All Chapters of หวงรักเมียบำเรอ #ภูริตา LoveSick / NC25+: Chapter 61 - Chapter 70

บทที่ 30.2 แลกเกรดหกปีก่อน'มาพบครูที่ห้องหน่อยนะ รายงานของเธอยังมีจุดผิดพลาดอยู่ ต้องรีบแก้ก่อนจะหมดเวลาส่งเกรด'ปาริตาที่ได้รับอีเมลจากอาจารย์กำลังรีบตรงดิ่งไปยังห้องพักอาจารย์ ซึ่งอยู่หลังตึกเรียนของคณะฯ ทั้งที่หล่อนมั่นใจแล้วว่ารายงานเล่มนั้นเนื้อหาทั้งหมดถูกค้นมาอย่างดีและเป็นไปอย่างถูกต้อง แต่กลับมีข้อผิดพลาดเกิดขึ้นเสียได้ ด้วยความร้อนใจหญิงสาวจึงรีบมาที่ห้องพักครูเพื่อจัดการแก้ไขให้เรียบร้อยก๊อกๆๆเธอเคาะประตูที่เปิดอยู่แค่พอเป็นมารยาท เมื่อมองเห็นว่าอาจารย์กำลังนั่งรออยู่ข้างใน ดวงตาคู่สวยกวาดมองไปรอบ ๆ ไม่พบว่ามีอาจารย์ท่านอื่นอยู่ด้วยเลย จึงคาดว่าคงออกไปสอนกันหมด"สวัสดีค่ะอาจารย์"เธอยกมือไหว้อย่างมีมารยาท มัวแต่สนใจเรื่องการแก้รายงานจนไม่ได้สังเกตเห็นสายตาผิดปกติของคนที่นั่งรออยู่ก่อนเลย'อาจารย์ปรีชา' ส่งยิ้มน่าขนลุกขนพองมาให้ หากแต่ปาริตาไม่ได้สนใจรีบตรงเข้าไปหยิบรายงานของตนเองที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาดูเพื่อหาข้อผิดพลาดตามที่อีกฝ่ายบอก"รายงานมีข้อผิดพลาดตรงไหนหรือคะ หนูต้องแก้ไขตรงไหนบ้าง""ข้อผิดพลาดนะหรือ..."อาจารย์ปรีชาลุกจากเก้าอี้ของตนเองตรงเข้ามาทางหญิงสาว ทำทีเ

บทที่ 31.2 ของขวัญจากภูริต"ยังไม่นอนอีกหรือคะ"เจ้าของเสียงหวานเอ่ยถามเมื่อรู้สึกได้ถึงแรงหอมบริเวณแก้มจึงตื่นขึ้น หล่อนปรือตามองเขาด้วยยังรู้สึกอ่อนเพลียจากการถูกกลืนกินก่อนหน้านี้"กำลังจะนอน แล้วเธอล่ะตื่นขึ้นมาทำไม""ไม่มีอะไรหรอกค่ะ"คนตัวเล็กยิ้ม เขยิบเข้ามาใกล้เขาแล้วโอบกอดไว้แน่นก่อนจะซุกหน้าลงบนแผงอกกว้าง ความอบอุ่นจากตัวของชายหนุ่มแผ่ซ่านมาจนความเศร้าที่เคยมีเริ่มจางหายไปแม้จะรู้ดีว่าไม่ควรเผลอใจให้กับภูริต แต่ในช่วงเวลาที่หัวใจอ่อนแอขนาดนี้ เธอรู้ว่ามีเพียงเขาเท่านั้นที่จะช่วยเยียวยาได้ การปล่อยให้หัวใจทำตามสิ่งที่ต้องการคงเป็นทางออกเดียวที่เธอจะช่วยเหลือความรู้สึกของตนเองได้ในตอนนี้"อยากอีกเหรอ""ปะ เปล่าสักหน่อย ฉันก็แค่อยากกอดคุณเท่านั้นเอง"หล่อนตอบปฏิเสธ ทว่าคนตัวสูงกลับไม่ยอมเชื่อ เขาใช้ฝ่ามือบีบเคล้นไปยังเต้าอวบเพื่อปลุกปั่นอารมณ์ของหญิงสาว ไม่ว่าจะกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ชายหนุ่มก็ยังไม่เคยเบื่อกับการเติมเต็มผู้หญิงคนนี้ แค่เธออยู่เฉย ๆ ก็ทำให้เปลวไฟในตัวเขาลุกโชนขึ้นมาท้ายที่สุดแล้ว การได้หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกันจึงเกิดขึ้นอีกรอบ ผสานร่างกายของคนทั้งคู่เข้าไว้ด้วยก

