บททั้งหมดของ สาววิศวะ กับ หนุ่มบริหาร (NC 18+): บทที่ 31 - บทที่ 40

“ไม่ต้องมาอ้อนเลย ใครเขาไปทิ้งเฮียกัน อีกนิดเดียวถึงห้องแล้ว เดินสิคะ”“เฮียปวดเยี่ยว หนาว เฮียปวดเยี่ยว”“เฮ้ย เฮียฟ้า ตรงนี้ไม่ได้ จะถึงห้องแล้ว”เช้าวันรุ่งขึ้น“ปวดหัวจังวะ”นั่นไงคนเมาค้าง“ไปอาบน้ำแล้วมากินยาแก้แฮ้ง” น่าจะให้งดดื่มสักสามปี เมาอะไรเบอร์นั้น“จ้า แม่”“เฮียฟ้า!!!”“จ้า เมีย”“รีบไปอาบน้ำเลย”“ไม่ปฏิเสธ แสดงว่ายอมรับว่าเป็นเมีย ใช่ไหมจ๊ะหนาวเมียรัก”“ไปอาบน้ำ”“คร้าบบบบบบบบ”กริ๊ง ๆ ๆ ๆ“สวัสดีครับ คุณทศ มีอะไรเหรอครับ” คุณทศ เลขาเฮียฟ้า ทำไมวันนี้โทรมาได้“คุณสายฟ้าครับ วันจันทร์ต้องเข้าประชุมแทนท่านประธานนะครับ”“ครับ”“แล้วก็บริษัท ABC ที่เราร่วมทุนจะเข้าตลาดหุ้นวันจันทร์นี้เหมือนกันนะครับ”ฉันมองเฮียฟ้า เวลาทำงานดูแล้วเท่มาก ดูเป็นผู้ใหญ่ หนุ่มนักบริหารเต็มตัว ครอบครัวเฮียฟ้าทำธุรกิจหลายอย่าง แถมตอนนี้เฮียฟ้า พี่ตะวัน พี่เต็งหนึ่ง พี่พัทธุ์ เขาก็หุ้นกันลงทุนในบริษัทสตาร์ตอัปทั้งหลาย เพื่อมองหาผลิตภัณฑ์ที่มีศักยภาพในการจะเข้าไปร่วมหุ้นและพาบริษัทเหล่านั้นเข้าตลาดหุ้น แล้วสามารถพัฒนาบริษัทได้มากขึ้นไปอีก“ลมหนาว วันจันทร์เช้ามีเรียนไหมคะ”“ไม่มีเรียนเช้า เรียนบ่า

‘ของดีวิดวะ โดนหนุ่มบริหารคาบไปแล้ว’‘สาว ๆ อกหักทั้งเมืองเลยลมหนาว’‘ขอแสดงความยินดีกับเพื่อนหนาว แต่แสดงความเสียใจกับพี่สายฟ้านะคร้าบบบบบ’‘ใครเป็นผัวใครเป็นเมียวะ กูงง’‘ไม่ได้น้อง ฟาดพี่เลยเหรอ’“เฮีย ดูสิ เพื่อนหนาวมันแซวหนาวแบบนี้แหละ หนาวถึงไม่อยากเปิดตัว” ฉันยื่นมือถือให้เฮียดูไลน์กลุ่มของเพื่อนวิดวะให้เฮียดู“แต่เฮียชอบ เดี๋ยววันนี้เฮียจะเลี้ยงเหล้าหนาวเอง ไปฟังเพลงที่คลับชั้นใต้ดินกัน”“เฮีย หนาวต้องขับรถ วันนี้เฮียดื่มแล้ว หนาวดื่มไม่ได้”“แล้วใครว่าเราจะกลับ นอนนี่แหละ ลืมแล้วเหรอว่านี่โรงแรมใคร”“หนาวลืมไปว่ามากับเจ้าของโรงแรม” ฉันยื่นมือไปบีบจมูกเฮียฟ้าคุณแฟนที่น่ารักของฉัน ขอบคุณนะคะที่รักกัน ตอนที่ 18 คำโกหกสายฟ้า talksหลังจากงานเลี้ยงบายเนียร์ มันก็คือวันที่ผมจบจริง ๆ ตอนนี้ผมเริ่มทำงานที่บริษัทเป็นรองประธานบริษัทเต็มตัว ส่วนลมหนาวก็อยู่ในช่วงปิดเทอม ปิดเทอมใหญ่จะหยุดเรียนยาวประมาณสามเดือน ช่วงนี้ลมหนาวจึงมีเวลาเขียนแอปต่าง ๆ มาเสนอที่บริษัทบ่อย ๆพูดถึงความสัมพันธ์ของเราสองคนนั้นดีมาก ดีจนผมกลัวว่าความสุขตรงนี้มันจะหายไป“คุณนายกลับมาเมื่อไหร่ ทำไมไม่ให้ผมไปรับ”

