Semua Bab เป็นนางร้ายกลับใจไม่ได้ง่ายถึงเพียงนั้น: Bab 31 - Bab 40

ตอนพิเศษที่[2]ชีวิตสุขสันต์ของอดีตนางร้ายหลายปีผ่านไปหลังจากที่เพ่ยเพ่ยไปส่งบุตรชายทั้งสองที่สำนักศึกษาแล้ว หญิงสาวก็ตรงไปที่ศูนย์ฝึกอาชีพหมิงลู่ ซึ่งเมื่อวันเวลาผ่านไปก็มีคนสนใจมากขึ้นเรื่อย ๆ แน่นอนว่ายังไม่มีค่าใช้จ่ายเช่นเดิม เพิ่มเติมคือได้รับการสนับสนุนจากราชสำนักเรียบร้อย แต่ก็ไม่มีการก้าวก่ายการทำงานจนมากเกินไป นอกจากให้คำแนะนำที่ดีก็เท่านั้น ซึ่งผู้ที่ดูแลศูนย์ฝึกอาชีพแห่งนี้เป็นหลักก็คือเจิ้งซวี่จิ่วหรือตอนนี้ก็คือกัวฮูหยิน เพราะอีกฝ่ายได้ออกเรือนไปกับคุณชายตระกูลกัวซึ่งเป็นบุตรชายของเสนาบดีฝ่ายขวาเมื่อหลายปีที่แล้ว ผู้คนต่างกล่าวติดตลกว่าเมืองหลวงบัดนี้คงเต็มไปด้วยความสงบสุขเพราะตระกูลที่เคยเป็นฝั่งตรงข้ามกันกลับเกี่ยวดองกันไว้หมดแล้ว ทว่าดูเหมือนว่าผู้ที่จะมีเส้นวาสนาใหญ่กว่าผู้ใดเห็นทีจะเป็นตระกูลอัน บัดนี้อันลู่เฟินหาใช่คุณหนูรองตระกูลอันเฉกเช่นเดิมแล้ว เพราะนางคือ อันฮองเฮา ฮองเฮาคู่บัลลังก์ของหานเจี่ยฮุ่ยฮ่องเต้ ผู้ใดจะคิดว่าฮ่องเต้ที่ไม่ยอมเลือกสตรีใดเข้าสู่วังหลังมาเป็นเวลาหลายปีนับตั้งแต่ครองราชย์จะปักใจสตรีที่อายุห่างกับตนถึงสิบสองปี หนำซ้ำยังใช้เวลาเกี้ยวพาถึง

ตอนที่[2]สตรีร้ายกาจหลอกคนฝู่อ้ายและฝู่อินที่นอนหลับไปด้วยความอ่อนเพลียต้องเป็นอันสะดุ้งโหยงเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องที่ดังออกมาจากในโลงศพของผู้เป็นนาย !!!ทั้งสองมองหน้ากันก่อนที่จะจับมือกันไว้โดยไม่รู้ตัว ในตอนนั้นเองที่ฝู่อินก็เริ่มคิดบางอย่างได้จึงได้ผละออกจากฝู่อ้ายเพื่อลุกขึ้นแล้วเดินไปใกล้โลงศพมากขึ้น ทว่าไม่ทันจะได้ทำสิ่งใด เสียงฝีเท้ามากมายก็ดังขึ้นที่ด้านหลัง ทุกคนสีหน้าเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก ยกเว้นก็เสียแต่เหรินฮุนที่เต็มไปด้วยความเคร่งขรึม สายตาของเขาจดจ้องไปที่โลงไม้สีดำไม่วางตา “เสียงอันใดกัน ผู้ใดกรีดร้องยามค่ำคืนเช่นนี้” เหรินฮูหยินเอ่ยถาม แม้ในใจจะรู้สึกหวาดหวั่นบางประการ “ฮะ ฮูหยินคือว่า…” ฝู่อ้ายเสียงสั่นเครือ มือเรียวชี้ไปยังโลงศพด้วยความกล้า ๆ กลัว ๆ ทันใดนั้นเอง โลงศพที่ไร้ความเคลื่อนไหวก็เริ่มมีเสียงประหลาดดังขึ้นตุบ ๆ ๆ ๆพากันทำเอาคนที่อยู่แถวนั้นต่างสะดุ้งโหยง “ฮูหยินน้อย ผีฮูหยินน้อย!!” ก่อนจะพากันรวมตัวเข้าหากันด้วยความกลัว เหรินฮุนตวัดสายตามองบ่าวที่พูดจาไม่เข้าท่าคราหนึ่ง ก่อนที่เขาจะทำท่าเดินเข้าไป“อาฮุน เจ้าจะทำอันใด” ถานจี้เสี่ยหรือเหรินฮูห

