All Chapters of หวงรักเมียบำเรอ #ภูริตา LoveSick / NC25+: Chapter 71 - Chapter 80

บทที่ 35.2 คาดหวัง ?คนตัวสูงไม่ฟังความคิดเห็นของเธอ คว้ามือเล็กไปจับแล้วพาเดินเข้าไปหน้าร้านพร้อมชี้นิ้วไปยังเสื้อผ้าทุกชุดที่แขวนอยู่ ตั้งแต่ตัวแรกจนถึงตัวสุดท้าย“เอาทั้งหมดนั่นมาให้ผู้หญิงคนนี้ด้วยครับ”“ได้ค่ะ”“ไม่เอาค่ะ! ฉะ...ฉันขอแค่สองชุดนี้ก็พอค่ะ”ปาริตาขัดเอาไว้ เธอดึงมือเขาออกแล้วเดินเข้าไปหยิบเสื้อผ้าบนราวมาสองชุดโดยไม่ดูราคาเพราะกลัวว่าภูริตจะเหมาหมดนี่เสียก่อน“จะพอเหรอ ไปตั้งหนึ่งอาทิตย์เลยนะ”“ฉันยังมีเสื้อผ้าชุดอื่นอีกค่ะ ไม่จำเป็นต้องซื้อใหม่ทั้งหมดก็ได้”อธิบายให้เขาฟังเสียงกระซิบ ทำอย่างไรถึงจะหยุดการใช้เงินฟุ่มเฟือยของเขาได้กันนะ ก็รู้แหละว่ารวย แต่เล่นพาสาว ๆ มาถลุงเงินเล่นประจำแบบนี้มันก็ออกจะเกินไปสักหน่อย เมื่อก่อนเธอพูดอะไรไม่ได้เพราะอยู่ในฐานะคนรับใช้ แต่ว่าตอนนี้...คิดมาถึงตรงนี้หญิงสาวก็ชะงักไป จะบอกว่าสถานะของตนเองในตอนนี้กับตอนนั้นต่างไปแล้วเลยมีความกล้ามากขึ้นอย่างนั้นหรือมะ...ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย“คิดอะไรอยู่เหรอ”“เอ๊ะ ปะ...เปล่าค่ะ”หญิงสาวปฏิเสธ เธอต้องเจียมตัวเจียมใจมากกว่านี้ การคิดเพ้อฝันมากเกินไปอาจทำให้ท้ายที่สุดแล้วต้องเจอกับความเจ็บปวดที

บทที่ 36.2 มีแค่เธอพอกลับมาบ้านสิ่งแรกที่ปาริตาทำคือการเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าของภูริตเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับทริปไปเที่ยวในครั้งนี้ เธอจัดการทุกอย่างได้ดีเยี่ยมราวกับเป็นภรรยาของเขาเลยทีเดียวเมื่อทางฟากของชายหนุ่มเรียบร้อยดีแล้วก็กลับมาจัดเตรียมในส่วนของตนเอง เธอได้กระเป๋าเดินทางใบสวยมาจากเขา หญิงสาวเก็บเอาเฉพาะของที่จำเป็นและเสื้อผ้าไปพอประมาณ คนตัวเล็กเดินไปยังโต๊ะเครื่องแป้ง เปิดลิ้นชักแล้วหยิบกล่องเครื่องประดับสีแดงที่เก็บเอาไว้เป็นอย่างดีออกมา ก่อนจะเปิดดูของที่อยู่ข้างในด้วยใบหน้ามีความสุขสร้อยที่รูปดาวเสาร์ที่ได้มาจากภูริตในวันครบรอบเมื่อหลายปีก่อน หญิงสาวยังคงเก็บมันเอาไว้เป็นอย่างดี แม้กระทั่งตอนที่ลำบากที่สุดก็ไม่เคยคิดจะขาย เพราะอยากจะเก็บความทรงจำดี ๆ ในช่วงที่ยังรักกันเอาไว้ เรียกได้ว่าเป็นของล้ำค่าที่สุดในชีวิตของปาริตาก็ว่าได้“สวยจังเลยค่ะพี่ภู”“ริตา ชอบมั้ยคะ”“อื้อ ชอบค่ะ”ใบหน้าหวานคลี่ยิ้มกว้างอย่างสดใส ดวงตาของเธอเป็นประกายแวววาวไม่ต่างจากจี้เพชรที่อยู่บนสร้อยข้อมือที่แฟนหนุ่มกำลังบรรจงสวมมันอยู่“ริตารู้มั้ย สร้อยเส้นนี้เปรียบเสมือนตัวแทนความรักของพี่”“ริตาก็คือด

บทที่ 37.2 พี่ภู[ครับ เจ้านาย]“เห็นรายชื่อที่ฉันส่งให้แล้วใช่มั้ย”[ครับ มันคืออะไรเหรอ หรือเป็นลูกค้าใหม่]ปลายสายถามต่อขณะกำลังจัดการงานที่คั่งค้างอยู่ของเจ้านายให้จนไม่มีเวลาไปทำอย่างอื่น สิธาทำงานแบบถวายตัวให้เขายี่สิบสี่ชั่วโมงเลยก็ว่าได้“ตามหาตามรายชื่อพวกนี้ให้ครบ แล้วจัดการเช็กบิลพวกมันซะ เอาให้หมดตัว ล้มละลายหรืออะไรก็ได้ โดยเฉพาะฝ่ายผู้ชาย พวกมันล้ำเส้นแตะต้องของของฉัน”[…]“ส่วนผู้หญิง...แค่ทำให้ชีวิตไม่เหลืออะไรเลยก็คงพอ ใช้อำนาจ เส้นสายทั้งหมดที่มีจัดการให้เรียบร้อย”[เข้าใจแล้วครับ]สิธารับคำ ไม่ต้องถามหาเหตุผลก็รู้เลยว่าต้นเหตุที่กำลังจะทำให้คนพวกนั้นถูกทำลายก็คือปาริตาแน่ ๆ ทุกครั้งที่เจ้านายของเขาเดือดดาล เหตุผลเดียวก็คือเรื่องของหล่อน“ขอบใจมาก ถ้าไม่มีนายฉันคงแย่”[ยินดีรับใช้ครับ]ปลายสายตอบรับเสียงนุ่ม บิดาของเขาทำงานเป็นเลขาส่วนตัวให้กับบิดาของภูริต ทำให้เขาถูกปลูกฝังมาตลอดว่าจะต้องคอยดูแลและรับใช้ชายหนุ่มให้ดีที่สุด“ไว้เรื่องของฉันจบลงเมื่อไหร่ จะหาเมียให้คนหนึ่งแล้วกันนะ”[เอ๊ะ? มะ...ไม่ต้องครับ ผมไม่ต้องการ...]ติ๊ด!ภูริตชิงตัดสายแล้วเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋า

