All Chapters of ฮูหยินตัวร้ายของคุณชายตาบอด: Chapter 21 - Chapter 30

บทที่ 19สามีช่วยภรรยาอาบน้ำเหอซีหยางส่งตัวตนเข้าไปตอกอัดล้ำลึกภายในร่องรักของไป๋อวี้ จนหน้าท้องแบนราบโป่งนูนเห็นเป็นรูปท่อนเอ็นได้อย่างชัดเจน เขาอัดเสยกระแทกเข้าไปในจังหวะที่รัวเร็ว จนเกิดเสียงเนื้อกระทบเนื้อและเสียงขาโต๊ะที่ดังลั่นกึกกัก เมื่อต้องรับน้ำหนักจากคนทั้งสอง"อ๊ะ อ๊า อื้อ... จุกมาก แรงขึ้นอีกเจ้าค่ะท่านพี่"ไป๋อวี้ร้องครางเสียงลั่น นางเสียววาบทั่วท้องน้อยเมื่อถูกตัวตนของเหอซีหยางกระแทกกระทั้นเข้ามา แท่งหยกของเขาได้แตะครูดผนังเนื้อด้านในของนางอย่างรุนแรง ทว่ากลับสร้างความเสียวซ่านไปทั่วกายสาว ไป๋อวี้รู้สึกเหมือนกับจะขาดใจตาย ดวงตาคู่สวยปรือลอยด้วยความรู้สึกสุขสม"อ่า ซี๊ด... เจ้าตอดรัดข้าแน่นอีกแล้วนะ" เหอซีหยางกัดฟันกรอดพลางร้องครางเสียงสั่น เขาจับขาข้างหนึ่งของไป๋อวี้ขึ้นมาพาดบ่า แล้วกระแทกสวนเข้าไปลึกสุดโคนจนไป๋อวี้สะดุ้งตัวโยนด้วยความจุกและเสียว"อื้อ... ท่านพี่ รุนแรงจังเลยนะเจ้าคะ""ข้าจะรุนแรงมากกว่านี้อีก"เหอซีหยางกระหน่ำกระแทกเข้าออกในช่องทางรักอย่างไม่หยุดพัก ทั้งรุนแรงและรัวเร็วจนไป๋อวี้ร้องครางเสียงดังลั่น หญิงสาวเอื้อมมากอดคอของเขาเพื่อรับแรงกระแทกด้วยความเ

บทที่ 21เรื่องที่ไม่คาดฝันเหอซีหยางได้ฟังเช่นนั้นก็อดจะชื่นชมในความกล้าหาญของไป๋อวี้ไม่ได้ ในตอนนั้นนางเพิ่งอายุสิบสองแต่กลับกล้างัดข้อกับผู้อาวุโส ไม่ง่ายเลยจริง ๆ"และไม่ใช่แค่วันนั้นนะขอรับ ยังมีพวกอาสะใภ้ทั้งหลายที่ทำเป็นหวังดี จะเข้ามาช่วยจัดการงานในจวน ทว่าพี่ใหญ่กลับอาละวาดเสียยกใหญ่ สาวใช้ของพวกท่านอาสะใภ้ถูกพี่ใหญ่จัดการไปก็หลายครั้ง แต่พวกบ้านสายรองก็ยังไม่ละความพยายาม เมื่อพี่ใหญ่อายุได้ 15 หนาวก็คิดจะให้พี่ใหญ่หมั้นหมายกับลูกหลานของพวกเขาเสียด้วย แต่โชคดีที่ตอนนั้นพี่ใหญ่ได้เขียนจดหมายไปหาท่านลุงเหอ""ท่านพ่อของข้าหรือ""ขอรับ พี่ใหญ่ได้บอกกล่าวถึงความหนักใจในเรื่องนี้ ท่านพ่อก็ไม่ยอมกลับมาจากสนามรบเสียที บ้านสายรองก็กดดันอย่างหนัก แต่ต้องขอบคุณท่านลุงเหอที่ช่วยออกหน้าให้โดยให้พี่ใหญ่หมั้นหมายกับท่านพี่ซีหยาง พี่ใหญ่เองก็รู้สึกไม่ดีจึงได้ทอดเวลาไปกว่าสามปี บอกว่าไม่อยากแต่งงานกับท่านพี่ซีหยางด้วยรู้ว่าท่านพี่ซีหยางมีคนที่รักอยู่ก่อนแล้ว แต่เพราะเอ่อ... ท่านพี่ซีหยางเกิดอุบัติเหตุ ท่านลุงเหอจึงได้ขอให้พี่ใหญ่แต่งงานกับท่านพี่ซีหยาง พี่ใหญ่จึงได้ยอมขอรับด้วยนึกถึงบุญคุณที่

