All Chapters of ประธานมาเฟียร้ายรัก (NC 18+): Chapter 21 - Chapter 30

“เห็นหนูเป็นคนยังไง ใช้เงินฟาดหัวหรือไง” คนโดนเงินฟาดหัวโวยวาย แต่กลับจัดท่าจัดทางตัวเองกึ่งนั่งกึ่งนอนทั้งยังห่มผ้าห่มรอให้คนชวนเปิดภาพยนตร์ที่ตนเองอยากดู เธอเพิ่งสังเกตว่าเขาเองก็ใส่ชุดนอนคล้าย ๆ เธอ แต่คนละสี ชุดนอนคุณผู้ชายผ้าไหมเนื้อนุ่มเสื้อแขนยาวกางเกงขายาวสีน้ำเงินเข้ม ดูผู้ดีจริง สมฐานะคุณชายใหญ่ เมื่อภาพบนหน้าจอเริ่มเคลื่อนไหว ทั้งสองก็จดจ่ออยู่กับภาพยนตร์ตรงหน้า ดูไปดูมาก็เริ่มขยับตัวเข้าหากันเพราะความกลัว เธอเกาะแขนเขาแน่นในตอนแรก “ว้าย!” เสียงร้อง แล้วอาการผวาของเธอทำให้เขาตกใจไปด้วย ม่านฟ้าซุกหน้ากับอกแกร่ง “กลัวเหรอ ปิดไหม” เขาเห็นคนซุกหน้ากับอกของตัวเองร้องกรี๊ดเพราะความกลัวก็อดเห็นใจไม่ได้ ฉากเมื่อตะกี้ค่อนข้างน่ากลัวจริง ๆ “ไม่ ๆ ดูก่อน” คนที่บอกว่าดูก่อน แต่ตอนนี้กลับใช้ผ้าห่มปิดหน้าไว้เกือบครึ่ง ซุกหน้ากับอกเขาไม่ยอมห่าง แถมยังใช้ขาก่ายกอดขาเขาไว้แน่น หวังชางโอบกอดคนในอ้อมอกแกร่งไว้แน่น ลูบแผ่นหลังเธอเบา ๆ คล้ายปลอบประโลมให้เธอหายกลัว ความนุ่มหยุ่นของหน้าอกนิ่มกำลังแนบสนิทกับอกแกร่ง แต่คนกลัวผีมัวแต่กลัวผี

“ใช่ไหม กูก็ว่างั้นแหละ นี่กูยังสูงกว่าไอ้พระเอกเกาหลีนั่นด้วยนะ” ภาคบอกอย่างภาคภูมิใจ ในเมื่อเป็นความสุขของเฮีย ทีปก็จะไม่ขัดครับ เมื่อเฮียภาคอารมณ์ดีแล้ว ทั้งสองจึงมุ่งหน้าไปยังโรงแรมที่พลอยใส รริดา และลูกชายคนแรกของภาครออยู่หวังชางกลับมาถึงบ้าน เขาเห็นม่านฟ้ากำลังนั่งเล่นไพ่อยู่คนเดียว เล่นไพ่คนเดียวก็ได้เหรอ เขารำพึงกับตัวเอง แต่ก็ไม่ได้เข้าไปทักเพราะร่างกายชุ่มไปด้วยเหงื่อ คนนั่งเล่นไพ่คนเดียว เปิดไพ่ทีละใบเพื่อฝึกทำนายดวงด้วยไพ่ยิปซี เธอเรียนศาสตร์ของไพ่ยิปซีมาสักพักแล้ว ความตั้งใจแรกจะเปิดเป็นการทำนายออนไลน์อย่างที่เขานิยมกันในสมัยนี้ แต่เพราะเกิดเรื่องแม่ขึ้นเสียก่อน ทุกอย่างเลยต้องหยุดไว้ “แม่จะเจอลูกสาวตัวจริงไหม” เธอหยิบไพ่จากกองออกมาหนึ่งใบ “เดอะซันเหรอ” ม่านฟ้ายิ้มให้กับความหมายของภาพ ถ้าหยิบได้ไพ่ใบนี้ รับรองแม่เธอได้เจอกับลูกสาวตัวจริงแน่นอน ไพ่ไม่เคยหลอกใคร ตอนนี้เธอกับแม่แค่รอเวลาให้วันนั้นมาถึงเท่านั้นหวังชางเดินลงมาจากชั้นบน ยังเห็นคนตัวเล็กนั่งเล่นไพ่คนเดียว เขาเดินเข้ามาข้างหลังพลางนั่งโซฟาตัวใกล้ ๆ ส่วนหญิงสาวนั

