All Chapters of สัมผัสร้ายนายวิศวะ: Chapter 21 - Chapter 30

ด้านดีเอ็มที่เห็นว่าดีนเดินออกไปแล้วนั้น"ให้ตายเถอะฉันยังไม่ได้คุยเรื่องบัตรกับพี่ดีนเลย" ดีเอ็มเอ่ยกับณดาขณะที่สายตายังคงจับจ้องไปยังดีนที่รีบวิ่งออกไป ณดามองคนเจ้าเล่ห์อย่างดีเอ็มตั้งแต่หัวจรดเท้า"พี่ชายนายเขาดูเท่ห์ หล่อ และมีเสน่ห์มาก ไม่เหมือนกับนายเลย" ณดาเอ่ยพร้อมกับเบนสายตายกยิ้มให้กับดีเอ็มราวกับดูถูกความหล่อของเขา ด้านดีเอ็มที่ได้ยินคนตัวเล็กเอ่ยมาเช่นนั้น"ทำไมณดา ฉันมันทำไม เธอจะบอกว่าพี่ดีน หล่อและดูดีกว่าฉัน งั้นเหรอ อย่าได้คิดอะไรกับพี่ชายฉันเด็ดขาด" ร่างสูงเอ่ยเสียงเข้ม จ้องมองคนตัวเล็กอย่างเอาเรื่องสุดๆ เขารู้สึกทั้งโกรธและโมโหที่เธอกล้าชมคนอื่นต่อหน้าเขา ถึงจะเป็นพี่ดีนพี่ชายเขาก็เถอะ"ฉันไม่ได้จะคิดอะไร ก็แค่พี่ดีนเขาดูหล่อ และตรงสเปคฉัน ก็เท่านั้น" ณดาเอ่ยอย่างลอยหน้าลอยตา โดยไม่รู้ตัวว่ามีใครบางคนที่โดนประโยคนี้เข้า เขาทั้งโกรธและโมโหเธอส่วนดีเอ็มยิ่งณดาเอ่ยเช่นนั้น คนอารมณ์ร้อน กับกระชับฝ่ามือและบีบเข้าที่เอวขอดของคนตัวเล็กแน่นขึ้น จนร่างบางนั้นรู้สึกได้"ส่วนนาย พี่ดีนเขาไปแล้ว...ปล่อย อย่ามาตีเนียนกับฉัน" ร่างบางเอ่ยอย่างรู้ทัน คนบ้าจู่ๆ ก็ดึงฉันเข้าไปกอดต่อ

อีกด้านของณดาหลังจากที่ร่างบางใบหน้าสวยขึ้นรถสปอร์ตคันหรูออกมากับราเมศพี่ชายต่างสายเลือดแล้วนั้น พอก้าวขาขึ้นนั่งบนรถร่างบางก็เอาแต่นิ่งเงียบ ฉันพยายามที่จะไม่คิดเรื่องที่ฉันบังเอิญไปเจอดีเอ็มจูบกับผู้หญิงของเขา แต่ภายในใจลึกๆ ของฉันตอนนี้มันกับรู้สึกหน่วงในใจอย่างบอกไม่ถูก ถ้าเขามีใครอยู่แล้วๆ เขาจะมายุ่งอะไรกับฉันอีก จู่ๆ คำพูดของเขาก็ดังเข้ามาในหัวของฉัน "ฉันถูกใจ และอยากได้เธอ" นั้นคือคำพูดของคนใจร้ายที่เขาเคยพูดกับฉัน แต่ก่อนที่จะคิดอะไรไปมากกว่านี้นั่น จู่ๆ เสียงสมาร์ตโฟนของฉันก็ดังขึ้นมา ณดาที่นั่งนิ่งอยู่นั้น เมื่อเห็นเบอร์ที่โทรเข้ามาถึงกับสะดุ้งเล็กน้อย"ดีเอ็ม" ณดาเอ่ยชื่อคนปลายสายมาเสียงเบาหึ...! เมื่อกี้ก็เห็นว่าเขาจูบกับใครอีกคน แล้วจะมายุ่งเกี่ยวกับฉันทำไม" ณดาได้แต่นั่งมองสายเรียกเขา แต่เมื่อเห็นว่าราเมศเหลือบมองมาที่เธอนั้น มือเรียวบางกับกดตัดสายดีเอ็มไปทันที เธอไม่ได้เกรงใจอะไรราเมศหรอกนะ แต่กับรำคาญเสียงที่ดังขึ้นมาด้านราเมศที่เห็นณดากดตัดปลายสายไปนั้น"ทำไมเธอไม่รับละ" ราเมศเอ่ยถามน้องสาวต่างสายเลือด เขาไม่เจอกับณดานานพอยิ่งมองใกล้ๆ ร่างบางตรงหน้านั้นกับยิ่งสวยหว

