Все главы ไขรหัสรัก You’re my keys. [OMEGAVERSE]: Глава 11 - Глава 20

ถ้าให้นักวิทยาศาสตร์อย่างเขาตั้งสมมติฐาน...เขาคาดว่าเด็กคนนี้อาจจะมีพ่อเป็นอัลฟ่าเลือดผสมที่รุ่นปู่ย่าคนใดคนหนึ่งเป็นโอเมก้าจนมาเกิดลักษณะพิเศษในรุ่นลูกรุ่นที่ 3 แล้วมันไม่ใช่เพียงเป็นแค่อาการป่วยทั่วไปที่หลายคนเข้าใจแต่มันยังมีสมมติฐานมากมายที่ไม่สามารถหาคำตอบได้จากกระบวนการทางวิทยาศาสตร์ อย่างเช่น การหลอมรวมกันระหว่างหยินหยางแกร่งและหยินหยางพร่องที่รอการพิสูจน์ ซึ่งศาสตราจารย์อีโวลได้ทำการศึกษาเรื่องนี้มาเกือบทั้งชีวิต เขาไม่อยากคาดเดาหรือตั้งสมมติฐานสุ่มสี่สุ่มห้าเพราะมันมักจะเป็นจริงเสมอเขาค่อนข้างมั่นใจในสัญชาตญาณของตัวเองว่าภาพตะวันจะเป็นกุญแจสำคัญที่จะแก้ไขปัญหาเกี่ยวกับอาการป่วยของตัวเองและอาการป่วยของภาพตะวันที่บังเอิญเหมือนกัน โดยที่กระบวนการวิทยาศาสตร์ไม่สามารถให้คำตอบได้และเขาก็หวังว่ากุญแจดอกนี้จะเป็นดอกเดียวกับที่ศาสตราจารย์อีโวลเฝ้ารอคอยหาคำตอบมานานถึงหลายสิบปี...และอีกแง่หนึ่ง ชีวิตของภาพตะวันกำลังตกอยู่ในอันตราย เจ้าตัวคงไม่รู้แน่ ๆ ว่าตัวเองเป็นหนึ่งในพวกเลือดพิเศษ และกำลังจะถูกล่าจากนักล่าค่าหัว ศาสตราจารย์หนุ่มเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวในหัวสมองอะไรหลาย ๆ อย่างแล

ทางด้านจุลศาตราเองที่ทุ่มลงเงินไปไม่น้อยในเรื่องของการวิจัยและช่วยเหลือพวกเลือดพิเศษที่ถูกไล่ล่า เพียงเพราะต้องการรักษาและช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์อย่างใจจริง ชวาลาประมุขตระกูลรู้ดีว่าการที่เขาเปิดหน้าชนกับองค์กรชั่วช้าอย่างโต้ง ๆ จะต้องเจอกับอะไรบ้าง และชวาลาเองต้องรีบวางแผนและเตรียมตัวรับมือกับเหตุการณ์ไม่คาดฝันที่อาจจะเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ ลูก ๆ ทั้ง 5 คนรวมไปถึงคนในตระกูลของเขาก็ไม่อาจหนีพ้นจากเงื้อมมือศัตรูที่มองไม่เห็นได้แน่ ๆ การตั้งรับและการวางแผนรับมืออาจต้องเลื่อนมาเร็วขึ้นจากที่คิดวางแผนไว้พวกเลือดพิเศษที่ได้รับการช่วยเหลือและปกป้องจากนักล่าค่าหัวจะถูกติดแท็กและสัญญาณขอความช่วยเหลือพิเศษในกรณีที่ใช้ชีวิตอยู่ข้างนอก แต่ส่วนใหญ่ก็หนีตายมาอย่างสะบักสะบอมเลยเลือกที่จะทำงานเป็นส่วนหนึ่งขององค์กรการกุศล ทำงานวิจัยและบริจาคเลือดพิเศษของตัวเองไว้ทำยารักษาโรคหายากภายใต้การกำกับดูแลของตระกูลจุลศาตรา พวกเขารู้ว่าถ้าอยู่ที่นี่จะปลอดภัย นักล่าแต่ละคนที่ส่งมาล้วนมีทักษะพิเศษและเหี้ยมโหดทั้งนั้น การออกไปใช้ชีวิตข้างนอกลำพังก็ไม่ต่างอะไรจากตกเป็นเป้านิ่งจากผู้ล่า ไม่สามารถไว้ใจใครได้ บางคนยอมขา

คีย์ประเมินสายตามองอีกฝ่ายสักครู่ จึงละสายตาไปมองข้างหลังอย่างไม่ใส่ใจ เพียงเวลาน้อยนิดเขาก็ประเมินลักษณะภายนอกของโอเมก้าตรงหน้าได้เป็นฉาก ๆ หน้าตาน่ารักจัดว่าดูดีในระดับหนึ่งเลยล่ะ ดูจากลักษณะแล้วก็คงจะลูกคุณหนูไม่ว่าจะเป็นเบ้าหน้าหรือผิวพรรณ แต่ต้องยอมรับว่าเป็นคนที่ย้อมผมทองแล้วเข้ากับหน้ามาก ทรงผม สีผมรับกับใบหน้าอย่างเหมาะเจาะ ถ้ามองจากข้างหลังเขาคงคิดว่าโอเมก้าชายคนนี้เป็นเบต้าหญิงแน่ ๆ ทรงผมบ๊อบยาวระต้นคอ ผมหน้ามายาวถูกปัดไว้ข้างขวา ยาวพอ ๆ กับผมหลังจนสามารถเหน็บไว้ที่ข้างหู เผยให้เห็นต่างหูสีเงินขนาดเล็กที่ส่องแสงอ้อล้อกับแสงอาทิตย์เกิดเป็นแสงระยิบระยับ ยิ่งส่งผลให้คนตรงหน้าดูอ่อนหวานและน่าหลงใหลมากขึ้นไปอีกตะวันเห็นท่าทีที่เสียมารยาทของคีย์จึงรีบแก้สถานการณ์“แล้วไมโครกลับยังไง รอกลับพร้อมกันกับอาจารย์อีโวลเหรอ?”“ไม่หรอก รอที่บ้านมารับน่ะ ขืนรอเจ้าตัวสองทุ่มคงยังไม่ถึงบ้าน”“ให้พวกเรารอเป็นเพื่อนนะ พี่คีย์ไม่มีธุระอะไรใช่ไหม”คีย์พยักหน้าให้เป็นเชิงอนุญาตนั่งพูดคุยกันสักพักใหญ่ ส่วนใหญ่จะเป็นสองหนุ่มโอเมก้ามากกว่าที่พูดจ้อกันเหมือนสนิทสนมมานานสักพักอัลฟ่าเพียงหนึ่งเดียวได

