All Chapters of สาววิศวะ กับ หนุ่มบริหาร (NC 18+): Chapter 11 - Chapter 20

ห้าโมงเย็น หลังเลิกงาน บนรถสายฟ้า“หนาว พาเฮียไปซื้อของหน่อยได้ไหม เฮียจะซื้อของใช้เข้าห้องหน่อย แต่ไม่มีคนช่วยหิ้ว ไปเป็นเพื่อนเฮียหน่อยนะ”“เดี๋ยวแม่บ่น แม่ไม่ชอบให้กลับค่ำ”ทีเธอไปกินเหล้ากับเพื่อนวิศวะของเธอยันเช้านี่ไปได้ แต่ตอนนี้กลับมีหน้ามาบอกไม่อยากกลับบ้านค่ำ เหอะ ย้อนแย้ง“ก็ได้ เฮียเลี้ยงเหล้าเต็มที่หนึ่งมื้อ พาเพื่อนไปด้วยได้ ศุกร์หน้า ผับ SSS”“ดีล เฮียอยากซื้ออะไร เต็มที่เลย เดี๋ยวหนาวช่วยหิ้ว”เออ ดีเนอะสายฟ้า ผู้หญิงที่มึงหลงไม่ได้มีความเป็นกุลสตรีเลย ให้ตายสิ!หลังจากซื้อของแล้ว ทั้งสองก็มาจอดรถที่คอนโดของสายฟ้าซึ่งอยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัย เพราะว่าเขาขี้เกียจเดินทางไปกลับ แต่ตอนนี้เขาต้องกลับไปอยู่บ้านเพราะอยากจะไปรับส่งสาวข้างกายที่เขาหลงใหล จนไม่คิดว่าจะโงหัวขึ้นได้อีกแล้ว“โอ้โฮ ห้องเฮียสวยฉิบ”“เป็นผู้หญิงพูดอย่างนี้ได้ไง ถ้าหนาวพูดไม่เพราะอีก เฮียจะปรับนะคะ”“เฮียจะปรับอะไรหนาว หนาวไม่มีเงินให้เฮียปรับหรอก อื้อ...”“ปรับเป็นสิ่งที่หนาวมีแล้วกันนะคะ เฮียโคตรชอบจูบปากหนาว...ยิ่งลิ้นหนาวเฮียยิ่งชอบ”ตอนนี้ลมหนาวหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุก ยิ่งเห็นยิ่งอยากแกล้งจริง ๆ“ที

ตอนแรก ๆ ที่เจอกันเธอยังทำท่าทางเป็นผู้หญิงบ้าง พูดจาก็มีคะขา แต่หลังจากที่ผมยอมเป็นเมียเธอ ท่าทางทอมบอยก็มาเต็ม ไม่กั๊กกันแล้วสินะ“เฮียไม่ชอบให้หนาวเรียกคนอื่นแบบนั้น”“หนาวไม่เรียกใครแบบนั้นอีกก็ได้ ปลายฝนกับฟ้าใสเป็นเพื่อนรักหนาว เราไม่ได้มีอะไร เราแค่เรียกกันเล่น ๆ เฮียไม่คิดมากนะ”พอได้ยินคำนี้ผมยิ่งหัวใจพองโต เหมือนผัวกำลังปลอบเมียอยู่จริง ๆมหาวิทยาลัย Mวันนี้ผมไม่มีเรียน ก็เลยตั้งใจว่าจะมาส่งผัวแล้วแวะไปบ้านลมหนาวสักหน่อย เพราะว่าลมหนาวฝากให้ไปเอาชุดนักศึกษากับหนังสือเรียน เนื่องจากอาทิตย์หน้าแม่ของลมหนาวไปต่างจังหวัดเพื่อปฏิบัติธรรมสองอาทิตย์ ผมเลยจะให้เธอมาอยู่กับผมที่คอนโด จะได้ไม่ต้องขับรถวนไปวนมาบ้านกับมหาวิทยาลัย“เฮีย วันนี้ไม่ต้องมารับหนาวก็ได้นะ หนาวจะไปกินหมูกระทะกับเพื่อน”นั่นไง ยังไม่ทันจะเย็นมีแผนต่อทันที บ้านช่องไม่คิดจะกลับเหรอ ได้ยินเท่านี้ผมก็โมโหแล้ว ให้ตายสิ!“หนาวจะไปกี่โมง เดี๋ยวเฮียจะมารับ เฮียไปด้วยได้ไหม” ขอไปด้วยหน้าด้าน ๆ นี่แหละ จะว่ายังไงก็ช่าง“เฮียกินเป็นเหรอหมูกระทะ ร้อนก็ร้อน ไม่ติดแอร์นะ”“หนาวกินได้ เฮียก็กินได้”“ตามใจ ถ้าเฮียอยากไป หนาวเล

