All Chapters of นิยายจีนชุด ร้อนรักนางจิ้งจอกสาว : Chapter 21 - Chapter 30

ดวงตาคู่สวยจ้องมองไปยังผู้ชายคนเดียวในกระโจมด้วยแววตาหวานเยิ้ม ตอนนี้เขาถอดเสื้อออกเผยให้เห็นแผงอกหนากำยำด้วยกล้ามเนื้อสมบูรณ์ มีไรขนบนหน้าอกชวนให้คนมอง จินตนาการถึงยามเมื่อเอามือลูบไล้เล่น มันจะสากคายหรือเปล่า หากมันมาโดนเนื้อตัวของนางจะจั๊กจี้ไหม“โอ๊ะ ข้าเป็นอะไรไป เหตุใดถึงคิดสัปดนกับมนุษย์ผู้ชายคนนั้น”หูไป่ฮวาตกใจความคิดของตัวเอง ยามนี้นางอยากเข้าไปหาเขาพอๆ กับหวาดกลัวเขา เพราะนางยังเป็นจิ้งจอกที่บริสุทธิ์อยู่ หากถูกมนุษย์พรากพรหมจรรย์ไป นางจะสูญสิ้นความเป็นจิ้งจอกทันที จิ้งจอกสาวรีบพาตัวเองหลบหนีออกมาจากความอันตรายตรงหน้า ทว่า...“อยู่นี่เอง เครื่องบรรณาการที่หายไป!”ชายร่างใหญ่สองคนยืนจังก้าขวางทางไว้ ทั้งสองถือมีดดาบวงเดือนคมปลาบ ใบหน้าแสยะยิ้มร้าย สายตาจ้องมองร่างของหญิงสาวตัวขาวราวกับน้ำนมด้วยแววตาวาวโรจน์ เมื่อครู่ใหญ่นี้เองเสนาบดีเสนาบดีหลิงฟาน เจ้านายของเขาได้สั่งให้นำเครื่องบรรณาการชิ้นเยี่ยมที่ได้รับมาจากอ๋องเมืองฉี หนึ่งในแคว้นที่เข้ามาสวามิภักดิ์ยอมอยู่ใต้อำนาจการปกครองของฮ่องเต้ของพวกเขา อ๋องเฒ่าได้จัดส่งสาวงามมาถวายเมื่อทราบว่าฮ่องเต้เสด็จผ่านมาที่นี่เซียวเหวินอี้

“เจ้าคงหิวน้ำ ดื่มน้ำทับทิมนี่ก่อนสิ จะได้สดชื่น” นางพี่เลี้ยงส่งแก้วใส่น้ำสีแดงให้หูไป่ฮวารับมาดื่มอย่างกระหาย ตั้งแต่หล่นปุ๊กลงมายังโลกมนุษย์ ยังไม่ได้ดื่มน้ำสักหยด นางกระหายจนคอแห้งเป็นผง“น้ำทับทิมนี่จะช่วยให้เจ้ามีแรงรับศึกหนักจากฮ่องเต้ทั้งคืน หึ หึ” นางพี่เลี้ยงหัวเราะชอบใจหูไป่ฮวาตาเบิกกว้าง มองแก้วน้ำในมืออย่างตกใจ นึกถึงน้ำอัคคีในดินแดนจิ้งจอกขึ้นมาทันที น้ำนี่คงไม่มีสรรพคุณแบบเดียวกับน้ำอัคคีหรอกนะ!“น้ำทับทิมสูตรพิเศษของข้า ผสมสมุนไพรชั้นยอดช่วยให้หญิงสาวไม่เจ็บปวดขณะร่วมรัก และทำให้มีเรี่ยวแรงตลอดทั้งคืน มันได้ผลดีเสมอ ข้าให้เจ้าดื่มมันเพราะคิดว่าฮ่องเต้คงจะเสพสมกับเจ้าทั้งคืน ฮ่า ฮ่า ฮ่า”เสียงหัวเราะบาดหูคนฟัง จนอยากจะหาอะไรทุบหัวเจ้าของเสียง หูไป่ฮวาอยากร้องกรี๊ดดังให้หายแค้น นางได้ยินว่ามนุษย์ผู้ชายชั่วร้าย แต่ตอนนี้นางคิดว่ามนุษย์สตรีก็ชั่วร้ายไม่ต่างกัน“เอาล่ะ ถึงเวลาที่เจ้าต้องไปถวายตัวแล้ว”นางพี่เลี้ยง จับข้อมือจิ้งจอกสาวพาจูงไปยังห้องอีกห้องด้านในสุด ซึ่งเป็นห้องบรรทมของฮ่องเต้ เจ้าของห้องเอนกายรออยู่บนเตียงเรียบร้อย ใบหน้าคมคายใต้หนวดเคราดูน่ากลัวในสายตาของห

