All Chapters of มาเฟียบ้านไร่: Chapter 11 - Chapter 20

สาลุกขึ้นในตอนเช้ามืดที่ดอกแก้วลุกขึ้นมาปัดกวาดเช็ดถูกบ้านพอดี เธอเห็นนายยังหลับสนิทดีอยู่เลยรีบไปล้างหน้าล้างตาก่อนที่เจ้านายจะตื่นขึ้นมาดอกแก้วเร่งมือทำงานของเธอเหมือนทุกวัน เสร็จงานบ้านที่ต้องใช้แรงเยอะๆ เธอจะได้ไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปเรียนและลงมาทำงานบ้านที่ไม่ต้องใช้แรงมากมายต่ออีกนิดหน่อยค่อยไปเรียนเหมือนทุกวันหญิงสาวก้มหน้าทำงานอย่างขยันขันแข็ง แบบนี้ทุกวันเพราะงานพวกนี้ทำให้เธอได้เรียนหนังสือถึงก่อนหน้านี้จะแค่ขยันเรียนให้เกรดดีก็พอแต่ด้วยเพราะเธอโตขึ้นน้องๆ ในสถานสงเคราะห์ก็เยอะขึ้นไม่แปลกที่จะต้องทำงานแลกค่าเทอม"หึ"เจ้าของบ้านลุกขึ้นนั่งดูคนทำความสะอาดบ้านนานแล้ว ตอนนี้เขาไม่ได้เมาแต่มือไม้สั่นไปหมดเพราะอยากเหล้า และสายตาเขาก็มองคนที่ก้มทำงานตลอด เธอคงตั้งใจมายั่วเขาละมั้งโชว์ก้นสะขนาดนั้นมันก็น่ามองผิวเธอเนียนละเอียดสวยเขาไม่เคยเห็นอะไรที่สวยแบบนี้มาก่อนแต่เขาคือซานเดอร์เขาไม่สนใจผู้หญิงคนไหนทั้งนั้นเขาเกลียดผู้หญิงก็เหมือนกันหมด ทำตัวดีเพื่อให้ผู้ชายหลงมอง แอบรัก และก็ฆ่าผู้ชายที่หลงรักเธอให้ตายทั้งเป็น คิดว่าเขาคงหลอกง่ายเหมือนเดิมถึงเอาความขยันน่าเอ็นดูเซ็กซี่แบบไม่

"ฉันก็ไม่ได้ห้ามเธอไว้"เขาคลายมือออกแต่ยังโอบไว้หลวมๆ นึกเสียดายยังไงไม่รู้ทั้งที่ตัวเธอเกินครึ่งเปียกน้ำค้างตามยอดหญ้าที่เขาพาเธอลัดเลาะมาจนถึงบ้านท้ายไร่ และเธอก็ดูผอมแห้งแรงน้อยไม่มีอะไรน่าสนใจเลยสักนิดดูลีบแบนไปทั้งตัว นี่เขากำลังเสียดายอะไรอยู่จะว่าไม่เคยเจอผู้หญิงก็ไม่น่าใช่ที่สวยๆกว่าเธอเขาก็เจอมาเยอะแล้ว"ขอตัวค่ะ"เธอถอยหลังออกมาอย่างมีมารยาทยังไงเขาก็เป็นเจ้านาย ไม่งั้นนะเธอจะทำให้จำไม่ลืมเลยเอาให้ไม่กล้าไปตามและลากเธอมาโกนให้อีกเลยร่างบางรีบจ้ำอ้าวออกจากบ้านท้ายไร่ วันนี้เขาทำเธอสายมากจนดูท่าจะไม่ทันรถโดยสารแล้วด้วย เขากำลังจะทำเธอขาดเรียนในวันที่ใกล้สอบเต็มทน"คนสติไม่ดี คนบ้า ถ้าไปเรียนไม่ทันฉันจะไปพังบ้านคุณ"ปากกำลังพร่ำบ่นคนที่คงไม่มาได้ยินเธอพูด มือก็เร่งรีบเปลี่ยนชุดอย่างเร่งด่วน ในใจก็ภาวนาให้รถโดยสารยังไม่มาเพราะเธอดูนาฬิกาแล้วมันก็ไม่ได้สายอะไรมากมายสาวน้อยที่เคยเปียกปอนไปทั้งตัวออกจากบ้านมาด้วยชุดนักศึกษาชุดใหม่ เธอกึ่งวิ่งกึ่งเดินพร้อมกระเป๋าใบยักษ์ที่สะพายเอาไว้บนหลังอย่างหนักอึ้งมาด้วยความรีบร้อนจนพาตัวเองมายืนหอบเหนื่อยอยู่ตรงหน้าไร่ของตระกูลราเซ ไร่ที่ใหญ

