All Chapters of รักร้ายจอมทระนง: Chapter 181 - Chapter 190

ตอนที่ : 27 เผชิญหน้า 3 พรธีราไม่ตอบทำเพียงแค่ยิ้มฝืน ๆ ให้พี่ชาย หญิงสาวเดินออกจากห้องทำงานไปอย่างเงียบ ๆ คนเป็นพี่ชายได้แต่กำหมัดเอาไว้แน่น ๆ จะช่วยให้น้องสาวหลุดพ้นจากเรื่องนี้ได้ยังไง ในเมื่อเจ้าตัวยังยินยอมให้นวินทำลายอยู่แบบนี้ สักพักใหญ่ ๆ พรธีราก็มายืนอยู่หน้าห้องของนวิน หญิงสาวยืนนิ่ง ๆ อยู่หน้าห้องของเขา เหมือนคนกำลังครุ่นคิดว่าเธอทำถูกไหม ที่ยอมเขาหมดทุกอย่างแบบนี้ หรือว่าควรปล่อยวางเรื่องคลิปนั่นไปเสีย ถ้าเรื่องมันอื้อฉาวขึ้นมาจริง เธอจะทิ้งทุกอย่างที่นี่ไปอยู่ต่างประเทศแทนดีไหม แต่ขืนทำแบบนั้นคนที่ทุกข์ใจที่สุดคงเป็นครอบครัวของเธอแน่ ดวงตาเศร้าหมองค่อย ๆ มองต่ำลงที่พื้น และหยุดนิ่งอยู่ตรงนั้น “น้องเอยทำไมยืนอยู่ตรงนี้ไม่เข้าห้องล่ะครับ” นวินที่เพิ่งขึ้นมาจากการซื้อของกินเล่นด้านล่างเอ่ยถาม เขายืนมองหญิงสาวอยู่นาน อาการเหม่อลอยเหมือนมีเรื่องในใจตลอดเวลา ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจแบบแปลก ๆ “เอยแค่คิดอะไรเพลิน ๆ ไปหน่อยค่ะ พี่กันต์เพิ่งกลับเหรอคะ” หญิงสาวหันมาบอกขา “พี่กลับนานแล้วแต่ลงไปซื้อของกินน่ะ” เขาชูถุงของกินเล่

ตอนที่ : 29 แตกสลาย 2 “กันต์เพิ่งมาอยู่ไทยได้ไม่กี่เดือนไม่น่าจะมีอริที่ไหนนะคุณกร” นางจินตภาออกเห็นหลังฟังเรื่องราวทั้งหมดจบลง “นั่นสิคุณสร้อย ผมเองก็แปลกใจเหมือนกัน” ทั้งคู่พูดพลางมองไปที่พรธีราเป็นสายตาเดียวกัน “หนูเอยมีแฟนมาก่อนหน้าไหมลูก” นางจินตภาตัดสินใจถามออกมาตรง ๆ “ไม่ค่ะคุณป้าหนูยังไม่เคยมีแฟนมาก่อนค่ะ พี่กันต์เป็นแฟนคนแรกค่ะ” หญิงสาวตอบแล้วก็กระดากอายเล็กน้อย เพราะรู้อยู่เต็มอกว่าเรื่องแฟนนั้นไม่ใช่เรื่องจริง “งั้นก็ไม่น่าใช่ปัญหารักสามเส้านะคุณกร” ฝ่ายภรรยาหันไปบอกสามีอีกรอบ “หรือจะยิงผิดตัว” นายภากรคิดไปอีกทางหนึ่ง “ทางตำรวจเขาเข้าไปดูสถานที่เกิดเหตุแล้วค่ะ เห็นว่าเดี๋ยวจะมาสอบปากคำพี่กันต์ตอนตื่น เขามาถามหนูก่อนหน้าแล้วค่ะ หนูมองไม่เห็นหน้าเพราะคนร้ายใส่หมวกกันน็อก ส่วนรถคนร้ายเอากระดาษมาปิดทะเบียนเอาไว้ค่ะ ตำรวจเลยบอกว่าจะตามจากกล้องวงจรปิดแถวนั้นไป ไม่รู้เลยว่าเรื่องไปถึงไหนแล้ว” “หนูเอยเองไม่ได้มีปัญหากับใครอยู่ก่อนหน้าใช่ไหมลูก” นายภากรยังไม่หายสงสัยในตัวของหญิงสาว