“ลมหนาว มาได้ไง!” ผมงงเป็นไก่ตาแตกเลย ทำไมลมหนาวมาอยู่นี่ได้ ผมลืมว่าคีย์การ์ดเข้าคอนโดกับรหัสผมให้เธอไว้อีกชุด“ก็ใครบอกให้มาอยู่ด้วยช่วงแม่ไม่อยู่ ไหนบอกว่าจะดูแลทำกับข้าวให้ หึ” เธอบ่นไปหาวไป“ก็หนาวจะกลับกับปลายฝน”“หึง ว่างั้น?”“ไม่ได้หึง” ผมปฏิเสธเสียงแข็ง ไม่ได้หึง แค่ไม่พอใจ“ไม่หึงก็ไม่หึง มานี่มะ ขอกอดหน่อย” เธอดึงผมเข้าไปกอด หน้าผมแนบกับอกนิ่ม ๆ ของเธอ มือข้างหนึ่งของลมหนาวลูบหัวผมเบา ๆ“เฮีย ปลายฝนกับหนาวเป็นเพื่อนรักกัน และปลายฝนยังเป็นน้องเฮีย จะให้หนาวปล่อยกลับเองได้ยังไง หนาวรีบขับไปส่งปลายฝนแล้วก็กลับมาหาเฮียเลยนะ แต่เฮียยังไม่กลับ หนาวก็คิดว่าเฮียคงมีธุระเลยไม่ได้โทรตาม ถ้าครั้งหน้าเฮียมีอะไรก็พูดกับหนาวตรง ๆ หนาวไม่อยากเสียเวลามางอนกันเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่อง อย่าทำตัวเป็นเมียขี้งอนนะโอเคไหม”ก็จริงของลมหนาว ผมหึงมากไปจนลืมนึกถึงเหตุถึงผล“หนาวมาถึงนานแล้วเหรอคะ”“ตั้งแต่สี่ทุ่ม แล้วนี่กี่โมงแล้ว” ลมหนาวเอื้อมมือเปิดโคมไฟที่หัวนอน เพื่อดูเวลาและหน้าผม “หา! ตีหนึ่ง”“คือเฮียนึกว่าหนาวไม่กลับมาไง เฮียก็เลยไปนั่งดื่มมานิดหน่อย” ห้องนี้แอร์เสียไหมเนี่ย ทำไมร้อนจัง เจอส

