Semua Bab สัมผัสร้ายนายวิศวะ: Bab 41 - Bab 50

@คอนโดณดา หลายวันต่อมาด้านณดาหลังจากวันนั้นที่ดีเอ็มโกหกฉันเรื่องที่เขาไม่สบายและตอนนี้ความสัมพันธ์ฉันและเขาก็เริ่มชัดเจนมากขึ้นเรื่อยๆ จะบอกว่าดีเอ็มเขาติดฉันมาก และตอนนี้เขาแทบจะไม่อยู่คอนโดของตัวเองเลยด้วยซ้ำ เขาตามฉันมาอยู่ที่คอนโดสถานะของฉันและเขาตอนนี้พวกเราเกินคำว่าแฟนไปแล้ว เพราะเขามานอนกับฉันแทบจะทุกคืน ไม่ใช่ว่าฉันไม่ปฏิเสธนะ แต่ดีเอ็มก็คือดีเอ็มที่ทำอะไรก็ค่อนข้างที่จะเอาแต่ใจ เขาใช้เหตุผลว่า อนาคตยังไงฉันและเขาก็ต้องหมั้นและแต่งงานกันอยู่ดี อยู่ด้วยกันตั้งแต่ตอนนี้จะเป็นไรไป นั้นคือสิ่งที่ดีเอ็มเขาพูดกับฉัน ส่วนเรื่องที่เขามาค้างที่คอนโดฉันเรื่องนี้ ครอบครัวและเพื่อนๆ ฉันยังไม่มีใครทราบ ทุกคนคิดว่าดีเอ็มแค่มารับฉันไปมหาลัยพร้อมกับเขาเพียงเท่านั้นและวันนี้เองก็เช่นกันที่ฉันต้องเข้ามหาลัยไปพร้อมกับเขา ขณะที่ณดากำลังแต่งตัวและแต่งหน้าที่จะไปมหาลัยนั้น ร่างบางในชุดนักศึกษากระโปรงทรงเอสั้น ใบหน้าสวยหวานที่แต่งแต้มเครื่องสำอางลงบนใบหน้าอยู่นั่น"ณดา มีผัวแล้ว จำเป็นต้องแต่งตัวให้น่าเอาแบบนี้ไหม" เสียงเข้มของดีเอ็มที่เดินออกมาจากห้องน้ำ สายตาสะดุดเข้ากับกระโปรงทรงเอสั้นที่ยาว

อีกด้านของดีเอ็มร่างสูงที่นั่งดื่มบรั่นดีอีกฟากของสกายคลับ สายตาคมเหลือบมองนาฬิกาที่ข้อมือให้ตายเถอะนี้อีกสิบนาทีจะถึงห้าทุ่ม เขาต่อสายหาณดาตั้งแต่สามทุ่ม นี้ผ่านไปจะสามชั่วโมงแล้วแต่ก็ไม่มีท่าทีว่าณดานั้นจะรับ หรือโทรกลับหาผมแต่อย่างใด ภายในใจของผมรู้สึกเป็นห่วงณดาแปลกๆ ยิ่งเห็นเธอออกไปกับไอ้ราเมศมันยิ่งทำให้ผมอดเป็นห่วงเธอไม่ได้"ณดา นะ ณดาทำไมถึงชอบทำให้เป็นห่วงมากขนาดนี้" ดีเอ็มที่เอาแต่ต่อสายณดา ร่างสูงถึงกับสบถขึ้นมาอย่างหัวเสียสุด แต่ท่าทีหงุดหงิดของดีเอ็มก็ไม่รอดพ้นสายตาของเจมส์และดีเทลไปได้"ไง ดิ้นเชียว เมียหายเหรอ" ด้านเจมส์ที่เห็นท่าทีของดีเอ็มเอาแต่นั่งกดไอโฟนไม่หยุดถึงกับเอ่ยถามมาด้วยสีหน้าสงสัย"ก็เออดิ เธอกลับบ้านไปตั้งแต่หัวค่ำ นี้ผ่านไปหลายชั่วโมงแล้ว กูยังติดต่อณดาไม่ได้ ยิ่งไปกับไอ้ห่าราเมศพี่ชายเธอกูแม่งเป็นห่วงชิบหาย" ดีเอ็มเอ่ยกับเจมส์ท่าทีไม่สบอารมณ์นัก"กลับบ้านไปกับพี่ชายมึงจะห่วงไรนักหนา" เจมส์ที่ไม่รู้เรื่องได้แต่เอ่ยไปเช่นนั้น"ไปกับพี่ชายน่าห่วงขนาดนั้นเชียว""ไม่ห่วงได้ไง พี่ชายไม่แท้ที่จะหวังเคลมเมียกู ห่วงดิ" ดีเอ็มเอ่ยด้วยสีหน้าหงุดหงิด"หรือจะเกิดอะไ