บทที่ 23ข่าวลือซุบซิบในหมู่ชนชั้นสูงจวนตระกูลอี้หลังจากไปรายงานตัวต่อหน้าพระพักตร์ฮ่องเต้ อี้เฉินก็ได้กลับมาที่จวนตระกูลอี้ เขาได้สั่งให้พ่อบ้านนำของล้ำค่าไปมอบให้กับไป๋ฮวาเพื่อเป็นการขอโทษ และยังให้คนเขียนเทียบเชิญไปยังจวนตระกูลโจวด้วย ที่เขากลับมาในครั้งนี้ก็เพื่อทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับโจวเย่ถง"นายท่านขอรับ ข้าน้อยจัดการส่งของไปยังจวนตระกูลไป๋และส่งเทียบเชิญไปยังตระกูลโจวแล้วขอรับ" 'ตงเป่า' องครักษ์คนสนิทของอี้เฉินกล่าวคำรายงาน ก่อนจะถอยออกไปยืนด้านหลังเพื่อรอรับคำสั่งต่อไป"ดีมาก ในช่วงที่ข้าไปจากเมืองหลวงมีข่าวใดหรือไม่""เอ่อ... มีข่าวลือเกี่ยวกับคุณหนูโจวขอรับ" ตงเป่าเลิ่กลั่กเล็กน้อย"ข่าวอันใด เกี่ยวพันกับคุณชายเหอหรือไม่"ตงเป่าพยักหน้ารับ "มีข่าวลือในหมู่ชนชั้นสูงว่าคุณหนูโจวต้องการจะกลับไปสานความสัมพันธ์กับคุณชายเหอ ทว่าฮูหยินน้อยเหอกลับไม่พอใจจึงได้กลั่นแกล้งคุณหนูโจวด้วยการผลักตกน้ำแล้วแกล้งช่วยชีวิตด้วยการตบหน้าขอรับ แต่จากที่ข้าน้อยไปสืบความมาทราบว่าทุกอย่างเป็นเรื่องที่คุณหนูโจวสร้างขึ้น น้ำในสระไม่ได้ลึกมากนักแม้จะเป็นตะคริวก็สามารถยืนเองได้ ทั้งคุณหนูโจวยังพลัดตก