ตอนที่ : 31 คนร้ายตัวจริง10คนร้ายตัวจริง หลังจากวันนั้นพรธีราก็ไม่ได้ไปเยี่ยมนวินที่โรงพยาบาลอีกเลย นวินไม่ได้โทรตามเพราะเขาเองก็อยากรู้ ว่าหญิงสาวรู้เห็นด้วยกับเรื่องนี้จริงไหม ‘ทำไมน้องเอยไม่มา’ นวินรู้สึกไม่ดีกับเรื่องนี้เลย พรธีราทำตัวเหมือนคนมีชนักปักหลังเลยไม่กล้ามาสู้หน้าเขา แต่ความรู้สึกนั้นบอกได้ดีว่าสองพี่น้องคู่นี้ ต้องเป็นตัวการของเรื่องนี้อย่างแน่นอน หลังออกจากโรงพยาบาลนวินมาปรากฏตัวที่ห้องทำงานของพรธีราอีกครั้ง พรพรรณรีบรายงานพัสวีตามที่ได้รับคำสั่งมา “พี่กันต์” พรธีรามองเขาแล้วอึ้งไปเล็กน้อย ไม่คิดว่าจะได้เห็นเขาที่ห้องทำงานของตัวเองอีก “พี่เพิ่งออกจากโรงพยาบาลมาได้สองวัน ทำไมน้องเอยไม่ไปเยี่ยมพี่อีกเลยล่ะ ไปแค่ครั้งเดียวเองเสียใจจัง” เขาถามพร้อมกับเดินไปหยุดมองหน้าคนที่นั่งบนเก้าอี้ทำงาน “เอยไม่ว่างค่ะ ช่วงนี้มีงานยุ่ง” หญิงสาวมองเขาแล้วรู้สึกแปลกใจกับท่าทางนิ่ง ๆ ไม่ล้อเล่นของเขา “แล้วตำรวจจับตัวคนร้ายได้ไหมคะ” “น้องเอยน่าจะรู้ดีกว่าพี่นะเรื่องนี้”

ตอนที่ : 33 คนร้ายตัวจริง 3นวินกัดกรามแน่นจนปูดโปน เขามองคนในอ้อมกอดอย่างสับสน ดวงหน้าเศร้าสร้อยแบบนี้ทำเขารู้สึกไม่สบายใจอย่างบอกไม่ถูก เริ่มคิดไม่ตกว่าตัวเองทำถูกแล้วหรือเปล่า“เพราะคลิปนั่นเหรอน้องเอยถึงได้เป็นแบบนี้”“เพราะพี่กันต์นั่นแหละค่ะ ทำให้เอยเป็นแบบนี้ สมใจพี่แล้วนี่คะ ทำลายเอยทำลายพี่เอื้อตอนนี้พวกเราไม่หลงเหลือความสุขกันแล้ว พี่กันต์เก่งนะคะทำให้พี่เอื้อกลายเป็นคนร้ายและยังทำให้เอยกลายเป็นคนไร้ค่าแบบนี้ได้อีก” หญิงสาวเอ่ยพลางเม็ดน้ำใส ๆ ร่วงหล่นลงบนพวงแก้ม เสียงสะอื้นไห้เบา ๆ ตามมาแปลกที่มันสะเทือนไปถึงอีกคนที่กอดหญิงสาวอยู่ด้วย ดวงตาคู่คมเหมือนครุ่นคิดบางสิ่งบางอย่างอยู่ เขากดจูบตรงขมับหญิงสาวแรง ๆ ลูบต้นแขนเหมือนปลอบโยนให้คลายเศร้า แต่ไร้ซึ่งคำพูดใดออกมา“เอยกลับดีกว่าค่ะ ถ้าง่วงมากกว่านี้ขับรถกลับบ้านไม่ดี” ท่าทางอิดโรยของหญิงสาว ทำให้นวินยอมปล่อยมือแต่โดยดีเขานอนมองเจ้าตัวสวมเสื้อผ้าแบบคนไร้ชีวิตชีวา ก่อนจะออกจากห้องนวินกวักมือเรียกหญิงสาวให้เข้ามาหา เขากอดและจูบอยู่พักหนึ่งก่อนจะปล่อยมือจากไป ทว่าแววตาเศร้า ๆ นั่นช่างตราตรึงอยู่ในความรู้สึกเหมือนมีบางอย่างติดขัด

ตอนที่ : 35 เพิ่งรู้ใจ 2 พรธีราไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ เห็นเงียบไปหลายวันนึกว่าคงไม่สนใจเธอแล้ว จู่ ๆ ก็มาโผล่ที่บ้านพร้อมกับเรื่องโกหกนี้อีก “ว่าไงคุณฤทัยอนุญาตไหม” นายอักษรหันไปถามภรรยา “ก็ต้องแล้วแต่น้องเอยสิคะ เราจะไปตัดสินได้ยังไง ว่าไงน้องเอยเต็มใจไปกับกันต์เขาไหมลูก” นางฤทัยรัตน์หันไปถามลูกสาว ซึ่งตอนนี้ก็ก้มหน้าคล้ายคนอาย ทั้งที่ในใจกลับคิดว่าทำอย่างไรดี “น้องเอยอย่าทำพี่ใจเสียสิครับ” เสียงของนวินทำให้เธอตัดสินใจได้ไม่ยาก “เอยอยากไปบ้านพี่กันต์เหมือนกันค่ะคุณแม่ เคยเจอลุงกับคุณป้าแค่ครั้งเดียวเอง” หญิงสาวฝืนยิ้มให้มารดา “กันต์ทำไมมาอยู่นี่ได้” พัสวีซึ่งเดินลงบันไดมาเอ่ยขึ้นแบบแปลกใจ เขามองทุกคนอย่างไม่เข้าใจในเหตุการณ์ตรงหน้า “อ้าว เอื้อรู้จักกันต์ด้วยเหรอลูก” นางฤทัยรัตน์ทำหน้าสงสัยไม่ต่างไปจากสามี “ผมกับเอื้อเป็นเพื่อนตอนเรียนที่อเมริกาด้วยกันครับคุณอา” นวินเป็นคนคลายข้อสงสัยนี้เอง “แล้วกันคนกันเองเหรอแบบนี้” คนเป็นแม่คลายรอยยิ้มออก อย่างน้อยก็เพื่อนลูกชาย น่าจะหายห่วง