“อืม...ฉัน...ฉัน” คำว่าฉันต้องไปหาหมอไม่อาจหลุดออกมาจากปากของหวังชาง เมื่อปากเล็ก ๆ ของคนบนตักกำลังดูดกลืนเสียงเขาจนหมดสิ้น ถ้าแม่งจะยั่วกันขนาดนี้ ‘กูไม่ไปก็ได้วะ’ มึงต้องไปหาหมอ กูไม่ได้เป็นอะไร แข็งแรงจะตายห่า มึงมีประชุมที่ฮ่องกงด้วย กูประชุมออนไลน์ก็ได้ มึงต้องไปหาพ่อ บอกพ่อมาเมืองไทยบ้างก็ได้ ลูก ๆ อยู่เมืองไทยกันหมด ตามใจมึง ก็ต้องอย่างนั้นอยู่แล้วไหม หลังจากเถียงตัวเองในหัวเสร็จ เขาก็อุ้มร่างอวบอิ่มในท่าหวาดเสียวขึ้นไปยังชั้นบนของห้อง เป้าหมายคือห้องนอนของเธอ เช้าวันถัดมา กำหนดการใหม่ถูกปรับเปลี่ยนเพราะคุณชายใหญ่แห่งตระกูลแจ้งว่า ช่วงนี้เขาไม่มีอารมณ์จะเดินทาง อาเหลียงผู้ช่วยของคนใจแตกตอนแก่ได้แต่มองบน ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าช่วงนี้เจ้านายเขากำลังใจแตกเพราะสาวสวยข้างกาย แต่ในเมื่อเป็นความสุขของนาย อาเหลียงก็คงห้ามไม่ได้ ได้ยินเสียงหัวเราะของผู้เป็นนาย เขาก็สบายใจขึ้น ส่วนเรื่องหมอเรื่องประชุมเขาจะจัดการเอง ท่านประธานหวังช่วงนี้ก็มีลูกสาวลูกชายอย่างชวีและพลอยใสแวะ

เธอจะเปิดรับดูหมอออนไลน์เยอะขึ้น ค่าครูจากเก้าสิบเก้าบาท ตอนนี้ขึ้นเป็นหนึ่งร้อยเก้าสิบเก้าบาทแล้ว ถ้าวันหนึ่งเธอมีลูกค้าสักสามคน บวกกับรายได้จากช่องยูทูบ เธอกับแม่น่าจะพออยู่ได้ เรื่องคนร้ายถึงจะไม่แน่ใจว่าเป็นใคร แต่ถ้าเธอกับแม่หลบซ่อนอยู่เงียบ ๆ พวกนั้นก็คงหาไม่เจอ เธอไม่อยากอยู่กับเขาแล้ว คนใจร้าย คนปากร้าย ว่าแล้วคนน้อยใจก็ปาดน้ำตาอีกครั้ง หวังชางนั่งรอคนเอามะม่วงน้ำปลาหวานไปเก็บ รอแล้วรอเล่าเธอก็ไม่กลับมาที่ห้องนั่งเล่น วันนี้เขาประชุมเสร็จก็รีบกลับบ้าน ตั้งใจว่าจะพาเธอไปดินเนอร์ที่รูฟท็อปของโรงแรมดัง วันก่อนเขาเห็นเธอดูคลิปรีวิวที่นั่น เห็นว่ามันไม่ไกลจากบ้านนัก เลยอยากพาเธอไปนั่งชมวิวพระอาทิตย์ตกดิน เขาเองก็แปลกใจตัวเองเหมือนกันที่เหม็นมะม่วงน้ำปลาหวานขนาดนั้น ใช่ว่าเขาจะไม่เคยได้กลิ่น น้องสาวเขาชอบกินเหมือนกันนะ ไอ้มะม่วงจิ้มน้ำปลาหวานนั่น แต่ทำไมครั้งนี้เขาถึงได้เหม็นจนเก็บอาการไม่อยู่ เขาเกือบวิ่งเข้าห้องน้ำแล้วอาเจียนเสียด้วยซ้ำ “หมิง หมิง” เขาเดินขึ้นไปยังชั้นสอง คิดว่าเธอน่าจะอยู่ในห้องนอน แต่เธอไม่ได้อยู่ในนั้น

‘เธอท้องกับใคร’ “หมิง ไม่เอาน่า ฉันขอโทษ ตอนนั้นฉันแค่ตกใจ ไม่ทันได้คิด” หวังชางล้มตัวลงนอน ดึงร่างอวบอิ่มเข้ามากอดอย่างที่ทำในทุก ๆ วัน เธอไม่ต่อต้านแต่ไม่กอดตอบอย่างที่เคยทำ “หมิง ไม่ร้องนะ แม่ร้องลูกก็ร้องด้วย” ยิ่งเขาพูดเธอยิ่งร้อง เธอไม่อยากร้องเลย แต่เพราะความน้อยเนื้อต่ำใจ เพราะเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่เขารัก เพราะเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่พอจะให้เขาเชิดหน้าชูตากับใครได้ เพราะเธอเป็นแค่เด็กเลี้ยง เป็นแค่นางบำเรอบนเตียงเขาเท่านั้น เขาถึงอยากจะพูด จะว่าอะไรก็ได้ ผู้หญิงที่ต้องพึ่งผู้ชาย มันก็ไม่ต่างกับเครื่องรองรับอารมณ์นั่นแหละ เขาอารมณ์ดีก็พูดดีด้วย แต่พออารมณ์ไม่ดี อยากพูดอะไรก็พูด อยากทำอะไรก็ทำ เธอจะไม่ยอมทนอยู่แบบนี้ ถ้าวันไหนเธอยืนด้วยขาตัวเองได้ อย่าหวังว่าเขาจะได้พูดจาทำร้ายเธอแบบนี้อีก “หิวข้าวไหม หมิงยังไม่ได้กินข้าวเย็นเลยนี่” เขาน่าจะสังเกตให้มากกว่านี้ พักหลังมานี่เธอกินเก่ง มีน้ำมีนวลมากขึ้น โดยเฉพาะสองเต้าที่เริ่มขยายขึ้นอย่างเห็นได้ชัด จ๊อก... พอเขาพูดถึงอาหาร ท้องเธอก็ร้องทันที ให้มันได้อย่างนี้สิ เจ้าตัวเ