บทที่ 25เบาะแสคนร้ายวันต่อมาไป๋อวี้ได้รับจดหมายด่วนจากไป๋อี้ซวนว่าพบคนขายยาพิษแล้ว และต้องการปรึกษากับนางอย่างเร่งด่วน ไป๋อวี้จึงได้เดินทางมายังจวนตระกูลไป๋โดยที่ไม่ได้ให้เหอซีหยางมาด้วย"ได้เรื่องอย่างไรบ้างอาซวน" นางถามด้วยความร้อนใจทันทีที่มาถึงจวน"ยาพิษกลืนวิญญาณที่ท่านพี่ได้รับนั้นพิเศษเป็นอย่างมาก ด้วยเป็นพิษผสมที่พิษจะถูกกระตุ้นด้วยของสิ่งหนึ่งขอรับ ในส่วนนี้ข้ากำลังเร่งสืบอยู่ว่าคือสิ่งใดกันแน่ ส่วนคนที่ซื้อไปนั้นได้ความว่าเป็นสตรีนางหนึ่งที่ปกปิดใบหน้าเอาไว้ ทว่านางมีไฝตรงปากและฟันมีเขี้ยวด้วยขอรับ""คนร้ายรอบคอบมาก ต่อให้สืบรู้ว่าพิษกลืนวิญญาณซื้อมาจากใคร ทว่าพิษก็ไม่ได้ออกฤทธิ์รุนแรงนัก จำต้องมีสิ่งที่กระตุ้นด้วยสินะ""ใช่ขอรับ พวกมันมากเล่ห์ไม่ธรรมดาเลย ยาพิษที่เหลือติดอยู่ในสุราก็เป็นเพียงพิษอ่อน ๆ ที่ไม่ได้รุนแรงนัก""ผู้ใดกันนะที่ต้องการสังหารข้า"ภายในหัวกำลังครุ่นคิดถึงคนใกล้ตัวที่อยากจะให้นางตาย จู่ ๆ ใบหน้าอันงดงามใสซื่อของโจวเย่ถงก็โผล่ขึ้นมา ตามด้วยพวกท่านอาแห่งบ้านสายรอง และศัตรูที่นางอาจจะเผลอไปล่วงเกินก็เป็นได้ และถ้านี่เป็นโลกในนิยายก็ต้องมีลาสบอสหรือคนที่

บทที่ 27เจ็บปวดใจเหอซีหยางกับโจวเย่ถงได้ยินเช่นนั้นต่างก็ตกใจ เหอหมิงเจ๋อพลันรู้สึกว่าเรื่องนี้จะต้องมีอะไรเกิดขึ้นเป็นแน่ เขามองดูโจวเย่ถงที่หน้าซีดเผือดด้วยความสงสัย นางมาทำอะไรที่นี่?"แล้วเจ้ามาทำอันใดที่นี่""ข้า... ข้าแค่แวะมาหาอาหยางเจ้าค่ะ เช่นนั้นข้าขอตัวกลับเลยนะเจ้าคะ""เดี๋ยวก่อน! เจ้ามาพูดอะไรกับอาหยางและเรื่องเมื่อครู่ที่เจ้าพูดออกมานั้นหมายความว่าอย่างไร แล้วอวี้เอ๋อร์เล่า เหตุใดนางถึงได้ขึ้นรถม้าไปเลย" เหอหมิงเจ๋อถามเสียงเครียด "นางกลับบ้านไปแล้วขอรับท่านพ่อ ข้าทำผิดต่อนางเอง ข้ามันไม่ดีเอง ข้าช่างโง่เขลานักกลับไปหลงเชื่อคำลวงจากโจวเย่ถง" เหอซีหยางเอ่ยขึ้นด้วยความรู้สึกผิด"นี่เจ้าทำอันใดลงไป เจ้าคิดว่าอวี้เอ๋อร์สวมหมวกเขียวให้เจ้าเช่นนั้นหรือ แล้วเจ้าก็มาใส่ร้ายลูกสะใภ้ของข้าถึงในบ้านเลยหรือ!" เหอหมิงเจ๋อโกรธจนแทบทรงตัวไม่ไหว เหตุใดลูกชายของเขาถึงได้ทำเรื่องผิดพลาดได้มากถึงเพียงนี้กัน และสตรีผู้นี้ยังเข้ามาสร้างความร้าวฉานให้กับครอบครัวผู้อื่นอีก กล้ามากนะที่มายุ่งวุ่นวายกับคนตระกูลเหอของเขา!"ขะ ข้าก็แค่พูดในสิ่งที่ได้ยินมาเท่านั้นนะเจ้าคะ ข้าไม่รู้เรื่องอะไรเลย