Semua Bab สัมผัสร้ายนายวิศวะ: Bab 31 - Bab 40

ด้านดีเอ็มหลังจากที่ไล่พี่ชายตัวป่วนกลับไปแล้วนั้นร่างสูงก็ขับรถพาณดานั้นแวะทานข้าวก่อนที่จะไปส่งเธอที่คอนโด เมื่อรถสปอร์ตคันหรูของดีเอ็มวิ่งมาถึงคอนโดของฉัน ณดาที่รู้สึกโกรธที่เขานั้นเอาแต่บอกใครว่าเธอเป็นเมียเขา ร่างบางถึงกับปิดปากเงียบไม่คิดจะคุยกับเขาซักคำฝ่ามือเรียวหวังจะเปิดประตูลงจากรถ แต่กับถูกมือหนาของดีเอ็มนั้นรั้งเอาไว้"ฉันรู้ว่าเธอโกรธ แต่จะให้ฉันบอกพี่ดีนยังไง ว่าที่คู่หมั้นที่นอนเอากันแล้ว แบบนี้งั้นเหรอ" ดีเอ็มหันมาเอ่ยกับใบหน้าสวยที่มองเขามาด้วยสีหน้าไม่พอใจ"แต่นายก็ไม่ควรไปป่าวประกาศว่าฉันเป็นเมียนาย เพราะเรายังไม่..." ณดาไม่กล้าเอ่ยคำว่าแต่งงานออกมาจากปากของเธอด้านดีเอ็มที่ได้ยินเช่นนั้นใบหน้าอันหล่อเหลาถึงกับชะงัก คู่หมั้น แต่งงานงั้นเหรอ หึ...กับณดาที่เขารู้สึกหึงหวงเธอแบบนี้ ไม่ใช่ไม่รู้นะว่าเขานั้นคิดยังไงกับเธอ แต่คำว่าแต่งงานเขาอายุก็พึ่งจะยี่สิบต้นๆแต่งงานนี้มันช่างไกลกับชีวิตเขาเหลือเกิน คนที่รักสนุกไม่ชอบผูกมัดกับใครยอมได้ที่ไหน ที่จะต้องทิ้งชีวิตโสดของตนเองมาแต่งงาน ใบหน้าอันหล่อเหลาถึงกับมีสีหน้าคิดหนัก"ฉันแค่ เผลอตัวมีอะไรกับนาย นายเลิกบอกใครๆ ว่าฉัน

ด้านณดาหลังจากที่ทั้งสองสาวเดินออกไปแล้วนั้น ร่างบางมองหน้าดีเอ็มด้วยท่าทีโกรธจัด ที่ดูเหมือนเขายังตีมึน พูดไม่รู้เรื่องทั้งที่เธอพึ่งห้ามเขาไม่ให้เอ่ยคำว่า เมียต่อหน้าใคร เมื่อไม่กี่วันนี้เอง"ฉันว่าเรื่องนี้ฉันห้ามนายไปแล้ว และนายห้ามยุ่งกับฉัน" ณดาเอ่ยเสียงแข็งด้วยท่าทีโกรธจัด"ทำไม ฉันพูดเรื่องจริงเธอจะโกรธฉันอะไรนักหนา อีกอย่างเธอห้ามไม่ให้ยุ่งกับเธอ ฉันทำไม่ได้หรอก" ดีเอ็มเอ่ยพร้อมกับสบตาและโน้มใบหน้าเข้าข้างหูของคนตัวเล็ก ณดาสบตากับคนตรงหน้าด้วยท่าทีสั่นไหวและรู้สึกหัวใจเต้นแรงมาอย่างไม่เป็นจังหวะ"เพราะฉันชอบเธอ" เสียงทุ่มเอ่ยออกมา ทำเอาคนหน้าบึ้งถึงกับชะงัก ใบหน้าสวยหวานที่บึ้งตึงนั้นถึงกับแดงซ่านขึ้นมาด้วยท่าทีเขินอาย"ตึกๆ" ใจดวงเล็กๆ ถึงกับเต้นแรงขึ้นมาอย่างไม่เป็นจังหวะ ด้านณดาที่ดีเอ็มเอ่ยมาเช่นนั่นร่างบาง ถึงกับชะงักหลบสายตาและเบี่ยงหน้าหนี ให้ตายเถอะในชีวิตนี้ ฉันไม่เคยถูกผู้ชายที่ไหนมาสารภาพว่าชอบต่อหน้าแบบนี้ ฉันถึงกับทำหน้าไม่ถูกณดาฉันรู้สึกอายเขาถึงกับนั่งไม่ติด หึ...! คนบ้า ทำไมถึงได้หน้าด้านกล้าเอ่ยอะไรออกมาแบบนี้กัน รู้ไหมว่าฉันทั้งเขินและอายเขามักมากจนอยากจะหา

