บทที่ 21 คนของข้า

และแล้วกิจการร้านฮวาลี่จูก็ไปได้สวยดังว่า นับตั้งแต่ท่านหญิงรั่วซีเข้ามาอุดหนุน บรรดาสตรีมากหน้าหลายตาก็เริ่มหันเหความสนใจมาที่ร้านของจางหลินจู หนำซ้ำยังมียอดสั่งซื้อล่วงหน้าอย่างล้นหลาม เป็นเหตุให้ร้านที่อยู่อีกฟากเกิดความไม่พอใจ และเมื่อร้านฮวาลี่จูถูกเพ่งเล็ง ทุกอย่างจึงไม่ราบรื่นเช่นใจนึก

“ที่นี่ร้านฮวาลี่จูใช่หรือไม่”

เสียงสตรีนางหนึ่งดังโหวกเหวกจนลั่นตลาด ผู้คนที่เดินขวักไขว่เริ่มเมียงมองมายังหน้าร้าน รวมถึงสตรีที่ยังเลือกซื้อสินค้าด้านในก็บังเกิดความสนใจเช่นกัน

จางหลินจูจึงขอตัวผละจากลูกค้าชั่วครู่ ร่างระหงเดินออกมาหน้าร้านก็พบว่าเป็นสตรีนางหนึ่ง นางกำลังยืนถลึงตาให้จางหลินจูอย่างไม่เป็นมิตร ทว่าครึ่งใบหน้าอีกฝ่ายกลับมีผ้าแพรผืนบางปกปิดเอาไว้ 

“ใช่แล้ว ที่นี่คือร้านฮวาลี่จู ไม่ทราบแม่นางมีธุระอันใดหรือ”

“มี ข้าย่อมมีแน่นอน” เสียงใสแข็งกระด้าง

“เช่นนั้นก็เชิญท่านว่ามาเถิด”

จางหลินจูได้ยินอีกฝ่ายแค่นยิ้ม จากนั้นนางก็ยกมือขึ้นกวักเรียกผู้คนบริเวณนั้น

“เจ้าข้าเอ๊ย มาดูนี่สิ ร้านฮวาลี่จูเอาของไม่ได้คุณภาพมาเร่ข