All Chapters of หวงรักเมียบำเรอ #ภูริตา LoveSick / NC25+: Chapter 81 - Chapter 90

บทที่ 40.1 อีกไม่นาน [เรื่องที่ให้จัดการเรียบร้อยดีแล้วครับ ทุกรายชื่อที่เจ้านายส่งมากำลังทยอยรับผลกรรมที่ก่อเอาไว้แล้ว เพิ่มเติมคือมีเป้าหมายที่ไม่ได้อยู่ในรายชื่อโผล่มาอีกหนึ่งคนครับ]สิธาโทรมารายงานความคืบหน้าหลังหายไปหกวันเต็ม ๆ เพื่อจัดการตามที่ชายหนุ่มสั่งเอาไว้เผลอแป๊บเดียวทริปท่องเที่ยวสุดโรแมนติกของเขากับปาริตาก็กำลังจะจบลง วันนี้เป็นวันเดินทางกลับของทั้งสองคนหลังจากสนุกสุดเหวี่ยงและใช้ชีวิตประหนึ่งคู่แต่งงานข้าวใหม่ปลามันกันมาเป็นวันที่เจ็ดแล้วหญิงสาวต้องการเก็บเกี่ยวความทรงจำดี ๆ ร่วมกันกับเขาให้มากที่สุด หล่อนยังจำบทสนทนาของพนักงานในร้านเสื้อผ้าวันนั้นได้เป็นอย่างดี คำว่าไม่คู่ควรมันแปะอยู่บนหน้าผากของเธอตัวเบ้อเร่อ‘ได้ยินมาว่าคุณภูเขามีคู่หมั้นคู่หมายอยู่แล้วนะ เหมือนจะเป็นลูกสาวของเพื่อนสนิทคุณพ่อนี่แหละ น่าจะเป็นผู้หญิงคนเดียวเลยมั้งที่เขาไม่เคยพามาห้างฯ นี้’‘ก็นะ จะเอาคนที่จะเป็นภรรยาในอนาคตมารวมกับผู้หญิงของเล่นแบบนี้ได้ไงล่ะ ต้องคนละระดับกันอยู่แล้ว’ปาริตาหวนนึกถึงคำพูดเหล่านั้น เธอรู้ดีอยู่แก่ใจว่าตนเองคงเป็นได้แค่นางบำเรอชั่วครั้งชั่วคราวของเขา หรือบางทีนี่อา

บทที่ 41.1 แม่เลี้ยง“ยังกล้าโผล่หน้ามาที่นี่อีกเหรอ เงินมรดกที่พ่อฉันยกไว้ให้มันไม่พอทำให้สบายทั้งชาติหรือไง!”เขาตะเบ็งเสียงใส่นุจรี สายตาแสดงออกถึงความเกลียดชัง หากแต่อีกฝ่ายไม่ได้สนใจอะไรทั้งนั้น หลังสามีตายเธอก็ได้มรดกตามพินัยกรรมที่เขาทิ้งเอาไว้ แม้จะไม่ถึงสิบเปอร์เซ็นต์ที่ภูริตได้ แต่มันก็มากพอจะทำให้สบายไปจนตายโดยไม่ต้องทำงาน“อย่าเพิ่งหัวร้อนสิคะ ฉันแค่ได้ข่าวว่าคุณกับ...เธอคนนี้ กลับมาเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว ก็เลยอยากมาดูให้เห็นกับตาเท่านั้นเอง”“ก็เห็นแล้วไม่ใช่เหรอ ไสหัวกลับไปสิ”ภูริตดันตัวปาริตาให้ไปหลบอยู่ด้านหลัง เขารู้จักความร้ายกาจของนุจรีดีกว่าใครเพราะเจอมากับตัว เหตุผลที่ทำให้ชายหนุ่มตัดสินใจไปเรียนต่อไม่ได้มีเพียงเรื่องของหญิงสาวเท่านั้น หากแต่ยังมีเรื่องของอดีตแม่เลี้ยงคนนี้อีกด้วย! หกปีก่อนภูริตจมดิ่งอยู่ในความเศร้าและความแค้นหลังจากได้รับรู้เรื่องเลวร้ายของปาริตา เขาเอาแต่ดื่มเหล้าและหมกตัวอยู่ในห้อง แม้แต่บิดาก็ยังช่วยฉุดชายหนุ่มขึ้นมาจากวงจรความเสียใจไม่ได้ ขวดเหล้ามากมายวางเกลื่อนอยู่บนพื้น ม่านทุกม่านถูกปิดจนห้องมืดสนิทนานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้เจอปาริตา นานแค่

