All Chapters of สาววิศวะ กับ หนุ่มบริหาร (NC 18+): Chapter 21 - Chapter 30

“หนาวก็ไม่รู้เหมือนกัน” จะให้ตอบว่าไงดี เขาเพิ่งบอกคิดถึงฉันเมื่อก่อนหน้านี้สี่ชั่วโมง วิดีโอคอลก่อนหน้านี้สิบสองชั่วโมง นอนด้วยกันก่อนหน้านี้สองวัน รู้สึกปวดแปล๊บที่อกข้างซ้ายชะมัดฉันส่งข้อความไปหาเฮียฟ้าทันที“อยู่ไหนคะ”“อยู่ที่ทำงานค่ะ ทำไม คิดถึงเฮียเหรอ”ทำไมเฮียต้องโกหก เพราะอะไร เรื่องแค่นี้ก็ต้องโกหก ทำไม ทำไม“ไม่มีอะไรค่ะ เลิกเรียนแล้วจะโทรหานะคะ ว่าแต่เฮียไม่ได้มีความลับกับหนาวใช่ไหม”“ไม่มีจ้า ไม่มีจริง ๆ”ลมหนาว talksฉันคีบซูชิเข้าปากแล้วคิดในใจว่าเป็นอาหารญี่ปุ่นที่รสชาติแย่มากในชีวิตฉัน รู้สึกเหมือนมันไม่อร่อยเลย หรือเพราะใจฉันมันกังวลอย่างอื่นอยู่ กังวลเรื่องเฮียฟ้า ตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกตัวแล้วว่าฉันเป็นพวกผู้หญิงงี่เง่า ขี้หึง ฉันว่าตัวเองเปลี่ยนไป ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร มันเริ่มไม่สนุกกับสถานะแบบนี้แล้ว ความสัมพันธ์ที่เราอยากผูกติดอีกฝ่ายไว้กับเรา“ลมหนาว แกไม่สบายไหม”“ไม่ได้เป็นอะไร รีบกินเถอะ เดี๋ยวหนังจะฉายแล้ว”หลังจากที่เราเข้าไปดูหนัง ฉันก็ปิดมือถือไม่อยากรบกวนคนอื่น บอกตามตรงดูหนังไม่รู้เรื่องเลย เพราะว่าภาพเฮียฟ้ากับผู้หญิงคนนั้นยังลอยมาตรงหน้าฉันอยู่เลย ฉั

“นะเฮีย นะคะ อีกสองเดือนไปเปิดตัวงานบายเนียร์ของเฮีย โอเคไหม วันนั้นหนาวจะแต่งตัวสวย ๆ ผมก็ยาวขึ้นกว่านี้อีก หนาวจะเป็นผู้หญิงแสนสวยเหมาะสมกับเฮียกว่าตอนนี้อีกเยอะเลย” ฉันอยากเปิดตัวในวันที่ใครก็คิดว่าฉันเหมาะสมกับเฮียทุกประการ“อย่าเอาความเหมาะสมมาอ้างเลย หนาวพูดเพราะคิดว่าเฮียไม่เหมาะสมกับหนาวหรือเปล่า”“เฮีย ไม่เอาน่า เฮียรู้ว่าหนาวรักเฮียแค่ไหน เฮียรออีกสองเดือนนะ เฮียอยากได้อะไร หนาวให้เฮียหมดเลย”“หนาวพูดจริงนะ พูดแล้วไม่คืนคำนะคะ”“หนาวพูดจริงคำไหนคำนั้น เฮียอยากได้อะไรคะ” ตอนนี้ฉันต้องยอมแล้วแหละไม่ว่าเฮียจะขออะไร“มาอยู่คอนโดกับเฮียสองเดือนนี้”“ได้” นึกว่าเรื่องอะไร ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับฉันเลยในสองเดือนนี้ เพราะว่าอะไรน่ะเหรอ แม่ฉันกับแม่เฮียฟ้าจะไปทัวร์ธรรมะกันหลายประเทศ ไปนานเกือบสองเดือน“เฮ้ย ทำไมง่ายงี้ล่ะ”“ก็แม่ไม่อยู่”“ขออีกข้อได้ไหม”นั่นไง รู้งี้เล่นตัวหน่อยก็ดี“ได้คืบจะเอาศอกนะคะ อื้อ...” พูดยังไม่ทันจบ ฉันก็โดนฉกจูบ จูบละมุน จูบที่กระชากวิญญาณออกจากร่างเลยมือเฮียลูบไล้บนแผ่นหลังฉัน ตะขอเสื้อชั้นในหลุดออกแค่การสะกิดนิดเดียวของเฮีย ชำนาญเกินไปไหมเฮียฟ้า เฮียผละร