ด้านดีเอ็มที่สังเกตเห็นสีหน้าและแววตาของณดาที่ดูนิ่งมากนั่น"ณดาเธอเป็นอะไรหรือเปล่า" เสียงทุ่มของดีเอ็มเอ่ยออกมาถามเธอ"ปะ...ป่าว ฉันไม่ได้เป็นอะไร ฉันนัดกับเพื่อนฉันเอาไว้ ฉันขอตัวก่อน" ด้านณดาฉันรู้สึกอายดีเอ็ม มากที่ฉันนั้นเผลอตัวจูบเขากลับ แต่ในใจอยากจะเดินหนีเขาให้เร็วกว่านี้ แต่ติดที่ข้อเท้ายังเจ็บอยู่นั้นฉันเดินเร็วไม่ได้ด้านดีเอ็มที่ณดาเดินหนีตนนั้น ร่างสูงถึงกับรีบเดินตามมา"ณดาเธอจะรีบหนีฉันทำไม เท้าเธอยังเจ็บจะรีบไปไหน" ด้านดีเอ็มอารมณ์กำลังดีอยู่แล้วเชียว พอจูบเสร็จณดากับเลือกที่จะเมินเขา จู่ๆ คนอารมณ์ดีถึงกับหงุดหงิดและหัวเสียขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ"ฉันเดินได้ ไม่ได้เป็นไรมาก นายไปเถอะ""แค่เดินยังลำบาก เจ็บแล้วยังไม่เจียมตัวอีก" เสียงเข้มเอ่ยดุคนดื้อรั้น ณดาที่กำลังจะอ้าปากเถียงนั้น แต่โจอาน่า และมินนี่เดินเข้ามาพอดี"ณดา แกเป็นอะไร ทำไมแกเดินแบบนั้นอะ ดีเอ็มนายไม่ได้ทำอะไรเพื่อนฉันใช่ไหม" ด้านโจอาน่าที่เห็นดีเอ็มยืนอยู่ข้างกายของเพื่อน ถึงกับเอ่ยถามเขาทันที"ฉันเปล่า เพื่อนเธอเดินซุ่มซ่ามเอง" ดีเอ็มหันไปตอบโจอาน่า"ฉันล้มเองหนะ"เสียงหวานตอบเพื่อนๆ ไป"พวกเธอมาก็ดีแล

