All Chapters of มาเฟียบ้านไร่: Chapter 21 - Chapter 30

ลิปสติกบนปากบางที่ทาเอาไว้ไม่มากพอแค่ไม่ให้ปากแห้งตอนนี้ไปติดอยู่บนริมฝีปากหนาหมดแล้วก็เขาเล่นดูดดื่มเธอไม่ยอมหยุดมือบางที่เคยแอบอยู่ด้านหลังรีบคลายมือออกมาที่ด้านหน้า เพื่อมาไล่ทุบอกเขาเพราะเธอเริ่มหายใจไม่ออกจากบทจูบของเขาสร้อยข้อมือเส้นเล็กตกลงบนที่นอนนุ่มข้างกายหญิงสาว เธอกำลังลืมว่าแอบซ่อนมันอยู่เพราะต้องการจะเอาชีวิตรอด ไม่ง่ายเลยที่จะทนจูบกับคนที่ตัวใหญ่กว่าปอดใหญ่กว่าเป็นเท่าตัวให้จบบทเพลงได้เพราะเธอไม่มีปอดใหญ่พอจะต่อกลอนกับเขาซานเดอร์คลายปากออกอย่างเสียดายแต่เขาก็ต้องทำเมื่อเธอกำลังจะขาดใจตรงหน้าแต่พอดอกแก้วมีสติเธอก็รีบคว้าสร้อยข้อมือมาไว้ในมือของเธอทันที ยังไงก็ต้องเอามันกลับไปด้วยให้ได้ไม่อย่างนั่นถ้าน้ำหวานถามหาอีกเธอจะเอาอะไรไปตอบเพื่อน"เธอขโมยของในห้องฉันนะ"ร่างใหญ่พลิกตัวลงนอนตะแคงอยู่ข้างเธอคนละข้างกับมือของเธอที่กำลังกำความลับเอาไว้ ส่วนมือของเขาก็ไม่อยู่นิ่งสัมผัสชุดนักศึกษาตั้งแต่เรียวขาอ่อนขึ้นมาจนถึงเอวของเธออย่างได้ใจเพราะเธอไม่ได้ห้ามอะไรเขาดอกแก้วปั่นป่วนเวียนท้องน้อยไปหมด เมื่อกี้เธอเพิ่งจะโดนจูบจนตอนนี้ปากยังไม่หายซีดเลย และยังมาโดนเขาลูบไล้ด้วยมือสา

ร่างใหญ่นอนหลับนิ่งข้างหญิงสาว เขาใช้ทุกอย่างแบ่งครึ่งกับเธอ ดีนะที่อากาศร้อนเขาเลยไม่ต้องแย่งผ้าห่มกับเธอมากนักแต่หมอนเนี้ยสิแย่งสะดอกแก้วแทบไม่ได้นอนหมอนเลย ส่วนพัดลมเขาก็หันมาเป่าเขาคนเดียวไม่แบ่งเธอเลย แต่ด้วยความเหนื่อยล้าดอกแก้วหลับไม่รู้เรื่องเลย"ขออีกสิบนาทีเพื่อวันสอบ"เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นในความมืดมิด ร่างเล็กเริ่มขยับอย่างคุ้นเคยและชินชากับเสียงนี้ เธอต้องตื่นตีสี่เวลานี้ทุกวันเพื่อความสะอาดของบ้านและเพื่อให้ไปเรียนให้ทัน แต่เมื่อคืนนอนดึกกว่าทุกวัน วันนี้ดอกแก้วเลยไม่พร้อมที่จะลืมตาขึ้นมา เธออยากจะหลับต่อให้เต็มตื่น"สาย"ดอกแก้วสะดุ้งตัวลุกขึ้นเมื่อเธอเหมือนจะเผลอหลับไปนานกว่าสิบนาที เธอนอนต่อไม่ลงแล้วเพราะอาจทำงานบ้านไม่ทันและอาจไปสอบไม่ทันด้วย"เสียงดังอะไรของเธอ"ร่างใหญ่ที่นอนอยู่ข้างๆ เอามือปิดหูอย่างรำคาญ เขาเหมือนเพิ่งจะได้หลับไปด้วยซ้ำยังไม่เต็มตื่นเลย ไม่เคยหลับสนิทอะไรแบบนี้มานานมากแล้ว อยากนอนต่ออีกนานๆ"นี่คุณ"ดอกแก้วรีบลุกไปเปิดไฟภายในห้องนอนของเธอ สองตาเบิกโพลง เขาเข้ามาตั้งแต่เมื่อไรแล้วนอนอยู่บนที่นอนเดียวกับเธอตั้งแต่ตอนไหน"ปิดไฟคนจะนอน"ซานเดอร์ซุกหน

