บทที่ 194

จนกระทั่ง เธอถูกตระกูลซิงรับเลี้ยง และได้เจอกับซิงจือเหยียน

หลังเลิกเรียนในวันนั้น คุณครูผู้ชายก็เอาแต่ตามติดอยู่ด้านหลังของเธอตลอดเวลา ฝ่ามือหยาบกร้านวางบนไหล่ของเธอ พร้อมกับออกแรงบีบเบา ๆ น้ำเสียงอ่อนโยนและจริงจัง เธอแยกแยะความหมายที่แฝงอยู่ในน้ำเสียงเขาไม่ได้ รู้เพียงแค่ว่าจะต้องเดินให้เร็วขึ้น เดินให้เร็วขึ้นอีก

หลังจากนั้น เธอก็ถูกครูผู้ชายลากตัวเข้าไปในซอยลึก

ตอนที่ถูกครูผู้ชายถอดเสื้อคลุมบนตัวออกนั้น เธอยังไม่ทันตั้งตัว

จนกระทั่ง ซิงจือเหยียนต่อยครูผู้ชายล้มลงในหมัดเดียว เธอถึงกับสะดุ้งตกใจ

ซิงจือเหยียนในตอนนั้นยังไม่โตเป็นผู้ใหญ่เหมือนกับในตอนนี้ แววตาคมกริบ ยังไม่หนักแน่น และยังปิดบังอารมณ์ได้ไม่สมบูรณ์ ที่หว่างคิ้วเต็มไปด้วยความโกรธเคือง นัยน์ตาสีดำขลับทั้งลึกล้ำและคมกริบ จนแทบจะคว้านตัวครูผู้ชายให้เป็นรู

ซิงจือเหยียนที่สวมสูทสีดำขลับทั้งตัว คว้าคอเสื้อของครูผู้ชายขึ้น ก่อนจะกดตัวครูผู้ชายลงกับพื้น เนื้อผ้าราคาแพงที่ห่อหุ้มเข่าคุกเข่าลงพื้นที่เจิ่งนองด้วยน้ำสกปรกโดยไม่มีอะไรมาขวางกั้น

ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยความโกรธเคือง ต่อยเข้าที่ใบหน้าครูผู้ชายหมัดแล้วหมัดเล่า แต่ละหมัด