“เฮีย ลองเครื่องนี้สิ เหมือนเราได้ไปอยู่ในอีกโลกหนึ่งเลย”“อือ เค้าเรียกโลกเสมือนจริง หรือ VR สนุกไหม ซื้อไปเล่นที่บ้านสิ”“ดีค่ะเฮีย แพงไหมนี่”“ไม่แพงหรอก ซื้อได้ถ้าหนาวชอบ เฮียก็ซื้อให้ได้หมด หนาวก็รู้เฮียเป็นท่านรอง”“จ้า หนาวรู้ว่าเฮียรวย แต่ก็ไม่อยากให้ฟุ่มเฟือยไหม” น่ารักไหมแฟนผม แบบนี้จะไม่ให้รักให้หลงได้ยังไง“ถ้าหนาวอยากได้ เฮียก็ซื้อให้ได้ ไม่ได้เดือดร้อนอะไร”“เดี๋ยวค่อยมาดูอีกทีตอนจะกลับก็ได้ค่ะ ไปดูอย่างอื่นดีกว่าเฮีย มีอะไรเยอะแยะเลย”“ตามใจหนาว”ผมกับลมหนาวใช้เวลาในงานเดินเล่นดูนั่นดูนี่หลายชั่วโมงเลยทีเดียว ทำให้ได้รู้แนวทางความชอบของวัยรุ่นสมัยนี้ บริษัทผมก็ลงทุนกับบริษัทเกม ส่วนหนึ่งก็เหมือนกับการมาดูตลาดและความชอบของลูกค้าไปด้วย“หนาวอยากกลับหรือยัง”“อยากกลับแล้วเฮีย เดินจนเมื่อยหมดแล้ว”“ปะ ไปหาอะไรกินก่อนกลับบ้านกัน”“ไม่เอา กลับไปกินที่คอนโดดีกว่า สั่งอะไรง่าย ๆ มากินก็ได้” ความขี้เกียจของแฟนผม อยากกินแล้วก็นอนตามเคย“ไม่ค่ะ ไปกินที่ร้าน เดี๋ยวกินเสร็จแล้วไปเดินเที่ยวตลาดนัดกลางคืนก่อน”“ยังจะเดินอีกเหรอ หนาวไม่ไหวแล้วเฮีย กลับคอนโดเถอะนะคะ นะ นะ”“เดี๋ยวกินแล้

