All Chapters of ประธานมาเฟียร้ายรัก (NC 18+): Chapter 11 - Chapter 20

อย่างไรเสียตอนนี้ต้องทำให้เขาหลงเธอจนหัวปักหัวปำก่อน ไม่งั้นแล้วเธอกับแม่อาจไม่มีที่พึ่ง “หนูไปอาบน้ำได้หรือยังคะ แล้วคุณนอนห้องไหน” ถึงเขาจะใหญ่จะยาว แต่ตอนนี้เอาไว้ก่อน เธอง่วงเต็มแก่แล้ว อยากจะนอนเหลือเกิน ร่างกายที่ไม่ได้พักผ่อนเต็มที่ตั้งแต่วันที่เลยเถิดกับเขาจนถึงวันนี้ มีเรื่องราวมากมายเข้ามาในชีวิตเธอ “เราไม่ได้นอนห้องเดียวกัน ห้องนอนเธออยู่เยื้องกับห้องนอนฉัน ถ้า...ฉันอยากจะเรียก” ในรูปประโยครู้ได้ทันทีว่าเขาไม่ได้วางเธอไว้ในตำแหน่งอื่น นอกจากนางบำเรอสินะ แต่เอาเถอะ ทนไปก่อนม่านฟ้า ตอนนี้ความปลอดภัยของแม่สำคัญที่สุดเมื่อเข้ามาในห้องจึงเห็นว่าห้องนอนตกแต่งด้วยสีเทาสลับน้ำตาลอ่อนสไตล์มินิมอล ผ้าปูที่นอนและเครื่องนอนสีขาว ห้องนี้คุมโทนให้มีแค่สามสี เทา น้ำตาล และดำ ให้ความรู้สึกขรึมเหมาะกับเจ้าของบ้านดี ม่านฟ้ามองโทรศัพท์มือถือเครื่องใหม่ที่เขาให้เธอและแม่ไว้ใช้ โดยที่เครื่องเดิมและเบอร์เดิมถูกจัดการเรียบร้อยโดยคนของเขา มาเฟียมืออาชีพอย่างแท้จริง ถ้าไม่ใช่หวังชาง เธอเองก็ไม่รู้จะรับมือกับคนติดตามได้อย่างไร เขาบอกว่าอะไ

ทำไมเขาถึงได้รู้สึกน้ำลายสอขึ้นมา อยากดม อยากลิ้มลองรสและกลิ่นของเธอ ร่างอวบสวยนอนระทวยเพราะความสุขที่เพิ่งผ่านพ้น นิ้วมือเรียวยาวของท่านประธานหนุ่มถูไถกับกลีบเนื้อสีแดงสด นิ้วเรียวยาวซอกซอนตรงกลีบทั้งสองข้าง เธอกระตุกตอบรับในบางจังหวะ มือบางขยุ้มที่นอนแน่น แอ่นสะโพกเข้าหานิ้วมือในบางจังหวะ อยากให้เขาเติมเต็มมากกว่าการปลุกเร้าแบบนี้ “อ๊ะ!” เธอมองภาพตรงหน้าอย่างตะลึง เมื่อเขาถอดเสื้อคลุมออกจากร่างแกร่ง ความแข็งขืนที่เธอได้สัมผัสด้วยกลีบนาง แต่ยังไม่ได้เห็น ความใหญ่โตและเส้นเลือดขรุขระทำให้เธอหายใจติดขัด เธออยากให้เขาเข้ามาในตัวเธอ ม่านฟ้าแอ่นสะโพกเข้าหาเขาอย่างลืมอาย เธออยากบอกให้เขารู้ว่า ตอนนี้เธออยากได้เจ้านั่นของเขามากกว่านิ้วมือที่ถูไถไปมา “ใจเย็น ๆ คนสวย” ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเธอต้องการอะไร ในเมื่อเธอจ้องเจ้ากร่างของเขาตาเป็นมัน แต่เขายังไม่อยากให้เธอได้ลิ้มลองมันอีกครั้งในตอนนี้ เขาจะให้เธอกินจนอิ่ม เมื่อเขาได้กินเธออิ่มแล้วเท่านั้น ยิ่งเธอหิวกระหายแค่ไหน ความสนุกของเขายิ่งมากขึ้น เขาจะทำให้เธออยากจนใจจะขาด เมื่อได้รับการก

