Semua Bab The Billionaire's Perfect Thief : Bab 51 - Bab 60

ANASTASIAPagkatapos naming manuod ng movie at maubos ang sopas na niluto ni Kirill, ay wala na rin naman kaming ibang ginawa kundi ang matulog na. Balot na balot katawan ko kagabi, talagang nagpajama ako at sweather dahil nga may regla ako. Para iwas period cramps lalo na at magdamagan kaming naka-aircon sa kwarto. At ngayon, ay kakagising ko lang. Nauna akong magising kesa kay Kirill, kaya naman nakatulala lang ako ngayon sa kisame habang hawak ko sa kanang kamay ko ang cellphone na binili niya para sa sarili niya—pero binigay niya sa akin dahil hindi niya kuno gusto ang specs. Hindi ko alam kung anong gagawin ko sa phone. I mean, oo, ilalagay ko ang mga contact number nila. Pero ano pa? Ayaw ko namang gumawa ng social media accounts ko dahil baka hindi lang din maging maganda ang outcome. Bumuntong hininga ako. “Ang dami ko namang problema,” reklamo ko bago ay tumagilid at humarap sa direksyon ni Kirill. Nakatihaya siya ng higa, ginagawa niyang unang kamay niya't wala siyang su

ANASTASIA “Argh! Nakakapagod!” malakas na sigaw ko bago ay pabagsak na naupo sa malambot at mamahalin na sofa. Napapikit pa ako dahil ramdam ko na ang antok sa buong sistema ko. At the same time ay nagugutom din ako, kaya naman napahawak ako sa tyan ko. “Tagal naman ng lalaking 'yon,” reklamo ko habang nakatingin sa pinto ng condo. Nauna na kasi akong umakyat dito, habang si Kirill ay andon pa sa parking lot at inaayos ang pagkaka-park ng kotse niya. Hindi ko rin alam kung ano pa bang gagawin niya dahil parang ang tagal niya naman na masyado. Natapos na lang ako tumae at nakaupo na rito pero wala pa rin siya. Alas ocho na nang gabi ngayon. Sakto lang naman ang uwi namin, kaya nga lang ay pagod nga kaming pareho dahil sa tambak na gawain sa office at puro meetings din. Naka-limang meetings na kami, at drain na drain ako. Sa limang meeting na 'yon ay wala rin naman akong naintindihan dahil absent minded na ako sa sobrang pagod. “Tasia?” tawag sa akin ni Kirill. Agad naman ak

ANASTASIA “Opo, pasensya na po talaga ma'am. Hindi rin talaga namin ine-expect na magkakaganito 'eh.” Pinakalma ko na lamang ang sarili ko dahil naaawa ako sa tatlong empleyado na kanina pa humihingi ng tawag sa akin. Ok naman na ang mga canned goods, na-resolve na rin ang problema dahil itong kumag na lalaking nasa likod ko na ang nagpaubaya. Mukhang our of stock na kasi ang canned goods na gusto ng mga emplayado, at nakuha na 'yon ng kumag na nasa gilid ko. Hindi minake sure ng mga emplayado namin, at nabayaran na raw nila kanina pa. Pero ang ibibigay pala sana na mga box sa kanila ay bayad na rin at naka-reserve na talaga sa lalaking 'to. Sadyang kung hindi lang dumating 'tong kupal, ay walang makakaalam. Itong store na lang din kasi na 'to ang pinakamalapit na option, hindi na pwedeng lalayo pa dahil maraming oras na ang nasayang. At baka naiinip na ang ilan sa mga kasama na kanina pa naghihintay. Bumuntong hininga ako. “Don't worry, ayos lang 'yan. Ako na ang bahalang

ANASTASIA“Yep! Nasa byahe kami now, Valya. Baka ilang araw mo rin kaming hindi ma-contact kung sakali, since walang signal 'don.” Ngiting-ngiti ako habang prenteng nakasandal at mayroong hawak na cellphone na nakatapat sa tenga ko. Nasa byahe pa rin kami ni Kirill. May improvement naman na, dahil nasa kilometer seven na kami. Yep! Kilometer seven pa lang! Haha! Mayroon pa rin namang signal, kaya naman ginawa kong tawagan si Valya para kamustahin ito dahil ilang araw din akong walang balita sa kaniya. Buti na lang nga ay mayroon pa ring signal eh, kaya ket papaano ay nagawa ko ang gusto kong gawin. “Oh God! Kung may time lang sana ako, baka sumama na rin ako sa inyo. How long have I been planning to do some hiking and nature stuff. Sadyang hindi lang talaga kaya ng schedule ko kaya hindi ko nararanasan,” sabi niya sa kabilang linya.Hindi naka-loud speaker ang phone ko, kaya hindi naririnig ni Kirill ang pinaguusapan namin ni Valya. Well, I do need some privacy naman kasi 'eh. Alan

ANASTASIA “Ahh!” Nanlalaki ang mga mata akong napatakbo at kumapit kay Kirill. Sobrang lakas ng tibok ng puso ko, habang nakatingin ako sa insektong dahilan ng pagtakbo ko. “Pfft! You're afraid of spider?” natatawang tanong pa sa akin ng hudyo.Tumingala ako't sinamaan ko naman siya ng tingin. “Tangina? Maliit na gagamba, kaya ko pa. Pero 'yang gan'yan kalaki na halos kasing laki na ng kamao ko? Nakakapanindig balahibo na!” saad ko. Habang nakatingin pa rin sa malaking itim na gagambang nakakapit sa katawan ng puno.“It's ok. Andito naman ako, po-protektahan kita, Tasia,” aniya bago ay hinapit ang bewang ko't mas inilapit pa ang katawan ko sa katawan niya. Tumango na lamang ako. Parang umurong ang dila ko dahil sa biglaang paginit ng katawan ko. Hindi kasi ako makapaniwala na nagagawa niya pa ring magsabi ng ganito. I mean—parang naging normal na lang sa kaniya na sabihan ako ng mga nakakaakit na salita 'eh. “Ano bang hinahanap natin?” tanong ko kay Kirill.Halos sampung minuto na