All Chapters of มรสุมรัก CEO ซาตาน: Chapter 191 - Chapter 200

เซิ่นหรูซวงขมวดคิ้วมุ่น หมุนตัวกลับเพื่อที่จะหลบเลี่ยงแต่ชายหนุ่มคนนั้นกลับคว้าข้อมือของเธอไว้ แล้วพูดกลั้วหัวเราะ “คุณหนูเซิ่น ให้เกียรติดื่มเหล้าแค่แก้วเดียวเท่านั้นเอง คงไม่ได้ยากลำบากขนาดนั้นหรอกมั้ง?”สีหน้าเซิ่นหรูซวงพลันเย็นชาลง “ปล่อย”เมื่อถูกฉีกหน้าต่อหน้าสาธารณะชน สีหน้าของฝ่ายชายจึงมืดครึ้มลงทันที แล้วออกแรงจับข้อมือของเซิ่นหรูซวงแน่นมากขึ้นกว่าเดิม “เซิ่นหรูซวง เธอมีสิทธิ์อะไร?”“อย่าคิดว่าฉันไว้หน้าแล้วเธอไม่ไว้หน้าก็ได้นะ”ชายหนุ่มแทบจะคำรามเสียงต่ำออกมา ภายในสระว่ายน้ำขนาดใหญ่แห่งนี้จึงได้ยินอย่างชัดเจนเสียงของชายหนุ่ม จนคนที่อยู่รอบ ๆ ต่างหันหน้ามามองกลุ่มคนที่อยู่ในสระว่ายน้ำถูกแบ่งเป็นสองกลุ่ม กลุ่มแรกก็คือคนกลุ่มใหญ่ที่มารุมล้อมข้างตัวซิงจือเหยียนกับเว่ยอวิ่นลู่เพื่อประจบประแจงเอาใจ และอีกกลุ่มเป็นผู้ชายกลุ่มเล็ก ๆ เปลือยกายท่อนบน เผยให้เห็นไขมันส่วนเกินก้อนใหญ่ตรงหน้าอกและเอวกำลังยืนโอบล้อมเซิ่นหรูซวง รอยยิ้มบนใบหน้ารวมถึงแววตาที่ใช้มองเซิ่นหรูซวงเต็มไปด้วยความใคร่ ราวกับอยากจะปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเซิ่นหรูซวงออกจนหมด และยังมีกู้เหยียนหลี่ ที่ขณะนี้กำลังอย

จนกระทั่ง เธอถูกตระกูลซิงรับเลี้ยง และได้เจอกับซิงจือเหยียนหลังเลิกเรียนในวันนั้น คุณครูผู้ชายก็เอาแต่ตามติดอยู่ด้านหลังของเธอตลอดเวลา ฝ่ามือหยาบกร้านวางบนไหล่ของเธอ พร้อมกับออกแรงบีบเบา ๆ น้ำเสียงอ่อนโยนและจริงจัง เธอแยกแยะความหมายที่แฝงอยู่ในน้ำเสียงเขาไม่ได้ รู้เพียงแค่ว่าจะต้องเดินให้เร็วขึ้น เดินให้เร็วขึ้นอีกหลังจากนั้น เธอก็ถูกครูผู้ชายลากตัวเข้าไปในซอยลึกตอนที่ถูกครูผู้ชายถอดเสื้อคลุมบนตัวออกนั้น เธอยังไม่ทันตั้งตัวจนกระทั่ง ซิงจือเหยียนต่อยครูผู้ชายล้มลงในหมัดเดียว เธอถึงกับสะดุ้งตกใจซิงจือเหยียนในตอนนั้นยังไม่โตเป็นผู้ใหญ่เหมือนกับในตอนนี้ แววตาคมกริบ ยังไม่หนักแน่น และยังปิดบังอารมณ์ได้ไม่สมบูรณ์ ที่หว่างคิ้วเต็มไปด้วยความโกรธเคือง นัยน์ตาสีดำขลับทั้งลึกล้ำและคมกริบ จนแทบจะคว้านตัวครูผู้ชายให้เป็นรูซิงจือเหยียนที่สวมสูทสีดำขลับทั้งตัว คว้าคอเสื้อของครูผู้ชายขึ้น ก่อนจะกดตัวครูผู้ชายลงกับพื้น เนื้อผ้าราคาแพงที่ห่อหุ้มเข่าคุกเข่าลงพื้นที่เจิ่งนองด้วยน้ำสกปรกโดยไม่มีอะไรมาขวางกั้นใบหน้าเขาเต็มไปด้วยความโกรธเคือง ต่อยเข้าที่ใบหน้าครูผู้ชายหมัดแล้วหมัดเล่า แต่ละหมัด

