Semua Bab More Than The Marriage: Bab 31 - Bab 38

I tied my hair into a loose bun and reached for the apron— “Let me do it for you,” halos pabulong na sabi ni Zed. Maingat niyang hinawakan ang bewang ko at marahan akong ipinaharap sa kanya. Totoo pala ’yung sinasabi nilang slow-mo moment. Akala ko dati sa pelikula lang ’yon, exaggerated at scripted. Pero hindi. The second his hands settled on my waist, guiding me to face him, and when he carefully looped the strings of the apron around me—tying a neat knot in front—parang nasa pelikula nga kami. Isang pelikula na hindi ko naman inisip na ako mismo ang susulat. Pagkatapos niya, hindi siya agad umatras. Mariin siyang tumitig sa’kin—at ganoon din ako sa kanya, as if neither of us wanted to break the moment. Napakurap ako nang bahagya at napaubo. “A-ah, salamat.” “Yeah,” sagot niya, halos pabulong din, sabay bahagyang un-at ng kamay na parang hindi niya rin alam kung saan ito ilalagay. Sa huli, bumalik siya sa kinauupuan niya kanina, kunwari relaxed. I exhaled slowly, pinipilit ib

"Huy!" halos pasigaw na bati ni Mira nang makita ako sa hallway. “Ano ’yan? Afterglow ng unang pag-ibig?” biro niya, sabay kindat.Napailing ako, pigil-tawa, saka ngumiti lang. “Kape gusto mo?” alok ko, pilit na binabaling ang usapan.Napanganga siya sa mabilis kong pag-iwas bago napahalakhak. “Aya! Wow, ikaw na talaga ang may love life!”Sumunod pa siya sa akin papasok sa pantry, bitbit ang tasa. “So, kailan mo naman ipapakilala sa amin ’yung jowa mo?” tanong niya, halos may kasamang tili.Natigilan ako saglit habang pinupuno ang mug ng kape. Hindi ko pa talaga naisip ’yon—kung paano ko ipapakilala si Zed. Paano ko sasabihin na kami, o na mahal ko siya pero kailangan pa ring magtago sa pagitan ng trabaho, ng pangalan, at ng lahat ng kumplikado?Tahimik akong napangiti. “Hindi pa siguro ngayon,” sagot ko. “Busy pa siya.”“Busy, ha? Ayan na naman ang classic excuse ng in love!” pang-aasar pa ni Mira habang sumimsim ng kape. “Pero sige na nga, baka naman surprise mo kami next time.”Ngu

By the time I got to the office, maaga pa rin ako. Tahimik pa ang paligid, at tanging tunog ng printer at pagbukas-sara ng mga drawers sa kabilang cubicle ang maririnig.Pag-upo ko sa desk, napansin ko agad ang reflection ko sa black screen ng monitor—still smiling. Napailing ako. “Get it together, Aya,” bulong ko sa sarili.Maya-maya pa ay dumating na sina Mira at Janus.“Uy, early bird,” bati ni Janus habang inaabot ang kape niya. “Ang aga mo ah. Nagbago na ang ihip ng hangin?”“Hindi naman,” sabi ko, pero ramdam ko ang init ng pisngi ko.“Hindi naman daw,” sabat ni Mira, halatang nakangisi. “Kahapon din ’to eh, nag-o-office overtime daw. Pero ‘yung ngiti, overtime din.”Natawa si Janus. “In love ‘yan, obvious na obvious. Spill na, Aya. Sino ang nagpapakilig sa’yo?”“Wala,” mabilis kong sagot, sabay inom ng kape. “Kape lang ‘to. Nagkataon lang na masarap ‘yung timpla.”“Sure,” sabay sabi nilang dalawa, sabay tawa.Napatakip ako ng mukha, at natawa rin pero pilit pinapakalma ang sar

Matapos ang mahabang araw ay kita ko kung gaano kapagod ang lahat. Ang iba ay pinilit pa ring umuwi sa Manila. Pero ako, balak kong bisitahin si Nanay at Tatay.Nakaupo ako sa ilalim ng puno ng chile nang lumapit si Zedrick sa’kin pagkatapos, not minding the eyes following his movements.Tumingala ako at bahagya pang nasilaw sa huling sinag ng panghapong araw.“Any plans?” tanong niya pagkaupo niya sa tabi ko.“Balak kong umuwi sa’min,” sabi ko.He opened the bottled water in his hand, then offered it to me. Tinanggap ko ’yon saka mabilis na uminom.“Salamat,” bulong ko saka ngumiti.“Then let me join you,” sabi niya pagkatapos.Pagdating namin sa bahay ay si Tatay agad ang nabungaran namin. Nasa labas siya at nagdidilig ng mga tanim niya. Nagtataka pa ang mukha nang tumigil ang kotse sa harap ng bahay.Sa pagkasabik ko ay hindi ko na nahintay na pagbuksan pa ’ko ni Zed. I noticed how he smiled before he went out of the car too.“Tay!” tawag ko.Nanliliit ang mata na tinanaw ako ni Ta