หูไป่ฮวาบิดตัวไปมาตามการเคลื่อนไหวของปลายนิ้ว ดวงตาหรี่ปรือ กัดริมฝีปากแน่น เสียงหวานครางครวญในลำคอระหง ทรวงอวบส่ายไหวไปมาราวกับดอกไม้ต้องลม งดงามเร้ารัญจวนจนคนมองอดใจไม่ไหว“นางฟ้าของข้า เจ้าช่างยั่วยวน ชวนให้ข้าอยากลิ้มลองจนทนไม่ไหวแล้ว ข้าคิดว่าเจ้าพร้อมสำหรับความหฤหรรษ์ที่ข้า มอบให้แล้ว”เซียวเหวินอี้ตาลุกวาบเมื่อสิ้นสุดความอดทน กลีบผกางามเบ่งบานพลิ้วไหวไปตามปลายนิ้วที่สอดเข้าออก น้ำหวานฉ่ำเยิ้มพร่างพรูราวกับน้ำค้างบนกลีบดอกไม้ ฮ่องเต้หนุ่มค่อยๆ ถอนปลายนิ้วออก ก่อนจะเปลี่ยนมาจับความอหังการ์ของตัวเองเข้าจดจ่อตรงปากถ้ำสวาท จับปลายบานราวดอกเห็ดครูดไปมาแหวกกลีบผกางามให้คลี่แย้มบาน ก่อนจะดันพรวดเข้าไปทีเดียวจนสุดลำ ทะลายปราการสาวที่ขวางกั้นจนฉีกกระจุยในคราวเดียว ร่างงามสะดุ้งเฮือกลืมตาโพลง“กรี๊ดดด ข้าเจ็บ!”หูไป่ฮวาหลุดจากภวังค์เสน่หาเมื่อพบพานความเจ็บปวดแบบไม่ทันตั้งตัว ก่อนสติจะกลับคืนมาพร้อมความตกใจ เมื่อรับรู้ว่าตัวเองได้สูญเสียพรหมจรรย์ให้มนุษย์ผู้ชายคนนี้ไปแล้ว พร้อมกับสิ้นสุดความเป็นจิ้งจอกและหมดสิทธิ์กลับไปยังหุบเขาหูเทียนที่จากมา“เอาออกไป ข้าเจ็บ กรี๊ดด”นางถดกายหนีแต่ถูกร่า

