All Chapters of นิยายจีนชุด ร้อนรักนางจิ้งจอกสาว : Chapter 91 - Chapter 100

จูเอ๋อร์ทำให้อู่หลิงกลายเป็นปีศาจดูดเลือด เขากระหายเลือดและชื่นชอบเลือดของสตรีพรหมจรรย์ ในขณะที่มีผู้ต้องการครอบครองอัญมณีแห่งราตรีต่างพากันมาแย่งชิง อู่หลิงกับจูเอ๋อร์จึงสร้างดินแดนเย่เทียนแห่งนี้ขึ้นมาในอีกมิติ นำพาผู้คนจากดินแดนเก่ามาอาศัยอยู่ เพื่อเป็นอาหารของพวกเขา สตรีจากหมู่บ้านต่างๆ จะถูกส่งมาให้อู่หลิงกับจูเอ๋อร์แลกกับชีวิตของผู้คนที่เหลือ ปราสาทเลือดกลายเป็นสถานที่แห่งความตาย ไม่มีผู้คนกล้าเข้ามาใกล้“ความสุขของพวกเจ้าหมดลงแล้ว!”หว่านอิงปรากฎตัวขึ้น จิ้งจอกสาวใช้คฑาวิเศษดูดอัญมณีแห่งราตรีมาเก็บไว้บนคฑา ท่ามกลางความตกตะลึงของแวมไพร์ทั้งสอง ซึ่งไม่คิดว่าจะมีผู้ใดกล้าบุกรุกเข้ามาในปราสาทเลือด และแย่งชิงอัญมณีไปซึ่งๆ หน้าแบบนี้“เจ้าเป็นใคร บังอาจเข้ามาในปราสาทของข้า”จูเอ๋อร์ลอยตัวจากสระเลือด เข้ามายืนข้างๆ อู่หลิงที่ขยับเข้ามาเตรียมต่อกรกับผู้บุกรุก อำนาจของอัญมณีแห่งราตรีทำให้ท้องฟ้ามืดมิด และบังคับให้ผู้คนตกเป็นทาสรับใช้โดยไม่ขัดขืน นางกับอู่หลิงใช้อัญมณีแห่งราตรีควบคุมผู้คนของดินแดนเย่เทียนมาเนิ่นนาน อยู่กันอย่างมีความสุขจนไม่ระมัดระวังตัว ไม่คิดว่าจะมีคนเข้ามาในนครแห่งนี้

“แต่สำหรับข้า นายหญิงคือทั้งหมดของชีวิตข้า”“โม่ชาง...”หว่านอิงครางในคอด้วยความซาบซึ้ง คำพูดประโยคนี้ของเขามันเปิดหัวใจของนางให้รับเขาเข้ามาทั้งใจ“ข้ารักท่าน นายหญิงของข้า”โม่ชางแตะริมฝีปากจุมพิตสตรีผู้เป็นยอดดวงใจ กอดนางไว้ในอ้อมแขนของตนแนบแน่น“ขอบคุณที่รักข้า”หว่านอิงหลับตาลงซึมซับความรู้สึกอิ่มเอมในหัวใจ หนทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไรนางไม่อาจรู้ได้ แต่ตอนนี้นางรู้เพียงว่า นางมีความสุขมากที่สุดในชีวิตตั้งแต่เกิดมา“ข้ามีชีวิตเพื่อนายหญิง ข้าปรารถนาจะอยู่เคียงข้างนายหญิงไปชั่วนิรันดร์”คำสัญญานั้น ดังขึ้นจากปากของชายผู้มอบทั้งชีวิตและหัวใจให้จิ้งจอกสาว รักของจะหล่อเลี้ยงใจเธอได้ตลอดกาลหรือไม่ เมื่อยังมีอุปสรรครอพิสูจน์คนทั้งคู่อยู่ทั้งสองนอนกอดกันด้วยความรัก โดยไม่รู้ว่ามีสายตาของเซียนจิ้งจอกหนุ่มและเซียนจิ้งจอกสาว มองดูพวกเขาผ่านกระจกวิเศษในห้องนอน“ดูเหมือนหว่านอิง กำลังจะรู้จักความรักแล้วใช่หรือไม่”เซียนจิ้งจอกหนุ่มโอบไหล่บางของเซียนจิ้งจอกสาว ทั้งสองมอง ดูหว่านอิงด้วยสายตาอ่อนโยน“ข้าก็คิดเช่นนั้น หว่านอิงคงได้รู้จักความรักเสียที แต่นางยังทำภารกิจไม่สำเร็จ ยังเหลืออัญมณีอีกสอ

