ตอนที่2 บทเรียน Nc
หญิงสาวไม่รู้ตัวเลยว่าแววตาของเธอแวววาวขนาดไหนขณะที่มองใบหน้าคมคายตรงหน้า มือหนาข้างหนึ่งดึงที่ปิดจุกทั้งสองข้างออก และสีของยอดอกเล็ก ๆ ก็ไม่ได้ผิดจากที่เขาคิดไว้ และทรงมันยังสวยแม้เธอจะนอนราบอยู่
เนินเนื้ออวบแน่นถูกบีบเคล้นด้วยมือหนาอย่างพิถีพิถันราวกับจะหาว่ามีซิลิโคนยัดอยู่หรือเปล่า แต่มันก็นุ่มมือเกินกว่าจะมีสิ่งแปลกปลอมอยู่ภายใต้ผิวขาวสะอาดนี้
“ของจริงซะด้วยสิ”
“ไมค์...”
“หืม...” ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองคนที่ครางเรียกเขาแผ่วเบา เขาผ่านผู้หญิงมาเป็นร้อยบางคนก็ลืมตัวตนเมื่อเหล้าเข้าปาก และแสนดีอาจจะเป็นคนประเภทนั้น
“ปล่อยฉัน”
“ก็ไปสิ” ปากพูดไปอย่างนั้นแต่ร่างกายดันทำกับเธออีกอย่าง จากที่ใช้มือสัมผัสก็เพิ่มเรียวลิ้นอ่อนนุ่มชิมรสเนื้ออวบของเธอด้วย ปลายลิ้นตวัดถี่ ๆ บนยอดสีชมพูสด อีกข้างหนึ่งก็โดนไม่ต่างกันต่างที่มันเป็นนิ้วหัวแม่มือที่บดขยี้ราวกับรู้ดีว่าทำแบบไหนผู้หญิงถึงจะอ่อนระทวย...แต่มันก็ไม่ใช่สำหรับคนที่เกลียดขี้หน้าเขาอย่างเธอ
“ออกไปสิ!” ชายหนุ่มผละออกเล็กน้อยเมื่อถูกมือนิ่มผลัก เขาเลียริมฝีปากมองเธออย่างมันเขี้ยวขนาดนี้แล้วก็ยังพยศไม่เลิกจึงได้ก้มลงจูบสอดลิ้นของตัวเองให้เธอได้ลิ้มรส ใบหน้าสวยพยายามเบี่ยงหนีเขาก็ตามบดบี้เรียวปากไปทุกขณะก่อนจะต้องรีบผละออกก่อนที่ลิ้นจะขาด
“อ๊าาา ยัยแสนแสบ”
“ไอ้บ้าถอยไปนะ”
“คิดว่าถึงขั้นดูดนมแล้วจะรอด?”
“เว้นฉันไว้เถอะ นะ...”
