหญ้านั้น ลากลิ้นชิมเธอ ดูดเม้มอย่างหิวกระหาย ‘อ๊า ไม่ชอบโกน เดี๋ยวไปทำเลเซอร์ดีกว่า’ นาตาลีบอกเขา เสียงเธอแผ่วเบาไม่มั่นคง เขาคุกเข่าอยู่กับพื้น ความสูงของเขาช่างพอดีกับขอบของเคาน์เตอร์เหลือเกิน นี่ห้องของเขาถูกออกแบบมาเพื่อเขาใช่ไหม ‘ถ้าจะทำ พี่ทำให้ พี่ไม่อยากให้ใครเห็นของหนู’ เขาพูดขึ้นในขณะที่นิ้วมือยังสาวรูดเข้าออกกับร่องหลืบอันคับแน่นของเธอ ‘อ๊า พี่วิน พนักงานผู้หญิงทั้งนั้น’ เธอร้องครางบอกเขา ตอนที่เขายังกระหน่ำนิ้วเข้าหาตัวเธอ ภาพสะท้อนในกระจกด้านข้างยิ่งสร้างความสยิว เพราะตอนนี้เขาถอดกางเกงออกจากตัวแล้ว ทำให้ส่วนนั้นของเขาชี้โด่เด่ ผงกหัวหงึก ๆ มันคงอยากเข้ามาในตัวเธอแล้ว ‘ถึงจะมีแต่ผู้หญิง พี่ก็ไม่อยากให้ใครเห็นของลี น้ำเยอะขนาดนี้ อยากมากเหรอครับ’ มาวินถามขึ้นเมื่อเห็นเธอหลั่งน้ำหวานออกมามากกว่าเดิม คงเพราะความอยากที่เธอกำลังมีมากนั่นเอง ‘ลีจะให้พี่ทำให้คนเดียว ให้พี่เห็นของลีคนเดียว’ เธอพูดเสียงกระเส่าตามจังหวะนิ้วเข้าออกของเขา ในเม

“อ้าว แล้วจะได้อะไรคะเนี่ย ลำบากเลย” ลลิตาแสร้งบ่นไม่จริง สำหรับเธอไม่ว่าอะไรก็ไม่มีค่ามากไปกว่าเขา“ยกให้ทั้งตัวเลยครับ”“ไม่มีอะไรแถมเลยเหรอคะ ให้ทั้งตัวแล้วน่าจะมีอะไรแถมบ้าง” ลลิตาเชยคางเขาขึ้นมา ก่อนจะจูบปากเขาอีกครั้ง“ถ้าครบสามน้ำ เดี๋ยวแถมให้อีกหนึ่งน้ำ”“น่าสนใจนะคะเนี่ย แต่ขอเพิ่มเวลาแทนการเพิ่มยกได้ไหมคะ ขอสักครึ่งชั่วโมง หรือชั่วโมงหนึ่งแทน” ลลิตาแซวเขาเรื่องที่เขาชอบแตกเร็ว จนเขาชอบบ่นว่าใช้เธอไม่คุ้มค่าจ้าง“โธ่ ทูนหัว พี่ก็เลียตั้งแต่ประตูบ้านมาเลยนะครับ”“อ้ะ ก็ได้ เห็นแก่ว่าคนกันเอง รับเอาไว้ก็ได้ ถึงของแถมจะไม่น่าเร้าใจเท่าไหร่” ลลิตายิ้มให้เขาอย่างอารมณ์ดี“แหม วันนี้ยิ้มเยอะนะ กลัวพี่แต่งงานกับคนอื่นรึไง” ภาคีพูดไปด้วยยิ้มไปด้วย“ใครจะไม่กลัว ผัวทั้งคน เอาทองเท่าหัวมาแลก...”“เอาทองเท่าหัวมาแลกก็ไม่ยอมใช่ไหมครับ” ภาคีรีบพูดต่อ“เปล่าค่ะ เอาทองเท่าหัวมาแลก รีบเอาผัวไปเลย” ลลิตาพูดแล้วก็หัวเราะเสียงดังเพราะโดนใครบางคนกำลังจี้เอวของเธอ“อะไรวะ ผัวออกจะงานดีขนาดนี้ ยังจะเอาไปแลกทอง” คนไม่อยากโดนแลกกับทองได้แต่เบ้หน้าอย่างไม่พอใจ“พูดเล่นหรอก ใครเขาจะแลก รู้ไหมกว่าลิตาจ

