Semua Bab The Billionaire's Perfect Thief : Bab 1 - Bab 10

ANASTASIA“Aba? Mukhang success na naman, Tasia?” Napabaling ako ng tingin sa pinanggalingan ng boses. Bumungad sa akin ang nakangiting mukha ni Kuya Jepoy, isa sa mga kasamahan ko sa grupo na nasa katulad kong sitwasyon. Pansin kong pinapatunog niya ang mga daliri niya—isa sa mga habit niya kapag kinakabahan siya. Pagak akong natawa. “Success nga, pero dagdag na naman sa kasalanan.” Bumaba ang tingin niya sa hawak niyang isang supot na alam kong naglalaman ng mga pera. Nakangiti siya, pero isang ngiti na mayroong bahid ng lungkot. “Wala 'eh, kung hindi natin 'to gagawin ay siguradong patay na tayo.” Natahimik ako, sumandal na lamang sa kinauupuan matapos marinig ang katotohanan. Hawak-hawak ko rin ang isang supot na naglalaman ng pera. Hindi lang basta barya, kundi mga papel na pera. Tagiisang libo at limang daang piso. Mga pera na hindi ko pagmamay-ari, pero bunga ng trabaho na mayroon ako. Pagnanakaw. Kailanman ay hindi ko pinangarap ang trabaho na ito, kung hindi lang dahil s

ANASTASIA “You're too tense, try to relax, hmm? What should I call you?” Halos napaigtad ako dahil sa gulat. Masyadong napalalim ang pagiisip ko't nalimutan kong kinakausap niya nga pala ako. Humugot ako ng malalim na hininga. “Calm down, Tasia. This is it, hindi ka pwedeng pumalpak,” pagkausap ko pa sa sarili ko. Matamis akong ngumiti at inalis ang hiya sa katawan ko. Mas kalmado na rin ako kumpara kanina. Naupo na ako ng maayos sa kaninang bar stool na kinauupuan ko at halos magdikit ang katawan namin ngayon. “Sorry about that, hindi lang ako sanay makipagusap sa mga lalaking kakakilala ko pa lang,” mahinhin kong sabi. “You can call me, Ei.” Of course, hindi ko ibibigay ang pangalan totoong ko sa kaniya. “Ei...” bulong niya bago ay ngumiti na naman. “Nice to meet you, Ei. I go by the name K. Sounds just like yours, isn't it? Don't be too wary of me, wala akong gagawing masama sa'yo.” Ngunit ang kislap ng mga mata niya’y parang patalim. Ngayon, hindi na ako magtat

ANASTASIA “Hmm, hmm, hmm,” masayang humming ko habang naglalakad palabas ng hideout. Halos mapunit na ang labi ko dahil sa kilig na nararamdaman ko ngayon. Pinagtitinginan na nga rin ako ng iilan na nagpupunta din para magbayad ng utang nila. “Aba? Abot hanggang langit na ang ngiti mo ah!” salubong ng pamilyar na boses, si Kuya Jepoy. “Kuya Jepoy!” Nakipag-fist bump ako sa kaniya. “Paanong hindi aabot sa langit ang ngiti ko? 'Eh makalipas ang tatlong taon, ay malaya na rin ako sa wakas!” tuwang-tuwa ko pang saad. Nagtinginan na rin sa akin ang iba at nagsimulang magbulungan. Tuwang-tuwang nitong ginulo ang buhok ko. “Mabuti naman, pwede ka nang magsimula ng panibagong buhay. Mukhang sinuwerte ka sa last na misyon mo?” Napangiwi ako matapos marinig ang salitang ‘misyon’. Bigla ba naman kasing nag-pop up ang mukha ni Kirill sa isipan ko. Agad akong umiling-iling. “Ayon, simpl

ANASTASIA Akala ko ay nakaayon na sa plano ko ang lahat. Akala ko ay magagawa ko nang magsimula ng panibagong buhay na kung saan ay hindi ko na kailangan pang magtrabaho para sa mga taong ginagamit lang ang kahinaan ko. Akala ko ay malaya na ako. Pero mukhang, hanggang pangarap na lang ang kalayaan na 'yon. Nanunuot sa ilong ko ang amoy ng dagat na nakapalibot sa akin. Nanginginig ang mga daliri kong nakahawak sa malamig at bakal na railing ng yateng kinalalagyan ko. Parang sumasabay pa sa kabadong paglunok ko ang bawat hampas ng alon sa yate. Kaya mas lalo akong nakaramdam ng kaba.Ramdam ko ang titig niya—no, kitang-kita ko kung sa paanong paraan niya ako tignan. Pakiramdam ko'y hinahagod ng tingin niya ang bawat parte ng katawan ko. Parang ang kabuuan ko ngayon na nasa harapan niya ay nagbibigay ng kaligayahan sa buong sistema niya. Marahil dahil nasa harap niya na ang babaeng pinaikot siya't ninakawan pa? Tingin pa lang ay nakakapanindig balahibo na. Idagdag pa ang pagtawa n

ANASTASIA “Stab me with a knife instead, hindi ako kayang patayin ng matatalim na titig mo.” Bumuga na naman ako ng malakas na hininga. Kulang na lang talaga ay saksakin ko na ang lalaking nasa harapan ko dahil malapit na akong mabaliw. “Pakawalan mo na ako, Kirill. Wala kang makukuha mula sa akin,” frustrated na pagpupumilit ko. Magkaharap kami ngayon sa lamesa na nasa loob ng dining area—nasa kabilang side lang siya. “Yung pera at singsing na kinuha ko mula sa'yo—wala na, kahit anong gawin mo ay hindi ko na 'yon maibabalik pa,” pilit kalmadong paliwanag ko pa sa kaniya. Pero ang lintek na blonde na lalaking 'to, ay tinaasan lang ako ng kilay habang nakahalumbaba siya. Nakapatong ang siko sa lamesang nasa harapan namin. “I see, you've done well. You even know my name.“ Kumislap ang lip piercing nito. “Pero hindi mo man lang nagawang alamin ang buong katauhan ko, Tasia.” Kin