All Chapters of 1975 ชีวิตนี้ฉันขอลิขิตเอง: Chapter 101 - Chapter 110

 ทางด้านแม่หลิวเองก็จัดการเรื่องหย่าแล้วเรียบร้อย ขั้นตอนการหย่ายุ่งยาก แต่หากรู้จักคนในก็ใช่ว่าจะทำไม่ได้ พอได้ยินข่าวดีที่ลูกสาวแจ้ง ท่านก็ดีใจจนกลั้นน้ำตาเอาไว้ไหว“แบบนี้ก็เท่ากับว่าแม่ไม่ต้องกู้เงินแล้วใช่ไหม”“กู้ค่ะ ยังไงก็ต้องกู้ แล้วเรื่องนี้ก็ต้องบอกให้พ่อเลี้ยงรับรู้ด้วย” เสี่ยวเหลียนย้ำคำเดิมแม่หลิวถอนหายใจ “เรื่องนั้นเขารู้แล้วล่ะ พอรู้ว่าแม่จะเป็นหนี้ ก็ค้านหัวชนฝา แม่เลยบอกให้หย่าเพื่อที่ว่าเขาจะได้ไม่ต้องมารับผิดชอบ แกรู้ไหมมันไปยื่นเรื่องด้วยตัวเองเลย ทั้งยังให้น้องชายมันช่วยคุยกับเจ้าหน้าที่ให้อนุมัติทันทีทันใด โดยไม่ต้องมีระยะเวลาคัดค้าน”เสี่ยวเหลียนยิ้มมุมปาก นี่แหละคือสิ่งที่เธอต้องการ และอยากให้แม่ได้เห็น คนที่ร่วมสุขแต่ไม่คิดจะร่วมทุกข์จะเก็บเอาไว้ทำไม แน่นอนว่าเรื่องนี้ต้องเรียนรู้ด้วยตัวเอง“ถ้าแกยืนยันแบบนั้น แม่จะได้ท

 25 มกราคม 1979วันนี้สอบปลายภาควันสุดท้าย จางเสวี่ยอวี้มาส่งภรรยาแล้วก็ถือโอกาสเดินสำรวจร้านค้าใกล้มหาวิทยาลัยไปด้วย แม้ว่าคดีจะไม่คืบหน้า แต่เขาเองก็ไม่ลดละ ต้องเอาคนผิดมาลงโทษให้ได้แต่แล้วเหมือนสวรรค์เห็นถึงความพยายาม เลยเข้าข้างให้เขาได้พบกับเสื้อคลุมสีครีมตัวหนึ่ง ซึ่งเป็นตัวที่เขาซื้อให้ภรรยาเมื่อปีที่แล้วไม่ผิดแน่ เห็นแบบนั้นชายหนุ่มก็รีบเดินเข้าไปขวางผู้หญิงคนหนึ่งเอาไว้“มีอะไรเหรอคะ” หญิงสาวปรับน้ำเสียงแทบไม่ทัน เมื่อเห็นว่าเป็นหนุ่มหล่อ จากที่ไม่พอใจก็ปรับสีหน้าเป็นยิ้มเขินอายแทน“ไม่ทราบว่าคุณผู้หญิงพอจะมีเวลาสักครู่หรือเปล่าครับ” จางเสวี่ยอวี้ถาม เขาไม่บู่มบ่ามเข้าจับกุม เพราะยังไม่มั่นใจว่าใช่ขโมยตัวจริงหรือเปล่า“ไปที่ร้านน้ำชาร้านนั้นก็แล้วกันค่ะ” หญิงสาวชี้ไปทางร้านน้ำชาอย่างเขินอาย แต่ก็เดินนำเขาไป โดยไม่คิดเผื่อเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตัว

 หลี่เจียงได้ยินแบบนั้นก็ชะงัก ถ้าเป็นหลิวซื่อพูดคำนี้เขาย่อมไม่รู้สึกอะไร เพราะถึงยังไงก็เชื่อว่าอีกฝ่ายไม่มีทางกล้าแจ้งตำรวจ แต่กับลูกเลี้ยงคนนี้ไม่แน่“ที่มาวันนี้ฉันไม่ได้อยากมีเรื่อง แต่อยากจะถามแม่ของแกว่าจะเอายังไง หลอกให้ฉันจดทะเบียนหย่า แล้วก็เฉดหัวฉันส่งอย่างนั้นเหรอ”เสี่ยวเหลียนหันมองซ้ายขวา เห็นว่าไม่มีใครอยู่ในพื้นที่ก็วางใจ ค่อยๆ หายใจออกช้าๆ แค่เห็นหน้าพ่อเลี้ยงเธอก็รู้สึกโมโหจนตัวสั่นแล้ว ไม่อยากเห็นหน้าเขาแม้แต่นาทีเดียวด้วยซ้ำ“คุณเจียง ก่อนจะหย่า ในข้อตกลงหย่าก็ระบุชัดเจนว่าคุณไม่ติดใจทรัพย์สินที่แม่ของฉันหามาด้วยน้ำพักน้ำแรง แม้กระทั่งหนังสือที่ไม่ขอมีส่วนเกี่ยวข้องกับร้านผักดองก็ยังมี แล้วจะมาเรียกร้องเอาสมบัติอะไรไม่ทราบ”“จ้าวเสี่ยวเหลียน ฉันมันเรียนมาน้อย แต่ก็ไม่ได้โง่ดักดานถึงขึ้นไม่รู้สิทธิ์ของตัวเองหรอกนะ สามีภรรยาจดทะเบียนกัน ถึงเลิกกันไปสมบัติก็ต้องแบ่งกันคนละ

 20 กุมภาพันธ์ 1979วันนี้เป็นวันที่โรงอาบน้ำของแม่หลิวเปิดอย่างเป็นทางการ มีแขกมาร่วมแสดงความยินดีมากมาย ส่วนใหญ่ล้วนแต่เป็นคนมีหน้ามีตาของที่นี่ทั้งนั้น และแน่นอนว่ามากกว่าครึ่งเป็นคนรู้จักของบ้านจางเสียเป็นส่วนใหญ่“ยินดีด้วยนะ” แม่จางมอบดอกไม้ช่อโตส่งให้กับแม่ของลูกสะใภ้“พี่คะ อะไรกันคะเนี่ยคนกันเองแท้ๆ ไม่เห็นต้องให้ของพวกนี้เลย” แม่หลิวบ่นแต่ก็ยิ้มรับด้วยความเต็มใจ“อืม ดูน่าเข้ากว่าที่ไหนๆ ที่เคยไปมาเลยนะ” แม้แต่พ่อจางที่ไม่ค่อยแสดงความเห็นก็ยังเอ่ยปากชมเมื่อเห็นโรงอาบน้ำแบบใหม่ของลูกสะใภ้“ต้องยกความดีความชอบให้เหลียนเอ๋อร์ค่ะ ลำพังแค่ตัวฉันคงทำออกมาได้ไม่ดีเท่านี้” แม่หลิวมองหน้าลูกสาวยิ้มๆ“แขกเริ่มมากันแล้ว ไปต้อนรับแขกกันเถอะ ไม่ต้องห่วงพวกเราหรอก” แม่จางไล่ให้อีกฝ่ายไปต้อนรับแขก

 27 กุมภาพันธ์ 1979จ้าวเสี่ยวเหลียนและสามีก็กลับถึงซานตง ก่อนมาเธอบอกกับแม่แล้วว่าหากใจอ่อนยอมกลับไปคืนดีกับสามี ต่อไปก็อย่าหาว่าเธอไม่สนใจ ทุกคนมีเส้นทางเดินเป็นของตัวเอง เธอไม่สามารถชี้นิ้วสั่งบังคับฝืนใจใครได้สองสามีภรรยากลับมาใช้ชีวิตร่วมกัน ช่วงปิดเทอมที่ผ่านมาหลังจากที่ภรรยากลับบ้านไปสะสางเรื่องทางบ้าน ลูกน้องของเสวี่ยอวี้ต่างดีใจกันยกใหญ่ ในที่สุดคุณนายก็กลับมาที่ค่ายทหารสักทีอากาศช่วงเดือนมีนาคมหิมะเริ่มบางตาลงมาก แต่อากาศยังคงหนาวอยู่ บ่อยครั้งที่แม่หลิวจะโทรมารายงานเรื่องสถานการณ์ของโรงอาบน้ำ อย่างวันนี้เธอก็เพิ่งจะวางสายท่านไป“แม่ยายโทรมาเหรอครับ” จางเสวี่ยอวี้เพิ่งออกมาจากห้องน้ำ เห็นภรรยาส่ายหน้ายิ้มๆ ให้กับโทรศัพท์“ค่ะ โทรมาบอกน่ะว่าเมื่อวานเพิ่งมีลูกค้ากลุ่มใหญ่มาสมัครสมาชิกรายปี เห็นว่าเป็นเพื่อนของคุณพ่อ”“อืม แบบ