“ไอ้หนาว ไอ้ฟ้าเมาเป็นหมาเลย มึงจะเอายังไง กูลำบากใจนะโว้ย นั่นก็น้อง นี่ก็เพื่อน” ผมกลับห้องมาโทรหาไอ้หนาว จริง ๆ มันก็ไม่ได้อยู่ที่ไหนไกลหรอก อยู่ห้องหนูนา[1]นั่นแหละ“พี่ตะวันช่วยหนาวหน่อย อย่าบอกเฮียฟ้านะว่าหนาวอยู่ไหน”“กูไม่ได้บอก แต่มึงดูภาพไอ้ฟ้าเองแล้วกัน” ผมก็ส่งภาพไอ้ฟ้าที่อยู่ในสภาพดูไม่ได้ไปให้มันดู ส่วนมันจะตัดสินใจอย่างไรก็แล้วแต่มันละกัน ไม่อยากจะยุ่งด้วยแล้ว“กูบอกมึงเลยนะ ถ้าไอ้ฟ้าเป็นอะไรไป มึงจะเป็นคนแรกที่ต้องเสียใจที่สุด มีอะไรมึงก็คุยกันได้ไหม มึงเล่นหลบหน้ามันแบบนี้เท่ากับฆ่ามันทางอ้อม มันเคยเจอปัญหามาเยอะกับเรื่องความรักจนมันไม่กล้ารักใครอีก มึงก็ยังจะทิ้งมันได้ลงคอเหรอวะ กูสงสารเพื่อนกู มันไม่คิดจะคบใคร จนมันมาเจอมึง มันปรับตัวเข้าหามึงทุกอย่าง มึงยังไม่เชื่อใจมันอีกเหรอ”“เฮียฟ้าทำเพราะอยากได้ตำแหน่งประธานหรอก”“ไอ้หนาว มึงโง่หรือมึงบ้า บริษัทแม่ไอ้ฟ้ายังไงก็ต้องเป็นของไอ้ฟ้า มันไม่ต้องทำห่าอะไร มันก็ได้เป็นประธานอยู่ดี มึงฟังกูนะ มึงไปคุยกับมันก่อน แล้วพวกมึงจะเลิกกัน จะคบกันห่าเหวอะไรกูก็ไม่สนใจแล้ว”“ขอเวลาหนาวหน่อยแล้วกัน”“เออ มึงมีเวลาสามสิบนาที มันเมา

