All Chapters of Love Engineerเมียวิศวะ: Chapter 61 - Chapter 70

“กูรักซินเซีย...” เสือเอ่ยออกมาท่ามกลางความเงียบ เขามองเพื่อนด้วยสายตาจริงจังแน่วแน่ว่าสิ่งที่พูดไปเขาพูดจริง และอยากให้เธอได้ยินไปด้วยเลยว่าเขารักเธอมาก“กูจะไม่สาบาน จะไม่สัญญา แต่จะทำให้ดู ถ้าวันไหนกูดูแลซินเซียไม่ได้ พวกมึงมากระทืบกูให้จมดินเลยก็ได้” เขาไม่เคยกลัวตายขอแค่ให้เขาได้รักเธอก็พอซินเซียมองแผ่นหลังกว้างตรงหน้าด้วยสายตาสั่นระริก ทุกคำมันสลักลึกในใจจนเผลอยิ้มออกมา“หนูก็รักพี่เสือ...หนูรักพวกเฮียด้วย ไม่อยากให้ทะเลาะกันเลย ให้โอกาสหนูได้รักเขาได้ไหมคะ”ซินเซียกุมมือของเสือไว้แน่น นัยน์ตากลมหวานซึ้งมองพี่ชายทั้งสองคนอย่างขอร้อง และแอบซ่อนความดื้อดึงเอาไว้ในใจ ถ้ามันจะเจ็บอย่างน้อยก็ขอให้ได้ลองก่อนเถอะต้าร์ทนต่อสายตาน้องสาวไม่ได้ก็ขยี้ผมตัวเอง ก่อนจะทิ้งตัวลงกับเก้าอี้อย่างแรง จำใจต้องยอมรับอย่างเลี่ยงไม่ได้ เหลือเพียงโซ่ที่ยังคงนิ่งเฉยก่อนจะเอ่ยประโยคหนึ่งออกมา“ถ้าทำน้องกูเสียใจ มึงโดน”“ไม่มีวันนั้น”เสือมองเพื่อนนิ่งเขารักเธอไม่มีทางที่จะทำให้ซินเซียเสียใจแน่นอน ก่อนจะก้มมองร่างบางและยกยิ้มให้“อีกอย่างคนที่มึงควรกลัวไม่ใช่กู แต่เป็นอีกคน” โซ่เอ่ยเสียงเย็นก่อนจะเดินออ

คฤหาสน์ชวัลกร “กลับมายังไง” ฉันนอนลืมตาอยู่ในห้องแบบงง ๆ ว่าตัวเองกลับมาที่บ้านได้ยังไงภาพมันตัดมากเมื่อคืนชนแก้วอยู่ ๆ ดี เพลงมาก็พากันลุกขึ้นเต้นอย่างกับผีเข้า แต่ละคนหมดสภาพกันของจริงเลย“หรือบอดี้การ์ดพากลับเหรอ”คิดยังไงก็คิดไม่ออกหัวของเธอปวดจนแทบระเบิด เลยพยายามนอนต่อโดยไม่รู้เลยว่าเสือจะมา เพราะเขาเห็นว่าแอบหนีเที่ยวเลยจะตามไปที่ผับ แต่เธอดันกลับมาก่อน วันนี้เขาเลยจะมาหาที่บ้านช่วงบ่ายร่างสูงของชายหนุ่มตำแหน่งหนุ่มฮอตของมหา’ลัย เดินเข้าไปในคฤหาสน์ด้วยความเคยชิน ตั้งแต่คบกับซินเซียและเพื่อนทั้งสามคนรับรู้ เขาก็เทียวไปเทียวมาจนเป็นปกติของผู้คนที่นี่ระหว่างที่กำลังจะเข้าบ้านเขาเห็นเสี่ยวไป๋วิ่งเล่นจับผีเสื้อที่สวนเลยยืนมองสักพัก ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมากดถ่ายคลิป โดยไม่รู้เลยว่ามัจจุราชกำลังคืบคลานตุบ!“ไอ้เชี่ยไหนวะ” เสือสบถเสียงดังเพราะโดนถีบจากด้านหลังทำให้ไม่เห็นว่าเป็นใคร แต่เมื่อหันกลับมาก็เจอกับใบหน้าถมึงทึงของเฮียซันพี่ชายของโซ่“กูเอง...มึงมาทำไม?” ซันเท้าเอวมองอย่างไม่พอใจหลังจากเห็นโพสต์เขาก็รีบนั่งเครื่องบินส่วนตัวกลับมาไทยทันที ปล่อยไอ้ติณณ์ทำงานไป“มาหาเมีย” เพ

