All Chapters of The Billionaire's Perfect Thief : Chapter 41 - Chapter 50

ANASTASIA Tahimik lang akong nakatayo sa gilid nilang dalawa. Hindi ako lumingon, dinako ko na lang ang paningin ko sa jewelry shop na nasa harapan namin. Pero ang pandinig ko naman ay naka-focus sa kanilang dalawa. “What took you so long?! For fucking's sake, akala ko'y nakalimutan mo nang buhay pa ako!” iritadong ani ng babae. See? Matagal na silang magkakilala! Sino naman kaya ito? Baka ex niya? Or totoong kinababaliwan niya? Kung totoo naman ng hinala ko ay aba, talo na ako agad. Wala pang mga make up na suot 'yan sa mukha pero mas maganda na kesa sa akin. Paano pala kapag nagayos na ako? Edi halos wala pa ako sa kalingkingan niya. “Sorry, late lang nagising,” paghingi ng tawad ko Kirill. Kita ko mula sa peripheral vision ko na tumawa ang babae at sabay hampas pa sa dibdib ni Kirill. “Ghad! Hindi ka pa rin nagbabago, you're still the sleepiest head that I know,” ani pa ulit nito. Ako naman ay tumikhim. Hindi ko rin alam kung bakit, pero nang ma-realized ko ay naka

ANASTASIA“First, let's pick your clothes, Tasia,” ani ni Valya habang naglalakad sa gilid ko. Tumango naman ako. Naiilang ako sa mga matang nakatingin sa amin—may iilan pa ngang kumukuha ng pictures ni Valya. Sana lang ay hindi ako nahagip 'don! “Y-Yung mga mumurahin lang ha? Ayoko nang mga mahal na presyo, baka hindi ko masuot.” Tumawa naman siya dahil sa sinabi ko. “Oh no—actually, ang mga pangaraw-araw na mga damit mo ay kagabi ko pa na-order. Kaya ang mga bibilhin na lang natin dito ay mga additional clothes na pwede mong suotin sa mga party,” paliwanag niya sa akin. Laglag ang pang ko dahil sa gulat. “H-Ha?! I mean—wait, bakit? Gaano kadami?” sunod-sunod na tanong ko. Pumasok na kami sa loob ng isang shop na kilalang-kilala o sikat ang brand bilang isa sa pinaka-quality and mahal ang mga damit and etc. “Around thirty pieces? I guess, pasok din naman sa taste ni Kirill ang lahat, so yeah—wala ka nang magagawa kundi suotin ang mga 'yon.”Natampal ko na lamang ang noo ko't n

ANASTASIAFor sure ay bakas na bakas ang gulat sa mukha ko habang nakatingala ako ngayon sa taong hindi ko inaasahan na lalapit sa akin. Humihigop pa ako ng frappe ko pero dahan-dahan ko na akong tumigil at nilapag na ito ulit sa lamesa. Anong nangyari? Na saan si Valya? Bakit imbis na si Valya, ay ang lalaking 'to ang lumapit sa akin? Lumunok ako. Sinubukan kong ngumiti, pero alam kong halatado na pekeng ngiti lang ang ipinapakita ko ngayon. “Magkakilala ba tayo?” tanong ko sa kaniya.Hindi pa rin nawawala ang matamis na ngiti sa labi niya. Lumalabas pa ang dalawang malalim niyang dimples sa magkabilang pisngi niya. Akala ko'y aalis na siya—pero lintek! Mukhang makapal talaga ang mukha ng gagong 'to at talaga namang umupo pa siya sa kaharap kong upuan. Hindi makapaniwalang natawa ako. “Ang kapal din talaga ng mukha mo, 'no?” hindi ko na napigilan pang pangbabara sa kaniya. “Ano nga 'yon? ‘long time no see?’. Nako! Kung alam mo lang kung gaano ako kadalas humiling na sana ay hind

ANASTASIA “How ‘bout this? I think mas convenient 'tong gamitin since hindi masyadong malaki.”Nakangiwi ako habang nakatingin sa cellphone na hawak-hawak ni Kirill. Nasa loob kami ng isang cellphone store. Galing na kami sa parking lot kanina, para ilagay ang mga paper bag nang mga damit na nabili namin ni Kirill. Also, kinailangan niya rin kasing kumuha ng mga pang-disguised niya para hindi kami dagsain ng mga tao habang namimili. Ayaw niya raw kasi nang ina-approach siya—which is nakakagulat for me. I mean, kilala ko siya bilang isang approachable na tao, na palaging nakangiti at tumatawa. Pero mukhang hindi ngayong araw, dahil parang natamaan siya sa sinabi ko kanina na baka makalimutan niya na ang sarili niya kapag nagpatuloy pa siya sa pagsuot ng maskara niya. And now, nasa second floor kami, nagtitingin nga ng phone. Napaigtad ako nang bigla siyang pumitik sa harap ng mukha ko. “Malalim na naman ang iniisip mo, focus, Tasia,”

ANASTASIADinikit ko ang noo ko sa noo ni Kirill. Nakangiti ako ngayon. Abot hanggang langit ang ngiti.“You know what? Siguro kung nasa ibang circumstances lang tayo—magagawa kong ma-inlove sa'yo,” saad ko bago ay nilayo din agad ang mukha ko sa mukha niya. Nakatingala siya sa akin, habang ako naman ay nakababa ang tingin sa kaniya. Sinungaling. Hindi ko alam kung bakit nasisikmura kong magsinungaling tungkol sa bagay na 'to. At hindi ko rin maintindihan kung bakit o para saan pa. Matiim siyang nakatitig sa mga mata ko ko. Hindi ko rin mabasa ang ekspresyon sa mukha niya, dahil blangko ito. But still... hindi ako natatakot, dahil alam kong wala siyang masamang intensyon na gawin sa akin kahit gaano pa kasakit ang salitang bitawan ko sa kaniya. Wala na siyang ibang sinabi. Kinuha niya na lamang ang kanang kamay ko bago ay sinaklop 'yon sa kamay niya rin. Habang ako naman ay tahimik lang na pinagmamadasan ang ginagaw