บททั้งหมดของ เกิดใหม่เป็นบุตรีเศรษฐีผู้ตกอับ: บทที่ 21 - บทที่ 30

และแล้วกิจการร้านฮวาลี่จูก็ไปได้สวยดังว่า นับตั้งแต่ท่านหญิงรั่วซีเข้ามาอุดหนุน บรรดาสตรีมากหน้าหลายตาก็เริ่มหันเหความสนใจมาที่ร้านของจางหลินจู หนำซ้ำยังมียอดสั่งซื้อล่วงหน้าอย่างล้นหลาม เป็นเหตุให้ร้านที่อยู่อีกฟากเกิดความไม่พอใจ และเมื่อร้านฮวาลี่จูถูกเพ่งเล็ง ทุกอย่างจึงไม่ราบรื่นเช่นใจนึก“ที่นี่ร้านฮวาลี่จูใช่หรือไม่”เสียงสตรีนางหนึ่งดังโหวกเหวกจนลั่นตลาด ผู้คนที่เดินขวักไขว่เริ่มเมียงมองมายังหน้าร้าน รวมถึงสตรีที่ยังเลือกซื้อสินค้าด้านในก็บังเกิดความสนใจเช่นกันจางหลินจูจึงขอตัวผละจากลูกค้าชั่วครู่ ร่างระหงเดินออกมาหน้าร้านก็พบว่าเป็นสตรีนางหนึ่ง นางกำลังยืนถลึงตาให้จางหลินจูอย่างไม่เป็นมิตร ทว่าครึ่งใบหน้าอีกฝ่ายกลับมีผ้าแพรผืนบางปกปิดเอาไว้ “ใช่แล้ว ที่นี่คือร้านฮวาลี่จู ไม่ทราบแม่นางมีธุระอันใดหรือ”“มี ข้าย่อมมีแน่นอน” เสียงใสแข็งกระด้าง“เช่นนั้นก็เชิญท่านว่ามาเถิด”จางหลินจูได้ยินอีกฝ่ายแค่นยิ้ม จากนั้นนางก็ยกมือขึ้นกวักเรียกผู้คนบริเวณนั้น“เจ้าข้าเอ๊ย มาดูนี่สิ ร้านฮวาลี่จูเอาของไม่ได้คุณภาพมาเร่ข

ซวี่ฟางจิ้นย่างกรายเข้าไปด้านในงาน นัยน์ตาคมกริบกวาดมองโดยรอบ ทว่าเขาก็ยังไม่พบสตรีที่ตามหา“ซื่อจื่อ” ท่านหญิงรั่วซียอบกายลง ส่วนสาวใช้ข้างกายยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เมื่อเห็นว่าซวี่ฟางจิ้นมุ่งตรงเข้ามาหานายตนเอง ดูเหมือนซื่อจื่อก็มีใจให้ท่านหญิงเช่นเดียวกัน“เจ้า…” ซวี่ฟางจิ้นอึกอักครู่หนึ่ง ท่านหญิงรั่วซีเลิกคิ้วน้อย ๆ เพราะลุ้นตามอาการที่นิ่งงันไปดื้อ ๆ ของอีกฝ่าย ไม่นานเสียงทุ้มก็เอ่ยต่อ “เจ้าอยู่ผู้เดียวหรือ”ท่านหญิงรั่วซีหันซ้ายหันขวา ครั้นเห็นสาวใช้ข้างกายส่งยิ้มแฉ่งขนาบข้างก็บังเกิดความฉงนซื่อจื่อไม่เห็นหรือว่าข้าอยู่กับอาอวี่“ข้าก็อยู่…”“หากซื่อจื่อมีธุระกับท่านหญิง เช่นนั้นบ่าวขอตัวก่อนเจ้าค่ะ” อาอวี่ตัดบท พร้อมตั้งท่าถอยห่าง“ไม่ต้อง ไม่มีอะไร เจ้าก็อยู่นี่ล่ะ”ซวี่ฟางจิ้นผละจากไปแล้ว ทิ้งให้สองนายบ่าวยืนงงงัน ซวี่ฟางจิ้นทราบมาว่าจางหลินจูสนิทกับท่านหญิงรั่วซี เขาจึงคิดว่าทั้งสองอาจอยู่ด้วยกัน แต่ดูเหมือนเขากำลังคิดผิดกระทั่งทุกคนประจำที่นั่งของตน นางระบำจึงเริ่มการแสดง โต๊ะขนาบข้างด้าน