เมี้ยววว“เสี่ยวไป๋มานี่เร็ว” ร่างสูงเดินไปอุ้มเอาลูกแมวสีขาว ที่เจอกันวันแรกตัวผอมแห้ง แต่ผ่านไปไม่กี่เดือนตัวมันก็ขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว อุ้มทีมีปวดแขนจนเขาไม่ให้ซินเซียอุ้มนาน ๆ กลัวหนัก“แอบไปเล่นจิ้งจกมาเหรอปากเลอะมาก” ร่างสูงย่อตัวลงกำลังจะอุ้มลูกแมวที่ทำตาโตอย่างน่ารัก“หยุด! อย่ามาจับแมวกูนะเว้ย” เสียงดังจากด้านหลังทำให้เขาชะงักแต่ไม่สนใจ ก่อนคว้าแมวขนสีขาวเข้ามาไว้ในอ้อมแขน“แย่งน้องกูแล้วยังมาแย่งแมวกูอีก” ชายหนุ่มในชุดนอนไม่เรียบร้อย ผมสีเพลิงยุ่งเหยิงยืนเท้าเอวทำหน้าไม่สบอารมณ์“สภาพโคตรทุเรศ ไปจัดการตัวเองก่อนเถอะ ส่วนเสี่ยวไป๋น่ะลูกกู มึงเป็นใครไม่รู้จักเจียมตัว” เขาเอ่ยออกมาอย่างเย้ยหยัน ก่อนจะเอามือลูบหัวเสี่ยวไป๋เบา ๆ“ไอ้เสือวันนี้ปากมึงน่าล่อมาก” ต้าร์เดาะลิ้นพลางย่างสามขุมเข้าไปหาเพื่อน ปกติเป็นเพื่อนรักแต่ถ้าวันไหนเห็นอยู่กับน้องสาวอย่างซินเซีย เขาจะหงุดหงิดเป็นพิเศษก็นะ น้องสาวทั้งคน!!“เข้ามาดิ ทำมาเป็นห่วงน้อง ถ้าไซซีมีแฟนอีกคนไม่อกแตกตายทั้งบ้านเหรอ?” เขาไม่รอช้าที่จะเหยียบซ้ำนะ…เพื่อนแหละเลยซ้ำเติมไม่พัก“ไอ้สัดอย่าแช่ง!!”“อ้าวพี่เสือมานานหรือยังคะ? ...

