All Chapters of นิยายจีนชุด ร้อนรักนางจิ้งจอกสาว : Chapter 41 - Chapter 50

“เจ้าว่าเจ้ารักมนุษย์ผู้นั้นหรือ และเขาก็รักเจ้า มันจะเป็นไปได้หรือ มนุษย์กับจิ้งจอกจะรักกันได้อย่างไร”เซียนจิ้งจอกมองจิ้งจอกสาวด้วยสายตาอ่อนโยน รับรู้ถึงความรู้สึกของอีกฝ่ายอย่างเห็นใจ หูไป่ฮวาต่างจากจิ้งจอกคนอื่นตรงที่รู้จักความรัก จิ้งจอกตนอื่นล้วนไม่เคยพบเจอกับความรู้สึกนี้ มีเพียงความปรารถนาทางร่างกายชั่วครู่ยาม เลิกราแล้วเสาะหาคนใหม่เพื่อเสพสมหาความสุขไปวันๆ ไม่มีจิ้งจอกจิ้งจอก ตนใดรักใคร่กันจนยอมแต่งงานครองคู่กัน เพราะยังห่วงว่าจะไม่ได้เสพสมกับจิ้งจอกจิ้งจอก ตนอื่น ความรักจึงเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้ยากในดินแดนแห่งนี้“ข้ารักเซียวเหวินอี้ ข้ามั่นใจว่ารักเขาและเชื่อมั่นว่าเขารักข้าเช่นกันเซียนจิ้งจอกท่านกับเซียนจิ้งจอกสาวครองคู่กันด้วยความรักใช่หรือไม่ ท่านย่อมต้องรู้ว่าการพรากจากคนรัก มันเป็นความทุกข์ทรมานแสนสาหัสเพียงใด ได้โปรดเห็นใจข้าด้วยเถิด ข้ายินดีแลกทุกสิ่งแลกกับการได้กลับไปครองคู่กับเซียวเหวินอี้อีกครั้ง”หูไป่ฮวาอ้อนวอนเซียนจิ้งจอก หวังให้อีกฝ่ายเห็นใจและยอมช่วยเหลือ“เจ้ายินดีแลกทุกสิ่งหรือหูไป่ฮวา” เป็นเซียนจิ้งจอกเอ่ยถามขึ้นหูไป่ฮวาหันไปพยักหน้ารับ ความหวังมาเกินคร

ภาค3. ร้อนพิศวาส นางจิ้งจอกสาวบทที่43. ตอน องค์หญิงเซียวอี้หลันแคว้นจ้าวกำลังจัดงานฉลองวันครบรอบวันเกิดปีที่สิบแปดขององค์หญิงเซียวอี้หลันในอีกสองวันข้างหน้า องค์ชายจากแคว้นต่างๆ ถูกเชิญมาร่วมงานนี้ นอกจากเป็นฉลองวันเกิดแล้วยังเป็นงานที่องค์ชายที่ยังไม่มีชายา มีโอกาสได้เสนอตัวให้องค์หญิงได้เลือกคู่ ทุกคนต่างหมายปององค์หญิงเซียวอี้หลันมาเป็นคู่ครอง เพื่อกระชับความสัมพันธ์กับแคว้นจ้าว หากองค์หญิงถูกใจต้องชะตากับผู้ใด นั่นหมายถึงพิธีอภิเษกสมรสจะจัดขึ้นในอีกไม่ช้า และความสัมพันธ์ของสองแคว้นจะแน่นแฟ้นยิ่งขึ้น ถ่วงดุลอำนาจของแคว้นอื่นๆ ไม่ให้กล้ารุกรานในวังก่อนงานฉลองเหล่านางกำนัลและขันทีต่างวุ่นวายกับการตกแต่งสถานที่ ส่วนเจ้าของวันเกิดถูกกักตัวไว้ไม่ให้ออกมาจากตำหนักองค์หญิงเซียวอี้หลันได้แต่นั่งๆ นอนๆ อย่างเบื่อหน่าย ยามปกติองค์หญิงมักจะออกไปขี่ม้าเล่นไม่ก็เที่ยวสนุกไปทั่วเมือง ตามประสาคนอยู่ไม่สุขจนได้รับฉายาองค์หญิงจอมแก่น ถึงกระนั้นความงามขององค์หญิงเซียวอี้หลันกลับทำให้องค์ชายและฮ่องเต้จากแคว้นต่างๆ หมายปอง“เบื่อๆๆๆ ข้าไม่อยากอุดอู้อยู่แต่ในห้องแบบนี้” องค์หญิงบ่นโวยวายกับนางพี่เล

