All Chapters of มาเฟียบ้านไร่: Chapter 31 - Chapter 40

​"อยู่นี้เอง"ซานเดอร์เดินหาหญิงสาวจากชั้นสองของบ้านจนถึงห้องนอนเดิมของเธอ เขากลายเป็นชาวไร่เต็มตัวกลับเข้าบ้านมาในตอนเย็บอาบน้ำกินข้าวโดยมีเธอดูแลเพราะเขาอยากให้เป็นแบบนั้น แต่ที่ต้องมาเดินตามหาเธอเพราะเขาแค่ต้องการสมาธิตรวจบัญชีของไร่เธอเลยขอออกมานั่งห่างๆพอเขาเงยหน้าจากงานที่ทำก่อนนอนเธอก็ไม่อยู่ ก็ต้องมาตามหาเธอแบบนี้ก็บ้านหลังนี้มันกว้างตะโกนหากันก็แทบจะไม่ได้ยิน"คุณเล็กมีอะไรจะใช้แก้วเหรอคะ"ดอกแก้วเอียงหน้าถามอีกคนด้วยความสนิทมากขึ้นแต่ก็ยังเว้นช่องว่างสำหรับเจ้านายกับลูกน้องเอาไว้ ถึงเข้ากับเธอจะมีความสัมผัสลึกซึ้งเพียงใดก็ตามแต่สุดท้ายเธออาจกลับไปเป็นคนงานในบ้านเหมือนเดิม"ได้เวลาเข้านอนแล้ว พรุ่งนี้เธอต้องไปเรียนนะมัวมานั่งทำอะไรอยู่"เขานั่งลงข้างเธอโดยมีกองผ้าเล็กๆคั่นกลางบนที่นอนที่แข็งมากกว่านิ่มของเธอ เขามองดูเธอกำลังก้มหน้าหลังจากที่คุยกับเสร็จอย่างตั้งใจทำอะไรสักอย่าง เวลานี้นักศึกษาอย่างเธอน่าจะเข้านอนได้แล้วแต่ยังมาทำอะไรอยู่ได้"เข้าหน้าหนาวแล้ว ก็เลยเอาเสื้อกันหนาวออกมาซักพอดีเห็นมันเป็นรูเลยซ่อมก่อนจะใส่นิดหน่อยค่ะ พรุ่งนี้อากาศน่าจะเย็นขึ้น"ดอกแก้วเร่งมือซ่อมเ

"ดอกแก้วใช่นายฝรั่งที่บ้านไร่ไหม"เพื่อนสาวขึ้นหนึ่งถามขึ้น ปกติเธอคนนี้ไม่เคยทักทายดอกแก้วเลยเพราะไม่ชอบที่อาจารย์มักชมดอกแก้วในห้องเรียนมากกว่ากลุ่มเธอที่ก็เรียนดีเหมือนกัน"แก้วแล้วสรุปเธอนอนกับเขาแล้วตามที่แนนพูดใช่ไหม"เพื่อนสาวอีกคนที่อยากรู้อยากเห็นเดินเข้ามาแทรกกลางวงสนทนา เพราะเธอเป็นเพื่อนแนนคู่ปรับเก่าของดอกแก้วแล้วก็เป็นนักศึกษาที่หารายได้พิเศษในทางที่ผิดที่เข้ามาถามเนี้ยก็หวังจะเป็นอย่างดอกแก้ว"เรื่องส่วนตัว เราขอไม่ตอบนะ หลบทางด้วยจะขึ้นเรียน"ดอกแก้วเธอเบื่อกับคนพวกนี้และไม่อยากมีเรื่อง แค่ตบตีกับแนนคนเดียวเธอก็ถูกอาจารย์เพ่งเล็งแล้วถ้าจะให้มีเพิ่มเธอกลัวว่าจะพ้นสภาพนักศึกษาเอาสะก่อนจะเรียนจบ"งั้นก็เสียตัวฟรี คงไม่ได้สักบาทถึงไม่มีอะไรจะพูด"แนนยืนอยู่ห่างๆแต่ก็อดไม่ได้ที่จะแขวะดอกแก้ว ก็เห็นตั้งแต่ดอกแก้วลงมาจากรถหรูเดินยิ้มใบหน้ามีแต่ความสุขเป็นใครจะไม่อิจฉาแถมคนมาส่งก็หล่อราวเทพบุตรแถมข่าวก็แว่วมาว่าเขารวยมากจนชาตินี้ก็ใช้เงินไม่หมดอีกด้วย"แก้วขึ้นเรียนกันเถอะ"น้ำหวานรีบเข้ามาหาเพื่อนของเธอที่เริ่มตัวสั่นด้วยความโมโหมือของคนที่มีนิสัยใจเย็นตลอดเวลาค่อยๆลูบแขนเพื่