ฟุบ!แผ่นหลังบางแนบกับเตียงนอนขนาดใหญ่ก่อนจะมีร่างสูงตามมาคร่อมทับ ทั้งสองสบตากันอย่างสื่อความหมายราวกับมีสายใยบางเบาดึงดูดทั้งคู่เข้าหากันริมฝีปากบดจูบลงมาอย่างรวดเร็ว ลิ้นร้อนสอดเข้าไปควานหาความหวานภายในโพรงปาก ดูดดึงลิ้นเล็กอย่างกระหายจ๊วบ จ๊วบเสียงบดจูบดังสะท้านไปทั่วห้องสร้างความวาบหวามให้ทั้งคู่มากยิ่งขึ้น มือหนาเลื่อนขึ้นมาบีบเคล้นทรวงอกอวบอิ่มอย่างแรง แม้จะเจ็บแต่ร่างบางกลับแอ่นหน้าอกสู้มือเขา“อื้อ...”เรียวลิ้นเกี่ยวกระหวัดดูดดึงช่วงชิงลมหายใจ จนเธอต้องผละใบหน้าออกมาสูดอากาศ ก่อนจะโดนเขาบดจูบลงมาอีกครั้ง“หนูเกือบขาดใจตาย”ร่างบางบ่นเขาที่จูบเธอจนแทบขาดใจ แต่เขากลับทำเพียงยกยิ้มเท่านั้น และยื่นมือมาถอดเสื้อผ้าเธอออกจนหมด ร่วมถึงตัวเขาเองด้วย“ไม่ตายหรอกน่าแค่จูบ เอาไว้เสียวจนตายค่อยว่ากันโอ๊ย!”ฝ่ามือบางฟาดเข้าที่อกอย่างแรงและทำสีหน้าไม่พอใจ เพราะเหมือนคนโดนฟาดจะไม่เจ็บเลย แต่ทำทีเป็นร้องน่าหมั่นไส้!“เดี๋ยวจะโดนว้าย!!!” ร่างบางขู่ฟ่อราวแมวน้อยแต่เขาไม่สนใจ จับขาเรียวแหวกออกจากกันก่อนจะแทรกตัวเข้าไป“นิ้วก่อนแล้วกันนะสาวน้อย”“อื้อพี่...เสือ” เอ่ยเพียงเท่านั้นปลายนิ้วของ

“อาจารย์ออกยากจังเลย” สาวสวยดาวมหา’ลัยเดินลงมาจากบันไดด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย วันนี้สอบวันแรกแต่เธอกลับทำได้ไม่ดีเลย“อาจารย์ไม่ได้ออกยากแต่ออกไม่ตรงคนสอบอย่างเรามากกว่า อย่าไปคิดมาก”เรย์เดินตามมาตบบ่าไซซีเบา ๆ อย่างปลอบใจ ส่วนอีกคนที่หน้าซีดหมดแรงเพราะสอบไม่ได้เลยคืออิล รายนี้ออกจากห้องสอบก่อนเพื่อน“ซินเซียหน้าสดใสมาก เธอทำได้ใช่ไหม?”เรย์เอ่ยปากถามเมื่อเห็นเพื่อนสาวคนสวยยกยิ้มบาง ๆ ในขณะที่คนอื่นเขาทำไมได้“ก็พอได้...นิดหน่อย”ร่างบางตอบเพื่อน โชคดีที่เมื่อคืนพี่เสือช่วยติวเธอเลยทำได้ คนอะไรหล่อด้วยฉลาดด้วยและเขาใจเย็นกับเธอมาก“โถ่คนสวย แล้วทำไมเธอไม่ติวให้ฉันบ้าง”เรย์งอแงใส่เพื่อนสาวคนสวยทำให้ซินเซียยิ้มแห้งออกมา พลางคิดในใจว่าจะสอนยังไงเธอก็พึ่งได้คนติวแบบด่วนจี๋ ที่สำคัญจ่ายค่าแรงเขาทั้งคืนด้วย >“เฮ้ย! นั่นไอ้สายก็มาเหรอ?” อิลชี้ไปยังหน้าตึกคณะที่ผู้คนกำลังทยอยเดินออกไป เห็นแค่ข้างหลังก็รู้ว่าเป็นเขา อย่างที่บอกสายฟ้าโดดเด่นไม่เป็นรองใคร“นึกว่ามันลาออกไปแล้วหายเงียบเลย”เรย์ขมวดคิ้วอย่างงุนงงเพราะสายฟ้าไม่ติดต่อกับใครเลย ส่วนซินเซียก็แปลกใจเช่นกันตั้งแต่วันที่สนามแข่งก็ไม่เ