“อะไรเหรอเจ้าคะ มีอะไรที่ท่านแม่ไม่ได้บอกลูกเกี่ยวหุบเขาหูเทียนอีก”น้ำเสียงสั่นเครือทำให้เซียวอี้หลัน ลุกขึ้นนั่งมองหน้ามารดาอย่างสงสัย“ฟังแม่นะลูก เมื่อสิบแปดปีก่อนตอนที่แม่ถูกเซียนจิ้งจอกจับตัวกลับไปยังหุบเขาหูเทียน เซียนจิ้งจอกยื่นข้อเสนออะไรบางสิ่งเพื่อแลกกับการปล่อยตัวแม่ ให้กลับมาอยู่กับพ่อของลูก ตอนนั้นแม่รักพ่อของลูกมาก แม่ไม่อยากจากพ่อของลูกไปจึงยอมให้สัญญากับเซียนจิ้งจอก”หูไป่ฮวาน้ำตาไหล ด้วยความรู้สึกผิดต่อลูกสาว“ท่านแม่ให้สัญญาอะไรกับเซียนจิ้งจอกเหรอเจ้าเจ้าคะ”เซียวอี้หลัน รู้สึกว่าสิ่งที่มารดาเล่าให้ฟังนั้น มีเงื่อนงำบางอย่างที่ไม่ใช่เรื่องดีนัก“เซียนจิ้งจอกได้ให้แม่สัญญาว่า จะยกลูกสาวคนแรกของแม่ให้แทนตัวแม่ เพื่อนแลกเปลี่ยนกับการที่แม่ได้กลับมาอยู่กับพ่อของลูก แม่ขอโทษเซียวอี้หลัน”หูไป่ฮวาสะอื้นไห้เสียงดัง พร่ำขอโทษลูกสาวอย่างเสียใจ“ท่านแม่...” เซียวอี้หลันนิ่งงันด้วยความตกใจ“แม่ขอโทษลูก แม่จำเป็นหากไม่ทำแบบนั้นเซียนจิ้งจอกคงไม่ไว้ชีวิตพ่อกับแม่ และเราคงไม่ได้อยู่ด้วยกัน”“แล้ว... แล้วข้าต้องไปหุบเขาหูเทียนเมื่อไหร่เจ้าเจ้าคะ”แม้จะตกใจ แต่เซียวอี้หลันไม่ใช่คนตื