ตอนที่ 20 เปิดใจสายฟ้า talks“หนาว อย่างอนเฮียเลยนะ ตอนแรกเฮียอาจจะไม่ได้คิดอะไร แต่พอเฮียได้หนาว เอ๊ย ได้รู้จักหนาวมากขึ้น เฮียรักหนาวจริง ๆ นะ”ปากเกือบพาจนแล้วกู พอตื่นเต้น ปากก็ไปไวกว่าความคิดซะอีก“ชิ! หนาวไม่รู้แล้วว่าอันไหนจริง อันไหนไม่จริง”“หนาว ไม่เอาน่า อย่างอนเฮียเลย”“หนาวกลับละ เฮียไม่ได้เป็นอะไรแล้วนี่”“หนาว คุยกันให้รู้เรื่องก่อน” ตอนนี้ลมหนาวลุกขึ้น กำลังจะหนีผมอีกแล้ว ผมรีบคว้าแขนเธอไว้“ปล่อย หนาวไม่มีอะไรจะคุยกับเฮีย”“หนาว อย่าดื้อได้ไหม มีอะไรก็คุยกัน อย่าทำตัวเป็นเด็กสิ”“โอเค หนาวมันเด็ก เฮียก็อย่ามาสนใจหนาวสิ”“หนาว หนาว อย่าดิ้น” ผมรีบล็อกเอวคนดื้อที่พูดไม่รู้เรื่องเอาไว้“ไอ้เฮียฟ้า ปล่อยหนาวนะ บอกให้ปล่อยไง ฮือ...คนบ้า ไอ้คนหลอกลวง” เมียทอมของผมทุบอกผมรัว ๆ พลางก็ร้องไห้ไปด้วยปกติผมไม่ค่อยเห็นลมหนาวร้องไห้ แต่วันนี้เธอร้องไห้สองหนแล้ว ผมรู้ว่าเธอรักผมมาก เพราะรักมากจึงโกรธมาก“หนาว เฮียรักหนาวมาก รักหนาวจริง ๆ หนาวเชื่อใจเฮียสักครั้งไม่ได้เหรอ ตลอดหนึ่งปี สิ่งที่เฮียแสดงออก หนาวไม่เชื่อมันเลยเหรอ หนาวคิดว่าความรักที่เรามีให้กัน มันไม่มีค่าอะไรจนจะเลิกกั

“อย่ากลับดึก ถึงห้องแล้วโทรหาเฮียด้วย”จากนั้นผมก็นั่งดูอีเมล ตอบอีเมล ดูข่าวต่าง ๆ พร้อมทั้งแผนงานพรุ่งนี้ รับประทานมื้อเย็น อาบน้ำเรียบร้อย ดูเวลาที่เกาหลีเที่ยงคืน ป่านนี้แล้วยายตัวดีก็ยังไม่โทรมาบอกว่าถึงห้อง ที่ไทยก็น่าจะสี่ทุ่มแล้วตริ๊ง! ตริ๊ง! ตริ๊ง! ตริ๊ง! ตริ๊ง!“ทำไมไม่รับ”ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด โทรเข้ามือถือ ไม่รับ ผมรีบกดมือถือหาปลายฝนทันที“อือ เฮียว่าไง” เสียงงัวเงียของยายน้องสาวผมยิ่งทำให้ผมเครียด กลัวว่าเธอจะแยกจากกันนานแล้ว“ลมหนาวอยู่ไหน”“หนาวเหรอ แยกกันนานแล้วนะคะ”เป็นไปตามที่ผมคาดไว้ เป็นไงหนาวเมียรัก วันแรกก็เล่นกูเสียแล้ว“ปลายฝน หนูไปคอนโดเฮียตอนนี้เลย ให้คนขับรถไปส่ง”“ไม่เอา จะนอน”ยายน้องคนนี้ไม่ได้เรื่องเลย ใช้อะไรไม่เคยได้ เฮ้อ!“ห้าหมื่น...ต่อเดือน เฮียให้ไปเฝ้าลมหนาวที่คอนโด”“เฮีย คนอย่างปลาย เงินซื้อไม่ได้...”“หนึ่งแสน!”“อ่า ถ้าไม่มากพออะนะ อิอิ ไปเดี๋ยวนี้ค่ะ โอนเงินให้น้องทันทีที่ถึงคอนโดเลยนะ”“อือ ไปถึงแล้ววิดีโอคอลมา” ไม่เห็นแก่เงินเลยไอ้น้องผมระหว่างที่ปลายฝนขับรถไปคอนโด ใจผมก็แทบไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ยายเมียทอมหลังจากเขาโทรหาไม่รับ ก็กลายเป็นติดต่