The Billionaire's Perfect Thief

ANASTASIA

Akala ko ay nakaayon na sa plano ko ang lahat. Akala ko ay magagawa ko nang magsimula ng panibagong buhay na kung saan ay hindi ko na kailangan pang magtrabaho para sa mga taong ginagamit lang ang kahinaan ko.

Akala ko ay malaya na ako. Pero mukhang, hanggang pangarap na lang ang kalayaan na 'yon.

Nanunuot sa ilong ko ang amoy ng dagat na nakapalibot sa akin.

Nanginginig ang mga daliri kong nakahawak sa malamig at bakal na railing ng yateng kinalalagyan ko. Parang sumasabay pa sa kabadong paglunok ko ang bawat hampas ng alon sa yate. Kaya mas lalo akong nakaramdam ng kaba.

Ramdam ko ang titig niya—no, kitang-kita ko kung sa paanong paraan niya ako tignan. Pakiramdam ko'y hinahagod ng tingin niya ang bawat parte ng katawan ko. Parang ang kabuuan ko ngayon na nasa harapan niya ay nagbibigay ng kaligayahan sa buong sistema niya.

Marahil dahil nasa harap niya na ang babaeng pinaikot siya't ninakawan pa?

Tingin pa lang ay nakakapanindig balahibo na. Idagdag pa ang pagtawa niyang nanunuot na sa tenga ko. He felt like a different person, ibang-iba sa lalaking nakasalo ko sa kama.

He's Kirill Yevgenyevich Ivanov, my latest target. Desperada na akong makatakas mula sa mga loan shark. Sa loob ng tatlong taon, nagtrabaho ako bilang miyembro ng isang malakihang pagnanakaw, ngunit hindi ko pa rin nababayaran ang halos isang milyong utang na iniwan ng aking ex. Dahil dito, nagdesisyon akong mag-take ng risk sa isang solo misyon, at si Kirill ang naging target ko.

Pero mukhang walang kalayaan na magaganap. Dahil andito siya ngayon sa harapan ko.

Hindi pa siya nagsasalita simula kanina nang magising ako. Hindi niya na kailangan pa. Dahil ang simpleng tunog ng paghagod lang ng long-sleeve polo niya sa deck ay sapat na para para maukit ang buong pagkatao niya sa buto ko.

I thought I'd get away even if I steal a billionaire's wallet and ring that night. Akala ko'y ang mga taong katulad niya ay wala nang pakialam kahit pa mawalan sila ng wallet. Nakakatawa, dahil ang dapat ay huling pagnanakaw na ginawa ko ay siya rin pa lang magpapahamak pa sa akin.

Mukhang hindi lang ang pera at alahas niya ang ninakaw ko. Siguradong ang atensyon niya rin.

Siguro ay kasalanan ko rin? Hinukay ko ang sarili kong libingan sa oras na hindi ko inalam ang buong pagkatao niya. All I know is that he's a billionaire who's hobbies are bar hopping and frequently changing his woman. Hinayaan ko pang kunin niya ang virginity ko para lang sa plano.

Kagat-labi akong nagbaba ng tingin. Pero wala pang limang segundo pa ay nagsalita siya.

“Look at me,” maawtoridad niyang utos. His tone are different compared to that night. He's not gentle anymore. His playfulness and sly tone are gone.

Ginawa ko ang sinabi niya. Nag-angat ako ng tingin at sinalubong ang titig niya. Hinahangin pa ang buhok ko't humaharang sa mukha ko pero hindi ko 'yon hinawi. Hinayaan kong ang mga mata ko lang ang makita niya. Takot? Oo. Pero hindi niya malalaman 'yun.

Looking at him now—ang kanyang hitsurang parang hinugot pa mula sa Greek mythology. Ang piercing niyang itim na diamante sa ibabang labi ay kumikinang na parang talim ng yelo, sumasalamin sa bawat kibot ng ngiti niyang pilyo. Ipinagkaloob din sa kanya ang gintong buhok na tila ba'y sinag ng araw sa gitna ng Russian winter, at ang mga matang bughaw na nangangako ng kalaliman—isang karagataang kayang lunurin ang sinumang magnasang sumisid.

Oo, marami siyang naaakit na babae. Pero hindi dahil sa kanyang mukha. Ang totoo, ang mga mata niya’y may lamang lason: isang halimaw na nakatayo sa katauhan ng prinsipe. Bawat kislap ng piercing niya’y parang kutsilyong nakatihaya sa balat mo, at ang tinig niya’y bulong ng sirena sa dagat ng Siberia—nakakalunod, nakamamatay, pero walang takas.

Nakatayo lang si Kirill at tumatama pa sa kaniya ang papalubog na sikat ng araw. Wala siyang tie na suot, tanging white long sleeve polo lang na nakarolyo hanggang siko niya, at hindi pa nakasara ang tatlong butones—nagbubunyag ng mala-diyos na linya ng kanyang balikat.

“You’re wondering why I haven’t thrown you to the sharks,” saad niya.

Lakas loob naman akong ngumisi. “Naghihintay ka mag-low tide. Less blood to clean.” Magpapanggap na lang akong matapang para hindi ako mukhang kawawa.

Kumislap ang kulay asul at malamig niyang mga mata. Mukhang na-amazed siya sa sinabi ko.

“Clever girl,” bulong niya, bago siya dahan-dahang naglakad papalapit sa akin.

Nang makalapit na siya ay halos lamunin ako ng mabango at panlalaking pabango niya. Amoy pa lang, siguradong mamahalin na.

“But wrong. I want you awake when I break you.” Huminto ang yate matapos niyang magsalita. Nawalan ako ng balanse at napahawak sa dibdib niya.

Ramdam ko ang tibok ng puso niya sa palad ko. Normal lang, hindi tulad ng akin na halos lumabas na sa ribcage ko.

Parang normal lang sa kaniya na may kinidnap siyang babae. Walang kaba, kalmado lang. Tama nga ang hinala ko. Wala siyang plano na patayin ako, pero wala rin siyang plano na pakawalan ako.

He sees me as a plaything.

Ginalaw ko ang kamay ko't hindi sinasadyang masagi ang nipple niya. Bumuga siya ng mabigat na hininga't hinawakan ang baba ko gamit ang hinlalaki niya.

“You’ll work for me,” pinal na sabi niya, and it wasn’t a request.

“Bilang ano??” anas ko. “Your whore?”

Dahan-dahang umangat ang isang sulok ng labi niya. “Masyadong madali. Hmm... I want you on your knees begging to be my whore.” Ginalaw niya ang hinlalaki niya't mas umangat pa, idinampi niya ito sa ibabang labi ko. “Starting tomorrow, you’ll be my secretary. My shadow. You’ll fetch my coffee and file the receipts for the men I bury. And every night, you’ll sit across from me at dinner, wearing the dresses I choose, eating the food I allow… and wondering when I’ll finally snap.”

Hindi makapaniwalang natawa ako't kumawala sa kaniya. “Go to hell, Kirill.” Dinuraan ko ang paa niya.

Kirill didn’t flinch. Hinuli niya ang pulsuhan ko. Nanlaban pa ako pero masyadong mahigpit ang pagkakahawak niya sa akin.

“Careful, love. You’ll make me fall in love.”