ตอนที่[4]สาเหตุความร้ายกาจที่เพิ่มทวี“เพิ่งผ่านความตายมายังคิดไม่ได้อีกหรือ ข้า…” “ท่านรองแม่ทัพขอรับ!” ระหว่างที่รองแม่ทัพหนุ่มกำลังตีหน้ายักษ์ใส่ภรรยา บ่าวรับใช้ก็มารายงานของการมาถึงของท่านหมอตู้ทั้งที่ไม่มีการนัดหมายกันวันนี้แต่อย่างใด เขาสูดลมหายใจเข้าก่อนจะสะบัดหน้าจากไปด้วยความขุ่นเคือง หากเขามองกลับไปที่ด้านหลังคงจะยิ่งไม่พอใจกว่าเดิมเพราะบัดนี้ภรรยาเจ้าปัญหาผู้นั้นกลับกำลังแย้มยิ้มอย่างไม่รู้สึกรู้สาใด ๆ สายตาของกู้ซูฉินยามนี้เต็มไปด้วยความเอื้อเอ็นดูต่อสามีของตนเอง เหรินฮุนผู้นี้ถึงจะเป็นรองแม่ทัพของกองทัพหลวงที่ประจำการที่เมืองหลวง แต่ใบหน้าของเขานั้นหล่อเหลาค่อนไปทางอ่อนหวาน นิสัยนั้นก็หาใช่เป็นดังที่แสดงออกเมื่อครู่ ที่ผ่านมาแม้จะแต่งงานด้วยเพราะเหตุจำเป็น แต่เขาก็ให้เกียรติกู้ซูฉินเป็นอย่างดี นอกบ้านคือรองแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่แต่ในบ้านคือบิดาที่รักบุตรสาวมากผู้หนึ่ง ในจวนนี้ผู้ที่มีปัญหาเห็นทีจะมีแค่กู้ซูฉินผู้เดียว และท่าทางเมื่อครู่ของเขาคงจะสุด ๆ แล้ว ความอดทนอดกลั้นคงใกล้จะหมดลงแล้ว… นางจึงรู้สึกเอ็นดูกับท่าทางเช่นนั้นของเขาที่มันดูน่ารักมากกว่าน่ากลัว คล้ายลูกแมวน

ตอนที่[6]บุตรสาวตัวน้อยของสตรีร้ายกาจการจัดการกับฝู่อ้ายนั้นนางคิดเอาไว้แล้วว่าจะต้องทำอย่างไรบ้าง แต่ที่แน่ ๆ ระหว่างนี้อีกฝ่ายจะไม่มีทางได้ออกจากห้องที่ถูกขังเอาไว้อย่างแน่นอนจากนั้นในวันถัดมานางจึงได้เริ่มทำการรักษาโดยต้องขับพิษออกจากร่างกาย ซึ่งวิธีการของท่านหมอตู้นั้นก็คือต้องแช่น้ำสมุนไพรที่มีฤทธิ์ที่เข้มข้นมาก ๆ จนกว่าพิษในร่างกายจะหมดซึ่งบอกจำนวนวันที่แน่นอนไม่ได้ว่าต้องกี่วัน หากเป็นการนอนแช่น้ำสมุนไพรธรรมดานั้นก็คงไม่มีอันใดต้องกังวล แต่หากในทุกครั้งที่ลงไปแช่นั้น ล้วนเต็มไปด้วยความเจ็บปวดที่ยากจะอธิบาย แม้นางจะพยายามสะกดกลั้นเสียงของตนเองเอาไว้ แต่อย่างไรความทรมานที่แทรกซึมเข้าไปในผิวกายก็ไม่อาจที่จะควบคุมได้ แต่การเจ็บปวดในครั้งนี้ก็เป็นการตอกย้ำให้นางรู้ว่าไม่ควรปล่อยผ่านตัวต้นเหตุที่ทำให้นางเป็นเช่นนี้เหรินฮุนที่อยู่ไม่ห่างออกไปจากจุดแช่น้ำสมุนไพรของกู้ซูฉิน สายตาของชายหนุ่มวูบไหวเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงร้องด้วยความทรมานของภรรยา ก่อนจะหมุนกายจากไปเพื่อฟังข้อมูลจากคนสนิทที่ให้ไปสืบเรื่องนี้มาวันหนึ่งขณะที่กู้ซูฉินแช่น้ำสมุนไพรเสร็จสายตาก็พลันเหลือบไปมองยังร่างหนึ่ง

ตอนที่[8]สตรีร้ายกาจถูกเปิดโปงเหรินฮุนชั่งใจครู่หนึ่งก่อนที่จะพยักหน้า ในใจเฝ้าครุ่นคิดว่าอีกฝ่ายมีเรื่องอันใดกันแน่ ตกเย็นหลังที่กินอาหารค่ำด้วยกันเรียบร้อยแล้ว เหรินฮุนก็ตามกู้ซูฉินไปที่เรือน รอไม่นานฝู่อินก็ถือของหลายอย่างมาวางไว้ให้ผู้เป็นนายก่อนจะล่าถอยออกไป “ท่านพี่มานั่งตรงนี้สิเจ้าคะ” น้ำเสียงสดใสของภรรยาเรียกให้เขานั่งยังจุดที่ไม่ไกลจากนางนั่นทำให้เขารู้สึกไม่ชินนักกู้ซูฉินมองสามีผู้งดงามแววตาเจือรอยขัน แต่หลังจากที่เห็นอีกฝ่ายนั่งลงแล้วนางก็เริ่มดำเนินเรื่องที่ค้างไว้ต่อทันที“ท่านพี่อันนี้หนังสือนิทานที่ข้าทำให้ลูกเจ้าค่ะ อี้เออร์ชอบฟังนิทานมาก ข้าเลยทำไว้หลายเล่มเลย” เหรินฮุนมองนิทานที่ว่า มันดูน่าสนใจไม่น้อย “ส่วนอันนี้คือของเล่นเจ้าค่ะ ข้าก็เอาไว้ให้อี้เออร์เช่นกัน” ของเล่นที่ว่าเป็นของเล่นเสริมพัฒนาการที่นางจำมาจากโลกก่อน เอาไว้ช่วยเสริมพัฒนาการเด็ก ครานี้ชายหนุ่มหยิบขึ้นมาดู พบว่าของเล่นที่ว่านั่นดูแปลกตาค่อนข้างมาก แต่ก็ไม่ได้ดูน่าเป็นกังวลอันใดหากว่าบุตรสาวของเขาจะเล่นมัน “ท่านพี่ ตอนนี้ข้าเปลี่ยนไปแล้วพร้อมจะดูแลอี้เออร์อย่างเต็มที่ ท่านพี่อย่าจับผิดข้าอีกไ