​"ต้องขอโทษคุณคิมหันต์ด้วยนะครับ ที่ไม่ได้เตรียมการต้อนรับให้ดีกว่านี้"ซานเดอร์นั่งอยู่ตรงข้ามกับแขกผู้มาเยือน แขกที่เขาไม่ต้องการพบหน้าซักเท่าไรเพราะเป็นที่รู้กันดีว่าไร่ของเขากับไร่ข้างๆไม่ถูกกัน และวันนี้คิมหันต์ก็ย่องเดินเท้าเข้ามาในไร่ของเขาแบบเงียบๆไม่เอะอะให้ใครได้พบเห็นตรงดิ่งมายังบ้านหลังใหญ่ โชคดีที่เขาไม่ได้ออกไปทำงานและตื่นสายเพราะเมื่อคืนจัดหนักกับดอกแก้วเลยทำให้ได้อยู่พบหน้ากับคนที่ทำตัวคล้ายหัวขโมยอย่างจัง"ผมก็ต้องขอโทษคุณซานเดอร์ด้วยเหมือนกัน แค่จะมาขอพบคุณดอกแก้วไม่คิดว่าจะต้องต้อนรับกันใหญ่โตกันขนาดนี้ พอดีผมลงไปที่ฟาร์มไข่มุกทางใต้มาได้ไข่มุกสวยๆเลยจะเอามาฝากคุณดอกแก้วเพื่อขอบคุณที่ทำแผลให้กับผมวันนั้น"คิมหันต์ยิ้มอย่างมาดครึมให้กับคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามเขาที่มีเพียงโต๊ะกาแฟเล็กๆที่ตั้งอยู่ตรงระเบียงบ้านคั้นเอาไว้ เขาไม่ได้ตั้งใจจะมาเจอเจ้าของที่นี้อย่างที่ปากพูดออกไปจริงๆเพราะไม่มีธุระอะไรที่จะต้องพบปะคนที่เกือบเหมือนศัตรูคนนี้เพียงแค่อยากจะมาเจอหญิงสาวหน้าสวยที่ทำเอาเขาติดใจเก็บไปฝันถึงแม้เธอจะเป็นแค่สาวใช้ของที่นี้"คุณคิมหันต์ให้เกียรติเดินเข้ามาในไร่ของผมก็ต้อ

