บททั้งหมดของ Loving My CEO Ex-Husband: บทที่ 121 - บทที่ 130

Alam na niya na hinanap na ng kanyang lola ang dalawang taong iyon, kaya’t minabuti na lamang niyang huwag sirain ang magandang atmospera.At dahil halatang ayaw na talagang makisama ng binata, hindi na siya pinilit pa ni Sera. Tahimik na lamang siyang nag-impake ng kanyang mga gamit at lumabas.Pagkalabas niya ng komunidad, agad siyang sumakay ng bus. Hindi niya namalayan na sa di-kalayuan, isang sasakyan ang tahimik na sumunod sa kanya matapos itong makita na naglalakad palabas.Ang tinutukoy ni Ysabelle na “lumang lugar” ay isang kilalang barbecue restaurant sa food street. Mahigit sampung taon na itong pinapatakbo ng may-ari, at hindi kumukupas ang sarap ng kanilang mga putahe. Noon pa man, noong mga estudyante pa lamang sila, paborito na nilang puntahan ang lugar na ito. At kahit nakapagtapos na sila ng kolehiyo, paminsan-minsan ay bumabalik pa rin sila rito.Pagdating ni Sera sa restaurant, nadatnan niyang nagsisimula nang kumain sina Reina at Ysabelle. Pagkakita sa kanya, sabay

Nang makita ni Sebastian ang nangyayari, mabilis siyang sumugod papunta kay Cristy. Malakas at matalim ang kanyang tinig, tila ngayon lang siya nagpakita ng ganoong katinding galit.“Cristy, tama na ba ’to? Kailangan mo pa bang pumatay ng tao para lang masiyahan ka?”Nanlaki ang mga mata ni Cristy sa pagkarinig ng sigaw ni Sebastian. Parang biglang bumigay ang lahat ng matibay na harang sa kanyang dibdib. Napaiyak siya nang malakas, nanginginig ang balikat, habang kagat ang labi na para bang ayaw magpakita ng kahinaan. Ngunit bago siya tuluyang umalis, humarap siya kay Sera at tinitigan ito nang may matinding galit—parang isang babala na hindi pa tapos ang laban. Pagkatapos noon, bigla siyang tumalikod at sabay-sabay silang lumisan ng mga lalaking dala-dala niya.Huminga nang malalim si Sebastian, agad namang bumalik at inayos ang mga nabuwal na mesa at silya. Lumapit siya sa may-ari ng kainan at nagmamadaling nag-abot ng pera bilang bayad sa lahat ng pinsala. Makaraan nito, mabilis s

Bago pa man matapos ang sasabihin ni Blake, mabilis nang kumaway si Reina, halos nagmamadali ang kilos. “Ahm, Sera, bigla kong naalala, may gagawin pa pala ako. Mauna na ako!”Halatang gusto nitong umiwas at agad na tumakbo palayo.Isang hakbang naman ang nahuli si Ysabelle. Napahampas pa ito sa sariling noo at bahagyang nainis sa sarili. “Hay, si Reina talaga, napaka-padalos-dalos. Baka may nangyari na naman sa tatay niya? Sera, susundan ko na lang siya, baka kailanganin niya ng tulong.”Pagkasabi no’n, inilapag niya sa mesa ang bote ng alcohol at pamunas, saka nagmamadaling tumakbo palabas, hindi na lumingon pa.Napatitig si Sera sa likod ng dalawa niyang kaibigan. Magkasunod na halos sabay nagtakbuhan, parang tinutugis ng apoy. Napakunot ang noo niya, hindi makapaniwala sa kanilang ikinikilos. Ano bang problema ng mga ito? Bakit biglang nagtatakbuhan?Habang iniisip niya iyon, lumingon si Blake, bahagyang nakataas ang sulok ng kanyang labi, tila nagtatago ng ngiti. Malumanay ang ti

Malapit nang matapos ang oras ng trabaho nang biglang may kumalat na isa na namang balitang ikinagulat ng lahat sa departamento. Isang “pasabog” na balita na para bang muling nagpagulo sa kanilang hapon.Si Sebastian, isa sa tatlong team leader ng business department, ay nakatanggap ng abiso mula sa HR. Malamig at diretso ang nilalaman ng mensahe: hindi na siya kailangang pumasok kinabukasan. At hindi lang iyon—kasabay ng balitang iyon, ang mga miyembro ng kanyang grupo ay nakatanggap ng isa pang mensahe na nagsasabing may bagong team leader na itatalaga ng kompanya upang pumalit sa kanya, at magsisimula na ito bukas mismo.Sa una, hindi makapaniwala si Sebastian. Nataranta siyang lumabas ng opisina at nagmadaling nagtungo sa kanyang nakatataas upang makiusap, umaasang baka mayroong pag-asa pang bawiin ang desisyon. Ngunit makalipas lamang ang ilang minuto, bumalik siyang parang basang sisiw—nakayuko, malungkot, at wari bang isang manok na natalo sa laban.Tahimik siyang nag-empake ng

Takot na takot si Adrian na baka hindi niya masagot ang tawag ni Ms. Ysabelle, kaya’t hindi siya naglakas-loob na umalis ng opisina kahit sandali. Nakatutok siya sa telepono at sa mesa, handang sumagot anumang oras. Kaya nang tumawag si Lyra, agad niya itong binaba.Subalit dahil ayaw niyang isipin ni Lyra na hindi na siya mahalaga, nagpadala agad si Adrian ng maikling mensahe sa FB Messenger gamit ang kanyang computer:“May hinihintay akong importanteng tawag. Maging mabait ka muna, kakausapin kita mamaya.”Sa kabilang banda, nakaupo si Lyra sa silid habang nakatitig sa kanyang namamagang bukung-bukong. Habang binabasa ang mensahe, biglang nanikip ang dibdib niya at namasa ang mga mata. Unti-unti, namula at nag-init ang kanyang mga mata hanggang sa mapuno ng luha.Ilang araw nang iniiwasan siya ni Adrian. Kung dati, bago man ito umalis ng bansa o matapos makabalik, hindi siya pinapabayaan. Lagi itong nag-aalala, laging nariyan sa bawat tawag niya, at hindi kailanman naging malamig an