หลายวันต่อมา@มหาลัย B ด้านณดาหลังจากที่พี่เมศทำเรื่องเลวร้ายกับฉัน คุณพ่อท่านโกรธถึงกับตบหน้าพี่เมศ และคนที่ฉันโกรธหนักสุดตอนนี้คือสองแม่ลูกอย่างป้าสุดาที่กล่าวหาว่าฉันไปอ่อยพี่เมศ จนตามมาหาเรื่องฉันที่คอนโด เรื่องนี้จะโทษใครได้นอกจากโทษลูกชายของท่านเอง และตอนนี้สิ่งที่ทำเอาฉันเครียดหนักสุด คืองานหมั้นของฉันและดีเอ็มที่ถูกคุณพ่อและป้าสุดานั้นเลื่อนวันใกล้เข้ามาจนฉันแทบจะตั้งตัวไม่ทันอีกอย่างฉันถามดีเอ็ม เขาเองก็ไม่ได้มีปัญหา หมั้นก็หมั้นให้จบๆ นั้นคือสิ่งที่ดีเอ็มเขาบอกกับฉัน เขาดูง่ายมากๆ ง่ายซะจนฉันแปลกใจ ฉันไม่แน่ใจว่าดีเอ็มเขาทราบเรื่องหนี้สินของคุณพ่อฉันหรือเปล่า ฉันอยากจะบอกเรื่องนี้กับเขา แต่ฉันกับไม่กล้าพอ ไม่ใช่ว่าฉันรังเกียจหรืออะไรเขาหรอกนะ และฉันไม่ต้องการให้เขาตกเป็นเครื่องมือของคุณพ่อและคุณป้าสุดาเพื่อใช้หนี้ให้กับพวกเขา และอีกอย่างฉันรู้สึกว่าคุณพ่อนั้นมีอะไรที่ปิดบังฉัน ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าคุณพ่อไปเป็นหนี้มากมายขนาดนี้ได้ยังไง ฉันต้องเริ่มต้นจากตรงไหนอะไรยังไงก่อนดี ขณะที่อาจารย์กำลังเข้าสู่เนื้อหาวิชาที่กำลังสอน แต่ในหัวของฉันตอนนี้กับคิดถึงแต่เรื่องของคุณพ่อ"อานพ