พรึ่บ
ดวงตาคมเข้มมองสีหน้าออดอ้อนของเธอไม่ละสายตา มือข้างหนึ่งไล่ปลดกระดุมเสื้อตัวเองอย่างรีบร้อน ยิ่งเธอขอร้องเขายิ่งจะไม่ปล่อย
ร่างบางแดงระเรื่อบิดเร่าด้วยความร้อนรุ่ม เมื่อเหลือบตามองขวดที่ไมเคิลกรอกของเหลวลงคอแล้วถึงกับถอดใจ… 6% ก็จะตายอยู่แล้ว
พรึ่บ
เสื้อเชิ้ตถูกเหวี่ยงออกจากร่างหนา และกางเกงยีนส์ตัวสั้นของเธอคือปราการชิ้นต่อไปที่เขาจะจัดการ มือนิ่มพยายามยื้อไว้สุดชีวิตแต่ก็สู้คนที่มีสติครบถ้วนไม่ได้อยู่ดี และกลายเป็นว่าเธอต้องเอามือนั้นไปปิดส่วนที่ควรจะมีผ้าปิดเอาไว้แทน
“หืม” ไมเคิลถึงกับขบกรามอย่างอดกลั้น หุ่นเธอเอ็กซ์แตกขนาดนี้ก็พอมองออกแต่แรก แต่ไม่คิดว่าสิ่งที่เธอเอามือปิดอยู่จะสวยงามเหมือนเด็กบริสุทธิ์ยังไงยังงั้น
“เคยเอากับใครหรือยัง”
“เคย...เป็นร้อย ”
“อ่อ” เธอตอบไปอย่างไม่คิดเยอะเพราะหวังรอดจากกรงเล็บเสือร้าย แต่ตรงกันข้ามเพราะชายหนุ่มนั้นผ่านผู้หญิงมาทุกเลเวลแล้ว
“ดี”
ชายหนุ่มโน้มตัวลงมาพรมประทับกลีบปากทั่วลาดไหล่ ไล้ลงต่ำเรื่อย ๆ จนถึงหน้าท้องแบนราบ หญิงสาวกลัวว่าเขาจะลงไปต่ำมากกว่านั้นจึงได้ใช้สองมือจิกเส้นผมดำขลับให้กลับขึ้นมาข้างบน
“คิดว่าฉันจะใช้ปากกับเธอหรือไง โทษทีนะฉันไม่ทำให้ใครทั้งนั้น”
หยาดเหงื่อซึมเต็มกรอบหน้าของหญิงสาวเพราะความร้อนที่เกิดขึ้นจากภายใจ ยิ่งมันถูกเขาเติมเชื้อเพลิงไว้ตามเนื้อตัวด้วยแล้วไฟยิ่งยากจะมอดดับได้เอง...แต่เธอเกลียดพวกเขาที่ทำร้ายเพื่อนเธอ
“ไม่ ฉันไม่ยอมให้นายทำ” ชายหนุ่มเบื่อที่จะเสียเวลาโอ้โลมเธออีกต่อไป หลังถอดกางเกงออกไปจนพ้นตัวสาวรูดแท่งเนื้อร้อนเพียงเล็กน้อยให้มันพร้อมใช้งาน โดยไม่ลืมที่จะสวมถุงป้องกันไซส์ใหญ่กว่ามาตรฐานชายไทยด้วย โดยที่สายตามองเธออย่างผู้ชนะ พรุ่งนี้ยัยนี่จะเป็นยังไงหลังเสียตัวให้คนอย่างเขา ‘ไม่เคยมีใครด่าเขาเหี้ยแล้วจากไปโดยไม่ได้บทเรียน’
“ก็เหี้ยกันจริง ๆ ทนฟังไม่ได้ก็ไปตายกันซะ!”
“ก็บอกแล้ว ว่าอย่าให้เจอ”
“อื้อ…” หญิงสาวกัดฟันเชิดหน้าเมื่อเขากำลังพยายามล่วงล้ำเข้ามา เรียวคิ้วหนาขมวดเล็กน้อยที่ดันส่วนปลายมนฝ่ากลางกลีบที่ปิดสนิทเข้าไปไม่ได้ ก่อนจะยกยิ้มมุมปากเมื่อมือเล็กควานดันหน้าท้องของเขาออกห่าง
“อย่าเอาเข้ามานะ…”
“ให้ดันเข้าลึก ๆ ใช่มั้ย”
“เลว”
“ก็ไม่เคยบอกว่าเป็นคนดี” ไมเคิลดึงดันจะเข้าไปในร่องปิดสนิท อาจเพราะขนาดของเขาที่ทำให้สอดใส่ยาก แต่เชื่อเถอะ มันยัดเข้าไปได้
หญิงสาวเกือบสร่างเมาเป็นปลิดทิ้งเมื่อความเจ็บแล่นพล่านอยู่กลางกาย เธอฝากรอยเล็บบนแผ่นหลังแน่นหนั่นเป็นทางยาวแต่เหมือนมันยังไม่สาแก่ใจจึงฝังคมฝันไว้บนหน้าอกให้เขาอีก
“อ่าส์ เป็นพวกซาดิสม์เหรอวะ”
“ก็บอกว่าอย่าเข้ามาไง” มือหนาบีบที่คางเรียวเบา ๆ เพื่อให้เธอสบตากับเขา ไมเคิลบิดยิ้มร้ายก่อนจะใช้นิ้วโป้งเกลี่ยกลีบปากทั้งบนล่างของเธอ
“บทเรียนของเธอ ทีหลังจะได้ไม่กล้าปีนเกลียวรุ่นพี่อีก”
“อื้ออ เจ็บ!”
