บททั้งหมดของ ประธานมาเฟียร้ายรัก (NC 18+): บทที่ 31 - บทที่ 40

เจ็ดวันเต็มที่ไม่ได้เจอหน้าเขา ม่านฟ้านั่งมองวิวสนามกอล์ฟ เวลาเช้าแบบนี้ คนที่มีเงินมาก ๆ วุ่นวายอยู่กับการตีลูกขาวลงหลุม ความสำคัญในชีวิตของแต่ละคนไม่เหมือนกันจริง ๆ สินะ เธอถามถึงเขาแค่วันสองวันแรกเท่านั้น วันต่อมาเธอเลิกถาม ไม่อยากรู้แล้วว่าเขาไปไหน ทำอะไรอยู่ ตอนนี้เธออยู่เพื่อคนที่เธอรักสองคนเท่านั้น คนหนึ่งคือแม่ อีกคนคือลูกในท้อง “อย่าดื้อนะลูก” เธอลูบหน้าท้องที่ยังไม่นูน สองสามวันมานี้เธอมีอาการแพ้ท้องค่อนข้างเยอะ ทุกเช้าต้องอาเจียนก่อนหนึ่งรอบถึงจะรู้สึกดีขึ้น ไม่อย่างนั้นก็จะพะอืดพะอมทั้งวัน งานการที่เคยทำตอนนี้ก็ไม่อยากทำ วัน ๆ เอาแต่ง่วงอย่างเดียว ตอนนี้เธอยังไม่ได้บอกแม่ว่าท้อง ไม่รู้จะเริ่มต้นพูดกับแม่อย่างไรดี ไม่ใช่เธอไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำให้เธอท้อง แต่ในเมื่อเขาไม่รับ จะให้เธอหน้าด้านว่านี่เป็นลูกเขา เธอก็ทำไม่ลง บางทีเขาอาจจะไม่อยากมีลูก ไม่สิ เขาอาจจะอยากมีลูก แต่อาจจะไม่อยากได้แม่ของลูก แน่ละ ไม่ว่าจะมองจากมุมไหน เธอก็ไม่มีอะไรไปคู่ควรกับเขา ถึงโลกจะพัฒนาไปแค่ไหน แต่ดูเหมือนจิตใจของมนุษย์จะยึดติดกับเรื่องฐานะและหน้าต

“คนเต็มบ้าน เธออยู่คนเดียวตรงไหน” หวังชางพูดอย่างหัวเสีย บทเธอจะดื้อก็ดื้อขึ้นมา “คิดสิหมิง ถ้าเกิดเธอไปเป็นลมเป็นแล้งในสวนที่ห่างไกลโรงพยาบาลแบบนั้น ลูกของเราจะเป็นอย่างไร” คำพูดกึ่งเชิงตำหนิทำให้คนฟังเม้มริมฝีปาก “อย่างน้อยก็ได้อยู่กับคนที่เรารัก” คนท้องปาดน้ำตาอีกครั้ง อย่างน้อยการได้อยู่กับคนรัก การได้เจอคนรู้จักก็ยังดีกว่าถูกทิ้งให้อยู่บ้านคนเดียว “นี่คุณโกรธผมที่ทิ้งคุณไว้ที่นี่ถึงเจ็ดวันใช่ไหม” คำถามที่ทำให้คนฟังหัวใจวูบโหวงอีกครั้ง เขาก็รู้นี่ว่าเธอจะโกรธแล้วทำทำไม “คุณรู้ไหมว่าฉันอายแค่ไหนที่ไปฝากท้องโดยไม่มีพ่อเด็กไปด้วย รู้ไหมว่าความรู้สึกท้องไม่มีพ่อมันจุกในอกแค่ไหน ในวันที่ฉันต้องการใครสักคนอยู่เคียงข้าง ในวันที่ลูกกำลังมีอันตราย คุณไปอยู่ไหน” ม่านฟ้าสะอื้นไห้ ปลดปล่อยทุกคำพูดที่อยากจะพูดออกมา “คุณไม่รักฉัน ไม่ดีกับฉัน จะทิ้งขว้างฉัน ฉันไม่ว่า แต่ในท้องนี่ลูกคุณ เขาผิดอะไร เขาผิดอะไร ลูกฉันผิดอะไร ให้ฉันไปอยู่กับแม่เถอะ ขอร้อง ฮือ ฮือ ฉันไม่ไหวแล้วจริง ๆ ฉันกลัว ฉันเจ็บ” น้ำตาของเธอนองเต็มสองข้างแก้ม แรงทุบบนอกเข