กู้เหยียนหลี่ไม่อาจบอกเว่ยอวิ่นลู่ว่าเขาคิดจะทำอะไร ในสายตาของกู้เหยียนหลี่ เว่ยอวิ่นลู่เป็นหญิงสาวที่บริสุทธิ์ผุดผ่อง ไม่ควรมาแตะต้องเรื่องที่ไม่นับว่าดีและคนที่ไม่นับว่านิสัยดีพวกนี้ส่วนตัวเขา เขายินยอมกำจัดอุปสรรคที่คอยมาขัดขวางเพื่อเว่ยอวิ่นลู่กู้เหยียนหลี่ยิ้มเหยาะด้วยความขุ่นเคือง “จะเป็นอะไรได้ ทุกคนเป็นเพื่อนกัน ก็แค่เล่นสนุกด้วยกันเท่านั้นเอง”รอยยิ้มเว่ยอวิ่นลู่ชะงักไปเล็กน้อย “จริงเหรอ งั้นพวกนายเล่นกันให้สนุกนะ”เซิ่นหรูซวงมัวแต่จดจ่ออยู่กับการเดินไปข้างหน้า จึงไม่ได้ใส่ใจเสียงที่ดังขึ้นจากด้านหลังเพียงแต่ เว่ยอวิ่นลู่เข้าใจความหมายที่แผงอยู่ในคำพูดกู้เหยียนหลี่แล้วเธอกับกู้เหยียนหลี่เติบโตมาด้วยกันตั้งแต่ยังเด็ก แล้วเธอจะไม่รู้จักนิสัยและอารมณ์ของกู้เหยียนหลี่ได้อย่างไงแววตาของกู้เหยียนหลี่กำลังบอกเธอว่า ตอนนี้เขาอยากจะทำเรื่องอะไรบางอย่างแน่นอนแต่เขายังคิดว่าเธอใส่ซื่อบริสุทธิ์น่ากลั่นแกล้ง จึงไม่ได้บอกเธอเว่ยอวิ่นลู่ไม่มีทางเปิดโปงเรื่องนี้ออกไปแน่นอนแต่เธอจะยอมผันตัวเองไปเป็นผู้ช่วยของกู้เหยียนหลี่แทนดังนั้นเธอจึงเคลื่อนตัว เดินไปจนถึงขอบสระอย่างช

เซิ่นหรูซวงค่อย ๆ หลับตาช้า ๆแต่จู่ ๆ ความไม่เต็มใจอย่างแรงกล้าผุดขึ้นมาในใจเธอทำไมเธอต้องตายอยู่ที่นี่เธอตายไปแล้วครั้งหนึ่ง แถมเธอเคยตายเพราะเว่ยอวิ่นลู่แล้วครั้งหนึ่งแล้วทำไมชาตินี้ยังต้องมาตายเพราะเว่ยอวิ่นลู่อีกด้วย?เธออยากมีชีวิตอยู่ มีชีวิตอยู่อย่างดีเธอต้องมีชีวิตอยู่มีชีวิตอยู่ให้นานกว่าเว่ยอวิ่นลู่เซิ่นหรูซวงเบิกตาโพลง ในหัวสมองก็หวนนึกถึงคำพูดที่ครูฝึกสอนว่ายน้ำคนนั้นพูดในตอนนั้นขึ้นมาทันที“ว่ายน้ำไม่เป็น ก็ต้องรู้จักที่จะผ่อนคลายร่างกายในน้ำ ห้ามดิ้น ปล่อยให้ร่างกายลอยขึ้นเหนือน้ำช้า ๆ แล้วรอการช่วยเหลือ”เซิ่นหรูซวงเบิกตากว้าง แววตาทอประกายแตกต่างออกไปจากเดิมคล้อยหลังร่างเงาสองร่าง ยังมีอีกหลายคนที่กระโดดลงมาช่วยแต่ทุกคนล้วนกระโดดลงมาเพื่อช่วยเว่ยอวิ่นลู่ถูกเมินก็ไม่เป็นไรเธอต้องเรียนรู้ที่จะช่วยเหลือตัวเอง ไม่ใช่มามัวตัดพ้อต่อว่าตัวเองเซิ่นหรูซวงไม่ฟังและไม่มอง จดจ่ออยู่กับตัวเอง ค่อย ๆ ผ่อนคลายร่างกายเธอรู้สึกได้ว่า ร่างกายของเธอค่อย ๆ ลอยขึ้นไปอย่างช้า ๆ จนสามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าจนกระทั่งเธอค่อย ๆ ลอยขึ้นสู่ผิวน้ำ และหายใจได้สะดวก

คำพูดเพียงไม่กี่คำ ก็ทำให้ไฟโกรธของชายหนุ่มสองคนที่สงบลงแล้วลุกโชนขึ้นอีกครั้งอย่างง่ายดายกู้เหยียนหลี่แค่นหัวเราะ หลังจากประคองเว่ยอวิ่นลู่ไปถึงม้านั่งแล้ว ก็สาวเท้ายาว ๆ เข้ามา“พอได้แล้ว ตอนนี้ไม่ใช่ว่าเธอพูดอะไรแล้วต้องเป็นอย่างที่เธอพูดนะ”“ประธานซิง ผมว่าเรียกตำรวจเลยดีกว่า อย่ามัวพูดไร้สาระกับเธอเลย”เซิ่นหรูซวงแพขนตาสั่นไหววันมะรืนก็เป็นการแข่งขันรอบรองชนะเลิศของการแข่งขันเปียโนเย่ว์ไห่แล้ว ตราบใดที่พรุ่งนี้สามารถจัดการได้ดี คืนความบริสุทธิ์ให้เธอได้ เซิ่นหรูซวงก็จะปล่อยให้พวกเขาจัดการเธอกำลังจะพยักหน้าแล้วบอกว่าเยี่ยมแต่เว่ยอวิ่นลู่กระแอมไอขึ้นมาหลายครั้ง พูดขึ้นด้วยเสียงแผ่วเบา ราวกับกำลังเรียกร้องความสนใจกู้เหยียนหลี่สีหน้าเปลี่ยนไปทันที แม้กระทั่งสีหน้าของซิงจือเหยียนก็มืดครึ้มลงไม่น้อยกู้เหยียนหลี่ก้าวยาว ๆ มาข้างหน้า ก่อนยกมือขึ้นเซิ่นหรูซวงลมหายใจติดขัด เมื่อเห็นชัดกับตาว่าซิงจือเหยียนคลายมือที่ดึงคอเสื้อของเธอออก แล้วถอยหลังไปหลายก้าว ยืนมองกู้เหยียนหลี่สาวเท้ามาหาเธออยู่อีกด้านด้วยท่าทีเย่อหยิ่ง ราวกับเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับตัวเขาเลยกู้เหยียนหลี่โก