All Chapters of รวมเรื่องสั้นชุดบุหงาระบำไฟ: Chapter 11 - Chapter 20

“พราวผมส่งแค่นี้นะ” ธนูเอ่ยขึ้นขณะจอดรถใกล้คฤหาสน์หลังใหญ่ที่พราวนภาอาศัยอยู่“ค่ะ” พราวนภาเอ่ยตอบอย่างเลื่อนลอยมือเรียวสวยเอื้อมเปิดประตูรถสปอร์ตแล้วก้าวลงมาจากรถอย่างรวดเร็วพราวนภาสัมผัสได้ถึงกลิ่นไอดินหลังฝนตกหมาดๆเธอค่อยรู้สึกสดชื่นขึ้นมาหน่อยพราวนภาเดินออกไปจากบริเวณเดิมนานแล้ว หากแต่ธนูยังคงจับจ้องมองยังเรียวขาขาวนวลอย่างเผลอไผลเรือนกายขาวผ่องที่เขาแตะต้องเธอเพียงไม่กี่ครั้งยังคงติดตราตรึงเข้าไปในโสตประสาทของเขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ธนูยกมือขึ้นลูบคางอย่างใช้ความคิด คิ้วเรียวมุ่นเข้าหากันอย่างใช้ความคิดเพียงเสี้ยววินาทีเดียวที่หนุ่มใหญ่คิดออก เขาถอยรถออกจากบริเวณบ้านของพราวนภาออกไปในทันที“แม่คะ หายไปไหนมา” ลัลลาวีร์ในวัยมัธยมต้นวิ่งหน้าตื่นเข้ามาหามารดา“พอดีแม่เจอเพื่อนเก่านิดหน่อย เลยแวะทักทายเขานานไปหน่อย” พราวนภาเอ่ยตอบอย่างรู้สึกผิด“ไม่เป็นไรค่ะ ลัลหิวข้าวแล้ว” เด็กสาวยกมือขึ้นลูบท้องอย่างเคยชินพราวนภาอดน้ำตาซึมไม่ได้ในฐานะคนเป็นแม่ ม่ายสาวจูงมือลูกสาวเดินกลับเข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่โดยมีสายตาของธนพแอบมองตามลัลลาวีร์ไม่วางตาธนพที่ซ่อนตัวแอบดูพฤติกรรมของพี่สะใภ้สาว

“อ้า” พราวนภาอดครางไม่ได้ยามเมื่อธนพสอดนิ้วเข้ามายังช่องทางสีสวย ขณะเรือนกายทั้งสองเปลือยเปล่าธนพดันร่างพราวนภาลงบนเตียงหนานุ่มแล้วลอบมองดวงหน้างามอย่างหื่นกระหาย“พี่พราว...ผมอยากลองกับแตงกวากับพี่” มือหนานุ่มเอื้อมหยิบแตงกวาล้านที่ซื้อมาจากตลาดแถวพัทยาก่อนเดินทางเข้ารีสอร์ท“ค่ะ” พราวนภาตอบรับเพียงสั้นๆ หญิงสาวกลืนน้ำลายก้อนเหนียวลงคอตั้งแต่เกิดมาพราวนภาเพิ่งเคยเจอเรื่องตื่นเต้นก็วันนี้ธนพจับเรียวขางามถ่างออกอย่างเชื่องช้า มือหนานุ่มหยิบแตงกวาขนาดเขื่องจ่อเข้าที่ช่องทางสีชมพูหวานอย่างลืมตัวมือเรียวถูไถแตงกวาอยู่อย่างนั้น พราวนภากระตุกวูบ ความหวาบหวามในดวงใจที่ซุกซ่อนเผยขึ้นมาทันทีม่ายสาวรับรู้ได้ถึงแรงปรารถนาที่สุมกายาของเธอ หยาดน้ำเริ่มไหลออกมาด้วยแรงปรารถนาลุ่มลึกธนพดันแตงกวาขนาดเขื่องเข้าไปเชื่องช้าแล้วขยับเข้าออกตามจังหวะ“อ้า...นพ...พี่ไม่ไหวแล้ว” เสียงหวานแหลมดังออกจากริมฝีปากดิรูปสวยธนพบรรจงประกบปากกับเรือนกายที่นอนกระตุกอยู่บนเตียงหนานุ่มขนาดคิงไซส์ในห้องนอนสุดหรูหราที่เขาจองมาเพื่อใช้วันนี้โดยเฉพาะมือหนายังคงควานด้วยแตงเขื่องอย่างนึกสนุก ความดิบเถื่อนเข้าครอบงำแรงอา

พราวนภาเอนราบลงไปกับเตียงนวดสปาช้าด้วยเรือนกายเปลือยเปล่าที่คลุมด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียวห้องสปาควรเป็นห้องที่มิดชิด ม่ายสาวลอบมองเรือนกายที่ยังมีตราร้อนประทับของธนพในใจของแม่ม่ายสาวอดรู้สึกอบอุ่นไม่ได้ ที่ธนพปฏิบัติกับเธออย่างสุภาพนั่นทำให้พราวนภาอดเบาใจเปราะหนึ่งไม่ได้พราวนภาหมอบลงกับโต๊ะขนาดที่หูของหญิงสาววัยกลางคนกับได้ยินเสียงฝีเท้าของใครคนหนึ่งที่ก้าวเข้ามาพร้อมกับเสียงเจื้อยแจ้ว“คุณพราวนภานะคะ เดี่ยวนิจะทำการนวดให้นะคะ” เสียงหวานแหลมของหญิงสาวคนนั้นเอ่ยถาม“ค่ะ” พราวนภาเอ่ยตอบเพียงสัมผัสแรกที่ ‘คุณนิ’ ลงมือนวดให้อดทำให้หญิงสาวกระตุกไม่ได้“คุณธนูอยากได้กันก็ขอกันดีๆก็ได้” พราวนภาเอ่ยอย่างเหลืออดหากแต่ไม่ทันเสียแล้ว แพขนตายาวเปิดเปลือกตาอย่างรวดเร็วพราวนภาพบว่าธนูชโลมออยบางอย่างลงในตัวของเธอมือหยาบลากไล้ไปที่ทรวงอกอวบอิ่มที่ตอนนี้เปล่าเปลือยอย่างสุดจะหักห้ามใจแม่ม่ายเสน่ห์แรงอดเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสหวามไหวนั้นไม่ได้ หากแต่เพียงแค่เรียวปากงามกำลังจะขยับนั้น เสียงดุเข้มก็ปรามอดีตภรรยาที่หย่าขาดจากเขาเข้า“อยู่นิ่งๆ พราว” ธนูเอ่ยเสียงดุคมพราวนภาจำต้องยอมอยู่นิ่งๆ คราวนี้ธนูจ