“อ่าาส์ ผัวคนก่อนเธอมันเล็กขนาดไหนถึงได้ยังฟิตขนาดนี้วะ” เขาปล่อยให้เธอทำร้ายเนื้อตัวได้อย่างตามใจเพราะจะเอาแก่นกายฝ่าความคับแน่นเข้าไปให้ได้ ดอกไม้อวบอูมไร้ขนบดบังทำให้เห็นว่าสิ่งที่ท่อนเนื้อต้องแทรกแซงเข้าไปมันแทบจะปิดสนิท
“ไม่ได้เอากับใครนานแล้วใช่มั้ย”
“อื้ออ หยุดสักที!”
นอกจากไม่หยุดชายหนุ่มยังจับเรียวขาเล็กของเธอแยกออกกว้าง ใจกลางความสาวเปิดอ้าท้าสายตาพาหัวใจแกร่งหวิวไหว เกสรมันสีเดียวกับยอดอกที่เขาเพิ่งลิ้มเลีย ความคิดบางอย่างดันพล่านเข้ามาในหัวแต่ต้องหยุดมันไว้ที่ความคิดเท่านั้น ก่อนจะเปิดเหล้าอีกขวดขึ้นกรอกลงคอตัวเองบ้าง ‘มึงอย่าบ้าไอ้ไมค์’
แสนดีพยายามหลีกหนีไม่ยอมให้เขาล่วงล้ำ แต่ในเมื่อร่างสูงใหญ่กว่าเธอมากไม่ยอมให้หลุดมือไปได้ตัวของเธอก็แทบไม่กระดิก มือบางจึงควานสะเปะสะปะหาอะไรสักอย่างเพื่อหยุดผู้ชายสารเลวคนนี้
ปึก!!!
“อ่าาา เล่นแรงนะยัยแสนแสบ” ไมเคิลแย่งขวดที่เธอใช้ฟาดขมับมาเต็มแรงทิ้งห่างออกไปจากตัว มันแรงจนเขาปวดตุบแต่ยังดีที่ไม่ถึงกับแตก
“ชอบความเจ็บปวดก็บอกฉันดี ๆ สิ เดี๋ยวจัดให้”
ปึก
“กรี๊ดดด!” หญิงสาวกรีดร้องเสียงแหบแห้ง เมื่อจบคำพูดนั้นเขาก็ดันสิ่งนั้นเข้ามาอย่างแรงจนทะลุผ่านร่องรักที่ไม่เคยมีใครได้ล่วงล้ำ ขาเล็กสั่นเทาจนเขารู้สึกได้แต่ไม่ได้ทำให้สนใจว่าเธอจะชอบ หรือทรมานที่เขาทำให้เจ็บ แม้จะเห็นว่าแก่นกายมีเลือดจาง ๆ ชโลมอยู่ ‘ก็คงจะซิงนั่นแหละ ฟลุ๊คจริง ๆ’
“ซี้ดดด แน่นจนฉันปวดเลยนะ”