1 เดือนต่อมา ด้านณดาหลังจากที่ดีเอ็มลงสตอรี่ในไอจีไปแล้วนั้น และตอนนี้คนทั้งมหาลัยก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าฉันเป็นแฟนเขา ฉันถามเรื่องนี้กับเขาไปแล้วแต่ดีเอ็มกับบอกว่า ฉันไม่ใช่แค่แฟนแต่ฉันเป็นว่าที่คู่หมั้นเขาด้วย ซึ่งอีก 2 เดือนข้างหน้าฉันและเขาก็จะหมั้นหมายกันแล้ว แต่ฉันไม่ใช่แค่ว่าที่คู่หมั้นมากไปกว่านั้นฉันเป็นเมียเขาไปแล้ว นั้นคือสิ่งที่ดีเอ็มผู้ชายที่เอาแต่ใจมากๆ นั้นเอ่ยกับฉันมา ในเมื่อเขาอยากประกาศแสดงตัวว่าฉันเป็นของเขามากนัก ฉันพยายามจะบอกว่าไม่ใช่ แต่นั้นก็ไม่มีใครเชื่อ ฉันก็ได้แต่ปล่อยเลยตามเลยตลอดระยะเวลา 1 เดือนที่ผ่านมา ฉันและเขามาเรียนพร้อมกันแทบจะทุกวัน เพราะเขานั้นไปรับฉันที่คอนโด เรื่องนี้ไม่ใช่แค่เพื่อนๆ ฉัน และคนในมหาลัยทราบเท่านั้น แต่คุณพ่อฉันป้าสุดา และพี่ราเมศ ครอบครัวฉันก็ทราบเรื่องนี้ด้วยเช่นกัน และดูเหมือนว่าพวกทุกคนจะเป็นใจให้ฉันมามหาลัยพร้อมกับดีเอ็มด้วยละ แต่จะมีคนเดียวที่ไม่เห็นด้วยนั้นคือพี่ราเมศ เพราะรายนั้นเขาคิดยังไงกับฉันๆ เองก็รู้ดีขณะที่ฉันเลิกเรียนในช่วงเช้ารอเรียนช่วงบ่ายนั้น และวันนี้ดูเหมือนครึ้มฟ้าครึ้มฝนอากาศไม่ค่อยเป็นใจที่จะให้พวกฉันนั

ด้านณดาหลังจากที่วางสายจากดีเอ็มไปแล้วนั้น ร่างบางรู้ตัวอีกทีเธอก็มายืนที่หน้าห้องของดีเอ็ม ด้วยสภาพทั้งชุดนอนกางเกงขาสั้นและรองเท้าแตะอย่างที่เห็น ณดามองสำรวจตัวเองตั้งแต่หัวถึงจรดปลายเท้าถึงกับชะงัก ให้ตายเถอะ นี้ฉันมาที่นี่ด้วยสภาพแบบนี้ได้ยังไงกัน แต่จะกลับไปเปลี่ยนชุดที่คอนโดก็เป็นห่วงคนในห้อง เมื่อคิดเช่นนั้น ณดาถึงกับตัดสินใจก็กดกริ่งที่หน้าห้องของดีเอ็มทันที!! ออด ออด !!!! แกร๊ก !! ไม่นานร่างสูงเปลือยเปล่าส่วนบนก็เปิดประตูให้กับเธอด้านดีเอ็มที่เห็นณดามาทั้งชุดนอนคิตตี้สีชมอันน่ารัก ยืนอยู่หน้าห้องของตน คนแกล้งป่วยถึงกับผุดรอยยิ้มขึ้นมาด้วยสีหน้าพอใจ เขาไม่คิดว่าณดานั้นจะมาหาเขาด้วยสภาพชุดแบบนี้ แอบขัดใจเขานิดๆ ด้วยสภาพของเธอที่ไม่คอยเรียบร้อยนัก ให้ตายเถอะนี้เธอกล้าออกจากห้องมาด้วยชุดแบบนี้ได้ยังไงกันด้านณดาที่เห็นร่างสูงสภาพที่เปลือยเปล่าส่วนบน ก้ามท้องและซิกแพ๊คหนาเป็นมัดๆ บนตัวสวมเพียงกางเกงบล็อกเซอร์เพียงตัวเดียว สีหน้าของดีเอ็มไม่เหมือนกับคนป่วยอย่างที่บอกกับเธอเลยซักนิด แต่ก่อนที่ณดาจะได้ถามอะไรไปมากกว่านี้นั้น"เข้ามาสิ มาหาฉันไม่ใช่เหรอ " ณดาที่เห็นร่างสูงเปลือยเปล