“เฮีย...เฮีย”“จ๋า ว่าไง”“จะเที่ยงแล้วเฮีย หาอะไรกินหน่อยไหม”เออ คุยกันแป๊บเดียว เที่ยงละ ตอนนี้เราก็ถึงโคราชแล้ว หาร้านอะไรอร่อย ๆ กินหน่อยดีกว่า อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะถึงบุรีรัมย์“อือ แวะปั๊มข้างหน้าไหม จะได้เข้าห้องน้ำด้วย”ผมตีไฟเลี้ยวเข้าปั๊มด้านหน้าทันทีตามการพยักหน้ารับของคนตัวเล็ก เห็นมีสปอร์ตคาร์จอดอยู่หลายคัน ซูเปอร์คาร์ก็มี จุดหมายปลายทางเหมือนพวกเราคือสนามแข่งระดับโลกที่เดียวของประเทศไทยในบุรีรัมย์ ใครบ้างจะไม่อยากเอารถมาลอง สนามระดับนี้“ไอ้ฟ้า...มาได้ไงว่ะ” ผมหันไปทางต้นเสียง ไอ้ตะวัน เอกวิศวะคอมพิวเตอร์เดินเข้ามาทักทาย“อ้าว ลมหนาวมาด้วยกันเหรอ” ลืมไปว่าไอ้นี่มันเอกเดียวกันกับลมหนาว ถึงมันจะเรียนช้ากว่าผมหนึ่งปี แต่จริง ๆ แล้วเราอายุเท่ากัน มันซิ่วมาจากเรียนหมอไปหนึ่งปี ไม่ใช่มันไม่เก่งนะ แต่มันไม่ชอบ มันเรียนไปแล้วบอกว่ามันกลัวสิ่งมีชีวิต มันก็เลยอยากเรียนอะไรที่ไม่มีชีวิตบ้าง เออ เป็นไงล่ะความคิดมัน“สวัสดีค่ะ พี่ตะวัน มาดูแข่งรถเหมือนกันเหรอคะ”“ใช่ ๆ พอดีว่างก็เลยแวะมา กลับบ้านด้วย”“ใช่ หนาวลืมเลยว่าบ้านพี่อยู่บุรีรัมย์”นั่นสนิทกันเข้าไปอีก ยายทอมนี่จะรู้จักคนไปท

“น่ารักอะ” ลมหนาวน่ารักจริง เธอไม่มีวางท่าหรืออะไรเลย รู้สึกอย่างไรก็พูดออกมา“ก็รักสิ ไม่เก็บค่ารักหรอก”นั่นไง ตอนนี้หยอดผมเป็นด้วย“เดี๋ยวนี้ร้ายนะเรา”“หนาวก็เลียนแบบเฮียนั่นแหละ อิอิ”ผมกับลมหนาวใช้เวลาที่ผับจนถึงห้าทุ่ม แล้วเราก็ขึ้นไปห้องพัก ถามว่าเมาไหม ก็เมานะ แต่ก็ไม่ได้ไม่มีสติ เรายังคงมีสติครบถ้วน โรงแรมที่ผมจองเป็นห้องสวีตที่ค่อนข้างใหญ่ เราพักที่นี่กันสองคืน เพราะว่าการแข่งรถเขามีทั้งหมดสองวัน อีกอย่างเราก็ไม่มีเรียนด้วย จะกลับอีกทีวันจันทร์เลยตอนที่ 10 ไม่ไหวแล้วเฮียลมหนาว talks“เฮีย...เฮีย” ฉันกับเฮียมาถึงห้องตอนห้าทุ่มกว่า เข้าห้องมาปุ๊บเฮียก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง กดจูบฉันอย่างหนักหน่วง รสจูบที่เร่าร้อน กลิ่นแอลกอฮอล์ที่ผสมผสานกันในปากของเรายิ่งกระตุ้นให้เกินกว่าจะควบคุมสติได้ และเราก็ไม่อยากควบคุมมันอีกแล้ว เราอยากให้มันดำเนินไปตามใจปรารถนาสองร่างเปลือยเปล่าที่เบียดกันอยู่บนเตียง ความเร็วและแรงที่เฮียถาโถมลงมาทำให้ฉันแทบจะแตกเป็นเสี่ยง มือที่บีบขยี้ทุกอณูของร่างกายฉันวันนี้เราไม่ได้รีบเร่งเหมือนวันแรก แต่มันคือการทำรักอย่างแท้จริง นุ่มนวล อ่อนหวาน ร้อนแรง มันมีหลายจั