“เอาออก...ฉันไม่ไหว” เขามองใบหน้าคนใต้ร่างด้วยสายตาที่พร่ามัวนิด ๆ เพราะแอลกอฮอล์ที่แล่นพล่านในเส้นเลือด เสียงที่เธออ้อนวอนมันยิ่งกระตุ้นให้อยากกระแทกแรง ๆ แทนการเอาออกตามที่ร้องขอ
ปึก ปึก ปึก
“อื้ออ ไอ้ไมค์!” นาทีนี้ชายหนุ่มขาดสติเปล่งเสียงครางต่ำไม่ขาดสาย และมันดังจนเธอคิดว่าคนข้างนอกน่าจะได้ยินลืมไปสนิทเลยว่าที่นี่มันคือผับ ดังกว่านี้ก็ไม่มีใครเผลอมาได้ยิน มือหนากอบกุมเนินเนื้ออวบทั้งสองข้างสลับกันไปมาก่อนจะเลื่อนมาบีบลำคอระหงแผ่วเบาและเลื่อนขึ้นไปสอดนิ้วกลางในโพรงปากของหญิงสาว เขาร้องครางดังขึ้นอีกเมื่อถูกฟันคมกัดเข้าเต็มแรง และเขาก็กระแทกเธออย่างหนักทุกครั้งที่ตัวเองต้องเจ็บ
ปึก ปึก ปึก
“อื้ออ ไอ้บ้าหยุดสักที!”
พรึ่บ
“โอ๊ย!” เมื่อรำคาญที่เธอยังต่อต้านไม่เลิกไมเคิลจึงจับร่างบางพลิกนอนคว่ำก่อจะสาดสะโพกใส่บั้นท้ายของเธออย่างบ้าคลั่ง อดไม่ท้ายที่จะฟาดฝ่ามือหนาใส่มันแรง ๆ แข่งกับหน้าท้องแกร่งที่ฟาดราวกับต้องการให้บทลงโทษที่เธอไม่มีวันลืม
“อื้ออ ไมค์...”
“ชอบท่านี้เหรอ”
“ไม่ อ๊ะ!” เขากำเส้นผมนุ่มสลวยของหญิงสาวไว้เต็มมือก่อนจะรั้งให้เธอเชิดหน้าขึ้น และขยับเข้ากระซิบใกล้ไหล่มน
“เอากับฉันเสร็จทุกคน รวมถึงเธอ”
จุ๊บ
“อ๊าส์” สะโพกสาดใส่เธออย่างบ้าคลั่ง ขณะเดียวกับที่มือหนาไม่เคยละไปจากเนื้อตัวของเธอได้เลย สัมผัสมันต่างจากผู้หญิงคนอื่นที่เคยผ่านมา มันนุ่มแต่แน่น บางทีเขาก็คิดว่ามันน่ากัด...
“อ๊ะ! อย่ากัด” เขากลายเป็นเสือหิวอย่างไม่มีเหตุผล ยิ่งเธอร้องห้ามเขายิ่งทำสวนทางใช้คมฟันกัดครูดทั่วตัวที่เขาสามารถทำมันได้ และมันยิ่งเรียกเสียงหวาน ๆ จากเธอได้ดี
“อ๊าาส์”
“เสร็จแล้ว?”