“พอรู้ว่ามันโดนจับ รู้ว่ามันตาย รู้ไหมว่าแม่โล่งใจแค่ไหน แล้วความรู้สึกเกลียดแบบนั้น ภาคกับคีย์คิดว่าแม่จะยอมรับลูกเขาได้เหรอ มันยากมากสำหรับแม่ มันยากจริงคีย์ มันยาก แม่ขอโทษ” เสียงร้องไห้ของผู้เป็นแม่บาดลึกเข้าในใจของภาคี นานแค่ไหนแล้วที่เขาไม่ได้เห็นน้ำตาของผู้เป็นแม่ นานแค่ไหนแล้วนะ“แม่...คีย์ขอโทษ ขอโทษนะแม่ อย่าร้องไห้เลยนะแม่” ภาคีกอดมารดาแน่น แม่เสียน้ำตาเพราะเขาอีกแล้ว เพราะเขาอีกแล้ว ทำไมผู้หญิงที่เขารักต้องร้องไห้เพราะเขาด้วยนะ ทำไมกันเสียงร้องไห้ของคนทั้งสามดังลอดเข้ามาในห้องของแม่บ้าน ลลิตาเองก็สะอื้นไม่ต่างจากสามคนแม่ลูกที่นั่งอยู่ตรงห้องอาหาร เธอรู้แล้วว่าทำไมภาคีถึงต้องเลิกกับเธอ รู้แล้วว่าคนที่เจ็บปวดที่สุดกับเรื่องนี้ไม่ใช่แค่เธอ มีอีกหลายคนที่เจ็บปวดกับเรื่องนี้“พี่คีย์ ลิตาขอโทษ ขอโทษ” หญิงสาวปิดปากของตัวเองแน่น พยายามไม่ให้เสียงใดเล็ดลอดออกไป เธอกับเขาคงไม่มีวาสนาต่อกันจริง ๆ อุปสรรคอื่นเธอพร้อมจะสู้ แต่อุปสรรคนี้เธอคงสู้ไม่ไหวลลิตาเดินออกจากห้องของภาคมาตามทางเดินของแม่บ้านกลับมาที่ห้องของภาคี เธอควรคุยกับเขาให้รู้เรื่อง อย่าต้องให้หนีกันไปมาอีกเลย ครั้งนี้ระห

“พ่อก็รู้ ว่าพ่อของเด็กคนนั้นทำอะไรกับครอบครัวเราไว้บ้าง” คุณจริยาสะอื้นไห้อีกครั้ง เธอสงสารลูก ไม่อยากให้ลูกของเธอต้องไปพัวพันกับครอบครัวนั้น “แต่ตอนนี้แม่กำลังทำเหมือนที่พ่อของเด็กคนนั้นทำนะ แม่กำลังพยายามแยกทั้งสองคนออกจากกัน พ่อของเด็กคนนั้นใช้อำนาจ ใช้กำลังแยกพวกเขาออกจากกัน แต่ตอนนี้แม่กำลังใช้ความรักของคีย์ที่มีให้แม่แยกเขาออกจากกัน พวกเขาสองคนทำอะไรผิด ทำไมถึงไม่มีโอกาสได้รักกัน ได้อยู่ด้วยกัน” “พ่อ!!” “แม่กำลังจะฆ่าลูกด้วยข้ออ้างของแม่และความสบายใจของแม่ แม่ไม่เคยคุยกับเด็กคนนั้นสักครั้ง แต่แม่ก็ตัดสินแล้วว่าเด็กคนนั้นไม่ดี แม่ทำแบบเดียวกับพ่อของเด็กคนนั้นที่ตัดสินลูกเราว่าไม่ดีพอกับลูกเขา แม่ก็รู้ว่าความรักไม่มีใครสั่งใครได้ ถ้าสั่งให้เลิกรักได้ คีย์มันคงไม่รอมาถึงสิบเอ็ดปี รอจนพ่อเด็กนั่นตาย แม่คงไม่อยากให้คีย์รอให้เราตายก่อนแล้วถึงจะได้สมหวังในความรักหรอกนะ” “พ่อ!!! ทำไมพ่อพูดแบบนี้ ที่แม่ทำเพราะแม่รักลูกนะ” น้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสองของคุณจริยาเพราะความเสียใจ เสียใจที่สามีตำหนิ เขาไม่เคยว่าเธอสักครั้ง แต่ครั้งนี้เขากลับพูดออกมาอย่างไม่ไว้หน