นอกกระโจมเสนาบดีหลิงฟานและเหล่าทหารในสังกัดได้กระจายกำลังกันรายล้อมกระโจมของฮ่องเต้เซียวเหวินอี้ไว้เรียบร้อย อาหลีกับอาหลงสองลูกสมุนคนสนิทยืนรอฟังคำสั่งของเจ้านายอย่างใจเย็น แม้อยากจะเข้าไปจัดการกับฮ่องเต้ใจจะขาดและแย่งตัวนางบำเรอคนงามมาเสพสมให้หนำใจ แต่ต้องรอให้เสนาบดีหลิงฟานออกคำสั่งก่อน พวกมันทั้งสองได้ยินเสียงการร่วมรักของฮ่องเต้กับนางบำเรอตัวขาว ก็เกิดอารมณ์คึกคักวาดจินตนาการในหัวว่า หากได้ตัวนางมาจะทำอย่างไรกับนางให้สมความปรารถนาบ้าง“เตรียมตัวให้พร้อม อาหลีอาหลงพวกเจ้าตามข้าเข้าไปจัดการกับฮ่องเต้เซียวเหวินอี้เดี๋ยวนี้!” เสนาบดีหลิงฟานตะโกนบอกลูกสมุนอาหลีกับอาหลงก้มศีรษะคำนับผู้เป็นนาย ก่อนจะโบกมือให้ทหารสิบนายวิ่งกรูเข้าไปในกระโจมตามคำสั่งเสียงฝีเท้าของคนจำนวนมากที่วิ่งเข้ามาทำให้เซียวเหวินอี้รีบหยิบดาบข้างเตียงมาถือไว้ แล้วดึงหญิงสาวให้หลบไปอยู่ด้านหลังตน หูไป่ฮวามองหน้าฮ่องเต้ด้วยความตกใจ ยิ่งเห็นทหารนับสิบกรูเข้ามาในห้องนอนยิ่งแตกตื่น ในจำนวนคนที่เข้ามามีชายสองคนที่นางจำได้ว่าเป็นคนจับนางแล้วบังคับให้มาถวายตัวกับฮ่องเต้ พวกมันถือดาบแสยะยิ้มมองนางอย่างน่ากลัว ในสายตามีรอยหื

“ข้ายอมรับว่าข้ากลัวเจ้า... ในร่างนี้”คำพูดนั้นทำให้หูไป่ฮวาในร่างมังกรถอนหายใจแรง ร่างใหญ่โตขยับถอยห่างหมุนกายหันหลังให้ จะมีใครไม่กลัวสัตว์ประหลาดตัวนี้ นางช่างโง่เขลานัก“แต่ข้าไม่ได้รังเกียจเจ้านะ ข้าขอบใจเจ้ามากที่ช่วยข้าไว้”“ข้าช่วยท่านเท่ากับช่วยตัวข้าด้วย ข้าไม่อยากถูกพวกนั้นทำร้ายจึงช่วยพาท่านหนีมา”หูไป่ฮวาถอนหายใจอีกหน อ้าปากคายลูกแก้วออก พลัน... ร่างมังกรก็สลายไป เหลือเพียงร่างงดงามของหญิงสาวที่กำลังยืนหันหลังให้ฮ่องเต้หนุ่มเท่านั้น“ข้าเป็นจิ้งจอก ไม่ใช่มนุษย์เหมือนท่าน”หูไป่ฮวาหันมามองหน้ามนุษย์ผู้ชายที่ครอบครองร่างกายและพรหมจรรย์ของนางด้วยแววตาเศร้าสร้อยเซียวเหวินอี้ทอดสายตามองร่างงดงามของนางบำเรอคนล่าสุดของตนอย่างพินิจ นางบอกว่านางเป็นจิ้งจอก แต่ในสายตาของเขานางคือเทพธิดาที่มีความงามมากกว่าสตรีคนใดที่เคยพบมา และนางทำให้หัวใจของเขาหวั่นไหว“ข้าจะก่อไฟกันหนาว แล้วเรามานั่งคุยกัน”เซียวเหวินอี้เอ่ยขึ้น แล้วจัดการเก็บเศษไม้มาก่อไฟ ยังอีกหลายชั่วโมงกว่าจะสว่าง ยังมีเวลาได้พูดคุยกันอีกนาน“ข้ามีหินก่อไฟ เดี๋ยวข้าจะช่วยท่านจุดไฟเอง”จิ้งจอกสาวหยิบหินสีแดงออกมาจากถุงใส่ของ