“ออกไปได้แล้ว”
“ฉันยังไม่แตก และคงอีกนาน”
แสนดีโดนรังแกอย่างป่าเถื่อน และก็ถูกทำให้เสร็จสมสลับไปมาคล้ายตบหัวแล้วลูบหลัง ขณะที่เขายังไม่ได้เปลี่ยนถุงยางเลยแม้แต่ครั้งเดียวซึ่งมันกินเวลามาเป็นชั่วโมงแล้ว
“หยุด...ฉันไม่ไหวแล้วนะ”
“เคยเสร็จคืนละกี่รอบ” หญิงสาวเบี่ยงหน้าหลบไม่ตอบคำถาม อยากจะหมดสติให้มันจบ ๆ ไปแต่ก็ไม่เป็นอย่างนั้นเลย
“อื้มม อ่าส์”
หญิงสาวถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกเมื่อไมเคิลยอมเอาสิ่งนั้นออกไปจากร่างกายของเธอสักที ชายหนุ่มถอดถุงยางที่กักเก็บน้ำออกและโยนมันทิ้งที่ถุงขยะใต้โต๊ะข้าง ๆ ตัว
“ไม่ชอบแต่เสร็จสามรอบเลยนะ” เขาพูดให้คนที่ฝืนร่างกายลุกขึ้นแต่งตัวผมเผ้ายุ่งเหยิงจนเขาหลุดขำ
“ไอ้เลว”
“ยังปากดีอีกนะ อีกสักรอบเป็นไงแต่บอกไว้ก่อนน้ำสองฉันไม่เสร็จง่าย ๆ นะ”
แสนดีเลิกสนใจคนสารเลวพยายามหาชั้นในชิ้นล่างแต่ก็หาไม่เจอสักที เมื่อทนให้คนเลวมองเธอสภาพนี้นาน ๆ ไม่ได้ก็หยิบเพียงยีนส์ตัวสั้นมาสวม
“เหอะ”
เขาร้องในลำคออย่างเย้ยหยันก่อนจะจุดบุหรี่สูบหลังสวมเพียงกางเกงบ็อกเซอร์เสร็จ ขณะที่เธอคว้ากระเป๋าที่ร่วงอยู่แทบเท้าเขาและวิ่งออกไป
ตอนพิเศษ3 ปีต่อมาที่ไหนมีแสนดี ที่นั่นมีไมค์...แม่ และพี่ชายของแสนดีไม่ชอบหน้าไมเคิลเท่าไรเพราะวันนั้นเขาเป็นคนออกหน้าว่าทำให้หญิงสาวเปลี่ยนใจไม่หมั้นเอง ‘แน่นอนว่าระหว่างหมอใจบุญ กับเด็กวิศวะฯจบใหม่ ผู้ใหญ่อยากได้หมอเป็นลูกเขยอยู่แล้ว’ แต่นอกจากแสนดีเขาก็ไม่ได้สนใจใครเลย เพราะคนที่เขารัก...เธออยู่ตรงนี้“มองอะไรนักหนา”“เธอสวย” แสนดีบิดยิ้มเขินที่ถูกชมซึ่ง ๆ หน้า ถ้าเป็นแม่กับพี่ชายคงบ่นว่าโป๊ไป… แต่คนรักเธอเขาบอกว่าโอเค“จะมาหวานแข่งกับเจ้าบ่าวเจ้าสาวกันเพื่อ?”“เกี่ยวอะไร กูนั่งของกูอยู่นี่”“แต่งต่อเลยมั้ยล่ะ จะได้ไม่ต้องเก็บของ”“ก็ดีนะ” เขามองเมียตัวเองด้วยความลุ่มหลงที่ไม่เคยลดน้อยลง ไม่น่าเชื่อว่า 3 ปีที่ผ่านมาเขากับเธอไม่เคยทะเลาะกันแม้แต่ครั้งเดียว อาจเพราะก่อนจะรักกันได้ทะเลาะกันมามากแล้วอ๊ะอาย เจ้าสาวแสนสวยในคืนนี้แก้มแดงกล่ำเพราะเพื่อนเจ้าบ่าวมอมเธอโต๊ะละหนึ่งแก้ว เจเลอร์คอยประคองเธอเหมือนพ่อกับลูกวัยหัดเดินทำให้แขกในงานพากันเอ็นดูทั้งคู่ผัวเมียตามกฏหมายหมาด ๆ“แสน! ฮือ...” อ๊ะอายโผเข้ามากอดเมื่อถึงโต๊ะที่แสนดีนั่งอยู่ ก่อนจะพากันน้ำตาคลอเมื่อนึกถึงการผ่านอะไรต่ออะไรก