บทที่ 42.1 รอยอดีตของภูริตห้าปีก่อน“หมั้นเหรอครับ?”ภูริตทวนคำหลังกลับมาประเทศไทยในช่วงซัมเมอร์เพื่อเยี่ยมเยียนบิดา แต่เมื่อมาถึงกลับได้รับคำสั่งให้หมั้นอย่างกะทันหันกับลูกสาวของเพื่อนสนิทของผู้เป็นพ่อนุจรีที่นั่งประกบสามีอยู่ตลอดเวลาแอบชักสีหน้าไม่พอใจ ด้วยยังคงหวังในตัวชายหนุ่ม แต่ไม่อาจขัดความต้องการนี้ได้ จึงได้แต่เลยตามเลย หนึ่งปีที่ไม่ได้เจอกับภูริตเขายังไม่เปลี่ยนไปเลย จากที่ตอนแรกค้านหัวชนฝาว่าจะไม่ไปเรียนต่อต่างประเทศ ก็เปลี่ยนใจหลังเลิกรากับแฟนสาว“ใช่ พ่อเห็นแกยังไม่มีใคร วัน ๆ เอาแต่เรียนกับเที่ยวเล่น หนูไพลินลูกสาวเพื่อนพ่อคนนี้เป็นคนเก่งมากนะ รับรองว่าแกจะต้องชอบ”“แต่ผม...”ชายหนุ่มลังเล เขายังลืมปาริตาไม่ได้แม้ว่าเวลาจะผ่านมานานแล้ว ถึงจะมีหลายคนบอกวิธีที่ดีในการแก้อาการอกหักอย่างการมีคนใหม่ แต่ภูริตก็ไม่เคยคบใครจริง ๆ จัง ๆ เลยสักคน ราวกับว่าเป็นคนหวาดกลัวความรักไปเสียแล้ว“อ๊ะ นั่นไง หนูไพลินกับเพื่อนพ่อมาพอดีเลย”“สวัสดีค่ะคุณอา”หญิงสาวแสนสวยวัยเดียวกันกับเขาเดินยิ้มเข้ามา หล่อนยกมือไหว้อย่างมีมารยาทก่อนหันสายตามาทางเขา ด้วยรู้อยู่แล้วว่าบิดาของตนเองพามาที่นี่เพ

บทที่ 43.1 คู่หมั้น“วันนี้พี่มีประชุมด้วย คงจะกลับดึก ริตาไม่ต้องทำกับข้าวรอนะคะ หาอะไรกินแล้วเข้านอนได้เลย”มือใหญ่วางลงบนศีรษะเล็กแล้วลูบเบา ๆ ด้วยความทะนุถนอม ตั้งแต่วันที่นุจรีปรากฏตัวมา น่าแปลกที่ปาริตาไม่ถามอะไรเขาเลยสักคำ แถมยังทำตัวปกติแล้วคอยปรนนิบัติเอาอกเอาใจเขาเป็นอย่างดีอีกด้วย“เข้าใจแล้วค่ะ พี่ภูไม่ต้องห่วงริตานะ ไปทำงานเถอะ”“ถ้าอย่างนั้น...”คนตัวสูงโน้มหน้าลงมา เอานิ้วจิ้มไปที่แก้มของตนเองเพื่อออดอ้อนจนหญิงสาวต้องเขย่งเท้าขึ้นมาเพื่อหอมแก้มเขาไปหนึ่งฟอดใหญ่“ไปได้แล้วค่ะ”“ไว้พี่โทรหานะ”ภูริตเดินออกไปแล้ว ทันทีที่ประตูปิดลง คนตัวเล็กก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาเจียนหลังจากรู้สึกพะอืดพะอมมาได้พักใหญ่แล้ว แต่ต้องอดทนไว้เพราะกลัวจะทำให้ชายหนุ่มไม่สบายใจ หญิงสาวอ้วกจนแทบหมดเรี่ยวหมดแรงก่อนกลับออกมาทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาเธอเป็นอย่างนี้มาหลายวันแล้ว ไม่แน่ว่าอาจเครียดลงกระเพาะก็เป็นได้เพราะมีแต่เรื่องให้คิดมากอยู่ตลอดเวลา ก่อนจะนึกบางอย่างขึ้นมาได้ ปาริตาหยิบมือถือขึ้นมาเปิดดูปฏิทินแล้วเริ่มใช้นิ้วนับเมื่อบางสิ่งที่ควรจะเกิดขึ้นของเดือนที่แล้วกับเดือนนี้ได้ขาดหายไปประจ

บทที่ 44.1 ฝันดีนะ NCตึก...ตึก...ตึก...เสียงฝีเท้าของปาริตาเรียกความสนใจจากภูริตให้หันไปมองเมื่อหญิงสาวบุกขึ้นมาในห้องของเขายามวิกาล ซึ่งมีเหตุการณ์อย่างนี้ไม่บ่อยนัก เจ้าของห้องช้อนตามองก่อนเห็นหล่อนเดินย่างกรายเข้ามาด้วยชุดนอนลูกไม้สีแดงสุดเซ็กซี่ ตาคมเบิกกว้างด้วยตื่นเต้นระคนตกใจ คิ้วหนาขมวดลงเล็กน้อยเมื่อเห็นสายตาไหววูบคล้ายกับมีความเศร้าเจือปนแสดงออกมาให้เห็นของอีกฝ่าย แต่เพียงแค่เสี้ยววินาทีก็หายไปราวกับเขาตาฝาดไปเอง คนตัวโตเอ่ยถามทันทีที่อีกฝ่ายเข้าประชิด“มีอะไรหรือเปล่าคะริตา”ชายหนุ่มถามเสียงอ่อนหวาน ลมหายใจอุ่นร้อนถูกสาดลงบนใบหน้าคมช้า ๆ“เปล่าค่ะ ริตาแค่รู้สึกคิดถึงพี่ภู”เธอปฏิเสธพลางพูดกับตัวเองเสียงแผ่วเบาก่อนฉีกยิ้มหวาน ปาริตาขึ้นนั่งคร่อมบนตักแกร่งด้วยท่าทางออดอ้อน สะโพกเล็กบดเบียดตัวเข้าหา หล่อนอยากจะสัมผัสเขาให้มากที่สุด อยากจะรับรู้ถึงความอบอุ่นของตัวตนภูริตให้มากกว่านี้“อื้ม…ริตา”เสียงครางต่ำดังลอดออกมาจากลำคอ ภูริตกระซิบแผ่วเบาที่ข้างหู“ถ้ายังไม่หยุดยั่ว ถูกจับกระแทกแรง ๆ ไม่รู้ด้วยนะ”ใบหน้าเล็กแดงซ่านด้วยอดเขินกับคำพูดลามกเหล่านั้นไม่ได้ เธอยกแขนขึ้นกอดลำค