บทที่ 32.2 ความจริงจากปาริฉัตร 1หญิงสาวรู้สึกตัวตื่นจากการถูกสัมผัส เธอรีบลุกขึ้นจากโซฟาเพื่อจะหนี แต่กลับถูกอีกฝ่ายกระชากแขนกลับมาอีกครั้ง"อ๊ะ!"คนตัวเล็กถูกเหวี่ยงลงบนโซฟาเต็มแรง เธอพยายามขัดขืนแต่ก็ถูกขจรขึ้นคร่อมเอาไว้หมายจะใช้กำลังเอาชนะ"ปล่อยฉันนะไอ้ชั่ว ทำให้แม่ต้องตายยังไม่พอ คิดจะทำชั่วกับฉันอีกอย่างนั้นหรือ!""อย่ามาโทษกูนะเว้ย แม่มึงตายเอง กูไม่ได้ไปฆ่าสักหน่อย!"ขจรตอบกลับเสียงดัง ในงานศพของแม่ยายไม่เห็นแม้แต่เงาหัวของเขา ไม่เคยมาช่วยงานและไม่เคยมาเคารพศพเลยแม้แต่ครั้งเดียววัน ๆ เอาแต่กินเหล้าเมายา ไม่ยอมทำการทำงาน สิ่งที่ทำได้ดีที่สุดเห็นทีจะมีเพียงการตบตีพี่สาวของหล่อนเท่านั้น"ปล่อยฉันนะ ปล่อยสิ ปล่อย!"หงับ! พลั่ก!ปาริตาสู้สุดใจ เธอกัดลงบนแขนของขจรเต็มแรงก่อนยกเท้าถีบจนคนตัวโตกว่ากระเด็นแล้วรีบวิ่งหนีออกมาด้านนอกเพื่อจะขอให้คนช่วย ทว่ายังไม่ทันพ้นประตูรั้วของบ้าน คนเจ็บที่ยังพอมีแรงก็วิ่งตามมาทันแล้วคว้าตัวหล่อนเอาไว้หมับ!"จะหนีไปไหนอีนังตัวดี มึงสองคนพี่น้องนี่แสบทั้งคู่เลยนะ!""ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วย!"หญิงสาวร้องตะโกนจนสุดเสียง เธอพยายามดิ้นหนีจนล้มลงไปคลุ

บทที่ 33.2 ความจริงจากปาริฉัตร 2ความจริงทั้งหมดถูกถ่ายทอดให้ปาริตาได้รับรู้ ฝ่ายพี่สาวอยากจะบอกเรื่องนี้มานานมาก แต่ก็ไม่มีโอกาสได้อยู่กันตามลำพังเลยสักครั้งเพราะจะมีผู้คุมตามประกบอยู่ตลอด การจะเล่าเรื่องให้ฟังก็กลัวจะกลายเป็นการบอกให้คนอื่นรู้ถึงสิ่งที่น้องสาวทำเอาไว้ แม้จะไม่ใช่การฆ่าคนแต่อาจโดนข้อหาทำร้ายร่างกายก็ได้เธอต้องการปกป้องปาริตาให้ถึงที่สุด อยากให้น้องสาวเพียงคนเดียวได้ใช้ชีวิตของตนเองจึงเลือกทำแบบนั้น ภูริตยืนมองสองพี่น้องกอดกันร้องไห้ก็ยิ่งรู้สึกผิดในใจ เขาปล่อยให้ความโกรธเรื่องถูกเธอทิ้งครอบงำจิตใจจนหลงลืมไปว่าแท้จริงแล้วผู้หญิงคนนี้มีนิสัยอย่างไรกันแน่ จนทุกสิ่งทุกอย่างผนวกเข้าด้วยกันกลายเป็นความเคียดแค้นอันยาวนาน...“ขอบคุณมากนะคะ ที่ช่วยพี่สาวของฉันออกมา”คนตัวเล็กหันมายกมือไหว้ขอบคุณเขา ลำพังแค่ตัวเธอคงไม่สามารถช่วยปาริฉัตรออกมาได้แน่ต่อให้จะพยายามแค่ไหนก็ตาม“แปลกจังนะ พี่คิดว่าริตากับคุณภูเลิกกันไปแล้วเสียอีก หรือว่ากลับมาคบกันเหรอ?”“เรื่องนั้น...”“ไม่ใช่นะพี่ฉัตร ฉันแค่ทำงานกับเขาเท่านั้นเอง เป็นแค่เจ้านายกับลูกจ้างน่ะ”หญิงสาวรีบอธิบายตัดหน้าชายหนุ่ม หากแต่

บทที่ 34.2 ริตาต้องการพี่ NCอกสวยแอ่นเข้าหาริมฝีปากร้อนตามห้วงอารมณ์ ความเสียวแล่นปราดไปทั่วร่างกาย มือบางขยุ้มกลุ่มผมหนาเพื่อระบาย ลิ้นร้อนตวัดขึ้นลง สลับดูดชิมแต่ละข้างอย่างไม่ให้ข้างไหนต้องน้อยใจ จนดอกไม้งามด้านล่างเริ่มมีน้ำใสไหลปริ่ม “อ๊า”นิ้วยาวเลื่อนลงด้านล่าง กรีดไปตามรอยแยกสวย ภูริตวนปลายนิ้วในขณะที่ริมฝีปากก็ยังทำหน้าที่ดูดดึงไม่หยุด ก่อนผละออกมองไปยังด้านล่าง “แฉะหมดแล้วนะ”ชายหนุ่มเอ่ยแกล้ง ปาริตาที่หน้าแดงอยู่แล้ว ในตอนนี้ยิ่งหน้าแดงเข้าไปอีก เธออายจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนี “หึๆ”เขาหัวเราะขำอย่างเอ็นดูในลำคอ ก่อนจะเริ่มขยับนิ้วบี้เกสรดอกไม้งามจนขึ้นตุ่มไต “อ๊ะๆ…”เมื่อถูกนวดคลึงยังจุดอ่อนไหว เอวบางก็เริ่มส่ายร่อน ลิ้นหนาลากเลียจากหน้าท้องลงไปยังช่วงล่าง เขาเอานิ้วออกแล้วแทนที่ลงไปด้วยลิ้น “อ๊า!”ความนุ่ม และความร้อนทำให้เธอยิ่งเสียวหนัก มือบางกำผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่ เธอส่ายหน้าครางระบายความกระสัน ลิ้นร้อนถูกชำแรกเข้าไปยังรูรัก ภายในของเธอตอดต้อนรับอย่างดี “อ๊า…อื้อ…”มือเล็กเปลี่ยนจากกำผ้าปูที่นอนเป็นขยุ้มกลุ่มผมหนา เธอกดหัวเขาให้ส่วนนั้นดันลึกเข้าไปอีกอย่างไม่ร