@บริษัทDM Deen ก่อนหน้านี้อีกด้านของคุณหญิงรัตนาหญิงสาววัยห้าสิบกะรัตเดินเข้ามายังภายในห้องของท่านประธานอย่างบุตรชายคนโตนั้น เมื่อมาถึงคุณหญิงรัตนาก็ไม่รอช้าถามบุตรชายทันที"ตาดีนเรื่องที่ม๊าให้เราไปคุยกับน้อง นิได้เรื่องยังไง นี้คิดจะหลบหน้าม๊าไปทั้งพี่ทั้งน้องเลยใช่ไหม" คุณหญิงรัตนาเอ่ยกับบุตรชายด้วยท่าทีไม่พอใจ"ม๊าไม่รู้แหละ ถ้าดีนยังจัดการกับดีเอ็มไม่ได้ คอนโดที่ลูกๆ อยู่ม๊าจะประกาศขายให้หมด"!! ห๊ะ...ม๊า ไม่ได้นะครับ นั้นมันเป็นคอนโดของผม" ดีนเอ่ยกับมารดามาด้วยสีหน้าคิดหนัก เพราะใช่ว่าเขาไม่พยายามจะรบเร้าดีเอ็ม แต่ด้วยความที่ดีเอ็มเป็นคนที่คาดเดาอารมณ์ได้ยาก เขาเองก็หนักใจกับเรื่องนี้มากอยู่เหมือนกัน ส่วนมารดาก็พอจะเข้าใจที่ท่านนั่นรู้สึกขายหน้าที่ลูกชายนั้นทำเอาไว้แสบมาก"แต่ม๊าครับ วันก่อนไม่สำเร็จ ใช่ว่าวันหน้าจะไม่สำเร็จนิครับ ม๊าก็นัดพวกเขาใหม่สิครับ" ดีนเสนอกับมารดามาอย่างเอาใจ"ใช่สิ ตาดีนม๊าคิดอะไรดีๆ ออกแล้ว""ยังไงเหรอครับม๊า" ดีนเอ่ยถามมารดาจู่ๆ ก็เปลี่ยนสีหน้าดูอารมณ์ดีขึ้นมาราวกับคนละคน"อีกสามวันจะถึงวันเปิดตัว คอลเลคชั่นที่ร้านของม๊า และมีการเปิดตัวร้านเพชรของน้า

