Semua Bab ข้าคือ เจ้าของหอเหว่ยซิน: Bab 41 - Bab 50

“ท่านแม่ทัพ ข้าว่า ข้าบอกท่านอย่างชัดเจนแล้ว หวังว่าท่านจะเข้าใจ อีกอย่างข้าไม่ได้มาบอกเพื่อขออนุญาตท่าน เพียงแค่บอกกล่าวไว้เท่านั้นเจ้าค่ะ ท่านหมอหลิวข้าขอตัวก่อน” เยี่ยนอิงก้มหัวลงให้ทั้งสองเล็กน้อย ก่อนจะเดินออกจากป่าไปพร้อมกับเสี่ยวไป๋“เช่นนั้น ข้าจะไปส่ง” หมานจื้อจ้านเดินตามนางไป โดยไม่เอ่ยถามความเห็นจากนางพอเดินห่างจากกลุ่มคนมาได้ไม่ไกล เยี่ยนอิงก็ชะงักฝีเท้าของนางลง ก่อนจะหันกลับมามองหมานจื้อจ้านที่เดินตามมาอย่างเงียบๆ“ท่านแม่ทัพ ข้ากลับเองได้เจ้าค่ะ อีกอย่างหากมีชาวบ้านอยู่ด้านล่างเขา ข้าไม่อยากให้ผู้อื่นนินทาท่านได้” เยี่ยนอิงมองสบตาเขาอย่างจริงจัง“ข้าไม่สนว่าผู้ใดจะนินทาเช่นใด ในเมื่อข้าบอกเจ้าไปแล้วว่าเจ้าต้องรับผิดชอบข้า ข้ายังยึดมั่นคำเดิม”เยี่ยนอิงกัดฟันแน่น เพื่อข่มอารมณ์โมโห ดูเหมือนว่าบุรุษตรงหน้าจะฟังคำพูดของนางไม่เข้าใจ“ข้าไม่ได้มองเรือนร่างของท่านด้วยซ้ำ จะต้องรับผิดชอบอันใด บุรุษองอาจเช่นท่านคงไม่ใช่ว่าหาสตรีใดมาแต่งเข้าจวนไม่ได้กระมัง ข้าพูดอย่างชัดเจนไปแล้ว หวังว่าท่านอย่าได้เอ่ยเรื่องนี้ออกมาอีก” เยี่ยนอิงอยากจะเข้าไปทุบตีเขาให้หายโมโหสักสองสามที“ห๊า!!!”

หมานจื้อจ้านเคาะนิ้วกับโต๊ะอย่างใช้ความคิด ดูเหมือนว่าพยัคฆ์ขาวจะอยู่ในถ้ำที่ถล่มลงมา แล้วนางทำเช่นใดถึงทำให้พยัคฆ์ขาวที่เป็นสัตว์เทพติดตามนางได้“นางเก่งกาจมาตั้งแต่เกิดเลยหรือไม่”“...” ปู่กวนกับป้าตู้มองหน้ากัน ด้วยไม่เข้าใจในความหมายของหมานจื้อจ้านหากจะถามว่านางเก่งกาจเรื่องงานบ้านงานเรือนเห็นจะใช้ ด้วยนางต้องทำงานอย่างหนักในเรือนตระกูลอู๋ ส่วนเรื่องอ่านเขียน นางก็สามารถทำได้ เป็นที่มารดาของนางเป็นผู้สั่งสอน“นางนับเป็นสตรีที่เก่งเรื่องงานเรือน การอ่านเขียนไม่น้อยเลย แต่เมื่อก่อนนิสัยของนางดูจะเก็บตัว ทั้งนางยังไม่ค่อยพูดสนทนากับผู้ใด” ปู่กวนนึกถึงเยี่ยนอิงในเมื่อครั้งอดีต“อิงเออร์ นับตั้งแต่สูญเสียบิดามารดา นางก็เงียบขรึมขึ้นไม่น้อย เมื่อก่อนนางสดใสร่าเริงยิ่งนัก นางเรียบร้อย อ่อนหวาน จนชาวบ้านในหมู่บ้านอยากได้นางเป็นลูกสะใภ้กันทั้งนั้น แต่พอเกิดเรื่องร้ายกับอาหยวนและอาม่าน ก็ไม่มีผู้ใดเอ่ยเรื่องทาบทามนางอีกเลย” ป้าตู้เห็นใจโชคชะตาของเยี่ยนอิงในอดีต“เจ้าว่า...นางเปลี่ยนไปรึ” หากจะบอกว่านางเรียบร้อย อ่อนหวาน เขามองไม่เห็นสิ่งเหล่านี้ในตัวของเยี่ยนอิงเลยสักนิด“อืม...หากจะบอกว่า

