“ปล่อยข้าเถอะ ข้าจะทำตามที่ท่านต้องการ”หว่านอิงแสร้งยอมอ่อนข้อ ทำให้นักพรตโม่ชางยิ้มได้ เขาไม่ต้องการทำร้ายนางเมื่อนางรับปากเขาจึงยอมปล่อยนางออกมาจากที่คุมขัง จิ้งจอกสาวเดินออกมานั่งบนเก้าอี้ลงมือรับประทานอาหารอย่างหิวโหย ในขณะที่นักพรตหนุ่มรินน้ำดื่มส่งให้“ขอบคุณท่านมาก พรุ่งนี้ข้าจะไปจากที่นี่ คืนนี้ข้าขอพักอยู่สักคืนได้หรือไม่” หว่านอิงเอ่ยถาม“ได้สิ แล้วเจ้าจะทำยังไงต่อไป”นักพรตอนุญาตให้นางพักที่นี่ได้อีกคืน เขาคิดว่านางคงรักษาสัญญาจึงปล่อยตัวนางไป“ข้าจะต้องไปเอาอัญมณีอีกสี่ชิ้น นำไปมอบให้เซียนจิ้งจอกหนุ่มตามที่ได้รับภารกิจมา”“เจ้ายังคิดจะตามหาอัญมณีที่เหลืออยู่อีกหรือ”“ใช่ ข้าได้รับบัญชามา ข้าต้องทำให้สำเร็จ”หว่านอิงเอ่ยอย่างหนักแน่น นางแอบลอบยิ้มเมื่อเห็นนักพรตหนุ่มนิ่งคิดอะไรบางอย่าง ระหว่างที่เขาเผลอนางก็แอบใช้เวทมนตร์เสกอะไรบางอย่างใส่ในแก้วน้ำดื่มของเขา อีกฝ่ายคงจะไม่ทันระวังตัวเพราะคิดว่านางยอมทำตามข้อเสนอแล้ว จึงยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม ริมฝีปากงามแย้มกว้างขึ้น ดวงตาวาววับสมใจ“รู้หรือไม่ว่า ผู้ที่ครอบครองอัญมณีทั้งสี่คนนั้น พวกเขามีพลังเวทย์สูง และเป็นคนโหดร้าย เขาไม่มีทา
Last Updated : 2025-08-29 Read more