"คือ แก้ว คือ"มือของเธอยังคงเปิดเมนูอาหารดูเป็นรอบที่สิบ ทุกอย่างล้วนน่ากินมีแต่ของดีๆทั้งนั้นแต่ราคาเนี้ยสิไม่น่ากินเอาสะเลยไม่ใช่ราคาหลักร้อยแบบที่เธอพาเขาไปกินมาแต่เป็นหลักพันต่ออาหารแค่นิดเดียวหรือแพงกว่านั้นจนเธอไม่รู้จะกินอะไรที่มันประหยัดเงิน เปิดดูทุกหน้าอ่านทุกเมนูที่มีแต่ภาษาอังกฤษแต่ก็ยังไม่เจอเลย"เดี๋ยวฉันสั่งของถูกๆให้แล้วกัน"เขาดึงเมนูอาหารออกมาจากมือของเธอ และหันไปคุยกับพนักงานของร้านเป็นภาษาฝรั่งเศลที่เธอฟังไม่ออกแต่พนักงานฟังออกเพราะนี้เป็นร้านอาหารฝรั่งเศลสุดหรูหราใจกลางห้างดัง เขาไม่อยากให้เธอรู้ว่าของที่กำลังจะมาเสริฟคืออะไรเพราะถ้าเธอรู้วันนี้คงได้กินแค่น้ำเปล่าและกลับบ้านแน่นอน"น่ากินจัง"ไม่นานอาหารหลายอย่างที่ซานเดอร์จัดแจงสั่งมาก็ถูกนำมาเสริฟบนโต๊ะอาหารสุดหรูหราที่มีไว้สำหรับแขกระดับวีไอพีอย่างเขากับเธอ หญิงสาวตาโตเท่าไข่ห่านเมื่อเห็นอาหารแต่ละจาน หน้าตาของทุกจานน่ากินไปหมดนี่ขนาดของราคาถูกที่สุดนะถ้าแพงสุดจะน่ากินขนาดไหน"กินสิ กินให้หมดนะมันแพง"ซานเดอร์รู้ทันเธอเลยเอาคำนี้ขึ้นมาขู่ไม่อย่างนั้นเธอก็คงกินเท่าแมวดม แต่มันก็แพงจริงๆเพราะเขาเลือกสั่งแต่เมนูท

​"ป้อง อย่าทำอะไรแก้วนะ"น้ำหวานส่งเสียงดังสุดเสียงเพื่อเรียกสติของเพื่อนที่กำลังจะทำผิด เธอถูกปกป้องจับตัวมาเพราะดันไปเห็นเหตุการณ์ที่ปกป้องวางยาดอกแก้วในระหว่างที่เธอไม่อยู่และพาดอกแก้วขึ้นรถออกมาจากมหาลัยในที่ลับตาคน เธอเข้าไปขัดขว้างแต่ถูกปกป้องใช้ปืนขู่และบังคับให้ขึ้นรถมาด้วย"หุบปาก"ปกป้องชูปืนที่ขโมยพ่อของเขามาให้น้ำหวานดู เขารำคาญเสียงหนวกหูนี้เต็มทน ถึงจะไม่ได้อยากดึงใครให้เข้ามาเกี่ยวเรื่องนี้แต่น้ำหวานดันเข้ามายุ่งเองเขาถึงต้องทำแบบนี้"แก้วเป็นเพื่อนของเรานะ"น้ำหวานเห็นอีกคนเอาอาวุธขึ้นมาอีก เธอก็เบาเสียงลง ยังไงต้องพูดให้ปกป้องใจอ่อนให้ได้ ต้องให้ดอกแก้วรอดจากปกป้องให้ได้ถึงมือและขาของเธอจะถูกปกป้องมัดเอาไว้อย่างแน่นหนาก็ตาม"ฉันไม่เคยเห็นแก้วเป็นเพื่อน เธอก็น่าจะรู้"ปกป้องเก็บปืนไว้กับกางเกงตรงหลังของเขาก่อนจะหาอะไรบางอย่างที่น่าจะทำให้น้ำหวานเงียบเสียงลงมาจัดการกับเธอ"ป้อง ป้อง"เขากลับมาพร้อมกับผ้าเช็ดหน้าที่มียาสลบติดอยู่ โปะมันกับใบหน้าของหญิงสาว เธอสลบในทันทีดวงตาก่อนจะหลับลงมองไปยังห้องนอนที่ดอกแก้วอยู่ในนั่นด้วยน้ำตาที่ไหลออกมาแล้วสติของเธอก็หลุดไป"หลับไปยา