ทันทีที่พราวนภาไปถึงบ้าน ลัลลาวีร์โผกอดเข้าหาเธออย่างรวดเร็ว “คุณแม่ไปไหนมาคะ ลัลคิดถึงจังเลย” ลัลลาวีร์เอ่ยถามมารดาเสียงใส“แม่ไปสัมมนามาจ้ะ ไปยัยลัลไปเก็บของแม่จะพาลัลไปเที่ยว” พราวนภาเอ่ยราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น“ค่ะแม่” ลัลลาวีร์เอ่ยตอบรับมารดา ไม่นานนักลัลลาวีร์ก็ลงมาพร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบใหญ่พราวนภาจูงมือลัลลาวีร์ออกไปแล้ว แม่ม่ายสาวตั้งใจจะทิ้งที่นี่ไว้เป็นเพียงแค่ความหลังของตนเองและธนู ไม่มีอีกแล้วพราวนภา ลาก่อนคุณธนู’ พราวนภาคิดในใจรีสอร์ทพัทยาแอนด์โฮเทลเรส“หาให้ทั่ว...ตรวจค้นให้หมด” เสียงเข้มของธนูเอ่ยสั่งลูกน้องของเขา“ผมไม่คิดว่าพี่พราวจะหนีไป” ธนพเอ่ยบอกพี่ชายอย่างหมดหวัง“ทำอะไรไม่คิด...พราวนภาเขาเป็นคนอ่อนแอนะ” ธนูเอ่ยตอกกลับน้องชายด้วยแรงโทสะดวงหน้าคมคายของธนพก้มหน้าลงอย่างสำนึกผิด เป็นเพราะเขาทำให้พราวนภาจากไปแบบนั้น“ผมจะไปพี่พราวจากที่บ้าน” ธนพเอ่ยแล้วหุนหันรุดเดินออกไปรองเท้าขัดมันจนเห็นเงาวับของชายหนุ่มสาวเท้าออกมาจากโรงแรมรีสอร์ทหรูหรา เขาก้าวขึ้นรถยนต์คันใหม่ล่าสุดที่มารับทันที“ไปคฤหาสน์หลังสวน” เสียเข้มออกคำสั่งอย่างรวดเร็วรถสปอร์ตคันหรูหราถึงคฤหาสน์

“ลัลหิวข้าวแล้วค่ะคุณแม่” ลัลลาวีร์เอ่ยขณะที่พราวนภาเหม่อมองไปยังยอดเจดีย์ชเวดากองพราวนภาชะงักเวลานี้เธอควรจะอยู่กับปัจจุบันซิถึงจะถูกต้อง เธอทิ้งอดีตทิ้งทุกอย่างมาเพื่อพักผ่อนหย่อนใจนี่ไฉนเลยเธอจึงต้องมาจมกับความทุกข์ที่เธอไม่ได้ก่อด้วยเล่า“ตันฉ่วยแนะนำอาหารอร่อยที...ยัยลัลหิวแล้ว” พราวนภาเอ่ยกับเพื่อนสนิทของตนเอง“ได้สิไปกัน...มาน้าจะพาไปกินกุ้งย่าง” ตันฉ่วยเอ่ยกับลัลลาวีร์ทั้งสี่เดินขึ้นรถขับออกไปนานแล้ว หากแต่ธนูที่แอบซุ่มลอบมองพราวนภาอย่างรวดร้าวใจยิ่งเขาเห็นสีหน้าของพราวนภาในตอนนั้น หากเดาไม่ผิดเธอคงอยากทิ้งอดีตที่เลวร้ายไว้เบื้องหลัง กระนั้นเธอคงอยากเริ่มต้นใหม่ที่นี่ทว่าใจของธนูที่เคยมองว่าพราวนภาเป็นผู้หญิงอย่างน่ารำคาญเอาเข้าจริงตอนนี้เขามีเธอทั้งใจแล้วสิร้านอาหารที่ตันฉ่วยพามาทำให้ดวงหน้าหวานของพราวนภาอดระบายยิ้มน้อยๆไม่ได้“ที่นี่จะมีให้กินแบบเดินไปตักเองเพื่อรองรับชาวต่างชาติโดยเฉพาะ” แอนนี่กล่าวขณะคีบกุ้งให้ลัลลาวีร์พราวนภาอดใจชื้นขึ้นมาไม่ได้ หลังจากเห็นแอนนี่คีบกุ้งให้ลูกสาวเพียงคนเดียวของเธอกับธนู“ขอบคุณค่ะ” ลัลลาวีร์เอ่ยพร้อมเคี้ยวกุ้งย่างซะจนแก้มตุ่ย“แม่ค่ะ