Lahat ng Kabanata ng องศาเดียวที่จะรัก: Kabanata 21 - Kabanata 30

"พะ พี่องศา" ตากลมสวยสั่นระริกเมื่อร่างกายถูกร่างสูงกว่าโน้มลงมาทาบทับ แผ่นหลังบางแนบชิดกับเตียงกว้างเป็นจังหวะเดียวกับที่อีกคนกดเข่าแทรกเข้ามากลางหว่างขาส่งผลให้เรียวขาขาวแยกออกจากกันทันที"เดี๋ยวพี่ดูดพิษไข้ให้" ริมฝีปากผ่าวร้อนบดเบียดเข้าหากันแน่น พวงแก้มเนียนแดงระเรื่อ ความน้อยอกน้อยใจหายเป็นปลิดทิ้งเพียงแค่คู่หมั้นหนุ่มกลับมา"ทำไมแก้มถึงแดงขนาดนี้ ไข้ขึ้นหรือเปล่า" ฉันส่ายหน้ารัวๆ แทนคำตอบ อีกคนเลยพิสูจน์ด้วยการกดหน้าผากลงมาแนบชิด ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดกันและกันยิ่งพานกระตุ้นให้ใจดวงน้อยเต้นแรงฉันหลับตาลงเมื่อพี่องศาชกชิมริมฝีปากของฉันอีกครั้ง ดูดดุนทั้งบนและล่างก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้าหาซอกคอขาว ขนอ่อนลุกซู่ไปทั้งกายเพียงแค่ริมฝีปากขบเม้มซ้ำๆ ร่างบางบิดเร่าๆ ตอบสนองความเสียวซ่าน เสียงครวญครางเล็ดลอดออกมาอย่างแผ่วเบาคนตัวโตจึงยอมผละตัวออกห่าง แต่การกระทำของเขาต่อจากนั้นมันยิ่งกระตุ้นก้อนเนื้อของอกทางด้านซ้ายได้ดีกว่าเดิม"พะ พี่องศา จะทำอะไรคะ" "ดูไปเรื่อยๆ ก่อนไหม" ฉันกัดปากตัวเองอย่างแรงเมื่อฝ่ามือหนาสอดเข้ามาใต้สะโพก ดึงกางเกงนอนของฉันลงต่ำจนเปลือยเปล่าแบบที่เขาต้องการไม่เพีย

-องศา-"กาแฟสักแก้วไหม" "อื้ออ!" คนถูกถามต่อต้านเมื่อผมแนบแก้วกาแฟเย็นเฉียบเข้ากับแก้มเนียน จีน่าตวัดสายตามามองหน้าผมและชักสีหน้าออกมาทันที"เล่นบ้าอะไรเนี่ย มันเย็นนะองศา" "นึกว่าหลับอยู่ ยอมปลุกก็ดีแล้วปะ" "ถ้าคิดว่านี่คือดีแล้วอย่าหาทำเลยดีกว่า" "ขี้บ่นว่ะ เมนส์ไม่มาหรือไง" ผมพูดลอยๆ แบบไม่ได้คิดอะไรมาก ก็แค่เคยได้ยินมาก่อนว่าผู้หญิงช่วงเวลานั้นจะหงุดหงิดและอารมณ์เสียง่ายมาก คิดว่าตอนนี้จีน่าติดอยู่ในประเภทนี้เช่นกัน"จะให้ฉันถอดกางเกงในให้แกดูไหม จะได้รู้ว่ามาหรือไม่มา""รำคาญ!" ผมอ้าปากค้าง ยังไม่ทันได้พูดอะไรออกมาทั้งนั้นไอ้เซย์ที่กำลังเล่นเกมส์ในโทรศัพท์ก็โพลงขึ้นแบบไม่มองหน้าทำเหมือนถูกรบกวนอะไรนักหนา ทั้งที่สิ่งที่ทำอยู่ก็ไม่ได้มีสาระอะไรเลย"ซื้อมาฝาก กินเถอะไม่ได้หยอดยาเพื่อนจีหรอกน่า""แกจะมาถามฉันเรื่องน้องขวัญสินะ" ผมกระพริบตาไปมาก่อนจะพยักหน้ารับ"ตอนนี้สนิทกันเกินไปปะ ถึงขั้นเป็นพี่เป็นน้องกันนี่ชักเกินไปแล้วนะ""แล้วไง การที่ฉันจะมีน้องสาวเพิ่มสักคนมันผิดอะไรนักหนา แล้วทำไมมันต้องไม่ถูกใจแกด้วย""ก็คนคนนั้นไม่ควรเป็นของขวัญไง เว้นไว้คนหนึ่งไม่ได้เหรอจี" ผมจริงจัง

