All Chapters of นิยายจีนชุด ร้อนรักนางจิ้งจอกสาว : Chapter 71 - Chapter 80

“ความรัก คือการที่เรามีความสุขเมื่ออยู่ใกล้ๆ บุรุษคนหนึ่ง ยามห่างไกลกันก็คิดถึงเขาทุกลมหายใจ อยากอยู่กับเขาไปตลอดกาล ปรารถนาเขาเพียงผู้เดียวโดยไม่ต้องการบุรุษคนใดอีก”คำอธิบายนั้นทำให้คนฟังขมวดคิ้ว ทำหน้าครุ่นคิดตาม แล้วส่ายหน้าเมื่อความรู้สึกที่เซียนจิ้งจอกสาวบอก ไม่เคยเกิดขึ้นในหัวใจของนาง“ข้าไม่เคยรู้สึกแบบนั้นกับจิ้งจอกหนุ่มคนไหนเลย แม้แต่หูอวี้ ข้าปรารถนาเขา พอใจ ติดใจรสสวาทจากเขา จนอยากให้เขาเสพสมกับข้าคนเดียว แบบนี้เรียกว่าความรักได้หรือไม่”“ข้าบอกเจ้าไม่ได้ว่ามันคือความรักหรือไม่ เจ้าต้องค้นหาคำตอบด้วยตัวเอง”เซียนจิ้งจอกสาวยิ้มเอ็นดู อีกฝ่ายยังคงสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง นางคงให้คำตอบไม่ได้ นอกจากให้จิ้งจอกสาวหว่านอิงเรียนรู้ด้วยตนเอง“ข้าจะกลับไปทบทวนดูอีกครั้ง ข้าขอตัวก่อน”หว่านอิงขอตัวออกไปจากห้องด้วยท่าทางสับสน เมื่อนางเดินออกไปลับสายตาแล้ว เซียนจิ้งจอกหนุ่มก็ปรากฎตัวขึ้น เซียนนิ่งฟังสองสาวคุยกันมาตั้งแต่ต้นแต่ไม่ปรากฎกายให้เห็น“หว่านอิงกำลังสับสน ข้าไม่คิดว่านางรักหูอวี้ และมั่นใจว่าหูอวี้ไม่ได้รักนางเช่นกัน” เซียนเอ่ยขึ้น“หว่านอิงรับใช้ข้ามานาน ข้าอยากให้นางมีคว

“ข้าจะแย่งอัญมณีวิเศษมาจากเขาได้อย่างไร” หว่านอิงเริ่มหนักใจ“นั่นเป็นสิ่งที่เจ้าต้องใช้สติปัญญาของเจ้าหาทางเอาเอง หากภารกิจล้มเหลว ความปรารถนาของเจ้าก็จะไม่เป็นผล ข้าช่วยเจ้าได้แค่นี้ จงทำหน้าที่ของเจ้าด้วยตัวเองให้สำเร็จเถิด”พูดจบเซียนจิ้งจอกสาว ก็หายตัวกลับไปยังหุบเขาหูเทียน ปล่อยให้จิ้งจอกสาวหว่านอิงครุ่นคิดหาวิธีแก้ปัญหาด้วยตัวเอง“ข้าต้องเปิดประตูไปยังดินแดนเหยียนฉีก่อน แล้วค่อยคิดหาทางแย่งชิงอัญมณีแห่งชีวิต คฑาวิเศษจงเปิดประตูมิติบัดเดี๋ยวนี้”หว่านอิงยกคฑาขึ้นแล้วร่ายเวทย์ คฑาวิเศษเปล่งแสงสีฟ้าเป็นรัศมีวงกลมโอบล้อมร่างงดงามของนาง แล้วพาจิ้งจอกสาวไปยังดินแดนเหยียนฉีในเวลาเพียงชั่วอึดใจร่างของจิ้งจอกสาวปรากฎตัวอีกครั้งบนยอดเขาสูง ที่แห่งเดียวกับยอดเขาสครมาตา แต่เป็นอีกมิติหนึ่งของโลกคู่ขนาน“ที่นี่หรือดินแดนเหยียนฉีช่างแตกต่างจากที่ข้าคิดไว้”บนยอดเขามีต้นหญ้าขึ้นปกคลุม ยอดเขายอดอื่นๆ ในบริเวณใกล้เคียงก็มีสภาพอุดมสมบูรณ์เต็มไปด้วยต้นไม้เขียวขจี ช่างแตกต่างจากยอดเขาสครมาตาที่โลกมนุษย์ที่มีแต่หิมะ จิ้งจอกสาวหว่านอิงร่ายเวทย์เสกลูกบอลแก้วพาตัวเองเหาะไปสำรวจรอบๆ โดยใช้เวทมนตร์พราง