"ยังไม่ต้อง"ซานเดอร์วางสีหน้าเรียบเฉย เขาเคร่งขรึมไม่ได้มองอาหารตรงหน้าที่แสนน่ากินและไม่มองหน้าแม่บ้านทั้งสองด้วย เขากำลังจ้องมองประตูบ้านรอคนที่กำลังจะมาถึง คนที่ทำให้เขาต้องมานั่งตรงนี้ทั้งที่ควรจะไปนั่งสังสรรค์กับขวดเหล้าให้หายเศร้าเหมือนอย่างเคยคนที่มีหน้าที่ตักข้าวถึงกับหดมือกลับไม่ทัน หญิงสาวที่ใบหน้ามีรอยช้ำถึงกับก้มหน้าแล้วชักสีหน้าไม่พอใจใส่เจ้านาย คนกำลังตักข้าวจะถึงจานอยู่แล้วเกิดเรื่องมากอะไรอีกแต่นั่นกลับมีคนหันกลับมามองกิริยาของเธอ เขาเองก็ไม่พอใจที่เธอแสดงอาการแบบนั่นแต่ก็เก็บเอาไว้ในใจลงโทษเธอคราวหลัง"ทานตอนกำลังร้อนจะได้อร่อยนะคะนาย"สากลัวคนเป็นนายไม่กินข้าวที่ตัวเองตั้งใจทำตั้งใจไปจ่ายตลาดมา กลัวนายจะกลับไปกินเหล้าเหมือนทุกวันที่ผ่านมาแล้วกับข้าวบนโต๊ะนี้จะต้องเททิ้ง แขกที่กำลังจะมาจะต้องผิดหวัง"พี่ต้นกับครอบครัวใกล้ถึงแล้ว ฉันจะรอ"ซานเดอร์พูดอย่างใจเย็น ถึงเขาจะไม่ได้อยากเจอใครในครอบครัวกลัวจะพาลนึกถึงอดีตที่ผ่านมาให้ต้องเศร้าเสียใจอีกแต่พอถึงเวลาเข้าจริงๆเขากลับตื่นเต้นดีใจอย่างประหลาดราวกับชีวิตของเขาเหมือนกำลังมีอะไรเปลี่ยนไป"ค่ะ"สายิ้มอย่างดีใจ นายของ