เช้าวันต่อมาด้านณดาหลังจากที่เมื่อคืนดีเอ็มเมาหนักและเอ่ยความในใจออกมากับฉัน เอาจริงคำพูดของดีเอ็มทำเอาฉันรู้สึกสับสนไปหมด ร่างบางที่ตื่นขึ้นมาพร้อมกับเหลือบมองใบหน้าอันหล่อเหลาของคนที่นอนกอดเธอมาตลอดทั้งคืน"เมื่อคืนที่นายบอกอยากหมั้นกับฉัน นายพูดจริงหรือแค่ทำให้ฉันสับสนกับนายกัน" เสียงหวานเอ่ยพึมพำกับร่างสูงขณะที่เปลือกตายังคงหลับสนิท นิ้วเรียวลูบและสัมผัสเข้าที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของดีเอ็มลงอย่างอ่อนโยน"เธอคิดว่าฉันพูดเล่นหรือไง" เสียงเข้มของคนที่เธอคิดว่าหลับเอ่ยพร้อมกับสบตาคนและโน้มใบหน้าเข้าหาห่างไม่ถึงคืบนั้น ร่างบางที่เห็นเช่นนั้นถึงกับชะงัก"ดีเอ็ม นี้นายไม่ได้หลับหรอกเหรอ""ถ้าฉันหลับ ฉันจะรู้ได้ไงว่ามีคนกำลังลับหลับฉัน" ดีเอ็มไม่พูดเปล่าแต่ฝ่ามือหนากับโอบกอดและดึงคนตัวเล็กขึ้นมานอนกอดทับบนตัวเขา พร้อมกับฉวยโอกาสจูบและหอมแก้มณดาไปหนึ่งฟอดอย่างหมั่นเขี้ยว"ฟอด""อุ้ย นี้นายจะทำอะไร""ทำไร แค่หอม ตื่นเช้าๆ แบบนี้ได้จุ๊บแก้มเมีย ชื่นใจจัง" ด้านณดาที่โดนดีเอ็มรุกเช้าๆ แบบนี้ใบหน้าสวยหวานถึงกับแดงซ่านด้วยท่าทีเขินอาย แต่จู่ๆ ดีเอ็มก็ดึงเข้าไปกอดไปหอม!! ฟอด ฟอด !! ยิ่งณดาเอาแต่ดิ

ด้านณดาหลังจากที่ฉันไปพบกับคุณป้ารัตนาและได้พูดคุยกับคุณป้าแล้วอย่างเข้าใจแล้ว ฉันก็เรียกแท็กซี่เพื่อกลับเข้ามหาลัยทันที แต่ระหว่างทางขณะที่นั่งกลับนั้น ภายในหัวกับเอาแต่ครุ่นคิดคำพูดของคุณป้า"หนูพลอยณดาคงเข้าใจความรู้สึกป้านะลูก ป้าผิดเองที่บังคับให้ดีเอ็มหมั้นหมายกับหนู แต่พอรู้ตัวว่าผิด ป้าเองก็เสียใจ ไม่มีแม่คนไหนอยากส่งลูกชายตัวเองเข้าบ้านที่มีแต่กองไฟหรอกนะลูก ป้าขอโทษที่ต้องพูดตรงๆ กับหนูแบบนี้ ป้าอยากให้หนูยกเลิกงานหมั้นกับลูกชายของป้า" นี้คือคำพูดของคุณป้ารัตนาที่พูดกับฉัน"ทำไมคุณป้าไม่บอกกับดีเอ็มเองละคะ หรือไม่ก็คุณพ่อของหนูก็ได้ หนูไม่มีสิทธิ์ที่จะตัดสินใจหรอกคะ หนูเพียงแค่ทำตามความต้องการของคุณพ่อเท่านั้นคะ" ณดาเอ่ยด้วยสีหน้าคิดหนัก"เพราะสามีของป้า และพ่อของหนูไม่ยอม ป้าถึงต้องแบกหน้ามาขอร้องหนู เพราะหนูคือคนเดียวที่จะล้มเลิกงานหมั้นหมายนี้ได้" ด้านณดาที่ได้ฟังเช่นนั้น ใบหน้าสวยถึงกับมีสีหน้าคิดหนัก เธอจะกล้สล้มเลิกงานหมั้นได้ยังไงในเมื่อดีเอ็มยืนยัยที่จะหมั้นหมายกับเธออีกด้านของดีเอ็มหลังจากที่ไม่มีเรียน วันนี้ผมก็เข้าบริษัทเพื่อมาคุยธุระกับพี่ดีนเรื่องที่ผมให้พี่ดีน