ตะวันที่ได้สติค่อย ๆ ลืมตาขึ้นช้า ๆ ก่อนจะพบว่านอนอยู่บนหน้าอกของอาจารย์อีโวล เขาตกใจสะดุ้งจนตัวโยนเกือบตกเตียงแต่อีกฝ่ายไวกว่ารีบดึงร่างน้อยเข้าหาตัว แรงกระชากจากอัลฟ่าตระกูลใหญ่ส่งผลให้คนตัวเล็กลอยหวือขึ้นมาคร่อมอยู่ข้างบน ตะวันที่เสียการทรงตัวจึงเท้าแขนทั้งสองข้างระหว่างศีรษะอาจารย์หนุ่มอย่างเหมาะเจาะ ตกใจจนไม่กล้าขยับตัวจนลืมสังเกตว่าเสื้อผ้าเขาถูกเปลี่ยนไปแล้ว“คุณจะจ้องหน้าผมอีกนานไหม คุณภาพตะวัน” เสียงแหบแห้งของศาสตราจารย์อีโวลทำให้ตะวันได้สติ ก่อนจะรีบไถลลงมาจากตัวของศาสตราจารย์หนุ่มคว้าผ้าห่มมาคลุมร่างกายอย่างมิดชิดเหมือนดักแด้“ศาสตราจารย์” ตะวันพยายามเอ่ยถามอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก“คุณไม่ต้องกังวล ผมสาบานผมไม่ได้ฉวยโอกาสแตะต้องตัวคุณใดใดทั้งนั้น แต่เพราะคุณตัวเปียก จึงต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่หมด และผมไม่ได้เห็นอะไรทั้งนั้น ผมเอาผ้าห่มคลุมตัวคุณอีกที”“…”“ผมต้องขอโทษด้วยที่ทำไปโดยพลการ เอาเป็นว่าเราทั้งสองมีเรื่องต้องคุยกัน รอคุณอาการดีขึ้นกว่านี้ค่อยออกมา ผมจะรออยู่ข้างนอก ตกลงไหม”ตะวันพยักหน้าตอบรับ ศาสตราจารย์หนุ่มจึงออกไปรอข้างนอกอย่างใจเย็นตะวันยืนขบคิดอยู่สักคร

โอ๊ย!! ตะวันทึ้งหัวตัวเองอย่างคิดไม่ตกหลังจากกลับเข้ามาในห้องนอนของตัวเอง ไม่ใช่ไม่อยากบอกให้พี่ชายอัลฟ่าได้รู้ว่าวันนี้เกิดอะไรขึ้นกับเขาบ้าง แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง อาการฮีทกำเริบตื่นมาอีกทีก็นอนบนอกอาจารย์ที่ปรึกษา ตาย ตาย ถ้าพี่คีย์รู้เข้าไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง เพราะพี่ชายเขาถึงจะไม่ใช่พี่ชายแท้ ๆ แต่ก็ห่วงและหวงเหมือนไข่ในหิน ยังจำตอนที่พี่ชายอัลฟ่ามาช่วยเขาตอนโดนพวกเบต้ารุมแกล้งได้อยู่เลย ท่าทางดุดันรวมไปถึงจิตสังหารที่แผ่ออกมาทำให้โอเมก้าร่างน้อยกลัวจนตัวสั่นแต่อีกใจหนึ่งก็ยอมรับว่าสัมผัสของอาจารย์อีโวลทำให้ตะวันรู้สึกดี เหมือนร่างกายได้รับไออุ่นขับไล่ความเย็นภายในออกไปจนหมด อาการปวดท้องก็หายปลิดทิ้ง ร่างกายยังจดจำสัมผัสที่อีกฝ่ายมอบให้อยู่เลย ความอบอุ่นจากฝ่ามือหรือแม้กระทั่งตอนที่นอนหลับอยู่บนอกของอีกฝ่ายมันรู้สึกปลอดโปร่ง ปลอดภัย กลิ่นแดดกลิ่นฟีโรโมนของเจ้าตัวยังตราตรึงอยากจะรู้จริง ๆ ว่าเดือนหน้าถ้าอาการฮีทกำเริบอีกวิธีนี้จะยังใช้ได้ผลไหม แล้วอาจารย์อีโวลรู้ได้ยังไงว่าวิธีนี้จะช่วยให้เขาคลายจากอาการหนาวใน โดยปกติทุกเดือนจะต้องใช้แผ่นปะปวดติดต่อกันอย่างน้อย 7 วัน แปะก่อ