“ฟ้า ไปต่อกันไหมคะ”เนยมาตอนไหนเนี่ย เกาะแขนผมซะแน่น ส่วนเมียทอมของผมตาเขียวปั๊ด เพิ่งเคยเห็นว่าหึงผมนะเนี่ย“เอ่อ ขอโทษครับ ผมไม่สะดวกครับ” ผมปฏิเสธแบบสุภาพที่สุดเท่าที่จะทำได้“ไม่เป็นไรค่ะ ค่อยนัดเจอกันก็ได้ เราคนกันเอง” เนยเดินออกไปพร้อมทิ้งระเบิดไว้ให้ผม“ใครคะเฮีย” นั่นไง“เฮียก็ไม่รู้เหมือนกัน เพิ่งเจอกันเมื่อกี้เอง”“เพิ่งเจอทำไมคุยกันเหมือนรู้จักกันมานานขนาดนั้น”“หนาวหึงเฮียเหรอ เห็นไหมหนาวไม่ยอมเปิดตัว หนาวก็รู้เฮียฮอตแค่ไหน”“หนาวรู้ค่ะ แต่หนาวยังไม่พร้อม เฮียเปลี่ยนใจตอนนี้ก็ได้นะคะ หนาวไม่ว่าเฮียหรอก”อ้าว ไหงมาดรามาแล้วอะผมดึงมือลมหนาว จูงออกไปเรียกแท็กซี่หน้าผับ เพราะให้คนขับรถคอยรับส่งปลายฝน จะเสียเวลาอยู่ในผับทำไม ไปง้อกันที่คอนโดดีกว่า“กลับบ้านเราดีกว่า”ระหว่างทางในแท็กซี่ ลมหนาวก็ซบหน้าลงบนอกผมเสียงลมหายใจสม่ำเสมอ คงหลับไปแล้ว วันนี้คงดื่มไปไม่ใช่น้อย ลมหนาวกับปลายฝนสนิทกันมาก ฟังจากที่ลมหนาวเล่า พีท หรือปีเตอร์ กับปลายฝนรักกันตั้งแต่ที่ปลายฝนไปเรียนซัมเมอร์แล้ว ลมหนาวก็ช่วยปกปิดเรื่องนี้กับที่บ้านและคนทั่วไปจุดประสงค์หลักคือเพราะไม่อยากให้แม่และผมเป็นห่วง อีกอ

“ขอบคุณค่ะเฮีย” เฮียน่ารักกับฉันตลอดเลย“สวัสดีค่ะสายฟ้า เนยไม่คิดว่าจะเจอคุณที่นี่ เราบังเอิญเจอกันบ่อยนะคะ” สาวคนที่เราเจอในผับ SSS เมื่อคืนนี้“เอ่อ สวัสดีครับ พอดีพาแฟนกับน้องสาวมาดินเนอร์น่ะครับ”“สวัสดีค่ะ เนยนะคะ เป็นคนเคยสนิทกับสายฟ้าน่ะค่ะ”“เฮ้ย ไม่สนิท ไม่รู้จัก” เฮียฟ้ารีบปฏิเสธทันที ฉันก็ไม่ได้คิดว่าเฮียจะโกหกนะ ดูจากท่าทางแล้วเฮียไม่น่าจะรู้จักจริง“สายฟ้าไม่เชื่อ ก็ถามน้องปลายดูสิคะ ว่าเราเคยเป็นคนสนิทไหม”ฉันและเฮียฟ้าหันไปมองหน้าปลายฝนที่นิ่งเงียบ ถ้าฉันมองไม่ผิด ปลายฝนปาดน้ำตา ใช่แน่ ปลายฝนร้องไห้เหรอ“ปลายว่าเรากลับเถอะค่ะ ปลายง่วงแล้ว”“อะไรกันคะ เพิ่งจะสามทุ่มเอง ง่วงแล้วเหรอ” คนชื่อเนยก็ยังคงไม่ไปไหน สายตาเธอยังคงจ้องมองเฮียฟ้าอยู่ตลอดเวลาซ่า...“กรี๊ด”ฉัน เฮีย พีท ตกอยู่ในภวังค์ เพราะเหตุการณ์ตรงหน้าที่ปลายฝนสาดเครื่องดื่มในแก้วเธอไปที่หน้าคนชื่อเนย พร้อมทั้งตะคอกสุดเสียง ไม่เคยเห็นปลายฝนเสียงดุและ โกรธขนาดนี้มาก่อน“เลิกยุ่งกับพี่ชายฉัน ไม่อย่างนั้นจะหาว่าไม่เตือน”ขณะที่การ์ดกรูเข้ามาทันที เพราะปลายฝนและสายฟ้าคือเจ้าของโรงแรมนี้นั่นเอง“ลากแม่นี่ออกไปจากโรงแ