​​"ชักช้า ป้าสาเขาสอนงานเธอแบบนี้เหรอ"ซานเดอร์ที่นั่งไม่ลงเพราะร้อนๆหนาวๆที่ไม่ใช่การอยากเหล้ารีบเดินมาเปิดประตูทันทีที่มีเสียงเคาะดังขึ้น พร้อมกับเสียงบ่นจิจ้ะดังขึ้น ก็เขารอนานจริงๆอยากจะหลับแต่มันหลับไม่ลงทั้งที่ง่วงเต็มทน อย่าลืมว่าเขารอคอยอะไรไม่เป็นแต่คนฟังไม่ได้โมโหเธอกลับยืนตัวสั่นถือกะละมังใบเล็กใส่น้ำใส่ผ้าขนหนูมาพร้อม ตัวเธอสั่นจนน้ำในกะละมังใบเล็กสั่นไปด้วย เกิดมาไม่เคยเข้าห้องผู้ชายที่ไหนล่ะ จำความได้เธอนอนแต่ห้องรวมที่มีเด็กนับสิบมาตลอด มีเพื่อนก็มักมีแต่เพื่อนผู้หญิง และผู้ชายที่เธอจะได้เข้าไปในห้องของเขาก็เป็นคนที่เคยจะข่มขืนเธอมาก่อน ดอกแก้วถอยหลังอย่างช้าๆทั้งที่ประตูเปิดอ้ากว้างเข้าไปทุกขณะ"ฉันไม่ใช่ยักษ์ใช่มาร ไม่ต้องมากลัว มานี่"ซานเดอร์ไม่เคยอยากให้ใครยุ่งกับชีวิตเขามาเนิ่นนานแล้วโดยเฉพาะผู้หญิงแต่วันนี้เขากลับดึงข้อมือหญิงสาวที่ในสายตาเขาเธอดูธรรมดาสุดๆให้เข้าห้อง เขากำลังลืมอะไรบางอย่างที่ฝั่งอยู่ในใจที่ควรลืมไปตั้งนานแล้วอย่างรวดเร็วโดยที่เขาไม่รู้ตัวเพราะใจมัวจดจ่ออยู่กับคนธรรมดาที่ไม่น่าสนใจอะไรเลยหญิงสาวประคองกะละมังใบเล็กเอาไว้เกือบไม่ไหวแรงเขามากมาย

​"อ้าวหนูแก้วกลับมาแล้วเหรอ"สาที่กำลังก้มๆเงยๆอยู่ในครัวหันมาเจอเด็กสาวที่กำลังถือไม้กวาดพร้อมที่โกยขยะเดินมุ่งหน้าเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ทั้งที่ยังใส่ชุดนักศึกษาเต็มยศอยู่เลย วันนี้มาแปลกปกติต้องเปลี่ยนชุดก่อน"ค่ะ ป้าสา"คนกำลังรีบร้อนตกใจที่มีคนทักจนของในมือเกือบหล่นลงพื้น ดีนะที่เธอจำน้ำเสียงของป้าสาได้เลยเก็บอาการตกใจเอาไว้ได้มากไม่ได้แสดงออกไปหมด"แล้วนั่นจะไปไหน"สาอดสงสัยไม่ได้เพราะเด็กสาวปกติกลับมาจากการเรียนเธอจะเปลี่ยนชุดก่อนเสมอด้วยไม่อยากให้ชุดนักศึกษาเลอะเทอะพาลไม่น่าใส่"คือเมื่อเช้าแก้วน่าจะกวาดชั้นบนไม่สะอาด ว่าจะไปกวาดอีกนิดก่อนที่คุณๆเขาจะกลับเข้ามา"ดอกแก้วโกหกคำโตทั้งที่เป็นคนกวาดบ้านได้เนียบมากกว่าสาผู้เป็นแม่บ้านใหญ่ของที่นี้สะอีกแต่ที่ทำลงไปทั้งหมดก็เพราะไม่อยากให้ป้าสาถามอะไรเธอมากมายให้เสียเวลา"มากินข้าวก่อนก็ได้ป้าทำเสร็จพอดี ไม่ต้องรีบหรอก คุณๆเขาไปทานข้าวนอกบ้านกันด้วยเลยกว่าจะกลับคงดึกๆนู้นแหละ"สาเห็นว่านี้เย็นมากแล้วอีกอย่างงานที่ดอกแก้วจะไปทำก็ไม่ต้องรีบเพราะเจ้านายของที่นี้ทุกคนตกลงกันแล้วว่าจะไปทานข้าวที่ร้านอาหารชื่อดังบรรยากาศสวยก่อนจะกลับเข้าบ้าน