All Chapters of ข้ามภพมาเป็นภรรยาอัปลักษณ์แสนร้ายกาจ: Chapter 71 - Chapter 80

ทางด้านในเมืองที่พักของนายอำเภอ เหยียนคังที่เพิ่งจะสุขสมจากการที่ฉุดสตรีแรกรุ่นมาบำเรอความใคร่ก็เรียกคนของตนมาเพื่อพูดคุย"วันนี้ที่เจอสองผัวเมียนั่นเหตุใดข้าคุ้นใบหน้ายิ่งนัก""ท่านหมายถึงสองผัวเมียที่ป่วยจากโรคระบาดหรือขอรับ""ใช่..เจ้าเตรียมติดประกาศรูปภาพของซูจิ้งหานกับคุณหนูเซียว บอกว่าเป็นนักโทษหลบหนีหากใครพบเจอให้รางวัลนำจับห้าหมื่นตำลึง""ขอรับ..ว่าแต่ท่านแม่ทัพได้ยินว่าเริ่มมีโรคระบาด พวกเราจะอยู่ที่นี่หรือจะย้ายไปพักที่อื่นขอรับ""หากมีโรคระบาดจริงๆก็เผาหมู่บ้านเสียแล้วค่อยไปเอาของมีค่าทีหลัง"คนสนิทรับคำจากนั้นจึงจากไป เหยียนคังพยายามนึกถึงใบหน้าคนเป็นสามี ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าคนๆนี้คุ้นนัก เหมือนเขาเคยเห็นหน้า แต่ว่าคล้ายใครกันเขายังนึกไม่ออก ร่างอ้วนเดินไปยังด้านในที่ยังมีสตรีแรกรุ่นอีกสองคนที่เขายังไม่ได้ให้พวกนางมาบำเรอ เด็กสาวอายุสิบสามถึงกับร้องไห้ออกมา เหยียนคังไม่ได้อาทรเขากระชากเสื้อผ้านางจนฉีกขาด ขึ้นคร่อมเด็กสาวเอาไว้แต่กลับรู้สึกเย็นๆที่ต้นคอ เมื่อเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นชายชุดดำปิดบังใบหน้าสามคน หนึ่งในนั้นเอากระบี่จ่อคอของเขาอยู่"พวกเจ้าเป็นใคร

ทั้งสองคนเมื่อได้ของแล้วก็รีบกลับไปยังบ้านของตนเองทันที ชาวบ้านที่ได้ข่าวตอนเช้ายามนี้ออกเรือขนลูกหลานไปแล้ว บางคนไปแล้วจะไม่กลับมาอีก คนที่ไม่มีเรือก็อาศัยติดสอยห้อยตามคนที่มีพื้นที่ว่างบนเรือ ซูเว่ยหรานแนะนำก่อนหน้าว่าอย่าบรรทุกหนักเกินไปชาวบ้านเก็บของออกจากหมู่บ้านไปยังจุดนัดหมายหากทางการเข้ามาเร็วกว่าที่คาดการณ์เอาไว้ ซูเว่ยหรานซ่อนกล่องไม้ไว้ในเสื้อก่อนจะจูงมือสามีเดินกลับไป นางมิได้ทักทายผู้ใดและคนอื่นๆ เองก็ไม่ใส่ใจพวกเขากำลังรีบ ซูเว่ยหรานเดินผ่านสองแม่ลูกสกุลหลิน หลินเซียงเซียงเดินมาหาเรื่องนางเอ่ยถากถาง"นางตัวซวย..ได้ยินว่าเจ้าเอาโรคระบาดให้ชาวบ้านเช่นนั้นหรือ พี่จื่อหานข้าบอกแล้ว หากท่านหย่านางแต่แรกก็คงไม่มีคนเดือดร้อนเพียงนี้"ซูเว่ยหรานมองหน้าหลินเซียงเซียง นี่ได้ผลเกินคาดเลยนะ เดิมแค่จะให้ยายปากแตรนี่กระจายข่าวว่าหมู่บ้านชาวประมงมีโรคระบาดเท่านั้น แต่ยายนี่พุ่งเป้ามาที่ตัวเอง ฉันขอใช้ประโยชน์จากปากหน่อยแล้วกัน"เจ้าหมายความว่าอย่างไร แค่กๆๆ ท่านพี่ แฮ่กๆๆ แค่กๆๆ ข้าเหนื่อยเจ้าค่ะ"ซูเว่ยหรานกุมหน้าอกไปหอบออกมาอย่างหน้าแดง หลี่จื่อหานเข้ามาประคองก่อนจะเอ่ยกับนาง"หรานหร

