“ฉันรู้” คุณหญิงจริยาพูดเสียงเบา“หรือว่าคุณคีย์ไม่สบายคะ” ลลิตารีบถามอย่างตกใจ หรือเขาจะไม่สบาย แม่เขาถึงต้องแวะมาหาเธอถึงที่นี่“เปล่า คีย์ไม่ได้เป็นอะไร ฉันแค่อยากมาคุยกับเธอ”“คุยกับลิตา เรื่องอะไรคะ” ลลิตาก้มหน้าประสานมือแน่น“เรื่องพ่อของเธอ” คำพูดนั้นทำให้ลลิตาชาไปทั้งร่าง เธอรู้ว่าพ่อทำอะไรที่ไม่ดีกับครอบครัวของภาคีไว้เยอะ ถ้าจะให้เธอชดใช้ เธอก็ไม่รู้จะชดใช้ด้วยสิ่งใด“ค่ะ ลิตาขอโทษนะคะ”“ทำไมต้องเป็นภาคี” คำถามของคุณหญิงทำให้ลลิตาถึงกับตัวชา นั่นสิ ทำไมต้องเป็นเขา“ลิตาก็ไม่รู้หรอกค่ะ รู้แค่ว่าลิตารักได้แค่พี่คีย์ ลองไปรักคนอื่นแล้ว แต่ก็ไม่รอด” ลลิตายิ้มอย่างอ่อนใจให้คุณหญิง“เธอรู้ไหม ว่าพ่อของเธอทำอะไรกับครอบครัวพวกเราบ้าง”“รู้ค่ะ” เธอก้มหน้าน้ำตาไหลหยดลงบนมือที่อยู่บนตักคุณหญิงจริยาถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน ลลิตาดูเข้มแข็งทุกอย่าง แต่พอพูดถึงเรื่องภาคี เธอก็เอาแต่ร้องไห้ไม่หยุดลลิตามาถึงบ้านพักตากอากาศที่พัทยา เธอไม่ได้มาที่นี่เกือบเดือนแล้วสินะ ไม่อยากมาเพราะอย่างนี้แหละ มาทีไรก็คิดถึงเขา ลลิตานั่งมองท้องทะเลเบื้องหน้า เธอนั่งลงตรงหาดทราย อากาศเย็น ๆ ของทะเลตอนพระอาทิต
Terakhir Diperbarui : 2025-08-04 Baca selengkapnya