บทที่ 199

เซิ่นหรูซวงยังไม่ทันได้ไล่ความคิดวุ่นวายที่อยู่ในสมองออกไป ก็ได้ยินคนแผดเสียงที่ข้างหู

“เซิ่นหรูซวง! เธอกล้าทำกับลู่ลู่ขนาดนี้เลยเหรอ!”

เซิ่นหรูซวงกระพริบตาแรง ๆ พยายามบีบละอองน้ำออกจากเบ้าตา ใช้มือกุมหน้าอก พร้อมกับไอโขลกออกมาอย่างรุนแรง

เธอเพิ่งจะตกน้ำ สูดน้ำเข้าทั้งปากและจมูกไปมาก ตอนนี้จึงกลั้นไอไม่ได้จนแทบจะไอเอาปอดกระเด็นออกมา เปียกปอนไปทั่วทั้งตัวทรมานอย่างมาก

เซิ่นหรูซวงเพิ่งได้ผ่อนคลายลมหายใจ กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ฝ่ามือข้างหนึ่งก็ได้ยื่นเข้ามา คว้าที่คอเสื้อของเธอ แล้วยกตัวเธอขึ้นสูง

เธอพยายามมองคนที่อยู่ตรงหน้าให้ชัดเจน

เป็นซิงจือเหยียน

ซิงจือเหยียนแววตาคมปราบ เจือความโกรธเคืองอันรุนแรงจนมองเห็นได้อย่างชัดเจน ดวงตาดำขลับเรียวรีที่แฝงความเย็นชาอันเย็นยะเยือก เหมือนกับยมบาลในนรกไม่ผิด ทั้งเย็นชา ไม่มีความนุ่มนวลหรืออ่อนโยนใด ๆ ทั้งสิ้นนั้น กวาดตามองพิจารณาสีหน้าและแววตาของเซิ่นหรูซวงทุกตารางนิ้ว

ราวกับว่ากำลังมองขยะที่ส่งกลิ่นเหม็นหึ่งกองหนึ่ง

เส้นเอ็นตรงหลังมือซิงจือเหยียนที่ใช้จับคอเสื้อของเธอปูดบวมขึ้น บ่งบอกว่าใช้เรี่ยวแรงอย่างมาก

เซิ่นหรูซวงรู้สึกว่า สิ่งที่ซิง