ค่ำคืนนี้ยังหลงเหลือแขกอีกมาก เพราะหลายคนล้วนอยากชื่นชมผการ้อยราตรีด้วยกันทั้งสิ้น เนื่องจากจวนซวี่อ๋องอยู่ไกลถึงหัวเมืองใหญ่ จางหมิ่นจึงให้บ่าวรับใช้ตระเตรียมห้องหับเพื่อต้อนรับแขกคนสำคัญโดยเฉพาะ ส่วนคนอื่น ๆ ต่างก็อยู่ไม่ไกลจากจวนนายอำเภอมากนัก จึงไม่ได้เกิดปัญหาต่อการเดินทางยามกลับเรือนเวลามืดค่ำแต่อย่างใด“จูเอ๋อร์”จางหลินจูสะดุ้งตัวโยนเมื่อได้ยินเสียงทุ้มดังมาจากเบื้องหลัง เสียงอันคุ้นเคยนี้เป็นเหตุให้จิตใจของนางระส่ำระสาย มือที่ถือกล่องขนมหวานเอาไว้สั่นระริกจางหลินจูได้ยินเสียงฝีเท้าดังใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ ร่างระหงยังคงหยุดนิ่งอยู่ที่เดิมและไม่กล้าขยับ กระทั่งลมหายใจอุ่น ๆ เป่ารดใบหูเล็ก จางหลินจูก็ผละห่างจากเขา“ซะ…ซื่อจื่อ ท่านมีอันใดเจ้าคะ ไยจึงไม่อยู่ในงานหรือ”นัยน์ตาคมหรี่ลงเล็กน้อย เขาไม่ได้ตอบคำถามของนาง เพียงมองไปยังกล่องขนมที่จางหลินจูถือเอาไว้“แล้วเจ้าเล่า เหตุใดมาอยู่ตรงนี้ผู้เดียว”“ข้าก็แค่มาเอาของเจ้าค่ะ”“ของที่ว่าคือขนมนั่น ซึ่งเจ้าทำให้หัวหน้าผู้ตรวจการเฟยงั้นหรือ”จางหลินจูกลืนน้ำลายหนืดเหนียวลง

บ่าวรับใช้นายหนึ่งเดินเข้ามาโน้มกระซิบข้างหูจางหมิ่น “นายท่าน คุณหนูยังไม่กลับเรือนเล็กเลยขอรับ”จางหมิ่นลอบมองท่าทางซึ่งเริ่มเมาได้ที่ของซวี่ฟางจิ้น ซื่อจื่อเองก็ไม่ได้มองหรือใส่ใจเขา จางหมิ่นจึงวางใจ“ส่งคนไปตามหานางให้ทั่ว เอาของสิ่งนั้นมาให้ได้”“ขอรับ”บ่าวบุรุษร่างโตถอยหลังค้อมศีรษะจากไป จางหมิ่นเหลือบมองภรรยาข้างกายเป็นนัยให้ทำตามแผนเสียที“ซื่อจื่อ ดื่มอีกหน่อยนะเจ้าคะ นาน ๆ ท่านจะได้มาเยือนที่นี่”ซวี่ฟางจิ้นมิได้ปฏิเสธ เขายิ้มตอบพร้อมรับจอกสุรากระดกลงคอ ซวี่ฟางจิ้นดื่มสุรามากเกินไป ยามนี้สติของเขากำลังพร่าเบลอ ร่างกายโอนเอนไปมาประหนึ่งหญ้าอ่อนต้องสายลมจางหลินจูผลัดอาภรณ์ใหม่ให้คล้ายกับสาวใช้ในจวน นางยืนหลบหลังสาวใช้อีกนางอยู่ไม่ห่าง เหลือบมองท่าทีเมาแอ้ของซวี่ฟางจิ้นอย่างนึกหงุดหงิดซื่อจื่อ ท่านนี่มีหัวไว้คั่นหูหรือไง ไยต้องทำตนเองให้เมาหัวราน้ำเพียงนี้กันภารกิจช่วยเหลือผู้มีพระคุณของจางหลินจูดูเหมือนจะเกิดอุปสรรคใหญ่เสียแล้ว เมื่อเห็นว่าซวี่ฟางจิ้นกำลังตกอยู่ในสถานการณ์ยากลำบา

สองวันก่อน ณ ท้องพระโรงแคว้นอันอี้โอรสแห่งสวรรค์นั่งแผ่กลิ่นอายครั่นคร้ามอยู่บนบัลลังก์มังกรสีทองอร่าม ซวี่ฟางจิ้นถูกเรียกตัวเข้าเฝ้าพร้อมเหล่าขุนนางทั้งบู๊และบุ๋น“ซวี่ซื่อจื่อ”“พ่ะย่ะค่ะ” ซวี่ฟางจิ้นประสานฝ่ามือพลางค้อมศีรษะอยู่บริเวณกลางท้องพระโรงหน้าบัลลังก์“เจ้าสามารถกวาดล้างพวกหนักแผ่นดินออกไปได้อย่างแยบยล กลยุทธ์การศึกล้วนเป็นเลิศแม้อายุยังน้อย เช่นนั้นข้าจะปูนบำเหน็จให้แก่เจ้า”“ขอบพระทัยฝ่าบาท เพียงแต่บำเหน็จนี้สามารถทูลขอตามความต้องการได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”ขุนนางทั้งท้องพระโรงแตกตื่น รวมถึงบิดาของเขา ซวี่อ๋อง เหงื่อกาฬเริ่มเปียกโซมแผ่นหลัง ลูกชายตัวดีของเขากำลังจะก่อเรื่องอีกแล้ว ครั้งก่อนเขาต้องบากหน้าใช้ข้ออ้างสารพัดเพื่อยกเลิกงานหมั้นหมายกับท่านหญิงรั่วซี มาหนนี้บุตรชายตัวดีอยากได้บำเหน็จที่ตนต้องการ ทั้งที่ไม่เคยมีผู้ใดเคยร้องขอมาก่อน“จิ้นเอ๋อร์” เสียงทุ้มเอ่ยลอดไรฟันหมายปรามซวี่ฟางจิ้นทว่าซวี่ฟางจิ้นหาได้ใส่ใจ เขายังคงประสานฝ่ามือและทำหูทวนลมต่อไป อึดใจเดียวทุกคนก็ได้ยินเสียงตบเข่าดังฉาด ขุนนางทั้งซ้ายขวาที่ถ