All Chapters of Divorcing Ahmed: The Tycoon Wants Me Back!: Chapter 21 - Chapter 30

CHAPTER 21 Malalaki ang hakbang ni Ahmed papunta sa opisina ni Clarissa. Halos gibain niya ang pinto dahil naka-lock iyon. “Sir, wala po si Miss Sabian,” wika ng napadaang empleyado. “Nag-half day po.” “What? Saan pupunta? At bakit pinayagan ng HR?” “Noong isang araw pa po nag-submit. May importante raw siyang lakad.” Lihim na napangiwi ang empleyado bago siya tinalikuran. Iniisip yata na napaka-irasyonal niya naman. Clarissa is doing a really good job as General Manager. Kaya walang reklamo ang HR o kahit sinong ka-trabaho nito. Sinubukan niya itong tawagan. “T angina!” malutong niyang mura nang p atayan siya ng cellphone. Frustrated na napahilamos siya ng kamay sa mukha. Pabalik-balik ng lakad sa harap ng opisina ng babae bago niya naisip na puntahan si Gloria at si Angelo. Those two should’ve known something! “Hindi mo maitatago sa akin ang anak ko!” Kaya pala ganon na lang siya ka-interesado kay Mihrimah. Kaya pala unang kita niya pa lang sa bata ay may kung anon

CHAPTER 23 Kinuha niya ang mga dokumentong napirmahan na ni Ahmed bago inabot rito ang isa pang papel na naglalaman ng report tungkol sa AH Firm. “Anong nangyari sa Firm? Bakit halos na-bankrupt na?” tanong niya. “Nasa ilalim na ng Holdings ang Firm. Nakabangon na.” “You love the firm. Hindi ba’t ipinaglaban mo pa iyon dahil ayaw kang payagan ni Lo—ng Lolo mo.” Ibinaba ni Ahmed ang papel at seryoso siyang tiningnan. “It doesn’t matter anymore. Maraming nagbago. Do you still want your share at AH Firm?” Hindi siya sumagot, kahit iling o tango man lang. Handa nitong isuko noon ang pagiging nag-iisang tagapagmana ng kayamanan ni Al-Faisah para lamang payagan ng matanda. Nang makitang naghihintay pa rin siya ng sagot ay bumuntong-hininga si Ahmed. “You left,” he simply said but his eyes couldn’t lie. “I left?” litong tanong niya. “Most of the clients left because you’re no longer in the company.” Nagulat siya. “Napabayaan ko na rin dahil…,” tumingin ito sa kanya na

CHAPTER 25 “Are you sure you’re gonna be okay here? Lumipat na lang kaya kayo ng bahay,” wika ni Jaxon nang malaman nito ang nangyaring putukan sa pagitan ng mga pulis at ilang indibwal sa pasugalan. “Ayos lang kami, Jax.” “Pero pinag-iinitan ka. Mihrimah told me.” Sinulyapan nito si Marih na sinusuklay ang sariling buhok. Nakasuot na ang beybi niya ng school uniform. Maaga sila ngayon dahil pupunta si Jax sa Davao. Gusto nito na ihatid muna sila bago pumunta ng airport. “Si Lila lang ‘yon. Ano naman gagawin niya? Sasabunutan niya ako?” Bumuntong-hininga si Jaxon at napailing sa katigasan ng ulo niya. “Walang mangyayari sa akin. Sa tagal ko na sa lugar na ito, kilala na nila ako. Kaya kong makipagpatayan para lang sa proteksyon namin ng anak ko.” “Alright. Just always bring your phone and call me if you need anything.” Tumango na lang siya para matahimik na ito. Nauna si Jaxon at Marih lumabas ng bahay. Siya naman ay binitbit ang maletang walang laman at inilagay sa trun

CHAPTER 27[AHMED] “MAMA! MAMA KO. MAMA!!!” palahaw ni Mihrimah nang pigilan niya ito pasunod sa stretcher na pinapalibutan ng doktor at mga nurse. Hindi siya makahinga habang nakatingin kay Ri na walang malay. Tila ba ibinabalik siya niyon sa gabing nawala sa kanya ang abuelo. “Mama ko. S-Sir Ahmed, si Mama ko po.” Humugot siya ng malalim na hininga at pinilit ang sarili na alisin ang tingin doon. Paulit-ulit niyang sinabi sa sarili na nawalan ng malay si Clarissa, hindi nabaril o s aksak—hindi pa mamamatay. “Shh…she’s going to be fine,” he said, more on convincing himself. Niyakap niya si Mihrimah. Ibinaon ang mukha sa buhok nito na para bang doon humuhugot ng lakas. “Hindi pa po? Ayoko siyang mamatay, S-Sir Ahmed po. Yoko po. Mama koooo!” “Hindi. Hindi, Marih.”Hinaplos niya ang basang pisngi ng bata. Namumula ang mukha nito dulot ng pag-iyak kaya mas lalo tuloy naging mestiza. Ang ganda-ganda, parang ang dati niyang asawa. “Stop crying na. Hmn… she’s going to be okay?

CHAPTER 29 Kukuha lang sana siya ng tubig sa kusina nang tawagin siya ni Ahmed. May hawak-hawak itong envelope. May suot itong specs, mukhang nagtatrabaho pa rin kahit alas-onse na ng gabi. Kungsabagay, matagal-tagal din kasi ito sa kwarto ni Mihrimah kanina. Dinaldal nang dinaldal ng baby niya. “Ano ‘to?” tanong niya nang ibinigay nito ang envelope. “Documents of this property.” “Wala ka bang abogado para rito at ako ang pinapatago mo?” “I put it in Mihrimah’s name.” “Ano?” Napanganga siya. Isinalaksak niya pabalik ang envelope sa dibd ib nito. “Hindi ko kailangan ng limos mo.” “This is not a donation.” Pinigilan siya ni Ahmed umalis. Tinikwasan niya ng kilay. “This is a part of your share in AH Firm. Huwag na kayong bumalik sa Lagomoy. Dito na lang kayo.” “Babalik kami do’n.” “No. It’s still not safe. Wala ka ng kakampi sa lugar na iyon. Gelay and other Kaye’s friends will be in Dubai next week. Uuwi si Gloria sa Probinsya at…” Lumambong ang mga mata ni Ahmed