Lahat ng Kabanata ng องศาเดียวที่จะรัก: Kabanata 11 - Kabanata 20

คอนโด K "...ซื้อของมาทำไมเยอะแยะ จะชวนเพื่อนมากินข้าวที่ห้องเหรอ?" "เปล่าค่ะ ซื้อมาติดบ้านไว้เผื่ออยากทำทานเอง" "ปกติถ้าไม่ออกไปกินข้าวข้างนอกก็ซื้อกิน อะไรทำให้เปลี่ยนใจ" ผมมองตามแผ่นหลังบางอย่างงุนงง เห็นของขวัญแยกผักและเนื้อสัตว์ออกจากกัน มีวิธีเก็บของแบบมีความรู้สุดๆ ไม่ต่างจากคนที่ศึกษาทุกอย่างมา"ต่อไปนี้ขวัญจะทำอาหารทานเองค่ะ จะฝึกทำขนมด้วยนะคะ พวกคุกกี้ เค้ก แต่ตอนนี้ขอหัดทำกับข้าวอย่างเดียวก่อน แฮ่ๆ" คนตัวเล็กหันมายิ้มอวดความสดใส พวงแก้มเนียนที่แดงระเรื่อสะดุดตาเป็นอย่างดี"ตอนอยู่ที่คอนโดพี่ฉลาม หนูไม่เห็นพี่องศาทานอะไรเลย กินกุ้งไปแค่ตัวเดียวเอง เดี๋ยวหนูทำอะไรให้ทานนะคะ" "ขอเลือกเมนูเองได้ไหมล่ะ""ได้ค่ะ แต่ต้องอยู่ภายใต้ตัวเลือกที่หนูมีให้เท่านั้นนะคะ" "ทำไมล่ะ" "ก็หนูยังทำไม่เก่งนี่นา ยังต้องฝึกฝนและพัฒนาตัวเองค่ะ ตัวเลือกของวันนี้มีข้าวผัด มีผัดกระเพราและมีผัดคะน้าค่ะพี่องศาอยากทานอะไรคะ" "พี่ขอมาม่าร้อนๆ ชามนึงก็พอ" "มาม่าเหรอ ได้ค่ะ นั่งรอแป๊บนะคะ" มุมปากหนายกขึ้นเล็กน้อยก่อนจะยืนพิงสะโพกกับขอบเคาน์เตอร์มองคนตัวเล็กเงียบๆความคิดแปลกใหม่ผุดเข้ามาในหัว ของขวัญไ

-องศา-"ขอบคุณนะคะที่ยอมอยู่ พี่องศาน่ารักเป็นบ้าเลย" คนได้ดั่งใจชมเปราะไม่ขาดปากเมื่อผมตอบรับการอยู่เป็นเพื่อนเมื่อเห็นว่าเธอทำหน้าเศร้า ของขวัญในตอนนี้และสามสิบวินาที ก่อนหน้านี้ต่างกันโดยสิ้นเชิง ตอนที่ผมบอกว่าจะกลับเธอไม่ได้มีชีวิตชีวาเหมือนอย่างตอนนี้ด้วยซ้ำ ไม่อยากจะคิดเลยว่าผมกำลังมีบทบาททางความรู้สึกต่อเธอมากเกินไป"อยู่ได้นะ แต่ไม่มีเสื้อผ้าใส่" ของขวัญทำตาโตเมื่อได้ยินคำตอบของผม ตากลมๆ มองต่ำที่ช่วงกลางกายของผมอัตโนมัติ ขนาดตอนนี้ผมยังแต่งตัวเรียบร้อยยังรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ขึ้นมาเลยทำไมดื้อได้ขนาดนี้วะ กล้ามองแบบนี้นี่เกินไปแล้วจริงๆ! "กำลังคิดอะไร" "ปะ เปล่า ไม่ได้กำลังคิดอะไรเลยค่ะ" "แน่ใจ?" ใบหน้าจิ้มลิ้มพยักรัวๆ แทนคำตอบ แล้วใครจะดูไม่ออกว่าการยิ้มแห้งๆ แบบนี้มันเป็นเพราะเธอกำลังพูดจาเบี่ยงเบนจากความเป็นจริง"พี่แก้ผ้านอนได้ไหม""พี่องศาพูดจาทะลึ่งเกินไปแล้วค่ะ""แล้วการมองเป้าผู้ชายนี่คือทะลึ่งไหม" "มะ ไม่ได้ตั้งใจจะมองค่ะแต่ตามันดันไปเอง มันเป็นเรื่องบังเอิญต่างหากล่ะ" "เถียงข้างๆ คูๆ" "หนูขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ รู้สึกเหนียวตัวมากเลย" ของขวัญเปลี่ยนเรื่องพร้อมกับ