"อ้าว จะรีบไปไหน"สามองดูดอกแก้วรีบร้อนด้วยความสงสัย ปกติเด็กคนนี้ก็ไม่ได้มีนิสัยแบบนี้ออกจะเรียบร้อยถึงจะไม่ใช่แบบผ้าพับไว้แต่ก็ไม่ใช่แบบตอนนี้แน่นอนดอกแก้วยิ้มตอบอย่างอายๆก่อนจะลุกเอาถ้วยขนมไปล้างและรีบออกไปจากห้องครัวพร้อมไม้กวาดไม้ถูพื้นก้าวขึ้นบ้านใหญ่ไปอย่างเหมือนทุกวัน แต่วันนี้เธอไปด้วยความอยากเห็นเต็มอก"พี่สาวคนสวยยยยย"เลโอวิ่งมาพร้อมดาบพลาสติกในมือ วิ่งวนรอบตัวดอกแก้วที่ถือทั้งไม้กวาดไม้ถูพื้นเอาไว้ในมือ เด็กชายกำลังเล่นอย่างสนุกอยู่กับคนเป็นอาและตอนนี้อารมณ์สนุกก็กำลังพุ่งปรี้ดจนหยุดไม่ลงเหมือนคู่แฝดที่วิ่งตามมา"ปกป้องพี่สาววววว"ไลออนวิ่งมาหาคู่แฝดของเขา ตอนนี้สองหนุ่มน้อยที่ถือดาบด้วยกันทั้งคู่พากันวิ่งรอบตัวของดอกแก้วเป็นวงกลมเสียงหัวเราะของเด็กดังไม่ยอมหยุดเพราะสนุกมากตามด้วยเสียงหัวเราะของผู้ใหญ่ที่ถือดาบวิ่งตามเด็กๆมาด้วย ซานเดอร์กำลังขำดอกแก้วที่หมุนตัวไปมาตามเด็กๆเพราะกลัวเด็กๆจะล้มทั้งที่ตัวเองถือของอยู่เต็มมือ"พี่แก้วจับดาบ โจรร้ายมาแล้ว"ทั้งเลโอและไลออนหยุดวิ่งพร้อมกับบังคับให้ดอกแก้วยกไม้กวาดขึ้นมาเตรียมพร้อมเล่นไปกับพวกเขา ต่อสู้กับซานเดอร์ที่ปล่อยผมยาวส