-องศา-"จีน่าพูดอะไรให้ไม่สบายใจหรือเปล่า บางอย่างก็อย่าไปฟังให้มาก จีน่าชอบพูดตรงๆ แบบนี้แหละ บางครั้งก็เผลอพูดแรงเกินไปแบบไม่รู้ตัวอย่าไปถือสา" "อืม เราเข้าใจ" คัพเค้กฝืนยิ้มออกมา สีหน้าบ่งบอกชัดเจนว่ากำลังคิดอะไรบางอย่าง"เธอเชื่อที่เราบอกไหม" "แล้วจะเลิกกันได้จริงๆ เหรอ น้องคนนั้นน่ารักดีนะ อยู่ใกล้แล้วไม่รู้สึกหวั่นไหวเลยเหรอ ขนาดเราเคยเจอน้องผ่านๆ ยังรู้เลยว่าน้องน่ารักมาก" ตากลมสวยมองหน้าผม แน่นอนว่าในหัวกำลังคิดว่าถ้าผมไม่มีพันธะคำอธิบายมันคงดีกว่านี้แน่ๆ"ที่เรายอมบอกเรื่องนี้กับเธอเพราะเราอยากเธอรู้ว่าเราจริงใจ เราไม่ได้อยากหลอกเธอนะเค้ก" "องศาชอบเราจริงๆ เหรอ""เรารู้สึกแบบนั้นมาโดยตลอด แค่ไม่ยุ่งเพราะเห็นว่าเธอมีแฟนแล้วและมีความสุขดี" "แปลกจังเลยนะที่เราไม่เคยรู้ ว่าองศารู้สึกแบบนี้ แต่ที่รู้คือองศาเป็นเพื่อนที่ดีมาโดยตลอด คอยช่วยเหลืออยู่ห่างๆ ถึงจะไม่ได้สนิทอะไรกันมากแต่เรารู้นะว่าองศาจริงใจคบได้" "ถ้าเราเคยอยู่ในสายตาเธอขนาดนั้น รอได้ไหมล่ะ""...จะเคลียร์ตัวเองแล้วมาคบกับเราเหรอ?""ถ้าเธอมั่นใจว่าไม่อยากไปต่อกับคนเก่าและอยากให้โอกาสเรา เราก็อยากขอโอกาสจากเธอ มันเร็

"ว่างาย~ ในใจเพ่...""มีแค่คนเดียว" ผมชิงตอบก่อนที่ของขวัญจะพูดเยอะกว่านั้น จากนั้นก็รีบแตะที่ขวดและรีบหมุนเพื่อเดินเกมส์ต่อไป"หมดขวดเลยเซย์สำหรับมึง" ผมส่งต่อให้คนที่ถูกปากขวดชี้อยู่ เซย์ละสายตาออกมาจากเพื่อนสนิทอย่างจีน่าก่อนที่มันจะยกไวน์ที่เหลือในขวดเข้าปากไม่เถียง ไม่ต่อต้าน มันเหมือนคนที่ลืมเอาปากมาจากบ้านจริงๆ! "วันนี้เหมือนจะเป็นวันซวยของคนสวยนะ" ฉลามยิ้มไม่หุบ ปากขวดขยันชี้ที่ของขวัญรัวๆ สภาพไม่น่าไหวแล้วจริงๆ"พี่เซย์ หนูดื่มไม่ไหวแล้วน้าา~""งั้นตอบคำถามพี่ละกัน" คนเมาพยักหน้าหงึกหงักก่อนที่ไอ้เซย์จะถามออกมา"ถ้าวันหนึ่งน้องถูกคู่หมั้นตัวเองบอกเลิกน้องจะทำยังไงต่อไป" ทั้งห้องถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบ จีน่าที่เมาจนจะไม่ไหวพยายามทรงตัวในขณะที่คนถูกถามขยี้ตารัวๆ"ถ้าวันหนึ่งไม่ได้เป็นอะไรกัน น้องจะเกลียดมันไหม"ถึงกับไปไม่เป็นเลยกู! ผมลอบกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก อยากด่าคนตั้งคำถามฉิบหายแต่ละสายตาออกจากหน้าของขวัญไม่ได้เลย! "ถ้าวันหนึ่งไม่ได้เป็นอะไรกัน พวกพี่คงไม่ได้เห็นหน้าหนูอีกแน่นอน" ทั้งห้องเงียบกริบ สัมผัสได้ว่าทุกสายตาตวัดมามองที่ผม ติดที่ผมไม่สามารถละสายตาออกจ

SPECIAL PART"ใจเย็นๆ กันก่อนดีไหม ถ้าใส่อารมณ์มันก็มีแต่แย่เอานะ" ฉลามพยายามทำตัวเป็นกลางที่สุด รู้ว่าเพื่อนของตัวเองทำไม่ถูก ยิ่งเห็นรุ่นน้องสาวที่ยังมีความเกี่ยวข้องกับเพื่อนเขาอยู่น้ำตาคลอก็ยิ่งรู้สึกผิดขึ้นมา"พี่จีหนูขอไปเอาของที่รถนะคะ" ของขวัญช้อนสายตาขึ้นมองรุ่นพี่สาว กระตุ้นธารน้ำตาที่หล่อเลี้ยงอยู่ในตากลมใสให้ร่วงเผาะลงมาครั้งแล้วครั้งเล่าจีน่าตั้งใจจะรั้งคนตัวเล็กเอาไว้ แต่พอสบตาถึงได้รู้ในทันทีว่าของขวัญไม่ได้โอเค และมันคงดีกว่าถ้าได้ออกไปจากห้องนี้ก่อนที่จะได้ยินอะไรที่มันมากเกินไป"จีทำไมไม่ยอมบอกก่อนวะว่าจะพาของขวัญมาด้วย" "แล้วพวกแกเห็นด้วยที่องศามันทำแบบนี้เหรอ? มีใครสักคนไหมที่บอกให้มันรอเคลียร์กับผู้หญิงอีกคนให้เรียบร้อยก่อนแล้วค่อยมีผู้หญิงอีกคน" ทุกคนในห้องเงียบกริบ มันผิดที่ไม่มีใครคิดจะห้ามแบบจริงจัง"เราขอโทษนะจี เราไม่ได้อยากให้ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ เราไม่คิดว่าน้องจะมา" คัพเค้กเอ่ยออกมาอย่างรู้สึกผิด"เธอก็คงไม่คิดว่าน้องมันจะมาหรอกเพราะองศามันไม่ชวนเว้ย มันน่าจะเลือกเธอนะ งั้นเธอช่วยบอกมันหน่อยสิเค้กว่าให้มันไปจบกับของขวัญเถอะ เสียดายความรู้สึกดีๆ ของน้อง