บรรยากาศภายในร้านอาหารที่พวกพี่ๆ เลือกรอบตัวเต็มไปด้วยกลุ่มของนักศึกษา ออกจะเหมือนร้านนั่งชิลล์มากกว่าร้านอาหารที่ไว้สำหรับทานข้าวด้วยซ้ำไป"อาหารร้านนี้อร่อยมากเลยนะ น้องขวัญเคยมาไหม" "เคยจะมากับมีนค่ะพี่จี แต่พอมาถึงคือคนเยอะมากโต๊ะเต็มเลยไม่มีที่นั่งค่ะ" "นั่นไงว่าแล้วเชียว ทีหลังถ้าอยากมาบอกพี่นะ ร้านสาวของฉลามมันอ่ะ เดี๋ยวให้มันโทรจองโต๊ะให้" "ร้านแฟนพี่ฉลามเหรอคะ" ฉันตาโตเมื่อได้ฟัง ที่ออกจะตกใจเพราะเคยได้ยินว่าพวกพี่ๆ ไม่ได้มีแฟนกันเลยสักคน"สาวที่หมายถึงผู้หญิงของมันอ่ะ เคยคุยเคยได้แต่ไม่เคยคบอะไรแบบนี้" "มึงก็พูดซะกูดูเลวเลยนะจี น้องตกใจกันพอดี ว่าแต่เพื่อนน้องขวัญนี่คือโสดไหมครับ" "นั่นไงกูคิดไว้แล้วไอ้หลามว่ามึงต้องเล็ง ตึงจัด กะจะกวาดให้เรียบเลยหรือไง" พี่ลีโอควงแก้วในมือพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปาก ตบท้ายด้วยเสียงของพี่ติณห์ที่คัดค้านขึ้นมา"ลืมเหรอสัส องศามันห้ามยุ่งกับทุกคนที่อยู่รอบตัวคู่หมั้นมันเว้ย แม้แต่เพื่อนของน้องก็ไม่ได้ก็คงรู้แหละว่าพวกมึงมันเลวเกินไป" "สัส กระทืบซะกูยับเยินเลยนะมึง" เสียงหัวเราะในกลุ่มดังขึ้นเรื่อยๆ แต่ฉันสนใจสิ่งที่พี่ติณห์พูดมากกว่า ไม่เคย

S2 PUB"...น้องคนนั้นสวยว่ะ กูล็อกเป้าเรียบร้อย ห้าทุ่มเจอกัน!" ฉลามดีดปลายนิ้วพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปาก ตาคมทอดมองไปยังร่างบอบบางของคนที่อยู่ในชุดเดรสสีชมพูสดใสฉลามมันก็เป็นแบบนี้ทุกครั้ง ชัดเจนกว่าทุกคนเสมอ ชอบคนไหนมันก็เอาคนนั้น มีแต่ผมนี่แหละที่ขยับทำอะไรตามใจตัวเองไม่ได้สักที"มึงเปลี่ยนผู้หญิงเหมือนเปลี่ยนกางเกงในเลยนะหลาม รถไฟไม่เคยชนกันหน่อยเหรอวะ เหมือนกูต้องยอมก้มหัวคารวะให้มึงเป็นอาจารย์ว่ะ" "กลัวเหี้ยไรวะ ก็รู้ๆ กันอยู่แล้ว ว่าไม่ได้จะคบจริงจังแบบนั้น รู้กันทั้งสองฝ่ายแล้วแบบนั้นจะเรียกร้องให้ได้เหี้ยไร" "มึงนี่โชคดีเหมือนกันนะ ควงไม่เคยซ้ำหน้าแต่ก็ไม่เคยมีปัญหาเลยสักที" ลีโอมองหน้าเพื่อนแบบเหนือความคาดหมาย ส่วนคนถูกชมก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เรื่องนี้ไม่มีใครสู้มันได้จริงๆ"วันนี้จีน่าไม่มาถูกปะ? เงียบ เงียบนี่แปลว่าอะไรวะ ไม่รู้หรือขี้เกียจตอบ" "แล้วมึงถามใคร?""ถามเหี้ยเซย์ไง มันสนิทกับจีที่สุดแล้วไม่ใช่เหรอวะ" "มึงมากกว่ามั้งที่สนิทกับยัยนั่นมากกว่ากู" เซย์เอ่ยขึ้นมาบ้าง วันนี้สีหน้าของมันค่อนข้างเซ็งถึงเซ็งมาก แต่ก็นะ เซย์ก็ยังเป็นเซย์ที่ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร"กูเนี่ยนะสนิ

พี่เซย์ขับรถมาส่งฉันโดยมีพี่จีน่านั่งข้างๆ พี่จีน่าพยายามคุยกับฉันตลอดทางแต่บอกตรงๆ ว่าฉันไม่มีกระจิตกระใจจะคุยเลย เหมือนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว รอจนกระทั่งรถของพี่เซย์เลื่อนมาจอดหน้าคอนโดพี่จีน่าก็ตามลงมาส่งฉันด้วย"ขอบคุณนะคะพี่จีที่มาส่งทั้งที่ฝนตกหนักมากเลย" "น้องขวัญไม่สบายใจเรื่องอะไรหรือเปล่าบอกพี่ได้นะ น้องขวัญดูไม่โอเคเลย หรือคิดมากที่องศามันไม่รับสาย ให้พี่โทรให้ดีไหม" "ไม่เป็นไรค่ะพี่จี ถ้าหนูโทรแล้วพี่องศาไม่รับ แต่ถ้าเป็นพี่จีโทรแล้วพี่องศารับ มันก็อาจจะแปลว่าพี่องศาไม่ได้อยากคุยกับหนูตอนนี้ไหมคะ" ฉันพยายามฝืนยิ้ม เช่นเดียวกับพี่จีที่ส่ายหน้าไปมาทันที"ไม่สิ มันต้องไม่เป็นแบบนั้น" พี่จีน่าดึงมือฉันไปจับเอาไว้หรือตอนนี้สิ่งที่ฉันคิดมาก มันกำลังทำให้พี่จีน่ากังวลตาม หรือฉันควรคุยกับพี่จีน่าหรือถามออกไปตรงๆ ว่าสิ่งที่ฉันเห็นมันหมายความว่ายังไง ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร แล้วถ้าฉันถามฉันจะได้รับความจริงหรือเปล่า หลายคำถามมันตีกันรวนอยู่ในหัว แทบแยกไม่ออกเลยว่าควรจัดการกับความรู้สึกในตอนนี้ยังไงดี"พี่ขอโทรศัพท์หน่อยได้ไหมคะ" ฉันปลดล็อกโทรศัพท์ของตัวเองก่อนจะยื่นมันให้พี่จีน่า