"ดา ณดา" เสียงเรียกของราเมศทำให้ร่างบางที่ยืนนิ่งนั้นรู้สึกตัว"เป็นอะไรหรือเปล่า พี่เห็นเราหน้าซีดๆ ตั้งแต่เดินเข้ามาในงานแล้ว" ราเมศไม่พูดเปล่ากับยกมือขึ้นมาอังที่หน้าผากของณดาต่อหน้าใครหลายคน รวมกระทั่งดีเอ็มที่มองมาที่ทั้งคู่ ด้านดีเอ็มที่เห็นราเมศถึงกับแตะเนื้อต้องตัวณดา ร่างสูงถึงกับขบกรามแน่นด้วยท่าทีโกรธจัด ท่าทีที่ราเมศมองณดามานั่นผมเป็นผู้ชายผมมองมันออก"ปะ...เปล่าค่ะ ฉันไม่ได้เป็นอะไร " ด้านณดาที่เห็นหน้าค่าตาของว่าที่คู่หมั้นเป็นครั้งแรกนั้น ร่างบางถึงกับหน้าเสียและช็อกเอามากๆ ณดาสบตาเข้ากับสายตาคมคู่ดุของดีเอ็มที่เอาแต่จ้องมองเธอมา แต่นั้นมันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกอึดอัดที่เจอเขาในฐานะว่าที่คู่หมั้นของตน"ดา นั้นดาจะไปไหน""ดาขอตัวไปห้องน้ำค่ะ" ณดาเอ่ยจบร่างบางก็เดินหนีออกมาทันที นี้มันเรื่องบ้าอะไรกัน ดีเอ็มเนี้ยนะคือว่าที่คู่หมั้นของฉัน"หึ...! ไม่จริงเป็นไปไม่ได้" ร่างบางรู้สึกใจเต้นตุบตับขึ้นมา ภายในใจลึกๆ ของฉันตอนนี้มันรู้สึกสับสนไปหมดแต่ก่อนที่ณดาจะได้คิดอะไรไปมากกว่านั้น ด้านดีเอ็มเมื่อเห็นว่าร่างบางเดินหนีออกมาอย่างเสียมารยาทนั้น"ผมขอตัวนะครับ" ร่างสูงก็รีบสาวเท้าตา

ด้านดีเอ็มหลังจากที่ร่างสูงปล่อยให้ณดาปรับตัวไปได้สักพักเมื่อเห็นว่า ร่างบางไม่ได้ปฎิเสธอะไรตนแล้วนั้น เอวสากหนาของคนใจร้ายก็กระแทกเข้ายังกลีบดอกไม้งามอวบอิ่มที่มีน้ำใสๆ ไหลเย้มออกจากส่วนนั้นของฉันเข้าทันที"อะ...อะดีเอ็ม นาย" เสียงเล็กที่ถูกมังกรยักษ์ดันเข้าลึกจนสุดท่อนลำถึงกับหลุดเสียงครางออกมาอย่างห้ามไม่ได้"ดีเอ็มพอก่อน นายอย่าดันเข้ามา ฮือ.." แม้จะมีอารมณ์ร่วมกับเขาจนรู้สึกแฉะไปทั้งส่วนนั้น แต่ก็ยังกลัวความใหญ่โตที่สอดใส่ที่ดันลึกเข้ามา"อ่า..."!! ผับ ผับ !! สะโพกหนายังคงเคลื่อนจังหวะเข้าไม่มีท่าทีจะหยุด ไม่อยากทำให้เธอเจ็บ แต่จะให้ผ่อนแรงและเบาจังหวะลงกว่านีก็ยากอยู่เหมือนกัน"อ่าๆ ฉันจะพยายามไม่รุ่นแรง แต่ไหนๆ ก็ทนไปก่อนละ" ผ่ามือเรียวเล็กจิกเข้าที่แขนแกร่นหนาของคนตัวเล็ก เมื่อโดนสะโพกหนาที่ปลายหัวกระแทกเข้ามาไม่หยุดหย่อน ร่างบางถึงกับจือปากมองบนเพดานร่างบางที่โดนฝ่ามือหนาบีบและขย้ำเข้าที่หน้าอกทั้งสองเต้างามที่เด้งชี้หน้าเขานั้น ณดาถึงกับขนลุกซู่ สั่นสะท้านไปทั้งตัว"อะ...อืม" ยิ่งดีเอ็มเล่นลิ้นวนที่หน้าอกและลำคอของฉันไม่มา มันยิ่งเพิ่มความเสียวและทรมานมากยิ่งขึ้น ยิ่งสะโพก