Semua Bab The Billionaire's Perfect Thief : Bab 11 - Bab 20

ANASTASIA “Bakit ako? Sa dinami-rami ng babaeng nakakasalubong o nagmamakaawang tapunan mo ng atensyon—bakit ako pa ang natripan mong kidnapin?” Nakataas ang kilay ko habang tinitignan ko si Kirill. Andito pa rin kami sa kwarto ‘ko’ raw, pinapanuod niya akong kumain. Habang may ngiti pa rin sa labi niya. Napaka-awkward, parang tuwang-tuwa siyang nakikita akong ginagawa ang mga gusto niya. Although I'm eating since I was really hungry. Kaya wala akong ibang nagawa ngayon kundi ang sungitan ang lalaking 'to. Inuunti-unti ko rin siyang tanungin. Malay ko ba diba? Makakuha ako ng konting ideya o inpormasyon mula sa kaniya na mas mapapadali ng pangaraw-araw kong buhay dito. Kaya nga lang... the more na naririnig ko ang mga sagot niya, ay the more na umiinit na agad ang ulo ko dahil sa inis. “Hmm... since you're different from them,” sagot niya sa tanong ko. Napaikli, nakakagago! “Paanong ‘different’?” paguulit ko na lang sa tanong habang patuloy sa pagkain. Umakto nama

ANASTASIA It was midnight. Another night na hindi nagpakita sa akin si Kirill. But there was food and clothing left outside my door. It was pair of pajamas, and my favorite food na alam kong hindi ko sinabi sa kaniya pero alam niya. Since he did a background check on me, I guess. Ni-isa ay wala akong tinapos na trabaho matapos malaman ang katotohanan. Ang ginawa ko lang ay humilata sa kama, at mag-isip ng panibagong plano. Tinignan ko rin ang buong kwarto, baka kasi mamaya ay may hidden camera pala para ma-monitor niya ako. And to my surprise, wala naman kaya may pagasang makalabas ako ng hindi niya nalalaman All I needed to know was the passage, and if may guards ba sa labas. And of course, kung may speedboat or yate man lang. O kahit wala na, basta makalayo lang ako dito sa mansyon. I can take my time to hide and wait for the exact moment a yacht or speedboat arrived. I can sneak in and go back to land without anyone noticing. Kayang-kaya ko yang gawin, since pwede kong

ANASTASIA Lakad... takbo... Iyan ang patuloy kong ginagawa habang nasa loob ako ng gubat. Oo, nasa kagubatan na ako sa loob ng Isla. Pakiramdam ko nga ay paikot-ikot na lang ako dahil magkakalahating oras na pero hindi ko pa rin natatanaw ang dagat. Para na akong naliligaw o 'di naman kaya ay pinaglalaruan na ng mga engkanto. Sa sobrang pagod ko ay hindi ko na kinaya, huminto na muna ako sa pagtakbo atsaka sumandal sa isang malaking puno. “Shit... nakakapagod, jusko!” anas ko habang habol ang paghinga. Tumingala ako sa kalangitan. Kitang-kita ko ang langit, kahit pa mataas at malalago ang mga puno. Maraming stars, bilog din ang buwan kaya naman maliwanag. Para akong pinapanuod ng langit habang tumatakbo ako mula sa kamatayan. Bumaba ang tingin ko sa sarili kong katawan. Iniangat ko pa ang braso ko para lang tignan kung bakit ito masakit. Bumuntong hininga ako. “Nasugatan pa,” dismayado kong sabi habang tinitignan ang malalim at mahabang sugat sa braso ko. Kung sa

ANASTASIA “Well..? How are you feeling?” Napantig ang tenga ko matapos marinig ang sinabi ng higad na kanina pa humahawak sa akin. Akala niya yata ay close kaming dalawa? Tinaasan ko siya ng kilay. “Oh please, stop touching me. Hindi Tayo close,” mataray kong sabi sa kaniya. Napangiwi naman siya dahil sa gulat ng response ko. Pero hindi ako na-guilty na sinabihan ko siya ng ganoon. Ewan ko ba, matapos ang nasaksihan ko kanina ay kumukulo na ang dugo ko sa kaniya. “What an attitude, ikaw na nga 'tong tinulungan. Hmphh!” nag-pout pa siya at naglakad na pabalik sa pwesto niya at sa tabi ni Kirill. Ako naman ay nagbaba ng tingin sa kamay ko. Binuksan at sinara ko ang palad ko para i-check kung effective nga ba ang antidote na in-inject sa akin ng higad. And infairness, sa awa ng Diyos, effective naman dahil nakakagalaw na ako ngayon. “So..? Have you made up your mind?” tanong sa akin ni Kirill. Unlike kanina, bakas na naman ang pagiging pilyo sa boses niya. Nag-angat

ANASTASIA Oh my God! Parang sasabog na ang mukha ko dahil sa sobrang init nito. Siguradong namumula na rin ang mukha ko ngayon. Kaya naman tina-try ko ang best ko na pakalmahin ang sarili ko. Pero sino nga naman kasing kakalma kapag nasa ganitong sitwasyon? “You're too slow, Tasia...” Napaigtad ako nang marinig ang malamig na boses ni Kirill. Nasa likod ko siya—no, to be exact, nasa bathtub si Kirill. Nakasampa na siya sa loob ng bathtub na siya lang din ang nag-setup. Naka-on din ang shower na naka-set sa warm, kaya naman may pa-usok effect sa loob ng banyo ngayon na mukhang mas mahal pa sa inupahan kong bahay noon ang halaga. Napalunok ako. “S-Shut up! May ginagawa pa ako,” pilit tapang na sagot ko. Narinig ko naman ang mahina niyang pagtawa. Hindi niya kasi ako nakikita now, dahil mayroong kurtina na nakatabon sa bathtub side. Bale nasa open area ako ng bathroom, nasa shower area, to be exact. Hawak-hawak ko ang bath towel na tanging tumatabon lang sa katawan ko.