“หมิงเนี่ยควรกลัวว่าเฮียจะทิ้งมากกว่า อยู่ดี ๆ หายไป รู้ไหมว่าร้องไห้ไปเท่าไหร่ น่าโมโห” คนโมโหทุบอกคนที่ทิ้งเธอไปตั้งหลายวัน “ต้องตรวจน้ำเชื้อ ต้องงดหลั่ง อยู่ใกล้เธอ เฮียอดได้ที่ไหน แข็งตลอด ถามจริงหมิง นอกจากเป็นหมอดู เธอยังดีดน้ำมันพรายใส่เฮียเปล่าเนี่ย” “เฮีย เป็นคนฮ่องกงจริงเปล่าเนี่ย รู้จักแม้กระทั่งน้ำมันพราย” ม่านฟ้ามองท่านประธานมาเฟียจากฮ่องกง นอกจากภาษาไทยสกิลขั้นเทพแล้วยังรู้จักแม้กระทั่งน้ำมันพราย “ถ้าเธอเจอน้องเฮีย เธอจะรู้ว่าทำไมเฮียถึงเป็นแบบนี้” คนเป็นพี่โทษทั้งหมดที่ตัวเองเป็นว่าเกิดจากน้องชายตัวดี “เฮียมีพี่น้องกี่คนคะ” “มีสองคน คนละแม่ แม่ชวีกับพลอยใสเป็นคนไทย ที่บ้านเฮียเลยมีคนไทยอยู่เยอะ พ่อเฮียก็พูดไทยได้”ม่านฟ้าฟังอย่างตั้งใจ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ฟังเรื่องครอบครัวของเขา “เฮียเคยแต่งงาน แต่ไม่ได้จดทะเบียน โดนทิ้งตอนที่เกิดอุบัติเหตุ หมอบอกว่าเฮียอาจพิการและเป็นหมัน ลูกเหมือนความมั่นคงของเธอ” “ยังรักเธออยู่ไหม” ม่านฟ้าซุกหน้าเข้ากับอกกว้าง คำถามที่ทำให้ตัวเองเจ็บแต่ก็ยังอยากถาม “ห

“ไม่รู้เฮีย ว่าแล้วอยากเห็นหน้าเฮียชวีตอนเห็นหน้าเมียเฮียใหญ่” แค่คิดว่าชวีจะทำหน้าอย่างไร เขาก็สนุกแล้ว ทางฟากของสาว ๆ ม่านฟ้ามองเด็กน้อยที่นอนหลับอยู่บนที่นอนแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ อีกไม่กี่เดือนเจ้าถั่วของเธอก็จะลืมตาออกมาดูโลกแล้วเหรอ แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว “คุณด้าแพ้ท้องเยอะไหม” ม่านฟ้าถามรริดาหรือดาด้า ทั้งสองอายุเท่ากัน ทำให้พูดคุยกันได้ถูกคอ “ก็แพ้บ้างค่ะ ไม่เยอะ คุณหมิงล่ะคะแพ้ไหม” “เฮียใหญ่แพ้แทน กินมะขาม กินมะม่วงยิ่งกว่าคนท้อง” พลอยใสชิงตอบก่อน ซึ่งม่านฟ้าเองก็ไม่เคยรู้ว่าคุณชายใหญ่จะแพ้ท้องแทนเธอ “จริงดิ?” รริดาทำหน้าตกใจ นึกว่าแพ้ท้องแทนเมียจะมีแค่คนไทย เจ้าพ่อฮ่องกงอย่างหวังชางก็แพ้ท้องแทนเมียแบบนี้ด้วย “จริงแก ตอนฉันเห็นยังงงอยู่ว่าเฮียใหญ่แพ้ท้องได้ไง ในเมื่อหมอบอกเป็นหมัน” “อ้าว หมอมั่วเหรอแก” คำถามของเพื่อนทำให้ทั้งพลอยใสและม่านฟ้าส่ายหน้า “ตอนนี้ยังไม่รู้หรอกแกว่ายังไง แกก็รู้ว่าจริง ๆ แล้วฉันเป็นลูกท่านประธานหวัง ผลประโยชน์จากการเป็นหมันของเฮียใหญ่อาจมหาศาลสำหรับใครบางคน ตอนนี้เรายังไม่รู้ตั

ในห้องนอนกว้างใหญ่บนเพนต์เฮาส์ราคาแพงระยับกลางกรุง แสงไฟยามราตรีของเมืองหลวงถูกปิดกั้นด้วยผ้าม่านผืนหนาทึบ สองร่างนอนก่ายกอดกันอยู่ในห้องนอนใหญ่ ร่างหนาที่ไร้อาภรณ์ส่วนบนปกปิดกอดกระชับร่างบางไว้ในอ้อมกอด หน้าอกแกร่งแนบกับแผ่นหลังบาง วงแขนกำยำพาดผ่านเอวคอดที่เริ่มมีเนื้อหนังกว่าเดิม ดึงร่างอวบอิ่มให้แนบสนิทและจมหายในอ้อมกอดนั้น ม่านฟ้าขยับตัวหนีความคับแน่นที่ดุนดันอยู่กับแก้มก้น ไม่แน่ใจว่าคนที่นอนกอดเธออยู่ด้านหลังหลับไปหรือยัง “ทำได้ไหม” เขายังไม่หลับ ฝ่ามือหนาบีบขยำหน้าอกที่เริ่มใหญ่ขึ้นมาเล็กน้อย ปลายยอดถันถูกสะกิดเล่นด้วยนิ้วมือ สร้างความกระสับกระส่ายให้คนในอ้อมกอด นับวันเธอจะกลายเป็นผู้หญิงเร่าร้อนต้องการเขามากขึ้น ม่านฟ้าได้แต่ก่นด่าตัวเองในใจ เธอเป็นอย่างนี้ไปได้อย่างไรกันนะ “อืม” แต่เสียงตอบรับกลับตรงข้ามกับความคิด ร่างกายเวลานี้ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลย นอกจากมือที่เขาหยอกเย้ากับหน้าอกอิ่ม เขายังซุกหน้าลงซอกคอขาวเนียน แรงดูดส่งให้เธอร้องครางเบา ๆ เพราะความสยิว ความรู้สึกซ่านสวาทเป็นอย่างนี้สินะ เขาขยับเบียดขึ้นอีกน