ทันทีที่เห็นชักโครก เธอรีบปลดปล่อยความอึดอัด ห้องปลดทุกข์อย่างแท้จริง เสียงน้ำจากกายสาวหรือเรียกในทางภาษาสุภาพคือปัสสาวะกระทบกับน้ำในคอห่าน คนที่ปวดฉี่ก็หลับตาพริ้มพร้อมความสุข “เป็นอะไร อย่าบอกนะว่าช่วยตัวเอง” เสียงของใครบางคนดังขึ้น ใครบางคนที่เป็นเจ้าของห้อง เมื่อกี้เธอยังเห็นเขานอนอยู่ แล้วตอนนี้มายืนชี้หน้าเธอพร้อมกับพูดบ้าอะไร “จะบ้าเหรอคะ! ฉันแค่ฉี่” ม่านฟ้าแหวใส่คนที่พูดจาไม่น่าฟังแต่เช้า “เห็นหลับตาพริ้มทำหน้าเหมือนกำลังเสร็จ” คำพูดคำจา ไร้ซึ่งกาลเทศะ ไม่มีความนุ่มนวล อยากจะรู้นักว่าไอ้ภาษาไทยพวกนี้ใครเป็นคนสอนให้เขา คงหยาบคายไม่ต่างกัน“ฮัดชิ้ว! ฮัดชิ้ว!” คนที่สอนภาษาไทยห่าม ๆ ให้หวังชางอยู่ดี ๆ ก็จามขึ้นมาสองสามที “เฮียชวี[1] ทีป[2]อาบน้ำแล้วนะ” ชายหนุ่มทั้งสองมองหน้ากัน เพราะอยู่ดี ๆ ชวีก็จามแล้วจามอีก ในระหว่างที่ทั้งสองนั่งจิบกาแฟข้างสระว่ายน้ำที่เป็นจุดเชื่อมต่อระหว่างเพนต์เฮาส์ของชวีกับพลอยใส[3] “ต้องมีใครนินทากูแน่ทีป” ชวีบ่นออกมาพร้อมทั้งดึงกระดาษทิชชูเช็ดจมูก “ใครนินทาเฮียคะ” เสียงหวานของสาวผมสั้นเดินมา

“ฉันยังไม่ได้ไล่เธอ แค่จะบอกว่าเราไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดไป ฉันกลัวว่าเธอจะคิดว่าเราต้องอยู่ด้วยกันตลอด”ฟังแล้วม่านฟ้าถึงกับแอบเบะปาก ใครเขาจะอยู่กับคนหน้าตายตลอดไป ฉีดโบเยอะไปหรือเปล่า หน้าเขาถึงได้ตึงขนาดนั้น “ค่ะ หนูรู้ดีว่าไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดไป จะย้ำทำไม” คนอายุน้อยกว่าทำหน้ายู่ แอบบ่นเบา ๆ ในตอนท้าย “ดีแล้ว จะได้ไม่คิดว่าตัวเองเป็นเมียฉัน” หวังชางผู้ไม่เคยให้ความหวังใคร เขาเป็นคนชัดเจนแต่ไหนแต่ไร ต้องยอมรับว่าหน้าตาของเขาค่อนข้างดี ผู้หญิงที่นอนด้วยถ้าเกิดได้กินกันซ้ำ มักชอบคิดว่าเขาจะสานสัมพันธ์ นั่นแหละเขาถึงไม่อยากกินใครซ้ำ ๆ ‘ย้ำจัง ไม่ได้อยากเป็นหรอกเมียเนี่ย’ ม่านฟ้าที่โดนเขากินซ้ำมาไม่รู้กี่รอบ ไม่อาจเอื้อมเป็นเมียท่านประธานอย่างเขาอยู่แล้ว “ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหมคะ หนูไปได้หรือยัง” ม่านฟ้าไม่อยากจะอยู่กับคนเรื่องเยอะให้มากความ เมื่อเขาพยักหน้าอนุญาต เธอจึงเดินออกจากห้องทำงานเขาไป แล้วเดินออกมาจากตัวบ้าน กวาดสายตามองโดยรอบเพิ่งรู้ว่าบ้านเขาตั้งอยู่บนเนินเขาในสนามกอล์ฟแห่งหนึ่งของอำเภอสัตหีบ ซึ่งไม่ไกลจากพัทยา เดินออ

“ว่าไงเหมย” “...” “ได้สิ จะเข้ามาวันไหน” “...” “พี่อยู่บ้าน ช่วงนี้วันหยุดสามวันไง” ตามแผนการเดิมเขาต้องเดินทางกลับฮ่องกงเมื่อมีวันหยุดยาว แต่เพราะมีเรื่องของม่านฟ้าเข้ามาก่อน เขาถึงได้ตั้งใจจะอยู่บ้านทำความคุ้นเคยกับเธอ อย่างไรเสียเขากับเธอคงต้องอยู่ด้วยกันอีกสักพัก คุณชายใหญ่ยิ้มให้กับโทรศัพท์อีกครั้งก่อนจะวางสาย ม่านฟ้าที่ยืนอยู่ชั้นสองของบ้านมองเห็นและได้ยินในตอนที่เขาคุยโทรศัพท์ น้ำเสียงที่เขาใช้พูดกับปลายสายอบอุ่นและนุ่มนวล บ่งบอกได้ว่าคนในสายคือคนสำคัญของเขา คำว่า ‘โสดหรือ Single’ ของเขาหมายถึงตามกฎหมายหรือเปล่านะ แต่อาจจะไม่ได้หมายรวมถึงคนรักก็ได้ สำหรับเธอ โสด คือยังไม่มีพันธะ ไม่ว่าจะคนคุย แฟน ภรรยา ในความสัมพันธ์ทุกรูปแบบสำหรับเธอคือไม่โสด หรือความหมายโสดของเธอกับเขาจะต่างกัน? คนที่มาจะสำคัญมากแค่ไหน เธอควรจะอยู่แต่ในห้องหรือเปล่านะ ตอนนี้เธอยังไม่พร้อมจะโดนไล่ออกจากบ้านพระอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า วันนี้กำลังจะผ่านไป ทำไมเวลาผ่านไปช้าเหลือเกิน เธออยากเดินเล่นแถวนี้จะได้ไหมนะ ไม่รู้ว่าบ