ตอนที่42 กลับมามั้ยหนึ่งสัปดาห์ต่อมาเม็ดน้ำตาร่วงเผาะราวหยดน้ำเพียงเผลออ่านข้อความที่ส่งเข้ามาในทุกวันตั้งแต่คืนนั้น เขาเว้นระยะให้แล้ว และไม่ทำให้เธอรำคาญด้วยการส่งมาแค่วันละหนึ่งข้อความเดิม ๆ ‘กลับมามั้ย’ “แสน มีปัญหาอะไรหรือเปล่าลูก”“เปล่าค่ะ” เธอรีบเก็บมือถือใส่กระเป๋าแล้วออกไปจากห้องลองชุด แม่ของหมอเปรมกับเขานั่งรออยู่ที่ห้องรับรองลูกค้ามองเธอแววตาชื่นชมกับชุดที่พวกเขาเลือก“น่ารักกว่าชุดที่แล้วตั้งเยอะแหนะ ชุดนั้นมันโป๊ไปนิด”“คุณป้าว่าดีก็เอาชุดนี้ก็ได้ค่ะ”“เอาชุดนี้แล้วกันเนอะ ชุดนั้นพี่ก็ว่ามันเปิดมากไปจริง ๆ” หมอเปรมเงยหน้าจากมือถือออกความเห็น พวกเขาเป็นผู้ใหญ่ก็อยากให้เธอดูเรียบร้อยไม่แปลกหรอก“ให้แก้ตรงไหนมั้ยคะ”“น่าอกแน่นไปค่ะ ขยับออกให้นิดนึงก็ดี”“ค่ะ พี่จะรีบแก้แล้วจะโทรให้มาลองอีกรอบนะคะ” เธอพยักหน้าก่อนจะหมุนกลับเดินเข้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้ากลับอีกครั้ง ยิ่งใกล้วันเธอยิ่งรู้สึกแปลก ๆ“ไม่ต้องไปส่งแม่หรอก แม่ว่าจะแวะดูเครื่องเพชรต่อเลยเผื่อเจอสวย ๆ จะได้ซื้อให้แสนดีใส่วันงาน”“แล้วแสนจะแวะไหนต่อมั้ย”“ไม่ค่ะ”“คงจะไม่อยากกินอะไรหรอก กลัวอ้วนขึ้นน่ะสิ” แม่ของหมอเปร
ที่โคตรดี1268 คำตอนที่41 ฝันที่โคตรดีหัวใจแกร่งกระตุกวูบสงสารเธอจับใจเมื่อยกไฟสูงแล้วเห็นว่ารถที่จอดติดฝนอยู่คือรถของแสนดีที่โทรหาเขาเมื่อสิบนาทีที่แล้ว เขาลงจากรถอย่างไม่คิดเยอะแม้ว่าจะต้องเปียกฝนก็ตามก็อก ๆ“แสนดี!”“ฮือ…ไมค์รถมันดับ…”พรึ่บเธอโผกอดเขาเนื้อตัวสั่นเทาน่าสงสาร เขาลูบหน้าที่เปียกปอนของตัวเองก่อนจะสะบัดหน้าไปแรง ๆ ไล่ความเมาก่อนหน้าทิ้งไป“เก็บของมา ทิ้งรถไว้นี่ก่อนเดี๋ยวให้ช่างมาเข็น” เธอทำตามที่เขาบอกอย่างว่าง่าย และเมื่อเธอลงจากรถเขาก็ทำหน้าที่เอามือบังเม็ดฝนไม่ให้โดนหน้าเธอจนถึงรถ…ทั้งที่เขาเองก็ต้องเจ็บเหมือนกันปึง“ไม่ต้องกลัวแล้วฉันอยู่นี่แล้ว” สิ่งแรกที่ทำคือใช้มือลูบหยาดฝนออกจากใบหน้าให้หญิงสาว ก่อนจะเอาแจ็กเก็ตที่มีในรถให้เธอห่ม ส่วนเขาก็ถอดเสื้อออกเหลือเพียงกางเกงที่เปียกชุ่ม“ขะ..