​ร่างบางถูกประคองให้นั่งลงบนเตียงนอนใหญ่ที่ตั้งเด่นอยู่กลางห้องนอนที่มีเพียงพัดลมอีกตัวเป็นเพื่อนพร้อมกับถอนริมฝีปากหนาที่ดูดดื่มริมฝีปากบางไม่ห่างอย่างแสนเสียดายแต่มันก็ต้องยอมเพื่ออะไรที่ดูดดื่มกว่านี้เป็นร้อยเท่าดอกแก้วจ้องมองหน้าของอีกฝ่ายผ่านแสงไฟยามค่ำคืนด้วยใจระทึก เธอรู้ดีว่าจะถอยออกไปตอนนี้คงไม่ทันแล้ว มันอาจจะดูฝืนที่จะเดินหน้าต่อแต่เธอก็ต้องทำ ยังไงเธอก็โตพอที่เขาจะไม่ติดคุกแล้ว อายุถึงจะแค่ยี่สิบและยังเรียนไม่จบแต่ก็ไม่มีใครมาห้ามนิหว่าไม่ให้มีสามีตอนนี้ใจเธอผู้เป็นสาวบริสุทธิ์มันหวั่นไหวไปกับอารมณ์และทุกอย่างรอบตัวที่ซานเดอร์สร้างให้สะจนหยุดอารมณ์ตัวเองไม่ไหว เธอมีโอกาสที่จะเดินกลับออกไปได้เพราะตอนนี้เขายังไม่ได้ทำอะไรเธอ แต่ดอกแก้วไม่ทำเธอเลือกที่จะอยู่ในห้องนี้ เลือกที่จะเป็นของเขาเพราะใจที่หวั่นไหวมันอาจเรียกว่าความรักก็ได้สำหรับเด็กสาวที่ไม่เคยรักใครมาก่อนอย่างเธอมือหนาของคนที่ยังยืนอยู่ยกผมของหญิงสาวขึ้นมาทัดหูให้กับเธอ เขามองแก้มแดงจัดของเธอด้วยความสุขที่ไม่เคยมีในใจของเขามานานแสนนาน เขาไม่เคยยินดีที่จะขึ้นเตียงกับผู้หญิงที่ไม่ใช่แฟนตัวเองเลยแม้แต่ครั้ง

​"ป้าสา ป้าสา"สายของอีกวันที่เกือบจะเที่ยง ซานเดอร์วิ่งมาจากบ้านท้ายไร่เขาอุ้มร่างบางที่มีเพียงผ้าห่มห่อตัวปิดบังร่างกายเอาไว้ ตะโกนเรียกคนดูแลบ้านเสียงดังสนั่นเพราะคนในอ้อมอกอาการไม่สู้ดีเขาเดินเร็วจนเกือบวิ่งเข้ามาภายในบ้านที่เปิดประตูอยู่ถึงแม้สายตาจะยังไม่เห็นคนที่เรียกหา แต่เขาก็รอไม่ได้ต้องรีบพาเธอขึ้นบนห้องนอนใหญ่ของเขาก่อนที่นั่นมีพร้อมสรรพทุกอย่าง"ตายแล้ว"สาที่กำลังทำความสะอาดอยู่ชั้นบนรีบลงมาตามเสียงเรียกของเจ้านาย เธอถึงกับเอามือทาบอกใจตกไปอยู่ตาตุ่ม เด็กสาวที่คอยช่วยทำงานบ้านหายไปทั้งคืนเธอเองก็เป็นห่วงแทบแย่เมื่อเช้าก็ออกไปหาเจอแต่เพียงรองเท้าถอดอยู่หน้าบ้านท้ายไร่ก็เลยหมดห่วง แต่ที่ไหนได้สภาพในตอนนี้ไม่ต่างจากคนโดนรุมโทรมมา"ไปเอาเสื้อผ้าชุดใหม่ของดอกแก้วมา แล้วตามฉันขึ้นไปข้างบน"ซานเดอร์เสียงดังไม่ยอมหยุด เขาตะโกนใส่ป้าสาทั้งที่เธอยืนอยู่ข้างๆก่อนจะรีบเดินต่อไม่รอฟังคำตอบจากอีกฝ่าย เพราะเขาได้ยินเสียงเพ้อของดอกแก้วอีกแล้วเขาวางเธอบนเตียงนอนใหญ่ที่อบอุ่นกว่าที่บ้านท้ายไร่ รีบยกผ้าห่มผืนใหญ่ขึ้นมาปิดบังร่างกายที่มีแต่รอยแดงของเธอ ก่อนจะไปเตรียมผ้าชุบน้ำออกมาเช็ดตัว