หลังจากที่ส่งสหายกลับไปแล้ว หมานจื้อจ้านก็นั่งศึกษาตำราเรื่องยืมร่างคืนวิญญาณที่ได้มาอย่างจริงจัง“อืม...เมื่อวิญญาณเจ้าของร่างเดิมออกจากร่าง วิญญาณดวงใหม่ได้เข้ามาแทนที่” เขาเคาะนิ้วกับโต๊ะอย่างใช้ความคิดมันเหลือจะเชื่อ ภายในตำราล้วนเขียนไว้อย่างละเอียด การเกิดอุบัติเหตุหรือการตายของเจ้าของร่างเดิม มีโอกาสที่ดวงวิญญาณดวงอื่นจะเข้ามาแทนที่ได้ทั้งสิ้นในตำรายังมีอ้างอิงถึงบุคคลที่เคยยืมร่างของผู้อื่นมาใช้ชีวิตต่อ เมื่อวิญญาณถูกเข้าแทนที่ นิสัยและความสามารถของผู้ที่ฟื้นขึ้นมาจากความตาย เปลี่ยนไปราวกับว่าเป็นคนละคนยังมีคำสารภาพของผู้ที่เคยเดินทางข้ามเวลามาจากมิติอื่น ก่อนจะถูกนำตัวไปเผา เล่าถึงสภาพความเป็นอยู่ในภพเดิมของเขาเอาไว้ด้วยหากเขาไม่ทำอาวุธร้ายแรงที่เป็นผลเสียกับแคว้นต้าเยี่ยนขึ้นมา ฮ่องเต้แคว้นต้าเยี่ยนคงจะเก็บเขาเอาไว้ใช้งานต่อ แต่แคว้นต้าหลี่เรื่องราวเช่นนี้ยังไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนถึงแม้จะมีเพียงคำสารภาพ แต่เรื่องการยืมร่างคืนวิญญาณก็เป็นเรื่องที่ไม่อาจตรวจสอบได้ บุคคลที่ถูกกล่าวหาอาจจะมีปัญหาทางด้านจิตใจ จนทำให้เห็นภาพหลอน และคิดจินตนาการขึ้นมาเองก็เป็นไปได้ตำราที่หลิวเพ

หมานจื้อจ้านกับหลิวเพ่ยหมินก็เดินเข้ามาทักทายผู้เฒ่าเหว่ยเช่นกัน“นับว่าเป็นเกียรติแก่หอเหว่ยซินของข้ายิ่งนัก ที่ท่านแม่ทัพหมานและท่านหมอหลิวสละเวลาอันมีค่ามาเยือน” เยี่ยนอิงก้มหัวให้ทั้งสองเล็กน้อย“หามิได้ เมื่อท่านผู้เฒ่าให้ความสำคัญกับข้าเพียงนี้ ข้าจะไม่มาได้อย่างไร” หมานจื้อจ้านมองพิจารณาผู้เฒ่าเหว่ยในเทียบเชิญยังมีข้อความลับที่บอกว่าหอเหว่ยซินเป็นสำนักซื้อขายข่าวอยู่ด้วย หมานจื้อจ้านจึงได้ยินยอมที่จะมาสำรวจให้เห็นกับตาแขกที่มาร่วมงานเปิดตัวหอเหว่ยซินมีมากกว่าจำนวนเทียบเชิญที่ส่งออกไป ด้วยอยากรู้ว่านางโลมจะงดงามสมคำเล่าลือหรือไม่วันนี้ยังมีประมูลสาวบริสุทธิ์ บุรุษที่มาร่วมงานผู้ใดบ้างเล่า ที่จะไม่อยากเห็นว่างามจริง เช่นรูปภาพที่วาดไปติดไว้ตามในเมืองหรือไม่“เชิญด้านในเถิดเจ้าค่ะ ข้าน้อยเตรียมห้องรับรองไว้ให้ทุกท่านแล้ว”“ข้าอยากจะนั่งร่วมห้องกับผู้เฒ่าเหว่ยจะได้หรือไม่ขอรับ” หมานจื้อจ้านเอ่ยขัดขึ้นมา เมื่อผู้เฒ่าเหว่ยก้าวเท้าจะเดินเข้าไปด้านใน“อันใดของเจ้ากันอาจ้าน” หลิวเพ่ยหมินกระซิบถามสหาย“หากมิรังเกียจคนชราเช่นข้าน้อย เช่นนั้นเชิญท่านแม่ทัพหมานขอรับ” ผู้เฒ่าเหว่ยผายมือให

ตอนนี้ทำได้เพียงลุกขึ้นไปล้างตัว เพื่อเตรียมตัวออกไปด้านนอก โดยนางยังไม่รู้ว่าเสี่ยวไป๋ได้เดินทางกลับไปจวนตระกูลฟู่พร้อมกับเสี่ยวชีและเสี่ยวปาแล้วนางออกมาจากมิติ ก็พบว่าตนเองอยู่ภายในห้องโถงเรือนหลักแล้ว เสี่ยวไป๋หันหน้าหนีไปทางอื่น เมื่อเยี่ยนอิงส่งสายตาถามมันว่า เหตุใดคนในจวนถึงมาร่วมอยู่ในห้องโถงกันหมดเช่นนี้“คุณหนู ท่านหายไปทั้งคืนได้อย่างไรเจ้าคะ กว่าบ่าวจะกล่อมให้คุณชายน้อยเดินทางไปสำนักศึกษาได้ ก็เกือบจะเข้าเรียนไปทันแล้ว” ป้าเหลียนเอ่ยถามออกมาเมื่อไม่มีคนใดยอมพูด“ข้าดื่มเยอะไปหน่อย” เยี่ยนอิงนั่งกุมขมับอยู่ที่เก้าอี้“ข้าเตือนท่านแล้วคุณหนู ท่านไม่ยอมเชื่อข้า” เสี่ยวชีส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจ เมื่อครู่เสี่ยวชีกับเสี่ยวปาก็ถูกป้าเหลียนกับลุงอี ต่อว่าทั้งสองอยู่นานกว่าจะยอมปล่อยตัว“ครั้งหน้าไม่ดื่มหนักแล้ว”“ยังจะมีครั้งหน้าอีกรึเจ้าคะ!!!” ป้าเหลียนตบอกตนเองเบาๆแม่รู้ว่าคุณหนูของตนใจกล้า แต่เรื่องที่แปลงโฉมออกไปที่หอเหว่ยซินแล้วถูกจับได้ ป้าเหลียนกลัวว่าผู้อื่นจะมองคุณหนูของตนไม่ดี“ป้าเหลียน ข้าเป็นเจ้าของหอเหว่ยซิน ย่อมต้องไปตรวจตราดูความเรียบร้อย หากจะไม่ให้ดื่มเลย ผู้อื่นจ