ขอโทษที่โทรหานายนะ ฉันไม่รู้จะโทรหาใครจริง ๆ”“ก็ยังดีที่คิดถึงกันอยู่” ในความมืดเธอไม่รู้ว่าเขายิ้มหรือเปล่า แต่ในน้ำเสียงนั้นเหมือนไม่เหลือคนที่เจ็บเพราะเธออยู่เลย ‘มูฟออนไปแล้วเหรอ’ต่างคนต่างเงียบเมื่อชายหนุ่มจอดรถที่ใต้คอนโดของเขาแทนที่จะไปส่งที่คอนโดของเธอ“ไปหาไอ้เปี๊ยก
ตอนที่40 ถึงเวลาก็ลืมมือนิ่มสั่นเทาเมื่อเข้าไปส่องอินสตราแกรมของไมเคิลแล้วเจอวิดิโอถ่ายจากด้านหลังเธอที่กำลังเดินบนหาดทราย จากกันไปแล้ว เธอยกมือขึ้นปิดปากร้องไห้โฮเมื่อรับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดที่เขาได้รับ ‘เขารักเธอขนาดนี้เลยเหรอ’ ตั้งแต่วันนั้นก็หนึ่งสัปดาห์พอดีที่ไม่ได้เจอ และแคปชั่นนี้เพิ่งผ่านมาไม่กี่ชั่วโมง เลื่อนดูโพสต์เก่า ๆ ก็มีแค่รูปคลับกับรถหรู“คุ้น ๆ นะ” “แฟนพี่ไมค์เหรอ” “มีเมียเมื่อไหร่วะ” “อ้าว จากไปไหนล่ะ”.....ปัก!ปัก!ปัก!เสียงกระสอบทรายถูกหน้าแข้งสาดใส่ครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างบ้าคลั่งทำเอาคนอื่น ๆ ในค่ายมวยหน้าแหย ไม่มีใครกล้าเป็นคู่ซ้อมให้ผู้ชายตัวโตที่เอาแมวใส่ตะกร้ามาด้วยแถมยังแย่งพัดลมพวกเขาไปให้มันอีก“โมโหใครเปล่าครับเนี่ย แรงไม่มีตกเลย” เขาถอยไปนั่งเก้าอี้ข้าง ๆ ตะกร้าแมวก่อนจะรับขวดน้ำเย็นจากเด็กในค่ายมาดื่มและล้างเหงื่อบนหน้า เขามาระบายอารมณ์ใส่กระสอบทรายเพราะรู้ข่าวว่าเรื่องหมั้นคือเรื่องจริง ไปโกรธเธอก็ไม่ได้เพราะตอนเธอหายก็สัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าอะไรก็ยอม“พี่ ไอ้แมวนี่พี่เอามันด้วยทุกที่เลยเหรอ”“อืม”“แสดงว่าพี่รักมันมากเลยนะเนี่ย” ไมเคิลมองไปในตะกร