ถังเปียวกับม่อเฉิงเดินเข้ามาในบ้าน คนมากมายต่างไปทำงานของตน ถังเปียวเอ่ยกับหลี่จื่อหานที่กำลังดูแผนที่บางอย่างอยู่"จื่อหาน เจ้าทำอะไรอยู่แล้วนี่ไม่อพยพหรือ ตอนนี้ทหารกำลังไล่ต้อนคนไปเป็นทหารเพื่อรบกับกองทัพกิเลนไฟ ข้าได้ยินมาว่าชินอ๋องยังไม่ตายและตั้งกองทัพกิเลนไฟ ยามนี้แคว้นจ้าวเองก็ถูกชินอ๋องกำราบ อีกไม่นานจะเข้าตีต้าเป่ยเพื่อทวงบัลลังก์จากพี่ชาย ฮ่องเต้องค์เก่าน่ะ"หลี่จื่อหานเงยหน้าจากแผนที่ เขาไม่ได้ใส่ใจเรื่องสงครามแต่มีบางอย่างที่ต้องจัดการเร่งด่วนก่อนจะเอ่ยถามถังเปียว"พี่ถัง..ท่านเดินทางบ่อยๆ ไปหลายที่รู้จักใต้ซือหยวนคงหรือไม่""ใต้ซือหยวนคง หมอเทวะน่ะหรือ รู้จักน่ะรู้จักเคยได้ยินชื่อเสียง แต่ไม่เคยพบหน้า มีเรื่องอันใดหรือ"หลี่จื่อหานถอนหายใจก่อนจะตอบคนแก่กว่า"ภรรยาของข้านางป่วย บางทีนางก็จำอะไรไม่ค่อยได้...ข้าได้ยินว่าใต้ซือหยวนคงมีฝีมือในการรักษาโรคทางนี้ สามารถฝังเข็มทองรักษาอาการหลงลืมได้จึงอยากตามหาเขาน่ะพี่ถังเปียว"ถังเปียวพยักหน้า ก่อนที่ม่อเฉิงจะนิ่งไปพักหนึ่งแล้วเอ่ยกับหลี่จื่อหาน"เหมือนข้าได้ยินว่าใต้ซือท่านนี้เดินทางไปแสวงบุญที่ตะวันออก อีกครึ่งปีจะก

เงาตะคุ่มก็ประมาณเจ็ดคนคืบคลานเข้ามาตามแนวกำแพง ใช้เงาจากกำแพงปิดบังอำพราง มีเสียงคุยกันเบาๆแต่คนในบ้านล้วนเป็นผู้ฝึกยุทธจึงไม่ยากที่จะได้ยิน"บ้านหลังนี้ใหญ่มาก อีกอย่างเหมือนเพิ่งจะถูกซ่อมแซม""ใช่ คงมีเสบียงเยอะมาก พวกเราขโมยไปเท่าที่ได้""แล้วคนเล่า ไม่ฆ่าทิ้งหรือเดี๋ยวพวกมันอาจทำเราเดือดร้อนภายหลัง รองแม่ทัพเถียนไม่เหมือนกับท่านแม่ทัพนะ"ทั้งเจ็ดคนเถียงกันไปมา ทหารรู้ดีเถียนติงแม้ว่าจะเป็นทหารใต้สังกัดเหยียนคังแต่นิสัยแตกต่างกัน เถียนติงมีคุณธรรมมากกว่า แต่ด้วยเหยียนคังเคยมีบุญคุณเขาจำต้องอยู่ติดตาม"เอาเช่นนี้พวกเราเอาแต่ของ หากฆ่าคนแล้วรองแม่ทัพจับได้จะเป็นพวกเราที่ตายเสียเอง ไปกันเถอะดูว่ามีอะไรให้หยิบฉวยได้บ้าง"ทั้งเจ็ดคนพยายามรื้อค้นอย่างเบามือ เพราะเถียนติงจะบอกเสมอว่าห้ามปล้น แม้เหยียนคังจะชั่วร้ายแต่เขาไม่เคยลงโทษเถียนติง เพราะฝีมือของรองแม่ทัพคนนี้นั้นดูแคลนไม่ได้ หลี่จื่อหานที่ได้ยินก็สบตาอีกสามคนในความมืด องครักษ์ที่อยู่โดยรอบรอฟังสัญญาณ หากซื่อจื่อบอกให้ลงมือพวกเขาก็จะไม่ลังเล แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีสัญญาณ หัวขโมยได้เพียงปลาแห้งกับมันเทศไม่กี่ห

ซูเว่ยหรานที่กลับมาจากห้องหนังสือของพ่อสามีก็คิดหนัก เดิมเป็นเจ้าของมินิมาร์ท ถนัดเรื่องการค้าและวางแผนการตลาด ถ้าจะให้มาดุว่าพื้นที่สามารถเพาะปลูกอะไรได้คงต้องงัดเอาวิชาความรู้จากชาติก่อนสมัยที่คุณพ่อของเธอส่งไปอยู่กับคุณปู่ที่ชนบทออกมาปัดฝุ่นเสียแล้วเทียนเหยียนห่างจากหมู่บ้านชาวประมงกว่าร้อยยี่สิบลี้ อีกทั้งต้องใช้เรือจึงจะข้ามมาได้ พ่อสามีพานางมาทางทะเลสาบที่เชื่อมต่อกับทะเลด้านนอก เนื่องจากอยู่ใกล้ทะเลน้ำเค็ม ดินที่ใช้เพาะปลูกอาจจะเป็นดินทรายเช่นนั้นพรุ่งนี้ขอเวลาไปสำรวจก่อนก็แล้วกัน นางกลับมาถึงเปิดประตูเข้าไปคู่แฝดยังคงไม่ยอมนอนเพราะจะรอท่านแม่ เมื่อมารดามาถึงก็ลุกขึ้นทันที หลี่เย่าฟางยิ้มให้นางเอ่ยถามเรื่องที่ท่านอ๋องเรียกไปพบ"ฮูหยินน้อยท่านอ๋องว่าอย่างไรบ้าง มีข่าวของท่านพ่อหรือไม่""ได้ข่าวว่าท่านปู่รั้งอยู่ที่หมู่บ้านชาวประมง เขาจะรอจนกว่ากองทัพไปไกลแล้วจึงจะไปรับชาวบ้านที่เกาะกลับมา ที่น่าโมโหคือหลี่จื่อหานตัวดีคนนั้นกลัเอาตัวเองแฝงตัวเข้าไปในกองทัพด้วย เขาเปลี่ยนแผนโดยไม่บอกกล่าวข้าสักคำน่าโมโหจริงๆ"หลี่เย่าฟางยิ้มให้ก่อนจะเอ่ยปลอบใจ"เอาน่า..ซื่อจื่อเก่งก