หว่านอิงยื่นมือไปตามคำบอก หลงมู่แตะมือของตนบนมือของจิ้งจอกสาว ก่อนจะหลับตา แสงสีฟ้าได้เปล่งออกมาจากปลายมือของผู้ทำนาย“ท่านต้องแลกสิ่งหนึ่งเพื่อให้ได้สิ่งหนึ่ง ก่อนจะพบความสุข ท่านจะพบกับความสูญเสีย ความปรารถนาแรกจะไม่เป็นจริง แต่ความปรารถนาสุดท้ายจะสมหวัง”หลงมู่ทำนายเป็นถ้อยคำปริศนา ก่อนจะยกมือออก แล้วยิ้มให้จิ้งจอกสาว“ระวังตัวด้วย สิ่งที่รอท่านกับเขา เป็นอันตรายใหญ่หลวงจนอาจทำให้ท่านต้องสูญเสียบางสิ่งไป ข้าบอกได้แค่นี้”พูดจบหลงมู่ก็หยิบมีดออกมา แล้วส่งมีดให้โม่ชาง“นำมันออกมาจากตัวข้าเถอะ”โม่ชางรับมีดมาแล้วแทงลงไปที่ท้องของหลงมู่ ควักเอาอัญมณีแห่งโชคชะตาออกมาส่งให้หว่านอิงน่าอัศจรรย์ เมื่ออัญมณีถูกนำออกมาจากท้องของหลงมู่ ร่างกายของเขาก็เปล่งแสงสีเหลืองทอง จากนั้นก็กลายร่างเป็นมังกรมีเกล็ดสีทอง ลำตัวยาวและมีขาสี่ข้าง ลอยอยู่เหนืออากาศชาวเมืองพากันโห่ร้องแสดงความเคารพต่อสัตว์เทพของตนเอง มังกรหลงมู่พาตัาเองออกมาจากดินแดนต้าไห่ แล้วใช้ลำตัวอันยาวพันรอบฟองอากาศที่ห่อหุ้มปราสาท จากนั้นจึงยกลอยขึ้นไปเหนือน้ำ กลายเป็นเกาะแห่งหนึ่ง“ข้าได้คืนชีวิต และทุกสิ่งให้พวกเจ้าแล้ว ต่อจากนี้ไป ข

“หว่านอิง ขอเพียงเจ้าสมปรารถนา ข้ายินดีทำเพื่อเจ้า”โม่ชางเหาะตรงไปหาร่างของเว่ยเช่า เขารวบรวมพลังเวทย์สร้างเกราะแก้วกำบังความร้อน แล้วลอยพุ่งเข้าไปในปากของปีศาจร้าย ความร้อนจากลาวาภายในกายของปีศาจภูเขาไฟ กำลังค่อยๆ ทำลายเกราะทีละน้อย ลาวาเพลิงสีแดงร้อนจัดเกิดจากอำนาจของอัญมณีแห่งเพลิง สามารถทำลายล้างทุกสิ่งบนโลกนี้ได้ ถึงเขาจะมีร่างกายทำจากดินเหนียว เพลิงก็สามารถเผาผลาญทำลายจนสิ้นซากได้ โม่ชางเข้าไปในในร่างของเว่ยเช่าลึกลงไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงกลางร่างของมัน ตรงหัวใจของปีศาจร้ายมีอัญมณีสีแดงเกาะติดอยู่ นั่นคืออัญมณีแห่งเพลิงนั่นเอง“หว่านอิง ข้าเจออัญมณีแห่งเพลิงแล้ว”โม่ชางเหาะตรงไปแล้วใช้คฑาวิเศษดูดอัญมณีแห่งเพลิงเอาไว้ เมื่ออัญมณีหลุดออกจากหัวใจ ร่างกายของเว่ยเช่าก็แตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ ลาวาเพลิงระเบิดเป็นไฟแผดเผาร่างของมันจนกลายเป็นเถ้า และได้ทำลายร่างของโม่ชางไปด้วย เขาทนฝืนเก็บพลังชีวิตเฮือกสุดท้ายเหาะหนีออกมาหาจิ้งจอกสาว“หว่านอิง… ข้าทำสำเร็จแล้ว”โม่ชางหายเข้ามาในลูกบอลแก้วด้วยสภาพร่างกายมีรอยไหม้ทั้งตัว เขาร่ายเวทย์ปลดปล่อยจิ้งจอกสาวให้ขยับตัว ก่อนจะทรุดลงไปกองกับพื้น หว่านอ

“ข้าเพิ่งรู้ว่า รสสวาทที่ไม่ได้มาจากความรัก มันไม่มีความหมายต่อข้า ข้าเสพสมกับบุรุษร้อยพันครั้ง ก็ไม่มีความสุขเท่ากับอยู่กับเจ้าเพียงคืนเดียว”หว่านอิงคร่ำครวญถึงความรักที่นางเพิ่งรู้จัก เมื่อก่อนนางคิดว่าการได้เสพสมกับบุรุษคนไหนล้วนไม่ต่างกัน มีความสุขเร่าร้อนในรสสวาทก็เพียงพอแล้ว แต่ความสุขสมจากรสรักที่มีความรักรวมอยู่ด้วย มีความอิ่มเอมสุขล้นทั้งร่างกายและหัวใจ“อีกนานแค่ไหน ที่ข้าจะหายจากความทรมานนี้ โม่ชางข้ารักเจ้า ข้าอยากให้เจ้ามาอยู่ข้างกายข้า”หว่านอิงร้องไห้ด้วยความทุกข์ทนจนหลับใหลไป โดยไม่รู้ว่าเซียนจิ้งจอกหนุ่มกับเซียนจิ้งจอกสาวได้ปรากฎกายขึ้นข้างเตียงของนาง“หว่านอิงอาการหนักมาก นางทุกข์ทนจากการสูญเสียโม่ชาง จนนางไม่ต้องการอะไรอีกต่อไป”เซียนจิ้งจอกสาวรู้สึกสงสารและเห็นใจหว่านอิงมาก อีกฝ่ายเพิ่งรู้จักความรักเป็นครั้งแรก แต่ก็สูญเสียชายคนรักไปโดยไม่ทันได้อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข“ข้าเคยบอกว่าจะมอบสิ่งที่นางปรารถนาให้ หากนางรู้จักความรัก ตอนนี้ข้าคิดว่าหว่านอิงได้รู้จักความรักที่แท้จริงแล้ว”เซียนจิ้งจอกหนุ่มยิ้มอย่างมีเลศนัย ทำให้เซียนจิ้งจอกสาวรู้สึกสงสัย ก่อนจะยิ้มออกเมื