ตอนที่39 ใจร้ายเวลาผ่านไปนานเท่าไรแล้วไม่รู้แต่แต่น้ำตายังไหลไม่ขาดสายเพียงแค่ไม่ได้ฟูมฟายแล้วก็เท่านั้นเองปึง“กูอยู่ได้”“…”“กูอยากอยู่คนเดียว” เมื่อยังไร้เสียงจากคนที่เข้ามาใหม่เขาก็ลืมตาขึ้น นัยน์ตาแดงกล่ำมองหาว่าคนที่พูดด้วยคือใครและแล้วหัวใจก็กลับมาเต้นได้อีกครั้งทั้งที่ก่อนหน้านี้มันเหมือนจะหมดลม“นายไม่ควรอยู่ห้องฉันนะ”“ขออยู่แค่คืนนี้ แล้วจะไม่กวนใจ”“อืม ฉันแค่มาเอาโทรศัพท์เดี๋ยวก็ไปแล้ว” หญิงสาวเดินไปหยิบมือถือที่วางอยู่บนโต๊ะเบื้องหน้าโซฟาที่เขานั่งอยู่ เธอมองเปี๊ยกที่ไม่สนใจกันเลยสายตาละห้อย อยากกอดแต่มันดันออเซาะอยู่กับอกของเขา“ไม่ต้องไปไหนหรอก นี่คือห้องของเธอ”“พี่หมอเปรมรอฉันอยู่”“ปล่อยให้มันรอบ้างจะเป็นไร ฉันรอเธอที่หนีหายไปใจจะขาดไม่เห็นแคร์” หญิงสาวเลือกเดินหนีเมื่อโดนค่อนขอดก่อนจะถูกกอดจากทางด้านหลังรั้งเอาไว้ และต้องขมวดเรียวคิ้วสวยเมื่อรู้สึกว่าตัวของเขามันน่าจะเล็กลงไปเยอะ“คิดถึงฉิบหายเลย ใจร้ายจังวะแสนดี”“นายใจร้ายกับฉันก่อน”“ขอโทษ ให้ก้มกราบตีนก็ได้ถ้ามันทดแทนในสิ่งที่ฉันทำได้” หญิงสาวอึ้ง คิดไม่ถึงว่าเขาจะพูดขนาดนี้ แต่เธอไม่ได้ต้องการให้ทำแบบนี้“ป
ตอนที่38 เจ็บ…หนึ่งสัปดาห์ต่อมาเกือบสิบวันที่เขาเหมือนตายทั้งเป็น กินไม่ได้นอนไม่หลับจนถูกเพื่อนหามเข้าโรงพยาบาลไปรอบหนึ่งแล้วเขาก็หนีออกมาเพื่อมาจับสังเกตหมอเปรมที่น่าสงสัยที่สุด“ออกจากห้องก็ไปอยู่สองที่ โรงบาลกับคลินิกกูไม่เห็นมันไปไหนเลย” แม็กซ์เวลพูดพร้อมบิดตัวไปมาเพราะมานั่งรอตั้งแต่ก่อนตีซึ่งเป็นเวลาปกติที่หมอเปรมจะขับรถออกไป แต่วันนี้จะสิบโมงเช้ายังไม่ลงมา“กลับกันมั้ย วันนี้น่าจะไม่ได้อะไรเหมือนเดิม”ไมเคิลถอนหายใจรอบหนึ่งแต่ยังนิ่งอยู่เฉย ๆ ขอรออีกหนึ่งอึดใจถึงค่อยกลับ แต่แล้วเขาก็ได้รางวัลของคนรอ...“แสน...”“เชี่ย! ไอ้ไมค์มึงอย่าสติแตกนะไม่งั้นแสนดีเตลิดแน่” แม็กซ์เวลดึงตัวเขาที่จะพุ่งออกจากรถไว้พร้อมดึงสติ ก่อนจะปล่อยให้เขาออกมาตึก ตึก ตึกเขาวิ่งราวสามร้อยเมตรก็มาหยุดที่หน้ารถของหมอเปรม สองคนนั้นมองตากันครู่หนึ่งก่อนจะสอดประสานมือรวมเป็นหนึ่งเดียว น้ำตาของชายหนุ่มไหลอัตโนมัติปากสั่นระริกทั้งคิดถึง โหยหา และเจ็บสุดใจในเวลาเดียว“คืออะไรวะ”“ไอ้ไมค์ใจเย็น ๆ เว้ย”“แสนดีบอกฉันมามันคืออะไร”“ผมกับแสนดีกำลังจะหมั้นกัน คุณควรเลิกยุ่งได้แล้ว” คนที่ทำเขาแทบคลั่งตายมาตลอดเกือบ