บทที่ 38.2 สบายดีไหมหลังทานมื้อเย็นจนอิ่มและเดินเล่นซื้อของที่ตลาดอยู่นานหลายชั่วโมงจนเวลาล่วงเลยมาถึงเที่ยงคืนก็ตัดสินใจพากันกลับ ปาริตาอยากเล่นน้ำตอนนี้เลยไปเปลี่ยนเป็นชุดบิกินี่สุดเซ็กซี่สีขาว ที่ภูริตเลือกให้มาลงทะเล ชายหนุ่มให้คนมาติดไฟไว้จนทั่วชายหาดจึงไม่มีอะไรน่ากลัว เขาขับรถเข้ามาจอดอยู่บนชายหาดเหมือนเมื่อตอนสาย แล้วนั่งมองหญิงสาวเล่นน้ำอยู่บนกระโปรงรถ ไม่อยากเชื่อเลยว่าหล่อนจะพลังล้นเหลือขนาดนี้“น้ำเย็นสบายมากเลยค่ะพี่ภู”เธอตะโกนมาจากในน้ำ วันนี้พระจันทร์เต็มดวงกลมโตสวยไม่ต่างจากดวงตาเป็นประกายทั้งสองข้างของหล่อน แสงจันทร์ที่อาบลงมายังผิวน้ำทะเลทำให้หญิงสาวเหมือนภาพในความฝันเข้าไปอีกหญิงสาวลอยตัวอยู่ในน้ำ มองดูชายหนุ่มจากตรงนี้แล้วอดคิดไม่ได้เลยว่าหากวันข้างหน้ามีเหตุการณ์ที่พรากเธอกับเขาจากกันอีก ถึงตอนนั้นหล่อนจะทำอย่างไร การกลับมาเจอกันในครั้งนี้กลับทำให้ความสัมพันธ์ที่ถอยห่างไปแล้วแน่นแฟ้นมากขึ้นทั้งทางร่างกายและจิตใจ จนไม่อยากคิดเลยว่าถ้าวันหนึ่งไม่มีภูริตอยู่ข้างกาย...เธอจะทุกข์ทรมานมากแค่ไหนปาริตาในตอนนี้ไม่ได้ต้องการอะไรอีกแล้ว เธอแค่อยากมีเขาอยู่ข้างกายของเธอคน

บทที่ 39.2 เพราะคิดถึง NCภูริตบีบขยำเต้าอวบช้า ๆ จมูกโด่งซุกไซร้ซอกคอขาวเขาสูดดมกลิ่นกายเธอเข้าเต็มปอด กลิ่นนี้แหละที่เขารอคอยมานาน ฝากรอยรักไว้เป็นหย่อม ๆ จนมาถึงยอดถันงาม ฟันซี่คมขบเบา ๆ สร้างความเสียวซ่านจนปาริตาขนลุกไปหมด “อื้อ…”เธอครางอื้ออึงในลำคอยามถูกปลายลิ้นตวัด เขาดูดสลับเลียไปมาทั้งสองข้างจนปลายยอดบวมเป่ง“พะ…พี่ภู”เธอครางเรียกเมื่อรู้สึกเสียวแทบขาดใจ ไฟราคะลุกโชนจนบิกินี่ท่องล่างเริ่มเปียกชื้นเป็นดวง นิ้วยาวกรีดรอยแยกผ่านเนื้อผ้าขึ้นลงก่อนแหวกมันไปด้านข้างเผื่อสัมผัสบุปผางาม “อ๊ะ!”เสียงครางกระเส่าดังขึ้นเมื่อปลายนิ้วสากสะกิดเข้าที่เกสร เอวเล็กส่ายร่อนตามจังจวะการนวดคลึง น้ำหวานใสไหลปริ่มจนแฉะโชลมนิ้ว เขาขยับนิ้วระรัวจนมันขึ้นเป็นไต ปาริตาบดเบียดกายเข้าหาด้วยรู้สึกต้องการมากกว่านี้นิ้วเรียวถูกสอดเข้าไปในร่องรักทีเดียวถึงสองนิ้ว เธออ้าขาออกกว้างก่อนถูกเขาใช้แขนอีกข้างอุ้มขึ้นไปนั่งให้สูงกว่าเดิม ภูริตถอนนิ้วออก ถอดปราการชิ้นสุดท้ายที่อยู่บนเรือนร่างสวยทิ้งไปอย่างไม่ใยดี ก่อนจะนั่งลงเพื่อทำการลงลิ้น สองนิ้วแกร่งแหวกกลีบเนื้ออูมออกจนเห็นเกสรด้านใน ลิ้นร้อนตวัดขึ้นลงดูด