หว่านอิงเดินตามจางหนิวเข้ามาในวิหาร ภายในถูกตกแต่งด้วยโคมไฟและกระจกสีมีภาพวาดรูปนางฟ้าและสรวงสวรรค์ประดับไว้บนกำแพง พื้นทำจากหินอ่อนสีขาวสะอาดตา แสงสว่างจากโคมไฟสาดส่องไปทั่วห้องโถงใหญ่ทำให้บรรยากาสดูอบอุ่นราวกับอยู่ในดินแดนแห่งความสุขตรงกลางด้านในสุดมีแท่นพิธีวางเครื่องบูชาและเชิงเทียนทำจากทองเหลือง มีร่างของชายคนหนึ่งสวมชุดสีขาวยืนอยู่หน้าแท่นบูชาหันหลังให้ประตูทางเข้า ชายคนนั้นมีผมสีดำยาวระแผ่นหลัง รูปร่างสูงสง่าผึ่งผาย ชายคนนั้นคงเป็นนักพรตโม่ชางผู้ครอบครองอัญมณีแห่งชีวิต เขาค่อยๆ หันกลับมา เมื่อได้ยินเสียงคนที่เดินเข้ามาภายในห้องโถงนั้นใบหน้าของเขาทำให้จิ้งจอกสาวถึงกับกลั้นหายใจด้วยความตื่นตะลึง นักพรตโม่ชางคนนี้ไม่ได้เป็นชายแก่อย่างที่นางเข้าใจ แต่เขายังหนุ่มและมีใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพเซียน จมูกโด่งงามได้รูปรับกับเรียวคิ้วสีเข้ม บนหน้าผากมีเครื่องประดับด้วยอัญมณีสีชมพู ดวงตาสีนิลพราวระยับทอดมองใบหน้าของผู้มาเยือนด้วยแววตาสงบนิ่งดุจน้ำในแอ่งลึก มือเรียวยกขึ้นโบกไปมาเป็นสัญญาณ ทำให้จางหนิวก้มศีรษะคำนับแล้วค่อยๆ เดินถอยหลังออกมาพร้อมกับปิดประตูห้องโถง ปล่อยให้หว่านอิงในคราบของชา

“ผู้คนล้วนมีความปรารถนาไม่สิ้นสุด ท่านคิดหรือว่าจะมีคนพอใจเพียงแค่นี้”“พวกเขาล้วนถูกกำหนดให้พอใจในสิ่งที่ได้รับ”นักพรตโม่ชางเอ่ยขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มละมุน ใบหน้าหล่อเหลายามประดับด้วยรอยยิ้มแบบนี้ ทำให้คนเห็นหัวใจเต้นแรงได้เสมอ หว่านอิงก็ไม่อาจห้ามไม่ให้ตัวเองใจเต้นได้เช่นกัน แม้นางจะอยู่ในร่างของชายหนุ่ม แต่เนื้อแท้ของกายเป็นสตรี ย่อมพ่ายแพ้ต่อเสน่ห์ของบุรุษเพศ“อาจเป็นเพราะความเมตตาของท่าน ทำให้ผู้คนเคารพเชื่อฟัง ข้าเห็นพวกเขามองท่านด้วยสายตาชื่นชมบูชา”หว่านอิงหูอิงสายตามองไปทางอื่น ไม่ให้ตัวเองหวั่นไหวกับใบหน้าหล่อเหลาของอีกฝ่าย จิ้งจอกสาวไม่อยากให้ตัวเองสติแตกลุกขึ้นปลุกปล้ำบุรุษด้วยความปรารถนา ตัวนางเมื่ออยู่ในหุบเขาหูเทียนไม่เคยร้างรสสวาท ทั้งจากหน้าที่ผู้ช่วยเปิดพรหมจรรย์จิ้งจอกหนุ่ม หรือจากความปรารถนาของเหล่าจิ้งจอกหนุ่มที่พากันมาเกี้ยวพา อยากร่วมเสพสมกับนางไม่เว้นแต่ละวัน พวกเขามองนางด้วยสายตาของความหิวกระหายในรสสวาท ยามเปิดเปลือยร่างกายก็พร้อมจะกระโจนเข้ามาฟอนฟัด โจนจ้วงเข้าหานางด้วยความหื่นโหย ไม่ต่างจากเมื่อครั้งนางเป็นนางผลไม้สาวในป่าเมิ่งเทียน นางถูกนกอสูรเก็บลงจากต้นม

“ข้ารู้ดีว่าตัวข้ามีพลังเวทย์อ่อนด้อย ได้โปรดช่วยข้าด้วยเถิดเซียน ช่วยข้าด้วยเซียน”หว่านอิงพยายามอ้อนวอน แต่เซียนไม่ยอมปรากฎกายออกมาให้นางเห็น“หากเจ้าออกมาได้ นักพรตโม่ชางคงไม่ปล่อยให้เจ้าลอยนวล และหากเจ้าทำภารกิจไม่สำเร็จก็ไม่มีสิทธิ์กลับไปยังหุบเขาหูเทียน” เซียนไม่ยอมช่วยจิ้งจอกสาวให้ออกมาจากที่คุมขัง นิ่งฟังนางคร่ำครวญอย่างใจเย็น“ข้าสู้กับเขาไม่ไหว พลังของข้าอ่อนด้อยกว่าเขามาก ข้าต้องทำเช่นไร”หว่านอิงไม่เห็นหนทาง ที่นางจะเอาชนะนักพรตโม่ชางได้เลย เขาสามารถจัดการกับนางได้อย่างง่ายดายแทบไม่กะพริบตา ส่วนนางนั้นตกเป็นเชลยตั้งแต่แวบแรกที่เผยตัวตน“โถ่ เซียน ทำไมท่านไม่มาช่วยข้า ข้าจะหาทางใด มาทำให้นักพรตโม่ชางยอมจำนนต่อข้า”ตลอดหลายวันที่ผ่านมา หว่านอิงได้เห็นว่านักพรตโม่ชางเป็นชายหนุ่มที่ไม่ชอบยุ่งเกี่ยวกับสตรี แม้จะมีสตรีหลายคนในหมู่บ้านมาที่วิหาร เขาก็ไม่เคยมีท่าทีอันใดต่อพวกนาง ครั้งหนึ่งนางกับนักพรตไปเดินเล่นที่หลังวิหาร บังเอิญไปเจอจางหนิวกำลังเริงรักกับสตรีชาวบ้านคนหนึ่งหลังพุ่มไม้ ทั้งสองกำลังนัวเนียกันโดยไม่รู้ว่ามีคนมาพบเห็นเข้า“จางหนิว ท่านทำให้ข้าเสียวไปหมดแล้ว โอ