คำว่าเกลียดเสียดแทงใจคนฟัง จนต้องปิดปากร้ายๆ นั้นอีกอีกครั้ง เซียนจิ้งจอกไม่ปล่อยให้คนปากดีได้ด่าทอตนเองอีกหน จึงสั่งสอนคนปากเก่งด้วยจุมพิตดุดันแต่เร่าร้อน ในแบบที่เซียวอี้หลันไม่เคยรู้จักมาก่อน ปลายลิ้นร้อนฉกเข้าไปในโพรงปากนุ่มเกี่ยวเรียวลิ้นเล็กดูดดุนจนเกิดเสียงจุ๊บจั๊บ ดูดกลืนความหวานฉ่ำทั่วริมฝีปากทั้งบนล่าง จนเจ้าของหอบหายใจแรงเพราะหายใจไม่ทัน เนื้อตัวร้อนผ่าวอ่อนระโหยราวกับถูกสูบวิญญาณ ร่างงามสะดุ้งเฮือกเมื่อถูกฝ่ามือหนาลูบไล้ไปทั้งตัว อุ้งมือร้อนกอบกุมทรวงสาวบีบคลึงสลับไปมาทั้งสองเต้า ก่อนที่ริมฝีปากจะคลายออกให้นางได้หายใจเข้าปอด“อ๊ะ อย่านะ ซี๊ด อย่าดูดนมข้า”เซียวอี้หลันผวาเฮือกเมื่อปลายปทุมถัน ถูกริมฝีปากร้อนอ้าอมไว้ในและเริ่มดูดกลืนอย่างหนักหน่วง จนเกิดความเจ็บปนเสียวจี๊ดขึ้นสมอง มือน้อยผลักไสศีรษะเขาให้ออกห่าง ดิ้นรนให้หลุดจากพันธนาการพิศวาสที่เริ่มร้อนแรงขึ้น แต่คนที่กำลังเพลิดเพลินกับความหวานหอมของทรวงอวบกลับไม่สนใจ ตั้งหน้าตั้งตาดูดดื่มความหวานจนเจ้าของเต้าทรวงดิ้นเร่าด้วยความเสียวสยิว ขนอ่อนในกายลุกชันมือน้อยที่ผลักไสกลับขยุ้มผมดกหนาไว้เต็มกำมือ แอ่นอกอวบให้เขาดื่มกินอ

“ซี๊ด เจ้ารัดข้าแน่นไปแล้วเซียวอี้หลัน”เป็นเซียนจิ้งจอกที่ทานทนต่อแรงตอดรัดนั้นไม่ไหว ร่างหนาเด้งสะโพกสอบเข้าลึกจนชนมดลูกของนางดังกรึก ก่อนจะถอนตัวออกห่างแล้วกระแทกสวนเข้าไปล้ำลึกกว่าเดิม เซียวอี้ หลันหลับตาแน่นประสานรับจังหวะของเขาตามสัญชาตญาณ เซียนจิ้งจอกยิ้มร้ายขณะโหมกายกระหน่ำเข้าหาความฉ่ำร้อนที่โอบรัดความใหญ่โตมอบความหฤหรรษ์ให้นางเต็มที่แบบไม่ออมแรง แท่งหยกฉ่ำวาวเคลื่อนเข้าออกช่องทางคับแคบเหมือนท่อนซุงทะลวงผ่านโถงถ้ำ เจ้าของความอลังการ์จ้องมองจุดเชื่อมประสานด้วยสายตาหื่นหิว นานแค่ไหนแล้วที่เฝ้านึกถึงช่วงเวลานี้ อดทนมากแค่ไหนที่ต้องหักห้ามใจไม่ให้จัดการร่างงดงามนี้ก่อนวันอันควร ตอนนี้ไม่ว่าใคร ฟ้าดิน หรือสิ่งใดก็ไม่สามารถขัดขวางไม่ให้เขาเข้าไปในซุกซบในกายหวานฉ่ำของนางได้อีก “เจ้าช่างแน่น ร้อนฉ่ำ และหวานเหลือเกินเซียวอี้หลัน”ปากหยักอ้าอมทรวงอวบไว้เต็มกระพุ้งแก้ม ดูดกลืนแทบจะรวบหายเข้าไปเกินครึ่ง ขณะบั้นเอวส่ายซัดทุกแรงปรารถนาเคลื่อนเข้าหาร่างงามหนักหน่วงไม่ขาดตอน“ท่าน... ก็แข็งแรง แข็งแกร่ง รุนแรง เร่า... อ่า...ร้อน”เซียวอี้หลันตอบกลับด้วยความรู้สึกของตัวเอง มึนเมาในรสเสน่หาจน